Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
kw. 07
Analiza, Astropolityka, Bezpieczeństwo, Chiny, Indie, Nowe technologie, Publikacje, Rosja, USA

Broń przyszłości: broń antysatelitarna

7 kwietnia, 2021
Broń przyszłości: broń antysatelitarnaPobierz

Artykuł w skrócie:

– Rozwój nowych technologii oraz nowy kosmiczny wyścig zbrojeń spowodował powrót do opracowywania broni antysatelitarnej, jednak państwa skupiają się w większej mierze na rozbudowie arsenału broni niekinetycznej tj. cybernetycznej, czy mikrofalowej;

– Broń ASAT (antysatelitarna) można podzielić na broń kinetyczną typu direct anscent oraz co-orbital (broń bezpośredniego wznoszenia jest wystrzeliwana z powierzchni ziemi, niszcząc obiekty w kosmosie, natomiast koorbitalnana orbicie się już znajduje i przecina tor ruchu, po której porusza się cel);

– Obecnie udokumentowaną udanymi testami broń antysatelitarną posiadają cztery państwa: Stany Zjednoczone, Federacja Rosyjska, Chińska Republika Ludowa oraz Indie.

Wstęp

Rozwój nowych technologii zmienił dotychczasową percepcję porządku międzynarodowego i światowego układu sił; implikacjami takiego stanu rzeczy są między innymi zauważalna aktywność w przestrzeni wirtualnej oraz kosmicznej państw małych oraz średnich, konkurujących z globalnymi mocarstwami – Stanami Zjednoczonymi, Chinami, czy Rosją. Mnogość ośrodków władzy posiadających aspiracje do regionalnego poszerzania stref wpływów oraz oddziaływania na sytuację międzynarodową wpływa na globalne bezpieczeństwo, natomiast wpływ Stanów Zjednoczonych na sytuację międzynarodową zdecydowanie słabnie[1]. Fakt ten wykorzystują regionalne mocarstwa z aspiracjami pozyskania większej władzy i strefy wpływów niż dotychczasowy ich obszar. Jako przykład można tu wskazać coraz to bardziej widoczną rolę Indii w globalnej polityce i chęć szerszego wpływania na sytuację w regionie i równoważenie umacniającej się potęgi Chin. Z powodu kryzysu przywództwa Stanów Zjednoczonych, rosnącej pozycji międzynarodowej Chin, procesów przekształcania się ładu unipolarnego w ład wielobiegunowy i rewolucji technologicznej obserwuje się wzrost zainteresowania nowymi rodzajami broni, które umożliwią asymetryczne prowadzenie konfliktów, przy równoczesnych trudnościach wynikających z jednoznacznego określenia źródła ataku (cyberataki, broń antysatelitarna, broń hipersoniczna). 

Broń antysatelitarna – definicja i klasyfikacja

Broń antysatelitarna (ASAT, anti-satellite weapon) to każdy obiekt lub proces umożliwiający – bądź mający na celu – zniszczenie lub uszkodzenie satelity w taki sposób by nie mogła spełniać przewidzianych funkcji[2].Kategoria broni antysatelitarnej ma bardzo szerokie znaczenie, ponieważ określa zarówno broń kinetyczną, broń laserową, broń związaną z falami mikro, jak i broń elektromagnetyczną. Broń kinetyczna wykorzystuje energię kinetyczną wytwarzaną poprzez nadanie konkretnemu przedmiotowi gwałtownej prędkości[3], stąd można ją postrzegać zarówno jako broń posiadającą zdolności do zniszczenia satelity na niskiej orbicie okołoziemskiej, jak i jako broń posiadającą możliwość wyrządzenia szkód obcym satelitom (wojskowym lub cywilnym) zlokalizowanym na wysokiej orbicie. 

 Klasyfikacja broni antysatelitarnej (broni kinetycznej

Schemat nr 1 

(Opracowanie własne na podstawie: R. Kopeć Broń antysatelitarna u progu drugiego etapu militaryzacji kosmosu)

Broń antysatelitarna bezpośredniego wznoszenia nie wymaga umieszczenia na orbicie okołoziemskiej lub wysokiej orbicie interceptora, (elementu przechwytującego); obecne w pociskach balistycznych lub pociskach obronnych mogą zostać użyte jako broń antysatelitarna. Za pomocą broni direct ascent dochodzi do zestrzelenia satelity, poprzez wyniesienie rakiety nośnej na zbieżną z celem trajektorię, która przecina się krzyżując z zaatakowanym satelitą. Bardzo wysokie prawdopodobieństwo pozyskania takiej broni posiada większość państw, a w przyszłości być może także innych uczestników stosunków międzynarodowych. Umożliwiają to m.in. interceptory („przechwytywacze”), opisane powyżej. Z powodu trudności ulokowania broni bezpośredniego wznoszenia na orbicie geosynchronicznej/geostacjonarnej stosuje się zastępczo, tzn. orbity transferowe[4].

Natomiast broń co-orbital różni się od broni direct ascent w sposób zasadniczy; broń bezpośredniego wznoszenia zostaje wystrzelona z powierzchni lądu, natomiast broń co-orbital na tej orbicie się już znajduje i przecina orbitę, po której porusza się cel lub broń ta umieszczona uprzednio na tej samej orbicie śledzi obiekt zaklasyfikowany jako wrogi. W sytuacji, gdy podąża za obranym celem, można określać ją mianem broni śledzącej, niszczącej wrogą satelitę poprzez kolizję, wystrzeliwanie pocisków, czy neutralizację obcego obiektu. Według badaczy zgłębiających tematykę broni antysatelitarnej, a w szczególności broni koorbitalnej, pozyskanie jej (patrząc z dzisiejszej perspektywy) to zadanie „wysoce prymitywne”[5]. Dzieje się tak z powodu dostępności zaawansowanej technologii, praktycznie osiągalnej przez większość państw świata z powodu posiadania pocisków balistycznych dalekiego zasięgu.

Stąd można wysnuć wniosek, że każde państwo posiadające system rakietowy (nawet w najbardziej podstawowej wersji) może wejść w posiadanie broni antysatelitarnej, co otwiera drogę do militaryzacji przestrzeni kosmicznej i zwalczania przeciwników pochodzących z terytoriów ziemskich na zupełnie odmiennej płaszczyźnie niż znane dotychczas płaszczyzny morska, powietrzna, czy cybernetyczna. 

Broń kinetyczna (antysatelitarna) dzieli się również ze względu na sposób naprowadzania na konkretny cel, tj. na broń kinetyczną kierowaną i niekierowaną[6]. Broń antysatelitarna kierowana wymaga specjalistycznego systemu nawigacyjnego, naprowadzającego na dany cel, a broń niekierowana działa na zasadzie rozrzucenia elementów rażących na trasie satelity. Opisywana broń posiada możliwość wykorzystywania głowic zarówno nuklearnych, jak i konwencjonalnych.  W przypadku głowic nuklearnych wykorzystuje się reakcje rozszczepienia w celu osiągnięcia destrukcyjnego efektu[7].

Natomiast broń niekinetyczna (Non-Kinetic Physical) – inaczej broń wiązkowa, broń laserowa, elektromagnetyczna, czy broń wykorzystująca mikrofale – to broń antysatelitarna charakteryzująca się zastosowaniem źródeł kierowanej energii. 

Schemat nr 2

(opracowanie własne na podstawie R. Kopeć Broń antysatelitarna u progu drugiego etapu militaryzacji kosmosu)

Ponadto broń laserowa, tzn. promienie śmierci, dzieli się również na broń o wysokim oddziaływaniu i wysokiej mocy (High-Powered Laser Weapon), jak i broń słabszego oddziaływania, operującą na zasadzie oślepienia, a dokładniej uszkodzenia bądź całkowitego zniszczeniu systemu optycznego satelity (Laser Dazzling or Blinding)[8]. Blinding (ang. oślepienie) może spowodować stałe oślepienie satelity, zarówno zaatakować system optyczny, jak i infrastrukturę satelity lub inne jej elementy, a więc doprowadzić do jej całkowitego zniszczenia. Dazzling natomiast, w porównaniu do działania z zakresu blinding, jest mniej inwazyjny, odwracalny i ma charakter czasowy. Należy jednak także mieć na uwadze różnice w zakresie wykorzystywanego rodzaju laseru specjalnie do użytej broni laserowej, gdyż lasery pracy ciągłej umożliwiają stałe promieniowane, w przeciwieństwie do laserów impulsywnych dostarczających bardzo wysokiej energii, aczkolwiek w określonym (krótkim) czasie.

Natomiast broń mikrofalowa wykorzystuje emisje wiązek mikrofal; co warte podkreślenia, broń laserowa o wysokim promieniowaniu (High-Powered Weapon) i broń mikrofalowa o wysokim stopniu promieniowania (High-Powered Microwave) używane są do osiągnięcia odmiennych celów. Jak wynika z raportu Space Threat Assessment 2020,opracowanego przez waszyngtoński think tank Center for Strategic Studies wspomniane rodzaje broni antysatelitarnej, tj. broń laserowa o wysokim stopniu promieniowania (High-Powered Laser), jak i broń mikrofalowa o wysokim stopniu promieniowania (High-Powered Microwave) posiadają ograniczony zakres działania (zależny od konkretnego celu) oraz ograniczoną pewność uzyskania pożądanego efektu (efekt uszkodzenia satelity zauważalny stanie się w przypadku wykonywanych przez satelitę niekontrolowanych zmian w ruchu poruszania się lub dryfowania po orbicie). 

Jednak co do wyboru konkretnej broni antysatelitarnej kluczowy jest założony przez decydenta cel, ponieważ broń High-Powered Laser charakteryzuje się bardzo dużą precyzją i koncentruje naświetlenie na jednym wybranym obiekcie (ang. target), stąd również konieczność dokładności przeprowadzonej operacji. W przeciwieństwie do broni High-Powered Laser, broń High-Powered Microwave swoim zasięgiem może objąć grupy obiektów (ang. groups of targets) oraz wystarczy ją skierować w zamierzone miejsce użycia broni, nie wymaga aż tak ścisłej precyzji jak w przypadku broni laserowej. Istotna różnica pomiędzy bronią mikrofalową a bronią laserową o silnym promieniowaniu to kwestia skutków ich działania; ze względu na fakt precyzyjności broni laserowej uszkodzony zostaje jedynie zaatakowany, wyselekcjonowany element, natomiast w związku ze zwiększonym zakresem oddziaływania broni mikrofalowej należy brać pod uwagę poważne zniszczenia satelity w obrębie jej elektronicznych komponentów. 

Odrębna kategoria broni wiązkowej to broń cząstkowo-promieniująca (particle-beam)[9], która, poprzez wysokoenergetyczne cząstki atomu doprowadza do radioaktywnego napromieniowania satelity, a w konsekwencji do jej całkowitego i trwałego zniszczenia lub zniszczenia jej elektronicznych komponentów. Należy jednak zaznaczyć, że broń particle-beam, by stać się bronią efektywną, potrzebuje dodatkowych podzespołów, tj. sensorów pozyskujących i śledzących cel, systemu kontroli i struktury kontrolującej wibrację, jak również systemu dostarczającego energii zaspokajającej potrzeby zarówno samej broni particle-beam jak i samego statku kosmicznego.

Broń antysatelitarna w posiadaniu państw

Obecnie broń antysaliterną w rozumieniu broni bezpośredniego wznoszenia, tj. direct ascent jak i broni co-orbital (po uprzednio przeprowadzonych pozytywnie testach) posiadają cztery państwa. Wśród nich znajdują się mocarstwa o znaczeniu globalnym (Stany Zjednoczone, Federacja Rosyjska, Chińska Republika Ludowa) oraz jedno mocarstwo regionalne, aspirujące w dłuższej perspektywie do przeobrażenia się z mocarstwa regionalnego w mocarstwo globalne (Indie).

 O potencjalne próby oraz możliwość posiadania broni ASAT bezpośredniego wznoszenia w przyszłości badacze podejrzewają również Islamską Republikę Iranu. Z uwagi na fakt względnie niskiego poziomu zaplecza technologicznego oraz niskiego poziomu zaawansowania w zakresie technologii kosmicznych nie zakłada się jednak uzyskania w najbliższym czasie, poprzez rozbudowę irańskiego systemu balistycznego, broni z kategorii direct ascent i co-orbital. Natomiast największe prawdopodobieństwo to posiadanie i użytkowanie przez Iran broni wiązkowej (niekinetycznej) laserowej oraz mikrofalowej.  Iran rozbudowuje swoje zdolności operacyjne w dziedzinie cybernetycznej, tj. ataki cybernetyczne na system elektroniczny satelit, na system operacyjny (a więc system kierowania) oraz hakowanie i przeprogramowywanie systemu satelit[10]. Ponadto należy wspomnieć o  jammingu – elektronicznym zakłócaniu sygnału satelity. Stosowanie broni wiązkowej, niewymagającej większego nakładu finansowego oraz zaplecza technologicznego, to względnie proste, skuteczne i nieobarczone wysokimi kosztami rozwiązanie. Co więcej, Islamska Republika Iranu od wielu lat rozbudowuje cybernetyczny arsenał składający się z wynajmowanych przez państwo profesjonalnych hakerów zorganizowanych w Cybernetyczną Armię Iranu (Iranian Cyber Army)[11]. W związku z tym rozszerza możliwości prowadzenia potencjalnego konfliktu lub odpowiadania na niego. 

 Zważywszy na brak dostępu do oficjalnych informacji w zakresie broni ASAT oraz jej posiadania przez Iran, pojawiają się trudności w ocenie autentyczności faktów, podejrzeń i realnego poziomu zaawansowania broni antysatelitarnej, który może być większy niż się przypuszcza. Innym podobnym przypadkiem posiadania broni ASAT i pracy nad nią jest Korea Północna. 

Według źródeł amerykańskiego think tanku Center For Strategic Studies Korea Północna posiada niezbędne podstawy w zakresie zdolności do stworzenia broni antysatelitarnej kinetycznej w rozumieniu broni bezpośredniego wznoszenia, bądź broni kooorbitalnej, jednakże na wytworzenie ów broni brakuje zaplecza technologicznego[12]. W najbliższym czasie przewiduje się zaadaptowanie pocisków balistycznych do kryteriów broni direct ascent. Aczkolwiek Korea Północna, tak jak opisywany powyżej Iran, kładzie nacisk na rozwój cybernetyczny i asymetryczne środki prowadzenia konfliktu takie jak zakłócanie sygnału (jamming)[13]. Właśnie we wspomnianych zakresach, tj. elektronicznym oraz cybernetycznym, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna czyni widoczne postępy. Szczególnie jest to widoczne w dziedzinie cybertechnologii: hakerzy zatrudniani przez północnokoreański reżim (tzn. Bureau 121[14]) realizują strategię asymetryczności (asymmetric strategy)[15], a więc zadania związane z cyberterroryzmem.

Badacze zgłębiający dziedziny powiązane z przestrzenią kosmiczną, politykami kosmicznymi, jak i bezpieczeństwem przestrzeni kosmicznej są zgodni co do faktu zwiększania własnych zdolności przez Koreę Północną, jednakże w kierunku broni wiązkowej niekinetycznej z naciskiem na aspekty cybernetyczne (ataki distributed denial of service, malware, czy nawet nowe ataki najwyższego ryzyka – destruction of service) w celu zniszczenia, uszkodzenia, bądź unieruchomienia systemu operacyjnego, elektronicznego obcego satelity. Ataki nowej generacji najwyższego poziomu ryzyka to ataki cybernetyczne zamykające systemy i niszczące dane jako część przeprowadzanego ataku[16] co naturalnie implikuje spore zagrożenie w kwestii samego funkcjonowania satelitów zarówno na niskiej orbicie oraz orbicie geostacjonarnej.

Podsumowanie

Broń antysatelitarna to efekt rozwijających się w coraz szybszym tempie technologii kosmicznych. Broń stworzona podczas Zimnej Wojny przez Stany Zjednoczone, właśnie w XXI wieku staje się jedną z kluczowych innowacji w zakresie obronności. Zważywszy na nową rywalizację mocarstw globalnych oraz regionalnych w przestrzeni kosmicznej i w związku z tym postępujący nowy kosmiczny wyścig zbrojeń,  kwestia broni antysatelitarnej w perspektywie kilku lat będzie przybierać na wartości. Broń antysatelitarna dzieli się na kinetyczną i niekinetyczną, w największym stopniu przez państwa rozwija się drugi jej rodzaj, tj. broń laserową, czy mikrofalową.

 Chiny, jako państwo aspirujące do zajęcia pozycji międzynarodowej USA i zastąpienia ich w roli globalnego hegemona włączyło się do rywalizacji o posiadanie zdolności przeciwkosmicznych (counterspace capacity) w 2007 roku. Oprócz pracy nad rozwijaniem broni kinetycznej istnieje także kwestia opracowywania coraz nowszych technik i środków zwalczających obce satelity, tj. coraz bardziej zaawansowanych rodzajów cyberataków, zakłócania komunikacji satelitarnej, etc. Natomiast Indie, zważywszy na obawę ze strony rosnącej potęgi Chin, obawiają się o własne bezpieczeństwo i budują wobec tego arsenał odstraszania.  

W odpowiedzi na rozwój broni ASAT Rosja wraz z Chinami wystosowały wspólną propozycję traktatu o prewencji i rozmieszczeniu broni antysatelitarnej w przestrzeni kosmicznej (Treaty on the Prevention of the Placement of Weapons in Outer Space) na forum konferencji rozbrojeniowych (Conference on Disarmament)[17], a w 2010 roku do procesu ograniczenia aktywności broni antysatelitarnej w przestrzeni publicznej Unia Europejska dołączyła swoisty kodeks postępowania w przestrzeni kosmicznej (Code of Conduct for Outer Space Activities)[18]. Stany Zjednoczone wyraziły chęć współpracy w zakresie stworzenia międzynarodowych regulacji prawnych w tym zakresie, ponieważ Układ o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi nie spełnia wymogów coraz szybciej rozwijających się technologii kosmicznych oraz broni nowego typu. 

Rekomendacje

W związku z rozwojem broni antysatelitarnej przez Chiny, Indie, Rosję, Iran, czy Koreę Północną, Organizacja Sojuszu Północnoatlantyckiego powinna wdrożyć następujące działania w kilku obszarach, tj.:

– Wzmocnić istniejącą infrastrukturę przeciwdziałającą broni antysatelitarnej zarówno bezpośredniego wznoszenia, koorbitalnej jak i broni niekinetycznej (ataków cybernetycznych, broni laserowej);

– Zbudować własny arsenał broni antysatelitarnej kinetycznej i niekinetycznej w celu stworzenia swoistego systemu odstraszania, analogicznie do posiadania broni jądrowej (może być to arsenał całego Sojuszu, jak i państw członkowskich NATO, ponieważ obecnie jedynie USA posiadają broń ASAT);

– Mocniej zaznaczyć zaangażowanie i obecność NATO w przestrzeni kosmicznej, gdyż obecnie to Chiny znajdują się na lepszej pozycji w nowym kosmicznym wyścigu w porównaniu do Stanów Zjednoczonych, będących najsilniejszym państwem Sojuszu;

– Dążyć do zintensyfikowania współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych (np. na forum Biura ONZ do spraw Przestrzeni Kosmicznej – UNOOSA) w zakresie ochrony przestrzeni kosmicznej przed jej postępującą militaryzacją. Militaryzacja kosmosu to niebezpieczne zjawisko mogące skutkować zawłaszczeniem przestrzeni kosmicznej przez największe mocarstwa oraz przekształceniem kosmosu w teatr wojennych działań.

Bibliografia

Cohen R.  Russia Flexes Space Muscle with Anti-Satellite Weapon Test

Congressional Research Service, Iranian Offensive Cyber Attack Capabilities

Gorgol P. O słabnącym soft power Stanów Zjednoczonych, Polityka Globalna

Group Captain PA Patil Weaponisation of Space: An Inevitable Reality and Plausible Fallout 

Ha M., Maxwell D.  Kim Jong Un’s ‘All-Purpose Sword’ North Korean Cyber-Enabled Economic Warfare

Harrison T., Johnson K., Roberts G.T., Way T., Young M. Space Threat Assessment 2020, 
A Report of the CSIS Aerospace Security Project

Johnson C.  Draft International Code of Conduct for Outer Space Activities Fact Sheet, Secure World Foundation

Jun J., LaFoy S., Sohn E.  North Korea’s Cyber Operations Strategy and Responses A Report of the CSIS Korea Chair

Kopeć R. Broń antysatelitarna u progu drugiego etapu militaryzacji kosmosu, Politeja 2(53)/2018

Park J., Pearson J. In North Korea, hackers are a handpicked, pampered elite, Technology News, Reuters

Raport Defense Intelligence Agency Challenges to Security in Space

Rojszczak M.  Broń jądrowa. Boży gniew, 2001r

Strout N. What we know about Iran’s counter-space weapons

Wilson T. Threats to United States Space Capabilities

Verger F., The Cambridge encyclopedia of space 


[1] P. Gorgol O słabnącym soft power Stanów Zjednoczonych, Polityka Globalna, dostępny w Internecie: http://www.politykaglobalna.pl/2013/08/o-slabnacym-soft-power-stanow-zjednoczonych/

[2] Ibidem

[3]  T. Harrison, K. Johnson, T.G. Roberts, T. Way, M. Young Space Threat Assessment 2020, A Report of the CSIS Aerospace Security Project, str. 32, dostępny w Internecie: https://aerospace.csis.org/report-space-threat-assessment-2020/

[4] F. Verger, The Cambridge encyclopedia of space 

[5] Group Captain PA Patil Weaponisation of Space: An Inevitable Reality and Plausible Fallout 

[6] R. Kopeć Broń antysatelitarna u progu drugiego etapu militaryzacji kosmosu, Politeja 2(53)/2018 

[7] M. Rojszczak Broń jądrowa. Boży gniew, 2001r. str. 31

[8] R. Kopeć Broń antysatelitarna u progu drugiego etapu militaryzacji kosmosu  

[9] T. Wilson Threats to United States Space Capabilities, dostępny w Internecie: https://fas.org/spp/eprint/article05.html#19

[10] N. Strout What we know about Iran’s counter-space weapons, dostępny w Internecie: https://www.c4isrnet.com/battlefield-tech/space/2020/01/08/what-we-know-about-irans-counter-space-weapons/

[11] Congressional Research Service, Iranian Offensive Cyber Attack Capabilities, dostępny w Internecie: https://fas.org/sgp/crs/mideast/IF11406.pdf

[12] T. Harrison, K. Johnson, T.G. Roberts, T. Way, M. Young Space Threat Assessment 2020, A Report of the CSIS Aerospace Security Project, str. 38 

[13] Raport Defense Intelligence Agency Challenges to Security in Space, dostępny w Internecie: https://www.dia.mil/Portals/27/Documents/News/Military%20Power%20Publications/Space_Threat_V14_020119_sm.pdf

[14] Bureau 121 to północnokoreańska agencja wchodząca w skład Ogólnego Biura Rozpoznania (Reconnaissance General Bureau), podporządkowana armii. Według źródeł amerykańskich przeprowadza tajne operacje, w tym głównie ataki cybernetyczne oraz posiada sześć biur. Do Bureau 121 należy elita północnokoreańskich hakerów, lojalnych wobec przywódcy i partii. Przyjmuje się, że agencja powstała w 1998 roku, za:  

J. Park, J. Pearson In North Korea, hackers are a handpicked, pampered elite, Technology News, Reuters, dostępne w Internecie: https://www.reuters.com/article/us-sony-cybersecurity-northkorea/in-north-korea-hackers-are-a-handpicked-pampered-elite-idUSKCN0JJ08B20141205

[15] J. Jun, S. LaFoy, E. Sohn North Korea’s Cyber Operations Strategy and Responses A Report of the CSIS Korea Chair, dostępny w Internecie: 

http://csiswebsiteprod.s3.amazonaws.com/s3fspublic/legacy_files/files/publication/151216_Cha_NorthKoreasCyberOperations_Web.pdf

[16] M. Ha, D. Maxwell Kim Jong Un’s ‘All-Purpose Sword’ North Korean Cyber-Enabled Economic Warfare, dostępny w Internecie: https://www.fdd.org/analysis/2018/10/03/kim-jong-uns-all-purpose-sword/

[17] Strona internetowa Narodów Zjednoczonych: https://www.unog.ch/CD

[18] C. Johnson Draft International Code of Conduct for Outer Space Activities Fact Sheet, Secure World Foundation, dostępny w Internecie:

https://swfound.org/media/166384/swf_draft_international_code_of_conduct_for_outer_space_activities_fact_sheet_february_2014.pdf

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy: 95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Monika Poprawa Monika Poprawa. Absolwentka studiów licencjackich na kierunku stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Warszawskim oraz studiów magisterskich na tym samym kierunku na specjalności: Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Moje zainteresowania związane są z obszarem technologii kosmicznych (głównie problematyki militaryzacji i komercjalizacji, czy także rywalizacji państw w przestrzeni kosmicznej). Ponadto interesuję się również cyberterroryzmem, terroryzmem, współczesnymi konfliktami zbrojnymi i bezpieczeństwem energetycznym.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Bez kategorii, Indo-Pacyfik, Publikacje

Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Na początku marca bieżącego roku, po 18 miesiącach…
  • Jakub Knopp
  • 25 maja, 2023
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wojsko i armia, Wywiad

Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]

Leon Komornicki – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Od 1991 prezes Fundacji…
  • Aleksy Borówka
  • 23 maja, 2023
  • Media, Publikacje, Trójmorze

Program Trójmorze w INE – rekrutujemy!

Miło nam ogłosić, że tworzymy w INE Program Trójmorze, którego dyrektorem został dr Tomasz Pawłuszko! Jednocześnie mamy przyjemność uruchomić nabór…
  • Zespół INE
  • 20 maja, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Monika Poprawa Monika Poprawa. Absolwentka studiów licencjackich na kierunku stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Warszawskim oraz studiów magisterskich na tym samym kierunku na specjalności: Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Moje zainteresowania związane są z obszarem technologii kosmicznych (głównie problematyki militaryzacji i komercjalizacji, czy także rywalizacji państw w przestrzeni kosmicznej). Ponadto interesuję się również cyberterroryzmem, terroryzmem, współczesnymi konfliktami zbrojnymi i bezpieczeństwem energetycznym.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku
    przez Jakub Knopp
    25 maja, 2023
  • Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]
    przez Aleksy Borówka
    23 maja, 2023
  • Program Trójmorze w INE – rekrutujemy!
    przez Zespół INE
    20 maja, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas