Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
maj 12
Afryka i Bliski Wschód, Analiza, Polityka międzynarodowa, Prawa człowieka, Publikacje, Sudan

Aktualna kondycja Sudanu Południowego w kontekście głodu i niedożywienia

12 maja, 2021
Aktualna kondycja Sudanu Południowego w kontekście głodu i niedożywieniaPobierz

Artykuł* w skrócie:

– Drastyczne pogorszenie kondycji żywnościowej Sudanu Południowego miało miejsce na przełomie 2016 r. i 2017 r., w wyniku m.in. dysfunkcji rurociągu między Ugandą a Sudanem Południowym, którym transportowana była żywność.

– Sudan Południowy jest jednym z najbardziej niebezpiecznych miejsc 
dla pracowników świadczących pomoc humanitarną, w efekcie czego niesienie pomocy potrzebującym jest bardzo utrudnione.

– Problemy natury polityczno-etnicznej nie zostały rozwiązane, co przekłada się na sytuację większości ludności kraju, która stoi w obliczu ostrego niedożywienia z powodu umyślnego ograniczania pomocy humanitarnej przez zwaśnione strony konfliktu.

Drastyczne pogorszenie kondycji żywnościowej Sudanu Południowego miało miejsce na przełomie 2016r. i 2017r., kiedy to kryzys gospodarczy doprowadził do dysfunkcji rurociągu między Ugandą a Sudanem Południowym, którym transportowana była żywność. Na spadek bezpieczeństwa żywnościowego obywateli w tym okresie miały też wpływ ścisłe procedury kontrolne na granicy z Sudanem, przez którą przechodzi jeden ze szlaków żywnościowych do Sudanu Południowego[1]. Najgorszym miesiącem okazał się luty, kiedy to w dwóch północnych stanach, w których sytuacja była alarmująca już w poprzednich latach – Leer i Mayendit, ogłoszono klęskę głodu (obecnie tworzą jeden stan Unity)[2]. Według szacunków FAO ponad 90 tys. osób z tych dwóch stanów zostało dotkniętych klęską głodu[3]. Formalna deklaracja była jednoznaczna ze zjawiskiem śmierci głodowej wielu obywateli. 3 lata temu po raz pierwszy setki tysięcy rodzin wyczerpały wszystkie środki potrzebne do przetrwania, a rolnicy zostali pozbawieni zwierząt gospodarskich i narzędzi do pracy. Wtedy dostrzeżono również konsekwencje masowych wewnętrznych przesiedleń ludności, które w tamtym okresie osiągnęły skalę 1,9 miliona – niektóre wioski były zupełnie wyludnione i brakowało pracowników do zbierania upraw. 

Zgodnie z analizą przeprowadzoną przez FSIN między lutym a kwietniem 4,9 milionów obywateli, czyli ok. 40% całej populacji, potrzebowało natychmiastowej pomocy w zakresie żywności i rolnictwa[4]. Liczba niedożywionych dzieci w tym tragicznym okresie przekroczyła 1 milion. Upublicznienie informacji o klęsce głodu przełożyło się na ogromną pomoc ze strony społeczności międzynarodowej. W dostarczanie niezbędnych produktów jeszcze bardziej zaangażowała się m.in. FAO, która w tamtym czasie wsparła ok. 2,8 miliona obywateli dzięki funduszowi Emergency Livelihood Response Programme o wartości 25 milionów dolarów[5]. Mimo tego kryzys żywnościowy pogarszał się, funt południowosudański słabł, a recesja gospodarcza pogłębiała.

W kolejnych miesiącach głód rozprzestrzenił się także na inne stany, choć w czerwcu 2017 r. władze poinformowały, że w Sudanie Południowym udało się zwalczyć klęskę głodu. Oficjalne raporty z tamtego okresu wskazują jednak, że nadal około 2 mln ludzi znajdywało się w katastrofalnej sytuacji – na skraju śmierci głodowej[6]. Poziom bezpieczeństwa żywnościowego obniżył się przede wszystkim w sąsiadujących stanach Jonglei i Upper Nile[7]. Sytuacja w Leer i Mayendit w dalszym ciągu była niepokojąca, ponieważ notorycznie dochodziło do grabieży domów, a żywność nagminnie podpalano i niszczono. Poniższe mapy przedstawiają zasięg zjawiska głodu w poszczególnych stanach w 2017 r. i 2016 r. 

Rys 1. Skala głodu i niedożywienia w Sudanie Południowym między majem a lipcem 2017 r. (po lewej stronie) oraz między majem a lipcem 2016 r. (po prawej stronie).

Źródło: South Sudan – Situation Report – 31 May 2017, FAO, http://www.fao.org/3/a-bt460e.pdf (data dostępu: 20.04.2020).

Mimo że w 2017 r. doszło do poprawy sytuacji w niektórych rejonach względem 2016 r., to północno-środkowe obszary Sudanu Południowego mierzyły się z krytyczną kondycją żywnościową. Obszary klęski głodu to najbardziej zaawansowany etap braku bezpieczeństwa żywnościowego – faza 5. Pięć punktów na mapie zostało zaklasyfikowanych do etapu 4, określanego jako sytuacja krytyczna. Zdecydowana część państwa zarówno w 2017 r., jak i w 2016 r., znajdowała się w fazie 3 określanej mianem „kryzysu”. W 2017 r. mniej było obszarów wpisujących się w etap 2, w którym bezpieczeństwo żywnościowe jest wystawione na pewne utrudnienia. Na przestrzeni tych dwóch lat żaden rejon Sudanu Południowego nie został sklasyfikowany na 1 etapie w kontekście bezpieczeństwa żywnościowego, który oznacza, że zagrożenie jest minimalne.

Na coraz większą liczbę osób głodujących miała też wpływ pryszczyca – choroba zakaźna, która zdziesiątkowała zwierzęta gospodarskie w stanie Imatong. Sytuację pogarszał brak bezpieczeństwa na szlaku handlowym w stanie Nimule, w związku z którym utrudniony był przepływ nasion i narzędzi rolniczych do centralnego magazynu FAO w Dżubie. Walki i bandytyzm na szlakach transportowych obejmujących drogi w głównych miastach (Yei, Torit, Yambio, Wau i Bor) zakłócały dostawy podstawowych artykułów żywnościowych, uniemożliwiając tym samym dostęp do najbardziej potrzebujących i pogłębiając przepaść żywnościową w skali całego kraju[8]. Podczas gdy niekorzystna sytuacja polityczna utrzymywała się w kolejnych miesiącach 2017 r., to właśnie trudności natury gospodarczej – dewaluacja waluty (o 80% względem dolara amerykańskiego) i spadek światowych cen ropy naftowej – zdecydowanie ograniczyły dostęp do żywności ze względu na zmniejszającą się siłę nabywczą, co uderzyło w tysiące gospodarstw domowych. W tamtym okresie po raz kolejny zaobserwowano wzrost cen, tym razem o 187%, który przyniósł negatywne skutki dla południowosudańskiego rynku i uniemożliwiał zakup żywności wielu obywatelom, chociaż 
sytuacja w tym zakresie była lepsza niż w 2016 r., gdy inflacja wyniosła 379%[9].

W okresie letnim sprawdziły się prognozy FAO – pomocy w zakresie żywności potrzebowało już 6 milionów obywateli, a 45 tys. było dotkniętych klęską głodu. W kluczowym dla wielu gospodarstw domowych sezonie sadzenia, który przypada na miesiące wakacyjne, mnóstwo rolników w dalszym ciągu nie miało bezpiecznego dostępu do swoich pól. Zjawisko głodu zaczęło rozprzestrzeniać się na zachodnie części kraju, uderzając przede wszystkim w dwa stany – Western Bahr el Ghazal i Northern Bahr el Gazal. W drugim z nich aż 62% mieszkańców odczuwało poważny brak bezpieczeństwa żywnościowego[10].

Pod koniec 2017 r. masowa pomoc humanitarna w dalszym ciągu docierała do Sudanu Południowego, ponieważ liczba ludności znajdująca się w fazie 5 IPC wzrosła do 20 tys., przy jednoczesnym spadku ogólnej liczby obywateli doświadczających poważnego braku bezpieczeństwa żywnościowego z 6 mln do 4,8 mln[11]. Liczba osób głodujących i niedożywionych była wysoka pomimo obfitych zbiorów w ostatnich miesiącach 2017 r. W porównaniu z końcem 2016 r. wzrosła liczba osób znajdujących się również w fazie 4. Zdaniem analityków z FSIN Sudan Południowy odnotował w 2017 r. najpoważniejszy wzrost braku bezpieczeństwa żywnościowego na świecie – sytuacja pogorszyła się o 23% względem roku wcześniejszego[12]. Podsumowując rok 2017 r. należy zaznaczyć, że sytuacja kryzysowa (faza 4) utrzymała się w Jonglei i Upper Nile, a kryzys ogarnął jak dotąd stabilne pod kątem żywnościowy południowe stany Eastrern, Central i Western Equatoria (faza 3). Poniższa mapa unaocznia, jak w zaledwie pół roku problem głodu i niedożywienia rozprzestrzenił się na inne regiony Sudanu Południowego.

Rys. 2. Skala głodu i niedożywienia w Sudanie Południowym między październikiem 
a grudniem 2017 r. (po lewej stronie) oraz między październikiem a grudniem 2016 r. (po prawej stronie).

Źródło: South Sudan – Situation Report – 4 December 2017, FAO, http://www.fao.org/3/ca7369en/ca7369en.pdf (data dostępu: 21.04.2020).

Pięć lat ciągłego konfliktu wewnętrznego kosztowało życie 400 tys. obywateli i przyczyniło się do przesiedlenia ponad 4 milionów. Intensywność wojny domowej w 2018 r. zmalała – ok. 600 tys. osób wróciło do domów, a starcia ograniczały się jedynie do niektórych regionów państwa[13]. Jednak mieszkańcy tych stanów, w których walki ustały, w dalszym ciągu odczuwali skutki wcześniejszego braku stabilizacji. Rekordowo niska produkcja zbóż w 2017 r., bardzo wysokie ceny żywności, utrata środków do życia oraz ograniczony dostęp do rynków w dalszym ciągu podważały stabilność wewnętrzną Sudanu Południowego. Wraz z końcem sezonu chudego w 2018 r., który przypada na wrzesień, ponownie ok. 6 milionów obywateli potrzebowało natychmiastowej pomocy żywnościowej (IPC faza 3 i wyższa), z czego 1,68 milionów z 31 stanów, czyli 16% całej populacji, doświadczały sytuacji krytycznej (faza 4)[14]. Największy niepokój budziło 47 tys. obywateli, którzy stali w obliczu klęski głodowej w stanach Leer i Mayendit, Lakes, Jonglei, Upper Nile, Western Bahr El Ghazal. 

Sudan Południowy jest jednym z najbardziej niebezpiecznych miejsc dla pracowników świadczących pomoc humanitarną, czego dowodem jest fakt, że w pierwszym kwartale 2018 r. udało im się dotrzeć do zdecydowanie mniejszej liczby potrzebujących niż we wcześniejszych latach. A wobec utrzymującej się od połowy 2016 r. zapaści makroekonomicznej państwa, wsparcie zewnętrzne było w dalszym ciągu niezbędne[15]. W Dżubie ceny podstawowych produktów (kukurydzy, sorgo, pszenicy, manioku i orzechów ziemnych) drożały w pierwszych miesiącach 2018 r. Sytuacja zmieniła się w drugiej połowie roku wraz z podpisaniem we wrześniu R-ARCSS – częściowa aprecjacja waluty oraz zwiększona dostępność do żywności spowodowały spadek cen o ok. 30%. Jednak powszechny brak bezpieczeństwa na szlakach transportowych przeważył i pod koniec 2018 r. ceny podstawowych artykułów żywnościowych były trzy razy wyższe niż w 2016 r. Na tę sytuację miały wpływ również czynniki klimatyczne – w 2018 r. okres suszy był wyjątkowo długi, a opady zdecydowanie poniżej średniej. WFP oszacował, że w związku z tym łączna produkcja zbóż wyniosła 745 tys. ton, czyli o 2,5% mniej niż w 2017 r. i najmniej od początku wybuchu wojny domowej. 

Porównanie poszczególnych danych z 2017 r. i 2018 r. pozwala wysnuć wniosek, że w 2018 r. po raz pierwszy sytuacja nie uległa pogorszeniu, a utrzymywała się na tym samym, w dalszym ciągu dramatycznym, poziomie. Nawet spadek liczby niedożywionych dzieci poniżej 5 roku życia z 1,1 miliona do 860 tys. to wynik nadal niezadowalający. W dalszym ciągu ok. 28% populacji nie posiadało bezpiecznego dostępu do wody pitnej, dlatego też prognozy FAO, WFP oraz FSIN na kolejny rok nie były optymistyczne i przewidywano, że podpisanie porozumienia pokojowego po raz kolejny nie przełoży się na zmniejszenie skali problemu głodu i niedożywienia w Sudanie Południowym[16].

Najbardziej aktualne dane dotyczące sytuacji w kontekście głodu i niedożywienia w najmłodszym państwie na świecie pochodzą z 2019 r. Według raportu opublikowanego przez FSIN kryzys żywnościowy w Sudanie Południowym był szóstym na świecie w kontekście liczby osób, które znajdują się w sytuacji kryzysowej lub głodują. Ogólna liczba osób doświadczających poważnego braku bezpieczeństwa żywnościowego wzrosła o 1 milion względem roku 2018 i osiągnęła poziom 7 milionów osób, choć liczba obywateli dotkniętych klęską głodu (faza 5 IPC) zmalała o ponad połowę (z 47 tys. do 21 tys.)[17]. W 2019 r. również liczba osób w fazie 2 IPC uległa zwiększeniu do 3,2 mln obywateli. Odsetek gospodarstw domowych bez bezpiecznego dostępu do wody pitnej osiągnął alarmujący poziom 38%[18]. Jedyne wskaźniki, który utrzymują się na podobnym poziomie to liczba osób wewnętrznie przesiedlonych, których jest aktualnie 1,8 milionów, oraz liczba niedożywionych dzieci szacowana na ok. 800 tys. Te wyniki są jednak nadal bardzo wysokie, co ma bezsprzecznie związek z faktem, że produkcja sezonowa w 2019 r. zaspokajała zaledwie 63% krajowego zapotrzebowania na zboże w 2020 r.[19].

W 2019 r. w żadna ze stron konfliktu konsekwentnie nie podejmowała realnych działań w celu wywiązywania się z zadeklarowanych w porozumieniu pokojowym zobowiązań. W dalszym ciągu nie spełniono trzech najważniejszych punktów układu, które obligują strony konfliktu do przeprowadzenia szkoleń i rozmieszczenia zjednoczonych sił zbrojnych, określenia liczby stanów i wyznaczenia ich granic oraz wprowadzenia w życie ustawy o zmianie konstytucji[20]. Do pewnego przełomu doszło dopiero w lutym 2020 r., kiedy to liderzy rozpoczęli formowanie rządu i uzgodnili nowy podział administracyjny państwa, zgodnie z którym liczba stanów zmniejszyła się z 32 do 10. 

Od 2018 r. fala przemocy stopniowo przygasa, choć poszczególne regiony znajdują się pod kontrolą zwalczających się plemion. Stany Western i Central Equatoria są nadzorowane przez SPLM-IO, podczas gdy resztą państwa rządzą siły rządowe (SPLM)[21]. Problemy natury polityczno-etnicznej nie zostały rozwiązane, co przekłada się na sytuację 55% ludności, która stoi w obliczu ostrego niedożywienia z powodu umyślnego ograniczania pomocy humanitarnej przez zwaśnione strony konfliktu – jest to jeden z najwyższych odsetków na świecie[22]. Obecnie obywatele Sudanu Południowego są arbitralnie pozbawiani żywności i głosu, co zdaniem UNHRC przekłada się na naruszanie podstawowego prawa do poszanowania godności jednostki. 

Najnowszy raport z marca 2020 r. opublikowany przez FAO potwierdza prognozy FSIN, zgodnie z którymi liczba osób dotkniętym poważnym brakiem bezpieczeństwa miała spaść – ich liczba zmalała z 7 milionów do 6,5 milionów[23]. Również osób z ostrym niedożywieniem jest o 7% mniej niż w 2019 r. Poniższa mapa prezentuje najbardziej aktualną sytuację w kontekście głodu i niedożywienia w Sudanie Południowym. Można z niej wysnuć wniosek, że po trudnych trzech latach dla mieszkańców północno-środkowych stanów (m.in. Leer i Mayendit) nastąpiła poprawa sytuacji w kontekście bezpieczeństwa żywnościowego. Jednak problem głodu nie zniknął, a rozprzestrzenił się na wschodnie regiony państwa.

*Artykuł ten powstał na podstawie fragmentu pracy dyplomowej autorki pisanej pod okiem dr hab. Wiesława Lizaka, członka Rady Programowej INE


[1] South Sudan – Situation Report – 28 February 2017, FAO, http://www.fao.org/3/a-bs130e.pdf (data dostępu: 19.04.2020)

[2] Famine declared in region of South Sudan – UN, UN News, https://news.un.org/en/story/2017/02/551812-famine-declared-region-south-sudan-un (data dostępu: 19.04.2020)

[3] South Sudan – Situation Report – 31 May 2017, FAO, http://www.fao.org/3/a-bt460e.pdf (data dostępu: 19.04.2020)

[4] Ibidem. 

[5] Ibidem.

[6] South Sudan no longer in famine, but situation critical, Al Jazeera, http://www.aljazeera.com/news/2017/06/south-sudan-longer-famine-situation-critical-170621174150374.html (data dostępu: 20.04.2020)

[7] Emergency Livelihood Response Programme – Operational Update – 9 June 2017, FAO, http://www.fao.org/fileadmin/user_upload/emergencies/docs/FAOOperationalOverview_9June2017.pdf, (data dostępu: 20.04.2020)

[8] Emergency Livelihood Response Programme – Operational Update – 31 June 2017, FAO, http://www.fao.org/fileadmin/user_upload/emergencies/docs/FAOOperationalOverview_30June2017.pdf (data dostępu: 20.04.2020)

[9] Opracowanie własne na podstawie South Sudan Inflation Rate 2009-2020, https://www.macrotrends.net/countries/SSD/south-sudan/inflation-rate-cpi (data dostępu: 20.04.2020).

[10] A.T. Mayai, Z.D. Akol, A. A. Mou, T.D. Anei, S.G. Akau, Food Security and Nutrition Vulnerability and Risk Analysis in Former Warrap and Northern Bahr el Ghazal States, J.A. Garang, Sudd Institute, 17 April 2018, https://www.jstor.org/stable/resrep17663?seq=1#metadata_info_tab_contents (data dostępu: 17.04.2020).

[11] South Sudan – Situation Report – 4 December 2017, FAO, http://www.fao.org/3/ca7369en/ca7369en.pdf (data dostępu: 21.04.2020)

[12] Global Report on Food Crises 2017, Food Security Information Network, 2018, http://www.fsincop.net/fileadmin/user_upload/fsin/docs/global_report/2018/GRFC_2018_Full_report_EN_Low_resolution.pdf, s. 28 (data dostępu: 21.04.2020)

[13] Global Report on Food Crises 2018, Food Security Information Network, 2019, https://www.fsinplatform.org/sites/default/files/resources/files/GRFC_2019-Full_Report.pdf, s. 127 (data dostępu: 23.04.2020)

[14] Ibidem. 

[15] Ibidem, s. 129. Wskaźnik PKB per capita konsekwentnie malał – o 11% (w 2015 r. i 2016 r.), o 7% (2017 r.) oraz o kolejne 3,5% (2018 r.).

[16] Ibidem, s. 127.

[17] Opracowanie własne na podstawie: Global Report on Food Crises 2019, Food Security Information Network, 2020, s. 162. https://www.fsinplatform.org/sites/default/files/resources/files/GRFC_2020_ONLINE_200420.pdf (data dostępu: 26.04.2020). Największe kryzysy żywnościowe w 2019 r. miały miejsce kolejno w: Jemenie (15,9 mln), Demokratycznej Republice Kongo (15,6 mln), Afganistanie (11,3 mln), Wenezueli (9,3 mln) i Etiopii 
(8 mln). 

[18] Ibidem, s. 26.

[19] South Sudan – Integrated Food Security Phase Classification (IPC) report, http://www.ipcinfo.org/fileadmin/user_upload/ipcinfo/docs/IPC_SouthSudan_AFI_AMN_2020Jan2020July.pdf (data dostępu: 26.04.2020)

[20] Report of the Commission on Human Rights in South Sudan, Human Rights Council, 31 January 2020, https://www.ohchr.org/EN/HRBodies/HRC/CoHSouthSudan/Pages/Index.aspx, s. 1 (data dostępu: 26.04.2020)

[21] Ibidem, s. 8. 

[22] Crisis in South Sudan, FAO in Emergencies, Food and Agriculture Organization, http://www.fao.org/emergencies/crisis/south-sudan/intro/en/ (data dostępu: 26.04.2020). Podobny odsetek osób głodujących i niedożywionych można zaobserwować w Jemenie (53%), mimo że ich liczba jest zdecydowanie większa – w Sudanie Południowym głoduje ok. 6 mln obywateli, a w Jemenie prawie 16 mln.

[23] South Sudan – Situation Report – March 2020, FAO, http://www.fao.org/fileadmin/user_upload/emergencies/docs/FAOSituationReportSouthSudanMarch2020.pdf (data dostępu: 27.04.2020)

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Maria Glinka Maria Glinka. Absolwentka Stosunków międzynarodowych (specjalność Dyplomacja współczesna) na Uniwersytecie Warszawskim. Główne zainteresowania badawcze to działalność ONZ i problemy globalne, zwłaszcza w regionie Afryki. Od 2020 r. studentka Dziennikarstwa i medioznawstwa na UW.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
Photo by Hugo Heimendinger
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wietnam

Kształtowanie się polityki bezpieczeństwa Wietnamu w regionie Azji Południowo-Wschodniej

Analiza w skrócie: ▪ W przeszłości, Wietnam niejednokrotnie musiał samotnie mierzyć się z silniejszymi rywalami od siebie, co skutkowało specyficznym…
  • Maciej Bojar
  • 5 grudnia, 2023
Pixabay
  • Analiza, Chiny, Publikacje, Rosja, Węgry

Dlaczego Viktor Orbán stawia na Rosję? Prorosyjską postawę Węgier komentuje Eugeniusz Romer

W dniu 17 października 2023 roku Viktor Orbán spotkał się z Władimirem Putinem w Pekinie podczas organizowanego przez Chiny Forum…
  • Eugeniusz Romer
  • 21 listopada, 2023
Karwowski Krzysztof Węgry
  • Analiza, Chiny, Polska, Publikacje, Węgry, Wybory

Czy wciąż bratanki? Polskie wybory parlamentarne w optyce Węgier z Chinami w tle

Analiza w skrócie: ▪ Proeuropejska społeczność akademicka Węgier postrzega wyniki wyborów w Polsce jako pozytywny sygnał, powrót Polski na liberalny…
  • Krzysztof Karwowski
  • 9 listopada, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Maria Glinka Maria Glinka. Absolwentka Stosunków międzynarodowych (specjalność Dyplomacja współczesna) na Uniwersytecie Warszawskim. Główne zainteresowania badawcze to działalność ONZ i problemy globalne, zwłaszcza w regionie Afryki. Od 2020 r. studentka Dziennikarstwa i medioznawstwa na UW.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Kształtowanie się polityki bezpieczeństwa Wietnamu w regionie Azji Południowo-Wschodniej
    przez Maciej Bojar
    5 grudnia, 2023
  • Dlaczego Viktor Orbán stawia na Rosję? Prorosyjską postawę Węgier komentuje Eugeniusz Romer
    przez Eugeniusz Romer
    21 listopada, 2023
  • Czy wciąż bratanki? Polskie wybory parlamentarne w optyce Węgier z Chinami w tle
    przez Krzysztof Karwowski
    9 listopada, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas