Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
gru 19
Analiza, Polityka wewnętrzna, Publikacje, Ukraina, USA

Amerykańscy „sojusznicy” Putina: przeciwnicy wspierania Ukrainy w Kongresie USA po wyborach z listopada 2022 r.

19 grudnia, 2022

Listopadowe wybory do Kongresu USA zrodziły pytanie o możliwość zmiany polityki wobec Ukrainy. Dotychczas wspieranie napadniętego przez Rosję państwa było w Stanach Zjednoczonych elementem ponadpartyjnego konsensu. Przeciwna temu koalicja, składająca się z elementów skrajnych obu partii, stanowiła mniejszość w Kongresie USA. Jednak już przed wyborami dostrzegalny był proces polaryzacji partyjnej, gdyż tylko członkowie Partii Republikańskiej pozostawali przeciwnikami takiej pomocy. Choć w wyniku wyborów republikanie przejmą kontrolę nad Izbą Reprezentantów, w ograniczonym stopniu powinno to wpłynąć na politykę USA wobec Ukrainy.

Ponadpartyjna koalicja na rzecz wspomagania Ukrainy

Pełnoskalowa inwazja Rosji na Ukrainę w lutym 2022 r. dowiodła istnienia ponadpartyjnej większości w Kongresie USA, która popiera udzielanie pomocy zaatakowanemu państwu. Pierwszym przykładem tego był, złożony już 25 lutego 2022 r. przez prezydenta J. Bidena, projekt Ukraine Supplemental Appropriations Act. W marcu nie tylko doczekał się on w Kongresie USA podwojenia skali wsparcia (z 6,4 mld do 13,6 mld dolarów), ale także został poparty przez 83% członków izby niższej Kongresu i 68 ze 100 senatorów, w tym wszystkich demokratów i 18 republikanów[1].

Podobnie było z kolejnym projektami legislacyjnym: (1) niewiążąca uchwałą Supporting the people of Ukraine z marca 2022 r. (zyskała poparcie 98% izby niższej oraz przeszła jednogłośnie w izbie wyższej Kongresu USA), (2) projektem Asset Seizure for Ukraine Reconstruction Act z tego samego miesiąca o przejmowaniu rosyjskich majątków (poparło go w kwietniu 2022 r. 97,5% głosujących w izbie niższej), (3) Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act z kwietnia o ułatwieniach Ukrainie i państwom z Europy Środkowej pożyczki i dzierżawy sprzętu USA (ustawa jednogłośnie poparta w Senacie i przez 96% członków Izby Reprezentantów) oraz (4) Additional Ukraine Supplemental Appropriations Act z maja o 40 mld dol. pomocy Ukrainie (za było 85% głosujących w Izbie Reprezentantów oraz 86 senatorów).

Jak można zauważyć, projekty dotyczące niefinansowego wsparcia Ukrainy, przekazania rosyjskiej własności lub ułatwień przy pożyczce i dzierżawie cieszyły się 96-98% poparcia izby niższej i – z wyjątkiem jednego projektu – jednogłośnym stanowiskiem w izbie wyższej Kongresu USA. Natomiast ustawy dotyczące finansowania pomocy z budżetu USA mogły liczyć na głosy ok. 85% członków Izby Reprezentantów i 70-85 senatorów.

W tym kontekście, nietypowe były wyniki głosowania w sprawie Continuing Appropriations and Ukraine Supplemental Appropriations Act z września 2022 r., która to ustawa przewidziała dodatkowe 12 mld dol. pomocy dla Ukrainy. O ile wynik w Senacie oscylował w typowym dla takich ustaw przedziale – za ustawą głosowało 72 senatorów, w tym wszyscy demokraci i 22 republikanów – to poparło ją jedynie 53% członków Izby Reprezentantów, w tym wszyscy demokraci i 10 republikanów.

Choć wiele poprzednich projektów legislacyjnych dotyczących pomocy Ukrainie było częścią większych ustaw i przez to wyniki głosowań uwzględniały także inne czynniki, to ta ustawa była pod tym względem wyjątkowa. Przed listopadowymi wyborami przedłużała ona finansowanie całego państwa do połowy grudnia 2022 r. i przez to wynik w Izbie Reprezentantów mógł być całkowicie oderwany od spraw ukraińskich. Z drugiej jednak strony, jedynym większym dodatkiem była pomoc dla Ukrainy. Rodzi to pytanie o to, na ile ten wynik stanowił manifestację trendu szerzenia się antyukraińskiego stanowiska wśród republikanów.

Transformacja antyukraińskiej koalicji pod wpływem polaryzacji partyjnej

Pierwsze symptomy antyukraińskiej frakcji w Kongresie USA pojawiły się jeszcze przed inwazją Rosji w pełnej skali. Na początku lutego 11 republikanów z Izby Reprezentantów USA złożyło projekt ustawy, zakazującej jakiejkolwiek pomocy Ukrainie do momentu uszczelnienia granicy z Meksykiem.

Z kolei 22 lutego 2022 r. aż 43 członków Izby Reprezentantów USA (tj. jej ok. 10%) skierowało do J. Bidena list, w którym wezwało go do uzyskania wcześniejszej zgody Kongresu USA, jeśli zdecyduje on o użyciu sił zbrojnych USA na terytorium Ukrainy. Choć J. Biden nie podjął takiej decyzji, wspomniany list był manifestacją grupy kongresmanów, która się temu sprzeciwia. Powyższa inicjatywa miała charakter ponadpartyjny i podpisało się pod nią 25 demokratów i 18 republikanów.

Kontynuacją działalności ponadpartyjnej antyukraińskiej mniejszości były głosowania w marcu 2022 r. dotyczące Ukraine Supplemental Appropriations Act. W Izbie Reprezentantów projektowi sprzeciwiło się 15 demokratów i 54 republikanów. W Senacie 31 senatorów GOP nie poparło tej ustawy.

W sprawie uchwały Supporting the people of Ukraine w Izbie Reprezentantów przeciw zagłosowało jedynie trzech republikanów. Choć w Senacie projekt przeszedł jednogłośnie, to dopiero po uwzględnieniu poprawki senatora Randa Paula z Partii Republikańskiej o tym, że powyższa uchwała nie upoważnia prezydenta USA do użycia sił zbrojnych na terytorium Ukrainy.

Z kolei w kwietniu 2022 r. wśród członków Izby Reprezentantów sprzeciwiających się Asset Seizure for Ukraine Reconstruction Act znalazła się czwórka demokratek oraz tyle samo republikanów. Projekt został jednak zablokowany w Senacie USA przez republikanów, wskazujących na potrzebę zweryfikowania legalności takiej procedury oraz domagających się wcześniej wynegocjowania z partnerami USA maksymalnej ceny zakupu rosyjskiej ropy (oil price cap).

Kolejnym ustawom w Kongresie USA, wspierającym Ukrainę, sprzeciwiali się już tylko republikanie. 10 z nich głosowało w Izbie Reprezentantów przeciwko Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act. Zaś w sprawie Additional Ukraine Supplemental Appropriations Act przeciw zagłosowało 57 republikanów w Izbie Reprezentantów i kolejnych 11 w Senacie USA. We wrześniu 2022 r. przeciwko Continuing Appropriations and Ukraine Supplemental Appropriations Act głosowało już 201 republikanów z Izby Reprezentantów i 25 w Senacie USA.

Jak widać, początkowo antyukraińska koalicja była dwupartyjna. Jednak stopniowo spadał w niej udział demokratów aż w maju całkowicie zanikł, gdyż wszyscy z nich zaczęli popierać pomoc Ukrainie.

Wydawało się, że 24 października 2022 r. sytuacja uległa zmianie, gdy 30 członków tego ugrupowania podpisało list, wzywający prezydenta USA do „osobistego zaangażowania się w dyplomację, aby wynegocjować zakończenie rosyjskiej inwazji”. W związku z powszechną krytyką takiego stanowiska, inicjatorka tego listu – Pramila Jayapal – wycofała go, wskazując, że został błędnie odczytany jako poparcie dla antyukraińskich postulatów Partii Republikańskiej.

Z czasem więc to republikanie stali się jedynym ugrupowaniem sprzeciwiającym się pomocy Ukrainie. Już w I połowie 2022 r., ok. 55 członków Izby Reprezentantów USA przyjmowało takie stanowisko. Zaś we wrześniu tak zagłosowało 201 republikanów z tej izby. Jednocześnie ok. 10-30 senatorów z tej partii nie popierało wspierania Ukrainy. Doszło więc do (częściowej) polaryzacji partyjnej w sprawie Ukrainy, gdyż demokraci popierali udzielanie pomoc a (część) republikanów sprzeciwiała się temu.

Trzy główne grupy antyukraińskiej koalicji w Kongresie USA

Wśród przeciwników wspierania Ukrainy w Kongresie USA znajdują się trzy frakcje: jedna w Partii Demokratycznej i dwie w Partii Republikańskiej.

Jeśli chodzi o antyukraińskie stanowisko w Partii Demokratycznej, wiąże się je z frakcją lewicową (progressive) utożsamianą z – kierowanym przez wspomnianą Jayapal – Congressional Progressive Caucus (CPC). W 117. Kongresie klub ten liczy 99 członków Izby Reprezentantów, co stanowi niewiele mniej niż połowę z 219 zasiadających w tej izbie demokratów i około 22% wszystkich miejsc.

CPC od 2019 r. wiązany jest z falą nowych członków Izby Reprezentantów, którą symbolizuje tzw. drużyna (The Squad): czwórka charyzmatycznych kobiet – Alexandria Ocasio-Cortez (AOC), Ilhan Omar, Ayanna Pressley i Rashida Tlaib – o poglądach lewicowych wywodzących się z różnych mniejszości. W 2021 r. do tej grupy dołączyła Cori Bush i kongresman Jamaal Bowman.

Głównym obszarem aktywności CPC jest zwalczanie nierówności społecznych i ekonomicznych w USA. Przez wiele lat nie zajmowali się oni sprawami międzynarodowymi. Jednak od 2019 r. dostrzegalne jest wypracowywanie przez nich własnych założeń w tym obszarze. Ich koncepcja „sprawiedliwej polityki zagranicznej” (just foreign policy) zakłada ograniczenie wydatków w tym obszarze, m.in. na zbrojenia, i przekierowanie środków na zwalczanie nierówności w samych USA.

Mimo prawie 100 członków CPC, jedynie jedna czwarta z nich (tj. 5% całej izby) zaangażowała się w projekty wymierzone we wsparcie USA dla Ukrainy (np. list skierowany do J. Bidena w lutym 2022 r.). Główną rolę w takich inicjatywach tej frakcji odgrywał The Squad oraz Jayapal. Jednak nawet ci przedstawiciele CPC z czasem wycofali swój sprzeciw i popierali kolejne ustawy o pomocy Ukrainie.

Choć frakcja progresywna nie miała bezpośredniego wpływu na politykę J. Bidena wobec Ukrainy, trudno oprzeć się wrażeniu, że taki wpływ miał miejsce, ale pośrednio.

Jednym z głównych postulatów tej frakcji było zakończenie udziału USA w tzw. forever wars. Z tej perspektywy, deklaracja J. Bidena z 2021 r. o tym, że nie przewiduje on użycia sił zbrojnych USA w Ukrainie, była nie tylko formą ograniczenia możliwości wybuchu wojny NATO z Rosją, ale jednocześnie spełniała oczekiwania CPC.

Republikańską grupą, krytykującą pomoc Ukrainie, jest frakcja libertarian. Istniała ona jeszcze przed zwycięstwem D. Trumpa w 2016 r. i charakteryzuje się dążeniem do ograniczenia zaangażowania USA w sprawy międzynarodowe, nawet za cenę porozumienia z wrogimi mocarstwami. W XXI w. przykładem takiego myślenia w Partii Republikańskie był tzw. ruch Partii Herbacianej (Tea Party). W Senacie USA jego przedstawicielem jest od 2011 r. Rand Paul, który brał udział w formowaniu Tea Party Caucus. W 2018 r. zasłynął on wizytą w Rosji, gdzie spotkał się z władzami objętymi sankcjami USA. Choć po kilku latach Tea Party Caucus przestał funkcjonować, Paul pozostaje wierny jego założeniom. W 2022 r. najpierw opóźniał przyjęcie w Senacie proukraińskich inicjatyw a potem głosował przeciwko nim.

Kolejnym wcieleniem idei libertariańskich jest Freedom Caucus powołany w 2015 r. w Izbie Reprezentantów. W obecnym, 117. Kongresie USA (2021-2023) należy do niego ponad 40 członków tej izby (ok. 20% wszystkich republikanów i ok. 10% składu całej izby). Przedstawiciele tej grupy pojawiają się we wszystkich antyukraińskich inicjatywach republikanów. Np. wszystkich jedenastu republikanów, chcących na początku lutego 2022 r. zablokować jakąkolwiek pomoc Ukrainie pod pozorem zabiegów o budowę ogrodzenia na granicy z Meksykiem, należało do Freedom Caucus.

Drugą antyukraińską grupą republikanów jest frakcja protrumpowska. Niektórzy uważają, że od 2017 r. Freedom Caucus stał się przykładem protrumpowskiego klubu w Kongresie USA.

Zacieśnienie relacji było pokłosiem pomocy udzielonej przez ten caucus D. Trumpowi w trakcie kolejnych impeachmentów w zamian za poparcie prezydenta dla programu politycznego tej frakcji.

Rację wydają się jednak mieć ci, którzy wskazują, że kluczowymi współpracownikami D. Trumpa są tylko wybrani członkowie wspomnianego Freedom Caucus. Świadczą o tym wydarzenia z kwietnia 2021 r., kiedy członkowie tego klubu od dawna kojarzeni jako sojusznicy D. Trumpa, tj. Marjorie Taylor Greene, Matt Gaetz i Paul Gosar, podjęli (nieudaną) próbę powołania oddzielnego America First Caucus. Tak wyróżniali się oni na tle Freedom Caucus, że pod koniec 2021 r. media zaczęły pisać o nieformalnej grupie najbliższych współpracowników D. Trumpa w Izbie Reprezentantów jako MAGA Squad.

Zaliczono do nich niedawno wybranych członków Kongresu USA, nie tylko cieszących się poparciem Trumpa, ale także mających znaczącą obecność w mediach społecznościowych i agresywnie atakujących Partię Demokratyczną oraz przeciwników we własnych (republikańskich) szeregach. Wg „Time’a” w 2022 r. do MAGA Squad – poza Taylor Greene, Gaetzem i Gosarem – zaliczali się: Madison Cawthorn, Lauren Boebert, Scott Perry, Andy Biggs i Mo Brooks.

Członków MAGA Squad odnajdziemy we wszystkich formach sprzeciwu wobec pomocy Ukrainie, w tym tych cieszących się najmniejszym poparciem republikanów. Biggs, Gaetz, Gosar i Cawthorn byli w grupie 11 republikanów, którzy już na początku lutego próbowali zablokować pomoc Ukrainie. Gaetz i Green byli też w grupie czterech republikanów przeciwnych przekazywaniu rosyjskich majątków Ukrainie. Swoje stanowisko uzasadniali priorytetowym podejściem do spraw krajowych nawet jeśli mieli porozumieć się z wrogimi USA mocarstwami, w tym uznać Ukrainę za rosyjską strefę wpływów.

Choć 8-osobowy MAGA Squad stanowił ok. 4% z 213 republikanów zasiadających w Izbie Reprezentantów (tj. ok. 2% całej izby), udało mu się zdobyć nieproporcjonalne wpływy. Już pod koniec 2021 r., ówczesny przewodniczący mniejszości republikańskiej w izbie niższej Kongres USA, Kevin McCarthy, poparł tę (mini-)frakcję. Liczył na to, że jej związek z D. Trumpem zagwarantuje w wyborach w 2022 r. republikanom większość w Izbie Reprezentantów a McCarthy’emu stanowisko jej lidera.

Nie może wiec dziwić, że przed tegorocznymi wyborami, McCarthy zapowiedział, że po wygranej skupi się na sprawach krajowych, nie zaś na Ukrainie. Choć nie podważył sensu samej pomocy Ukrainie, to podkreślił, że nie będzie ona „darmowa” (tj. republikanin w zamian będzie oczekiwał ustępstw od J. Bidena) oraz „in blanco” (tj. prezydent USA nie będzie miał swobody w rozporządzaniu nią).

Wpływ wyborów do Kongresu USA na antyukraińską koalicję

W wyniku wyborów z listopada 2022 r. republikanie przejmą kontrolę nad Izbą Reprezentantów większością identyczną z tą jaką demokraci posiadali przez ostatnie dwa lata w tej izbie (stosunek głosów wyniesie 222 do 213). Ta niewielka przewaga jest pokłosiem braku zmaterializowania się fali republikańskich zwycięstw, którą mieli zagwarantować kandydaci popierani przez D. Trumpa.

Nie zmienia to jednak faktu, że większość MAGA Squad – z wyjątkiem Cawthorna i Brooksa – zapewniła sobie reelekcję i planuje – razem z frakcją libertarian – zablokowanie pomocy Ukrainie w nowej Izbie Reprezentantów, która zostanie zaprzysiężona w styczniu 2023 r. W tym celu domagają się uruchomienia audytu dotychczasowego wsparcia udzielonego Ukrainie, zarzucając jej m.in. korupcję.

Choć w przyszłej Izbie Reprezentantów wciąż przewagę będzie mieć ponadpartyjna większość przychylna Ukrainie, to nie wiadomo na ile – typowany na przyszłego przywódcę tego organu – McCarthy może być uzależniony, przy niewielkiej większości republikanów w tej izbie, od głosów MAGA Squad w kwestiach innych niż te, gdzie może liczyć na poparcie demokratów.

Stanowisko McCarthy’ego, co do zasady nie kwestionującego udzielania pomocy Ukrainie, będzie zależeć od dalszej popularności D. Trumpa, który rozpoczął właśnie kampanię prezydencką i który sprzeciwia się pomocy Ukrainie, oraz nastawienia samych republikańskich wyborców. Choć większość Amerykanów nadal jest za wspieraniem Ukrainy, to wśród republikanów następuje zmiana poglądów.

W przyszłym Senacie USA, wciąż kontrolowanym przez demokratów, należy spodziewać się ponadpartyjnej większości popierającej pomoc dla Ukrainy, bo przywódcą republikanów wciąż będzie, przychylny temu, Mitch McConnell.

Wiele wskazuje też na to, że J. Biden, którego program krajowy będzie blokowany przez republikanów w Kongresie USA, może przez kolejne dwa lata skupić się bardziej na sprawach zagranicznych, w tym na sytuacji Ukrainy.

Wydaje się więc, że w 2023 r. należy spodziewać się kontynuacji ze strony USA pomocy Ukrainie, ale w większym stopniu może ona uwzględniać stanowisko republikanów. Tzn. być bardziej ograniczona, szczególnie w obszarze wsparcia gospodarczego i humanitarnego. Jednak na wszelki wypadek ponadpartyjna koalicja na rzecz Ukrainy planuje jeszcze w tym roku przyjąć, w ramach budżetu na 2023, ustawę gwarantującą finansowanie tej pomocy w wysokości kilkudziesięciu miliardów dolarów.

Tekst ukończono 7 grudnia 2022 r.


[1] Ustawa ta (jak i niektóre inne tu opisane) była częścią większego projektu legislacyjnego i tylko na jego temat dostępne są szczegółowe dane dotyczące głosowań.

Foto: PAP/DPA

DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Dr Tomasz Pugacewicz Dr Tomasz Pugacewicz. Doktor nauk o polityce i adiunkt w Katedrze Stosunków Międzynarodowych i Polityki Zagranicznej UJ. Autor wielokrotnie nagradzanej monografii Teorie polityki zagranicznej (Kraków 2017) i współredaktor pracy zbiorowej pt. Great and Small Games in Central Asia and the South Caucasus (Berlin et al. 2022). W ramach staży zagranicznych przebywał m.in. na Wydziale Zaawansowanych Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa w Waszyngtonie oraz Centrum Studiów Amerykanistycznych Uniwersytetu w Heidelbergu. Jego zainteresowania badawcze dotyczą teorii i praktyki podejmowania decyzji w polityce zagranicznej USA i Polski, zagadnień bezpieczeństwa w stosunkach transatlantyckich i przestrzeni postsowieckiej, a także historii nauki o stosunkach międzynarodowych.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Chiny, Indo-Pacyfik, Nowe technologie, Publikacje

Notatka z wydarzenia ‘’Measurement Problems: China’s GDP Growth Data and Potential Proxides’’: A Big Data China

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy.  W dniu 5…
  • Patrycja Mizera
  • 21 września, 2023
  • Analiza, Europa, Publikacje, Republika Czeska

Forum Polsko-Czeskie 2023: Czeska polityka zagraniczna. Wywiad z Šárką Shoup [cz. 2]

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Šárka Shoup - dyrektor Instytutu Polityki i Społeczeństwa. Šárka zajmuje się…
  • Michał Banasiak
  • 19 września, 2023
  • Analiza, Publikacje, Trójmorze

Postanowienia ósmego szczytu Inicjatywy Trójmorza w Bukareszcie

6-7 września 2023 r. w Bukareszcie odbył się szczyt i forum biznesowe Inicjatywy Trójmorza. Wydarzenie z roku na rok przyciąga…
  • Julita Wilczek
  • 14 września, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

1 Comment

  1. Przegląd polityki zagranicznej Joe Bidena na półmetku kadencji | Instytut Nowej Europy
    19 stycznia, 2023 at 9:23 am ·

    […] zbrojeniowego oraz presja na ograniczenie wydatków na obronność ze strony środowisk skrajnych. Z tego względu należy spodziewać się nacisków na europejską część NATO […]

Dr Tomasz Pugacewicz Dr Tomasz Pugacewicz. Doktor nauk o polityce i adiunkt w Katedrze Stosunków Międzynarodowych i Polityki Zagranicznej UJ. Autor wielokrotnie nagradzanej monografii Teorie polityki zagranicznej (Kraków 2017) i współredaktor pracy zbiorowej pt. Great and Small Games in Central Asia and the South Caucasus (Berlin et al. 2022). W ramach staży zagranicznych przebywał m.in. na Wydziale Zaawansowanych Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa w Waszyngtonie oraz Centrum Studiów Amerykanistycznych Uniwersytetu w Heidelbergu. Jego zainteresowania badawcze dotyczą teorii i praktyki podejmowania decyzji w polityce zagranicznej USA i Polski, zagadnień bezpieczeństwa w stosunkach transatlantyckich i przestrzeni postsowieckiej, a także historii nauki o stosunkach międzynarodowych.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Notatka z wydarzenia ‘’Measurement Problems: China’s GDP Growth Data and Potential Proxides’’: A Big Data China
    przez Patrycja Mizera
    21 września, 2023
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Czeska polityka zagraniczna. Wywiad z Šárką Shoup [cz. 2]
    przez Michał Banasiak
    19 września, 2023
  • Postanowienia ósmego szczytu Inicjatywy Trójmorza w Bukareszcie
    przez Julita Wilczek
    14 września, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas