Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
lip 08
Analiza, Bezpieczeństwo, Polska, Publikacje, Trójmorze, Wojsko i armia

Czas na Armię Trójmorza? O konieczności bliskiej współpracy wojskowej państw trójmorskich

8 lipca, 2022

Autorzy: dr Aleksander Olech, dr Jacek Raubo.

Analiza w skrócie:

  • Na poziomie unijnym od lat rozważana jest koncepcja stworzenia armii Unii Europejskiej,
  • Państwa europejskie wkrótce będą musiały wziąć większą odpowiedzialność za bezpieczeństwo kontynentu i zmniejszyć zależność od Stanów Zjednoczonych, wynikającą dziś z funkcjonowania NATO,
  • Inwazja Rosji na Ukrainę dała nowy impuls do pracy nad koncepcją współpracy w ramach Trójmorza,
  • Inicjatywa Trójmorza ma mniejszy potencjał militarny, ale jest bardziej zagrożona na rosyjską agresję.

Inicjatywa Trójmorza (Trójmorze) powstała w 2015 roku jako format współpracy państw pomiędzy trzema morzami: Adriatyckim, Bałtyckim i Czarnym. Uczestniczy w nim 12 państw: Austria, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia i Węgry. Większość z nich w ostatnich kilkunastu latach należało do najszybciej rozwijających się członków Unii Europejskiej. Dziś Trójmorze ma przede wszystkim charakter gospodarczy i polityczny, jednak w związku z narastającymi napięciami międzynarodowymi, w tym inwazją Rosji na Ukrainę, potrzebne jest rozszerzenie formatu o wymiar obronny.

Warto zaznaczyć, że już dzisiaj dziewięć z dwunastu krajów regionu współpracuje ze sobą militarnie w ramach tzw. Bukaresztańskiej Dziewiątki (B9), opartej o kraje wschodniej flanki NATO. Rozszerzając współpracę na cały region – właśnie w ramach Trójmorza – do współpracy dołączono by Austrię (musiałaby przełamać swoją „neutralność” i bardzo często politykę prorosyjską – choćby w kwestii współpracy energetycznej), która nie jest w NATO, Chorwację i Słowenię, które stanowią południową flankę Sojuszu, a także pozostającą poza NATO Ukrainę, która od szczytu w Rydze jest krajem partnerskim Inicjatywy. Szersza współpraca militarna w ramach Trójmorza nie musi zastąpić B9, a raczej będzie przedłużeniem relacji politycznych, gospodarczych i społecznych, które służą do zacieśnienia więzi na rzecz bezpieczeństwa.

Siły Trójmorza „tylko” w liczbach armii

Wśród państw uczestniczących w Inicjatywie Trójmorza największą armię posiada Polska, a najmniejszą Estonia. Poniższe dane dotyczą tylko aktywnych żołnierzy, bez rezerwistów.

Gdyby połączyć wojska poszczególnych krajów w regionie w jedną trójmorską armię, liczyłaby ona prawie 350 000 żołnierzy: 22 500 z Austrii, 25 600 z Bułgarii, 15 200 z Chorwacji, 26 800 z Czech, 6 600 z Estonii, 16 300 z Litwy, 7 000 z Łotwy, 120 000 z Polski, 65 000 z Rumunii, 12 900 ze Słowacji, 7 000 ze Słowenii i 22 700 z Węgier.

Nie będzie nadużyciem stwierdzenie, że w tej hipotetycznej armii fundamentem byłyby Siły Zbrojne RP. Oprócz posiadania największej liczby żołnierzy, dokonały one w ostatnich latach znaczących inwestycji w zbrojenia, m.in. zakup Abramsów i F-35, a także realizują program Miecznik, w ramach którego mają powstać trzy fregaty warte 8 mld zł. Na uwagę zasługują także ostatnie dość duże zamówienia, dokonane po rosyjskiej inwazji na Ukrainę.

Poza Polską, Rumunia także zaczęła bardzo mocno inwestować w wojsko, czego przykładem jest zamówienie na korwety typu Gowind czy zakup wyrzutni HIMARS. Ponadto Estonia zdecydowała się zbroić wybrzeże, tworząc lądową jednostkę rakietową, wykorzystującą pociski Blue Spear 5g SSM. Litwa wybrała natomiast armatohaubice Caesar. Na uwagę zasługują także chorwackie zakupy u Francuzów i zamówienie dwunastu myśliwców Rafale oraz posiadane już przez chorwackie wojska lądowe wozy bojowe Patria AMV.

Dalej największą zaletą w kontekście współpracy militarnej pozostają zdolności do wspólnego reagowania w ramach NATO. Jest to także fundament bezpieczeństwa państw regionu, co przekłada się na poparcie polityczne dla Sojuszu i dalszego wzmacniania wschodniej flanki NATO.

Armia Trójmorza – w ramach czy poza NATO?

Koncepcję „zintegrowanych sił zbrojnych” państw Trójmorza możemy rozpatrywać w dwóch kategoriach – umownie kontr-natowskiej oraz natowskiej. Pierwsza z nich wychodzi od tezy, że istniejące filary architektury bezpieczeństwa w regionie (NATO i UE), są niewystarczające. Jej największą zaletą jest potencjalne zorientowanie inwestycji obronnych oraz zintegrowanych potencjałów wojskowych w jednorodnej wizji zagrożeń, przede wszystkim ze strony Rosji. Tego rodzaju myślenie ma jednak podstawową wadę, polegającą na znacznym uproszczeniu polityk poszczególnych państw Trójmorza. Nawet obecna agresja rosyjska na Ukrainę (od 24 lutego 2022 roku) nie była w stanie stworzyć w regionie zrębów wspólnej strategii wobec Rosji, czego przykładem jest m.in. sprzeciw Węgier wobec sankcji. Dlatego trudno założyć, że nagle pojawi się zdolność do budowania sił zbrojnych lub systemu sojuszniczego, w pełnym tego słowa znaczeniu. Zaś wszelkie idee luźnych koalicji zadaniowych lub chętnych, przy agresji rosyjskiej i niepewności strategicznej należy uznać za zbyt słabe oraz niedające odpowiednich gwarancji bezpieczeństwa. Dodatkowo, zaufanie i poparcie dla NATO jest w państwach Trójmorza wyjątkowo silne, więc trudno wyobrazić sobie zgodę na działania stojące w kontrze do Sojuszu.

Pomijając kwestie strategiczne, różnice zdań w Trójmorzu mogą się pojawić już w tak prozaicznych kwestiach, jak ulokowanie kwatery głównej, obsada systemu dowodzenia i kontroli itd. We wszystkich tego rodzaju kwestiach, w obrębie już istniejącego NATO, powszechnie stosowane są utarte od 1949 roku praktyki, a stabilizującą rolę w tym względzie odgrywają Stany Zjednoczone. Jakiekolwiek budowanie innych formatów, w tym „armii europejskiej”, może doprowadzić do międzypaństwowych rywalizacji o przewodnictwo. Takie animozje są jeszcze bardziej prawdopodobne w Trójmorzu, w którym zasoby ekonomiczne, polityczne i militarne są znacząco rozproszone, a możliwości bliższej współpracy utrudniają niezażegnane spory terytorialne i historyczne. Polska nie byłaby w stanie stać się państwem integratorem, jakim w przypadku NATO są Stany Zjednoczone. Szczególnie, że już w dotychczasowych wymiarach kooperacji w ramach Trójmorza jej się to nie udało. Państwa regionu wykazują się zaś raczej balansowaniem między faktycznym zaangażowaniem, a koncentracją na sprawach regionalnych.

Co więcej, gdyby realnie brać pod uwagę pomysł budowania alternatywy dla NATO w postaci armii Trójmorza, to problemy pojawią się również w czysto wojskowych aspektach. Przede wszystkim, łączna ilość aktywnych żołnierzy to jedynie 350 000 osób, wliczając w to neutralną Austrię. Ponadto, mimo ostatnich inwestycji, państwa regionu cierpią na szereg niedostatków sprzętowych i nie dysponują elementem odstraszania atomowego, co automatycznie stawia je w gorszej pozycji wobec Kremla. Są też inne wyzwania. Trzeba by było stworzyć własny zasób nienatowskich koncepcji C4 (dowodzenie, kontrola, łączność i informatyka). Wyzwaniem byłoby też stworzenie własnej floty samolotów cystern, pozwalających na tankowanie statków powietrznych w locie.

Piętą achillesową byłyby także zdolności ISTAR (rozpoznanie, obserwacja, wskazywanie obiektów uderzeń i rozpoznanie pola walki) i SIGNINT (rozpoznanie elektromagnetyczne), których wagi nie da się dzisiaj zakwestionować, patrząc na przebieg wojny w Ukrainie. Wyzwania dotyczyłyby chociażby zakupu zróżnicowanej floty bezzałogowych statków powietrznych i uzyskania dostępu do rozpoznania satelitarnego. Jedną z cech charakterystycznych NATO jest możliwość dzielenia się danymi wywiadowczymi oraz rozpoznaniem. Także należące do Sojuszu statki powietrzne wczesnego ostrzegania (AWACS), wielokrotnie wykazywały swoje wielkie możliwości operacyjne, zarówno w czasie pokoju (np. nad Polską w obliczu dużych wydarzeń), jak i kryzysów (np. po zamachach z 9/11).

Trójmorze, pozbawione odpowiedniego ISTAR, byłoby narażone na liczne niebezpieczeństwa. Trudno przypuszczać, że potencjały ekonomiczne państw pozwoliłby na szybkie zapełnienie tej luki zakupami maszyn, nawet tych mniejszych, jak w przypadku Izraelskich Sił Powietrznych. Podobną słabość tej koncepcji można zaobserwować, jeśli chodzi o lotniczy transport strategiczny.

Innym aspektem stałaby się kwestia wygospodarowania odpowiednich środków finansowych na obronność. Należy zaznaczyć, że nawet w NATO długo trwały debaty nad przeznaczeniem 2% PKB na ten cel. Dziś, w dobie wojny w Ukrainie, można co prawda zakładać, że zwolennicy koncepcji Trójmorza jako hipotetycznego sojuszu obronnego byliby w stanie mobilizować swoje społeczeństwa. Jednakże nawet taka mobilizacja mogłaby przynieść niewystarczające nakłady finansowe do realizacji zakładanych celów obronnych, a ponadto trudno byłoby ją utrzymać w sytuacji deeskalacji konfliktu w Ukrainie, gdy siła militarna nie byłaby już mniej potrzebna. Przewagą NATO jest jednak jego transatlantycka siła ekonomiczna i finansowa. Nawet olbrzymia dynamika rozwoju regionu Trójmorza nie pozwoliłaby na kolektywne rozkładanie ciężarów zbrojeń, gwarantującą efektywność i bezpieczeństwo dla wschodnich granic.

O wiele bardziej interesująca i realna, jest druga ze wspomnianych na wstępie koncepcji. Mowa o zacieśnianiu wewnątrznatowskiej kooperacji państw Trójmorza, z potencjalnym włączeniem w nią również państw partnerskich Sojuszu i Inicjatywy. W ten sposób państwa Trójmorza mogą wzmocnić swój głos wewnątrz NATO. Współpraca ta powinna wychodzić poza dotychczasowe wymiary nakreślone przez Bukaresztańską Dziewiątkę. Mogłaby przykładowo prowadzić do uzyskania synergii przemysłów obronnych oraz przyspieszyć tworzenie nowych i przełomowych technologii (EDTs) poprzez wspólne programy wspierania innowacji oraz zwiększenia konkurencyjności badań, rozwoju itp. Szczególnie, że od kolejnego szczytu, to właśnie innowacje mają stać się flagowym obszarem współpracy w ramach NATO. W dodatku należy brać pod uwagę siłę takiej kooperacji jeśli chodzi o potrzeby partycypowania w projektach Europejskiego Funduszu Obronnego – PESCO, czyli kwestię finansowania wielonarodowych projektów militarnych. Pod tym względem Trójmorze może stać się kluczowym narzędziem długoterminowego rozwoju bezpieczeństwa.

Przy tworzeniu trójmorskiej współpracy na rzecz bezpieczeństwa można wykorzystać doświadczenia współpracy wojskowej istniejące w regionie i poza nim. Regionalnym, bardzo dobrym punktem odniesienia, jest chociażby Litewsko-Polsko-Ukraińska Brygada im. Wielkiego Hetmana Konstantego Ostrogskiego. Warto przyjrzeć się również działaniom, jakie podejmowali rządzący w państwach nordyckich.

Współpraca ta pozwalałby poszczególnym państwom na zwiększenie ich interoperacyjności w zakresie działania w wymiarze regionalnym państw spoza NATO/UE. Warto zwrócić uwagę na fakt, że chociażby Rumunia czy Estonia mogłyby działać na rzecz szerszej kooperacji z Francją, a Polska dawałaby szansę na zyskanie mocnej aktywności Stanów Zjednoczonych.

Podsumowując, w ramach współpracy trójmorskiej na rzecz bezpieczeństwa trzeba stawiać przede wszystkim na działania usprawniające logistykę, zwiększające interoperacyjność oraz wpływające na synergię rozwoju technologii wojskowych. Nie chodzi zatem o tworzenie fizycznej armii z połączonych wojsk krajów Trójmorza, a raczej o wewnątrzregionalną koordynację, która pozwoli nam na uzyskanie lepszej pozycji w już sprawdzonym systemie relacji NATO-UE. W przeciwieństwie do wcześniej opisanej postawy, gdzie Trójmorze miałoby być czymś w rodzaju alternatywy dla istniejącej architektury bezpieczeństwa, nie dojdzie w ten sposób do osłabienia już istniejących reguł obrony i odstraszania. Wręcz przeciwnie, region może zdecydowanie rozwinąć swoje kompetencje, co pozwoli szerzej włączać się w misje reagowania kryzysowego, np. na potrzeby południowej i północnej flanki NATO.

Czy to realne?

Współpraca militarna w regionie Trójmorza jest zdecydowanie potrzebna, bo w ten sposób państwa regionu są w stanie najlepiej zadbać o realizację swoich strategicznych interesów. NATO opiera się głównie na potencjale USA i Wielkiej Brytanii, które mają własne cele także w innych regionach świata (m.in. Indo-Pacyfik). Republika Francuska najchętniej odpuściłaby flankę wschodnią i odzyskała utracony prymat w Afryce, a w Europie patrzyła mniej krytycznym okiem na Rosję. Pozostają jeszcze Niemcy, ale tutaj należy być ostrożnym, gdyż co prawda kanclerz Scholz podniósł wydatki na obronność do 2% PKB (obecnie 1,1%), ale z drugiej strony nie zdefiniował, gdzie Berlin miałby się w przyszłości wojskowo zaangażować.

Kraje Trójmorza mają niewielką siłę militarną. Nawet połączonym armiom trudno byłoby się ochronić przed zagrożeniami z Rosji i Białorusi. Niemniej, kilkanaście lat współpracy w ramach NATO, w dużej mierze wspólna wizja polityki zagranicznej, a także stałe inwestycje w zbrojenia, są solidną podstawą do zbudowania współpracy militarnej w regionie. Włączając do niej Ukrainę, region zyska dodatkowo ogromny zasób praktycznego doświadczenia wojskowego, który w przypadku ewentualnych przyszłych konfliktów będzie bezcenne.

Koncepcją rozwijaną w ramach regionu nie jest tworzenie osobnej, zintegrowanej armii Trójmorza. Chodzi raczej o wspólne ćwiczenia oraz porozumienie o współpracy wojskowej i zbrojeniowej, które stanowią doskonałe uzupełnienie istniejącej współpracy w ramach Inicjatywy, NATO i UE. Pod tym względem realizacja tej koncepcji jest nie tylko jak najbardziej realna, lecz również bardzo potrzebna.

Współpraca trójmorska, choć skupiona wokół współpracy gospodarczej, posiada potencjał rozszerzania na inne wymiary, w tym militarny. Powyższa tematyka musi być przedmiotem dalszych analiz i rozważań, gdyż współcześnie – przy tak agresywnej polityce Federacji Rosyjskiej – niezbędne jest rozwijanie zdolności wojskowych państw Europy Środkowo-Wschodniej.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Dr Aleksander Olech Dr Aleksander Olech. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Doświadczenie badawcze zdobywał m.in. na Université Jean Moulin Lyon 3, Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Pradze, Instytucie Wspierania Pokoju i Zarządzania Konfliktami w Wiedniu, NATO Energy Security Centre of Excellence w Wilnie i NATO Centre of Excellence Defence Against Terrorism w Ankarze. Stypendysta OSCE & UNODA Peace and Security, NATO 2030 Global Fellowship oraz Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Główne zainteresowania badawcze to terroryzm, międzynarodowa współpraca na rzecz bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Kosmos, Polska, Publikacje

Misja IGNIS i #AstroSlawosz. Podsumowanie.

Krzysztof Karwowski, Julia Lasiota, Ksawery Stawiński Cały zespół Instytutu Nowej Europy gratuluje polskiemu astronaucie historycznego dla Polski osiągnięcia oraz życzy…
  • Krzysztof Karwowski
  • 15 lipca, 2025
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Ukraina, Wojsko i armia

Gamefіkacja wojny po ukraіńsku. System e-punktów „Bonus” od środka

Analiza w skrócie: – Ukraina wprowadza do wojny cyfrową gamefikację: system „Bonus” premiuje operatorów dronów za niszczenie rosyjskich celów. Zebrane…
  • Veronika Barankevych
  • 12 lipca, 2025
  • Publikacje, Rosja

Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – czerwiec 2025

Autorzy: Ksawery Stawiński, Adam Jankowski 01.06. „Okazuje się, że nie mamy wystarczająco ziemniaków” – Putin W ostatnich tygodniach The Moscow…
  • Ksawery Stawiński
  • 12 lipca, 2025
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Dr Aleksander Olech Dr Aleksander Olech. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Doświadczenie badawcze zdobywał m.in. na Université Jean Moulin Lyon 3, Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Pradze, Instytucie Wspierania Pokoju i Zarządzania Konfliktami w Wiedniu, NATO Energy Security Centre of Excellence w Wilnie i NATO Centre of Excellence Defence Against Terrorism w Ankarze. Stypendysta OSCE & UNODA Peace and Security, NATO 2030 Global Fellowship oraz Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Główne zainteresowania badawcze to terroryzm, międzynarodowa współpraca na rzecz bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Misja IGNIS i #AstroSlawosz. Podsumowanie.
    przez Krzysztof Karwowski
    15 lipca, 2025
  • Gamefіkacja wojny po ukraіńsku. System e-punktów „Bonus” od środka
    przez Veronika Barankevych
    12 lipca, 2025
  • Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – czerwiec 2025
    przez Ksawery Stawiński
    12 lipca, 2025

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2024 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas