Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
sie 11
Afryka i Bliski Wschód, Analiza, Bezpieczeństwo, Cyberbezpieczeństwo, Geopolityka, Polityka wewnętrzna, Publikacje, Zagrożenia hybrydowe

Cyberbezpieczeństwo w Arabii Saudyjskiej

11 sierpnia, 2021
Cyberbezpieczeństwo w Arabii SaudyjskiejPobierz

Autor: dr Aleksander Olech

Wsparcie analityczne: Karolina Siekierka

Artykuł w skrócie:

– Arabia Saudyjska ma największy rynek teleinformatyczny na Bliskim Wschodzie, a kraj cały czas się rozwija.

– W 2020 roku Arabia Saudyjska zanotowała ponad 22,5 mln takich ataków, a każdy z nich kosztował państwo 6,5 mln dolarów.

– W marcu 2021 roku Ministerstwo Edukacji Arabii Saudyjskiej i Krajowy Urząd ds. Cyberbezpieczeństwa podpisały porozumienie w sprawie uruchomienia wspólnych programów szkoleniowych i badawczych w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.

– Od czasu pierwszego cyberataku na Saudi Aramco, Arabia Saudyjska wprowadziła serię rozwiązań mających na celu ograniczenie występowania ataków cybernetycznych.

Wyzwania i rywalizacja w kontekście miliardowych inwestycji

Arabia Saudyjska przechodzi ewolucję wewnątrzpaństwową koncentrującą się na rozwijaniu cyberprzestrzeni, a proces ten został przyspieszony przez pandemię COVID-19 oraz drastyczny spadek cen ropy. Już w 2016 roku w ramach strategii Saudi Vision 2030 podkreślono, że Królestwo Arabii Saudyjskiej (KSA) zamierza zmniejszyć zależność od ropy naftowej, zdywersyfikować swoją gospodarkę oraz rozwinąć sektory usług publicznych, takie jak sektor zdrowia, edukacji, infrastruktury, rekreacji czy turystyki. U podstaw tej inicjatywy leży skupienie się na technologii, transformacji cyfrowej i rozwoju infrastruktury cyfrowej. Zasadniczo w samej strategii nie są poruszane kwestie cyberprzestrzeni ani cyberterroryzmu[1], wskazane są jednak kierunki zmian.

Na początku pandemii koronawirusa, w pierwszym kwartale 2020 roku, w krajach na Bliskim Wschodzie odnotowano wzrost ataków złośliwego oprogramowania o 22% i spamu o 36%. Był to szczególnie trudny okres dla firm w Arabii Saudyjskiej, które były w trakcie konwersji na pracę zdalną[2]. Infrastruktura teleinformatyczna w sektorze publicznym i prywatnym jest stale zagrożona incydentami cybernetycznymi ze względu na strategiczną pozycję Arabii Saudyjskiej w regionie. Te cyberataki mają poważny wpływ na gospodarkę na poziomie finansowym, operacyjnym i taktycznym, co może potencjalnie osłabić zaufanie obywateli do usług rządowych oraz do samej władzy[3]. To z kolei może wpłynąć na stabilność polityczną kraju oraz prowadzić do kolejnych ataków podejmowanych przez cyberprzestępców z państw sąsiadujących.

Instytucje prywatne oraz publiczne w Arabii Saudyjskiej zostały także postawione przed wyzwaniem organizacji pracy w trakcie pandemii COVID-19. Pojawiające się ryzyko utraty danych wrażliwych przesyłanych przez pracowników działających z domu spowodowało, że doszło do reorganizacji w obszarze IT w całym kraju.Przymusowa blokada w celu zatrzymania rozprzestrzeniania się wirusa spowodowała, że całość form komunikacyjnych została przeniesiona do internetu, normą stało się odbywanie spotkań za pośrednictwem internetowych komunikatorów, dokonywanie zakupów online i prowadzenie edukacji wirtualnej. Dotychczas w Arabii Saudyjskiej panowała kultura pracy w biurze i organizacji spotkań osobistych. Z uwagi na dynamiczną zmianę polityki działalności praktycznie wszystkich firm w kraju pojawiło się wzywanie  szybkiego wdrożenia strategii, które umożliwiłyby pracownikom utrzymanie produktywności. Wiązało się to z przeniesieniem danych do chmur i udzieleniem dostępu do zdalnych zasobów IT przedsiębiorstw. Przez to należało zwiększyć poziom bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni, inwestując w nowe technologie i implementując zabezpieczenia odporne na ataki zewnętrzne. Innym istotnym elementem było szkolenie pracowników[4], którzy mają dostęp do danych firmy, aby oni również stale analizowali pojawiające się zagrożenia oraz przestrzegali zasad bezpieczeństwa[5].

Ponad połowa dyrektorów ds. Informacji w Arabii Saudyjskiej postrzega zarządzanie bezpieczeństwem jako największe wyzwanie technologiczne, a inwestycje w cyberbezpieczeństwo uważa za kluczowy cel biznesowy.Ponadto potrzeba utrzymania cyberbezpieczeństwa stała się jednym z głównych wskaźników wydajności firm i transformacji cyfrowej w całym państwie, przez co wydatki na technologie i ochronę przed wyciekiem danych będą z każdym rokiem większe[6].

Zagrożenia cyberterrorystyczne 

Arabia Saudyjska zmagała się w 2015 roku z 160 000 atakami dziennie[7]. Z uwagi na jej pozycję międzynarodową i posiadane surowce jest dużo częściej atakowana niż inne państwa w regionie. Takie nasilenie zagrożeń powoduje utrudnienia w funkcjonowaniu zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego. Cyberataki — o różnej skali i nasileniu — mogą powodować poważne szkody w gospodarce i negatywnie wpłynąć na stabilność społeczną i polityczną kraju. Ponadto cyberprzestępczość jest również jedną z głównych przyczyn ogromnych strat pieniężnych i wizerunkowych.

Ochrona cyberprzestrzeni stanowi obecnie jedno z najważniejszych wyzwań w zapewnianiu bezpieczeństwa i stabilności państw. Od 2006 roku można zaobserwować znaczny wzrost ataków na ich infrastrukturę krytyczną, pełniącą istotną rolę w ich funkcjonowaniu państwa i obywateli. Mogą one przybierać różne formy i są ukierunkowane m.in. na zdobycie wglądu, kradzież lub zniszczenie pilnie strzeżonych informacji oraz zakłócenie działalności plików czy systemów komputerowych poprzez wprowadzenie złośliwego oprogramowania. Tylko w 2012 roku Królestwo straciło 693 mln dolarów, a z każdym rokiem ta suma jest wyższa[8]. W 2020 roku Arabia Saudyjska zanotowała ponad 22,5 mln takich ataków[9], każdy z nich kosztował państwo 6,5 mln dolarów[10], natomiast w pierwszym kwartale 2021 roku zarejestrowano ponad 7 mln cyberataków[11]. Amerykańskie Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych podaje, że spośród wszystkich ataków przeprowadzonych między majem 2006 a czerwcem 2020 roku 15 stanowiło znaczne zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. W sporządzonych w 2020 roku rankingach Cybersecurity Exposure Index dotyczących stopnia narażenia na cyberatak oraz Cyber Risk Index przewidującym możliwość jego doświadczenia, Arabia Saudyjska zajęła odpowiednio 31.[12] i 25.-26. miejsce w skali globalnej[13].

Ataki na cyberprzestrzeń Arabii Saudyjskiej

Jeden z najgroźniejszych ataków na cyberprzestrzeń państwa miał miejsce w sierpniu 2012 roku, kiedy do wewnętrznej sieci komunikacyjnej państwowego koncernu naftowego Saudi Aramco wprowadzono wirus Shamoon. Jego celem było wstrzymanie produkcji ropy i gazu oraz osłabienie największego przedsiębiorstwa rynku energetycznego w regionie Bliskiego Wschodu. Wskutek tego zdarzenia uszkodzono ponad 30 tys. komputerów, usunięto wszystkie dane znajdujące się na ich dyskach i zastąpiono obrazem płonącej amerykańskiej flagi. W celu zatrzymania rozprowadzania wirusa Saudi Aramco było zmuszone przerwać pracę i zablokować zarówno pocztę e-mail wszystkich pracowników, jak i dostęp do internetu. Wstrzymało to działalność przedsiębiorstwa na dwa tygodnie i przyniosło ogromne straty finansowe. W czasie trwającej pięć miesięcy blokady internetu zespół ds. bezpieczeństwa cybernetycznego prowadził działania mające na celu implementację nowych rozwiązań w celu utrzymania cyberbezpieczeństwa. Atak stanowił zagrożenie nie tylko dla samej Arabii Saudyjskiej, ale także dla państw Zachodu, w szczególności uzależnionych od dostaw ropy naftowej Stanów Zjednoczonych. Pomimo braku dowodów wywiad amerykański oskarżył o atak największego rywala Arabii Saudyjskiej w regionie, Islamską Republikę Iranu.

Kolejny atak na Saudi Aramco, tym razem przy użyciu zaktualizowanego wirusa Shamoon 2, miał miejsce w sierpniu 2017 roku i wstrzymał pracę przedsiębiorstwa na 48 godzin. Znacznie krótsza przerwa w prowadzeniu działalności wynikała z podjętej po 2012 roku decyzji przedsiębiorstwa o stałym gromadzeniu kopii zapasowych. Jak podaje The New York Times, celem cyberataku było wywołanie eksplozji oraz ogólny sabotaż systemu[14]. Nie potwierdzono, kto odpowiada za atak, jednak także w tym przypadku oskarżony został Iran.

W grudniu 2019 roku saudyjskie organy państwowe wykryły cyberatak planowany na infrastrukturę krytyczną Arabii Saudyjskiej. Do jego przeprowadzenia miało zostać wykorzystane złośliwe oprogramowanie Dustman, trwale usuwające dane przechowywane na dyskach. Nie poinformowano, które organy państwa miały być celem, natomiast pozostawienie przez hakerów licznych śladów w sieci sugeruje jego pospieszną organizację. Co istotne, miał on miejsce podczas eskalacji napięcia na linii irańsko-amerykańskiej. Jak podaje CyberScoop, ze względu na ówczesną sytuację polityczną oraz na podstawie podobieństwa sposobu przeprowadzenia ataków oraz pozostawionych śladów uznaje się, że stoją za nim irańscy hakerzy[15].

Arabia Saudyjska, jej organy państwowe oraz przedsiębiorstwa nie są celem wyłącznie ataków skutkujących usunięciem lub blokadą danych. W maju 2020 roku KSA padło ofiarą nieudanej kampanii szpiegowskiej prowadzonej przez irański podmiot Chafer APT. Miała ona być wymierzona w saudyjską infrastrukturę krytyczną, w szczególności w przechowujące znaczną liczbę danych osobowych sektory telekomunikacyjny i turystyczny oraz w administrację rządową, celem m.in. zebrania danych na temat szpiegów i danych uwierzytelniających[16].

Oprócz powyższych, współczesne trendy w Arabii Saudyjskiej wskazują, że cyberterroryści wykorzystują media społecznościowe jako alternatywę, aby zakłócić komunikację pomiędzy obywatelami oraz utrudnić działalność gospodarczą poprzez penetrację kanałów komunikacyjnych użytkowników. Dodatkowo wykorzystują sieć do rekrutacji członków, pozyskiwania funduszy czy prowadzenia ataków dezinformacyjnych na Arabię Saudyjską. Aż 30,2 mln obywateli (91% ludności) posiada dostęp do sieci, a 25 mln ma konto w serwisie społecznościowym. Obecnie najczęściej rozpracowywane przez terrorystów media to WhatsApp, YouTube, Facebook, Instagram i Twitter[17].

Strategia cyberbezpieczeństwa

Z uwagi na współczesne wyzwania dla cyberbezpieczeństwa, Dekretem królewskim z dnia 31 października 2017 roku ustanowiono Krajowy Urząd ds. Cyberbezpieczeństwa (National Cybersecurity Authority, NCA), którego głównym zadaniem jest zwiększanie bezpieczeństwa cybernetycznego państwa poprzez przygotowywanie wewnętrznych analiz i rozwiązań prawnych. W skład urzędu wchodzą: szef Prezydium Bezpieczeństwa Państwa[18], szef General Intelligence Presidency (GIP, służba wywiadu Arabii Saudyjskiej), wiceminister spraw wewnętrznych oraz zastępca ministra obrony[19]. NCA pełni zarówno funkcje regulacyjne, jak i operacyjne, związane z cyberbezpieczeństwem, a także ściśle współpracuje z podmiotami publicznymi i prywatnymi w celu poprawy stanu cyberbezpieczeństwa kraju, ochrony jego interesów, bezpieczeństwa narodowego, infrastruktury krytycznej, usług rządowych oraz budowania środowiska cyberprzestrzeni na rzecz implementacji strategii 2030[20].

NCA opracowało strategiczną wizję cyberbezpieczeństwa, która odzwierciedla cele Arabii Saudyjskiej, tworząc w cyberprzestrzeni warunki do utrzymania bezpieczeństwa i zaufania do władz oraz wzrostu technologicznego. Priorytetowe cele do 2030 roku obejmują 6 aspektów[21]:

– ujednolicenie cyberbezpieczeństwa w całym kraju — zapewnienie wysokiego poziomu koordynacji i dostosowania wytycznych we wszystkich podległych podmiotach; ważne jest przyjęcie kompleksowego krajowego podejścia do cyberbezpieczeństwa poprzez integrację, określenie ról i obowiązków podmiotów na poziomie krajowym w celu opracowania i wdrożenia regulacji i polityk oraz zgodność z krajowymi normami;

– zarządzanie ryzykiem — identyfikacja zaatakowanych elementów w cyberprzestrzeni oraz określenie szkód; następnie weryfikacja najwłaściwszych metod eliminacji zagrożenia w celu ograniczenia negatywnych skutków;

– optymalne funkcjonowanie w środowisku cyberprzestrzeni — wprowadzenie kompleksowych kontroli, norm krajowych i systemu monitorowania zgodności, które zapewnią ochronę środowiska cyberbezpieczeństwa, w tym podnoszenie poziomu społecznej świadomości na temat cyberzagrożeń;

– dynamiczna obrona — wzmacnianie i ciągły rozwój krajowych zdolności w zakresie obrony przed cyberzagrożeniami; wykrywanie, przeciwdziałanie, reagowanie oraz reorganizacja po atakach;

– partnerstwo międzynarodowe — cyberbezpieczeństwo wymaga stabilnych partnerstw lokalnych i międzynarodowych, wzmocnionych zaawansowanymi mechanizmami wymiany informacji, pozwala to na udoskonalenie systemów i wymianę najlepszych praktyk; w celu osiągnięcia wymaganego poziomu bezpieczeństwa należy dążyć do wzmocnienia partnerstwa zagranicznego;

– rozwój w cyberprzestrzeni — należy dążyć do zwiększania zdolności krajowych w dziedzinie cyberbezpieczeństwa, a jednym z głównych kierunków są inwestycje w programy edukacyjne i szkoleniowe oraz w przemysł i badania.

Oprócz powyższych, ze względu na wielkość saudyjskiej gospodarki Królestwo skoncentrowało się na tworzeniu struktur rządowych, które pozwoliłby wykorzystać potencjał państwa oraz przeciwdziałać pojawiającym się zagrożeniom. Tym samym Arabia Saudyjska w 2019 roku utworzyła kolejne 3 organy powiązane z NCA. Saudi Data and Artificial Intelligence Authority (SDAIA), które jest odpowiedzialne za opracowywanie strategii przechowywania danych oraz rozwój sztucznej inteligencji i podległe jej National Centre for Artificial Intelligence oraz Saudi Commission for Data and Artificial Intelligence. Takie działania są wyraźnym przejawem determinacji Królestwa w dążeniu do rozwijania swoich możliwości cyfrowych i budowania przyszłości opartej na sztucznej inteligencji i innowacjach. Według saudyjskich władz sztuczna inteligencja zwiększy produktywność, usprawni procesy decyzyjne we wszystkich sektorach, zapewni bardziej innowacyjne usługi świadczone obywatelom oraz pozwoli na rozwój przedsiębiorstw[22]. Warto także zaznaczyć, że Arabia Saudyjska stale aktualizuje Ustawę o cyberprzestępczości (ang. Cyber Crime Law) z 2007 roku.

Nowe rozdanie w cyberprzestrzeni

W marcu 2021 roku Ministerstwo Edukacji Arabii Saudyjskiej i Krajowy Urząd ds. Cyberbezpieczeństwa podpisały porozumienie w sprawie uruchomienia wspólnych programów szkoleniowych i badawczych w dziedzinie cyberbezpieczeństwa. Ma to duże znaczenie w zakresie inwestowania w inicjatywy na rzecz cyberbezpieczeństwa oraz jest częścią realizacji Strategii 2030. Ministerstwo Edukacji i NCA realizują już kilka wspólnych projektów dotyczących stypendiów dla badań na cyberprzestrzenią oraz rozwoju szkolnictwa wyższego w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego[23].

Od czasu pierwszego cyberataku na Saudi Aramco, Arabia Saudyjska wprowadziła serię rozwiązań mających na celu ograniczenie występowania ataków cybernetycznych. Jednym z nich jest decyzja rządu o podwojeniu budżetu na cyberbezpieczeństwo. Jeszcze w 2012 roku wydatki te wzrosły z 7,8 mld do 15,4 mld dolarów[24], natomiast w 2020 roku osiągnęły kwotę 27,2 mld dolarów[25]. W 2014 roku powstało Narodowe Centrum Technologii Cyberbezpieczeństwa (ang. National Center for Cybersecurity Technology), instytucja naukowo-badawcza zajmująca się kwestiami zarządzania bezpieczeństwem, bezpieczeństwem sieci, oprogramowań i informacji. Analizy opracowywane przez Centrum mają przygotować państwo do wprowadzania projektu „Wizja 2030”.

Państwo współpracuje w zakresie cyberbezpieczeństwa zarówno z organizacjami międzynarodowymi (m.in. z ONZ, Ligą Państw Arabskich), jak i na podstawie umów bilateralnych (np. ze Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią, Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi), jednak ze względu na napięcia w relacjach z Iranem oraz powiązany z nimi wzrost liczby cyberataków najbardziej aktywną działalność prowadzi w ramach Rady Współpracy Zatoki Perskiej, gdzie inicjuje rozmowy nt. rozszerzenia współpracy w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego. Liczba aktorów, z którymi Arabia Saudyjska prowadzi współpracę, jest ograniczona, gdyż państwo postrzega kwestię cyberbezpieczeństwa jako niewielką część swojej polityki zagranicznej[26], a kluczowe jest dla niej bezpieczeństwo wewnętrzne. 


[1] Kingdom of Saudi Arabia, Saudi Vision 2030, Government of Saudi Arabia, Riyadh 2016.

[2] A.  Buller, Saudi Arabia sees cyber security boom as coronavirus bites, Computer Weekly, 17.09.2020, dostęp: 16.07.2021.

[3] A. Quadri, M. K. Khan, Cybersecurity challenges of the Kingdom of Saudi Arabia: Past, Present and Future, Global Foundation for Cyber Studies and Research, styczeń 2019, s. 7.

[4] A. Alzubaidi, Measuring the level of cyber-security awareness for cybercrime in Saudi Arabia, Heliyon, tom 7, wydanie 1, 2021.

[5] A. Buller, Saudi Arabia sees cyber security boom as coronavirus bites, Computerweekly, 17.09.2020, dostęp: 16.07.2021.

[6] B. Wright, K. Allan, Saudi CIOs consider security their toughest tech challenge, CIO, 25.08.2020, https://www.cio.com/article/3445225/saudi-arabias-cybersecurity-concerns-increase-as-threats-evolve.html, dostęp: 18.07.2021.

[7] Arabian Business, 160,000 cyberattacks a day in Saudi Arabia, https://www.arabianbusiness.com/160-000-cyberattacks-day-in-saudi-arabia-630120.html, dostęp: 20.07.2021. 

[8] A. Quadri, M. K. Khan, Cybersecurity challenges of the Kingdom of Saudi Arabia: Past, Present and Future, Global Foundation for Cyber Studies and Research, styczeń 2019, s. 7.

[9] T. Nasarallah, Saudi Arabia: over 7 million cyberattacks foiled in 3 months, Gulf News, https://gulfnews.com/photos/lifestyle/photos-fashion-abayas-by-safia-hussain-showcased-in-riyadh-1.1611420228808?slide=6, dostęp: 16.07.2021.

[10] C. Kelly, IBM: Cyber breaches cost enterprises in the UAE and KSA over $6.5m per attack in 2020, ITP, https://www.itp.net/news/93473-ibm-cyber-breaches-cost-enterprises-in-the-uae-and-ksa-over-65m-per-attack-in-2020, dostęp: 16.07.2021.

[11] T. Nasarallah, op. cit.

[12] J. Frisby, Cybersecurity Index (CEI) 2020, PasswordManagers.co, https://passwordmanagers.co/cybersecurity-exposure-index/, dostęp: 16.07.2021.

[13] NordVPN, Cyber Risk Index, 2020, https://s1.nordcdn.com/nord/misc/0.13.0/vpn/brand/NordVPN-cyber-risk-index-2020.pdf, dostęp: 16.07.2021.

[14] N. Perlroth, C. Krauss, A Cyberattack in Saudi Arabia Had a Deadly Goal. Experts Fear Another Try., The New York Times, https://www.nytimes.com/2018/03/15/technology/saudi-arabia-hacks-cyberattacks.html, dostęp: 16.07.2021.

[15] S. Lyngaas, Saudi cyber authority uncover new data-wiping malware, and experts suspect Iran is behind it, CyberScoop, https://www.cyberscoop.com/saudi-arabia-iran-cyberattack-soleimani/, dostęp: 17.07.2021.

[16] B. Rusu, Iranian Chafer APT Targeted Air Transportation and Government in Kuwait and Saudi Arabia, Bitdefender, https://www.bitdefender.com/files/News/CaseStudies/study/332/Bitdefender-Whitepaper-Chafer-creat4491-en-EN-interactive.pdf, dostęp: 17.07.2021.

[17] Skillzme, Saudi Arabia Social Media Statistics 2018, https://skillzme.com/ksa-social-media-statistics-2018, dostęp: 17.07.2021.

[18] Prezydium Bezpieczeństwa Państwa (eng: Presidency of State Security) to saudyjski organ bezpieczeństwa powstały w 2017 roku przez utworzenie nadzoru na symultanicznymi działaniami krajowych służb antyterrorystycznych i wywiadowczych.

[19] Saudi Gazette, King orders setting up of National Cyber Security Authority, https://saudigazette.com.sa/article/520782/SAUDI-ARABIA/King-orders-setting-up-of-National-Cyber-Security-Authority, dostęp: 17.07.2021.

[20] National Cybersecurity Authority, Essential Cybersecurity Controls, 2018, s. 6-10.

[21] National Cybersecurity Authority, National Cybersecurity Strategy (Overview), Kingdom of Saudi Arabia, grudzień 2020, s. 14-29.

[22] A. Gernonimo, National Centre for AI to drive Saudi Arabia’s digital future: minister, TahawulTech, 01.09.2019.

[23] Arab News, Deal signed to boost cybersecurity education in Saudi Arabia, https://www.arabnews.com/node/1830711/saudi-arabia, Homepage 24.03.2021, dostęp: 17.07.2021.

[24] S. Alshathry, Cyber Attack on Saudi Aramco, “International Journal of Management and Information Technology”, 2017, t. 11, nr 5, s. 3039.

[25] USSABC Economic Brief: Saudi Arabia’s Emergence in Cyber Technology, U.S.-Saudi Arabian Business Council, http://ussaudi.org/wp-content/uploads/2020/01/Economic-Brief-Saudi-Cybersecurity-Leadership.pdf, dostęp: 17.07.2021.

[26] Saudi Arabia’s Foreign Policy Priorities, Chatham House, https://chathamhouse.soutron.net/Portal/DownloadImageFile.ashx?objectId=3483, dostęp: 17.07.2021.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Dr Aleksander Olech Dr Aleksander Olech. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Doświadczenie badawcze zdobywał m.in. na Université Jean Moulin Lyon 3, Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Pradze, Instytucie Wspierania Pokoju i Zarządzania Konfliktami w Wiedniu, NATO Energy Security Centre of Excellence w Wilnie i NATO Centre of Excellence Defence Against Terrorism w Ankarze. Stypendysta OSCE & UNODA Peace and Security, NATO 2030 Global Fellowship oraz Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Główne zainteresowania badawcze to terroryzm, międzynarodowa współpraca na rzecz bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Publikacje, USA

Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Na początku marca bieżącego roku, po 18 miesiącach…
  • Jakub Knopp
  • 25 maja, 2023
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wojsko i armia, Wywiad

Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]

Leon Komornicki – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Od 1991 prezes Fundacji…
  • Aleksy Borówka
  • 23 maja, 2023
  • Media, Polityka międzynarodowa, Publikacje, Trójmorze

Program Trójmorze w INE – rekrutujemy do tworzonego zespołu!

Miło nam ogłosić, że tworzymy w INE Program Trójmorze, którego dyrektorem został dr Tomasz Pawłuszko! Jednocześnie mamy przyjemność uruchomić nabór…
  • Zespół INE
  • 20 maja, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Dr Aleksander Olech Dr Aleksander Olech. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Doświadczenie badawcze zdobywał m.in. na Université Jean Moulin Lyon 3, Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Pradze, Instytucie Wspierania Pokoju i Zarządzania Konfliktami w Wiedniu, NATO Energy Security Centre of Excellence w Wilnie i NATO Centre of Excellence Defence Against Terrorism w Ankarze. Stypendysta OSCE & UNODA Peace and Security, NATO 2030 Global Fellowship oraz Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Główne zainteresowania badawcze to terroryzm, międzynarodowa współpraca na rzecz bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku
    przez Jakub Knopp
    25 maja, 2023
  • Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]
    przez Aleksy Borówka
    23 maja, 2023
  • Program Trójmorze w INE – rekrutujemy do tworzonego zespołu!
    przez Zespół INE
    20 maja, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas