Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
wrz 17
Afryka i Bliski Wschód, Analiza, Chiny, Dyplomacja sportowa, Geopolityka, Gospodarka, Polityka międzynarodowa, Publikacje

Dyplomacja stadionowa Chin w Afryce

17 września, 2021
Dyplomacja stadionowa Chin w AfrycePobierz

Artykuł w skrócie:

– Dyplomacja stadionowa jest unikalną w globalnej skali formą dyplomacji i narzędziem soft power;

– Chiny na całym świecie wspierają rozwój infrastruktury sportowej, lecz największym placem budowy jest kontynent afrykański;

– wspieranie realizacji budowy aren sportowych nie jest bezinteresowną polityką i ma swoje odzwierciedlenie w stosunkach między Chinami a poszczególnymi państwami Afryki.

Ekspansja inwestycyjna Chin w Afryce ma swoje uzasadnienie nie tylko polityczne czy gospodarcze, ale również społeczne. Projekty infrastrukturalne nie są przypadkowe, lecz precyzyjnie skalkulowane na zysk ekonomiczny przy jednoczesnym wzmacnianiu pozytywnego wizerunku Chin w państwach afrykańskich. Jednym z najważniejszych narzędzi Chin, które ma pomóc osiągnąć ów cel, jest tzw. dyplomacja stadionowa. Być może te inwestycje nie stanowią największego wolumenu wartości wszystkich chińskich projektów w Afryce, jednakże należą do jednych z najbardziej widocznych i spektakularnych.

Specyficzna forma soft power

Dyplomacja stadionowa jest wynalezioną przez Chińczyków formą wpływu na inne państwa oraz społeczeństwa – jest ona niemalże unikalna w skali świata. Polega na finansowaniu, planowaniu i wykonywaniu w całości projektów aren sportowych, najczęściej w krajach rozwijających się, które nie są w stanie same takiego projektu stadionu zrealizować. Forma pomocy może też obejmować finansowanie budowy obiektu sportowego na zasadzie pożyczki i układu: Pekin pożyczy pieniądze, a projekt zrealizują chińskie firmy. Niejednokrotnie Chińczycy także odnawiali obiekty sportowe. Propozycje wybudowania aren sportowych nie są jednak jedynymi, bowiem Chińczycy zazwyczaj oprócz tego oferują budowę dróg, mostów, torów kolejowych, szpitali, szkół czy nawet budynków rządowych – czyli całą potrzebną w danym państwie infrastrukturę. Stadion jest więc tylko jedną z kilku opcji do wyboru, lecz wobec oczekiwań przywódców biedniejszych państw, może być on pierwszym wyborem władzy państwowej ze względu na swój „narodowy” charakter.

Nie ulega wątpliwości, że taka forma polityki pomocowej na kontynencie afrykańskim nie jest bezinteresowna. Abstrahując od celów wizerunkowych i postrzegania Chin wśród społeczeństw afrykańskich, głównym celem politycznym było nawiązanie relacji dyplomatycznych między Chińską Republiką Ludową a afrykańskimi państwami, które otrzymały wsparcie infrastrukturalne. Ta koncepcja wpisywała się w proces, który dzisiaj nazywa się „polityką jednych Chin”. Wiele z tych państw jednocześnie zrywało stosunki z Republiką Chińską – Tajwanem, co było w zasadzie jedynym wymogiem Pekinu (choć mógł on być odłożony w czasie).

Istotnym elementem dyplomacji stadionowej Chin jest fakt, iż Pekin nie wymaga od państw afrykańskich reform systemowych w kierunku demokracji, co jest –  a contrario wobec pomocy państw Europy Zachodniej oraz Stanów Zjednoczonych – kluczową różnicą, która jest bardzo atrakcyjna dla wielu afrykańskich przywódców. To też stanowi bardzo ważny argument w kontekście skuteczności oraz skali działań Chińczyków w Afryce.

„Polityka jednych Chin” – nawiązywanie relacji dyplomatycznych Chińskiej Republiki Ludowej w Afryce:

Lp.KrajRok nawiązania relacji dyplomatycznych
1Egipt1956
2Algieria1958
3Maroko1958
4Gwinea1959
5Sudan1959
6Ghana1960
7Mali1960
8Somalia1960
9Senegal1961
10Uganda1962
11Kenia1963
12Republika Środkowoafrykańska1964
13Kongo1964
14Tanzania1964
15Tunezja1964
16Zambia1964
17Mauretania1965
18Etiopia1970
19Gwinea Równikowa1970
20Burundi1971
21Kamerun1971
22Nigeria1971
23Rwanda1971
24Sierra Leone1971
25Benin1972
26Demokratyczna Republika Kongo1972
27Madagaskar1972
28Mauritius1972
29Togo1972
30Gabon1974
31Botswana1975
32Komory1975
33Mozambik1975
34Republika Zielonego Przylądka1976
35Seszele1976
36Libia1978
37Dżibuti1979
38Zimbabwe1980
39Angola1983
40Wybrzeże Kości Słoniowej1983
41Namibia1990
42Erytrea1993
43Niger1996
44Gwinea Bissau1998
45Republika Południowej Afryki1998
46Lesotho2001
47Liberia2003
48Czad2006
49Malawi2008
50Sudan Południowy2011
51Gambia2016
52Burkina Faso2018

Źródło: analiza własna oraz na podstawie Gemechu, D. K., 2008, Polityka Chińskiej Republiki Ludowej wobec państw Afryki: strategia pięciu zasad, Forum Politologiczne, tom 8.

Wieloletnia praktyka

Dyplomacja stadionowa jest obecna w polityce zagranicznej Chińskiej Republiki Ludowej od ponad 60 lat. Pierwsza tego typu pomoc dla innego kraju została zrealizowana w 1958 roku w stolicy Mongolii, Ułan Bator, i była wyrazem pewnego pragmatyzmu w polityce międzynarodowej. Choć Chiny na początku lat 50. XX wieku bardzo cierpiały z powodu napięć politycznych i militarnych między wschodnim a zachodnim blokiem, to musiały przyjąć pewną postawę względem innych państw sojuszniczych. Bezpośrednią inspiracją dla Pekinu była pomoc gospodarcza od Związku Radzieckiego, którą Chińczycy otrzymali po przystąpieniu do bloku socjalistycznego. Choć trudno też nie zauważyć, iż ten rodzaj wsparcia dla innego kraju przypomina w swoim założeniu Plan Marshalla, który USA zaproponowały państwom europejskim po II Wojnie Światowej. I ta forma polityki pomocowej w stosunkach międzynarodowych stała się jednym z fundamentów wpływu na inne kraje. Chiny bardzo dobrze zdefiniowały tę formę dyplomacji i skierowały swoje narzędzia finansowe w stronę państw o podobnych ideałach socjalistycznych. Budując tam, w sensie dosłownym, areny sportowe, jednocześnie Pekin budował własny status. Stadiony i pomoc sportowa była początkowo wykorzystywane do wspierania ruchów narodowowyzwoleńczych w krajach rozwijających się Azji oraz Afryki. Czyniąc z pomocy sportowej filar swojej dyplomacji, Chińczycy dosłownie rozpoczęli podróż po całym globie. Końcówka lat 50. i początek lat 60. XX wieku był okresem formowania się polityki, która dzisiaj jest znana i definiowana jako dyplomacja stadionowa. Od 1958 roku, Chiny zrealizowały ponad 140 projektów w ramach dyplomacji stadionowej w ponad 60 krajach. Ten rodzaj pomocy otrzymały nie tylko kraje afrykańskie, ale również azjatyckie, południowoamerykańskie, środkowoamerykańskie czy państwa z południowego Pacyfiku.

Lata 50. i 60. XX wieku to okres, w którym dyplomacja stadionowa była przede wszystkim narzędziem politycznym. W tym czasie Chińska Republika Ludowa nie miała możliwości zaistnieć sportowo w wielu dyscyplinach, gdyż jedyną chińską reprezentacją uznawaną w bardzo dużej liczbie międzynarodowych organizacji sportowych była Republika Chińska – Tajwan. Toteż propozycje wybudowania obiektów sportowych były precyzyjnie zaplanowane przed konkretnymi wydarzeniami sportowymi. Pekin w ten sposób chciał zamanifestować swoją obecność w międzynarodowym środowisku sportowym, pokazując ekonomiczną zdolność do organizacji sportu w sensie ogólnym. Wówczas ta polityka była prowadzona głównie w Azji, a nowe obiekty sportowe zyskały m.in. Mongolia, Kambodża czy Indonezja.

Dopiero od lat 70. XX wieku, kiedy Chiny w sposób wyraźny zwróciły się w stronę Afryki, obserwować można dwa kolejne cele: wizerunkowy i ekonomiczny. Celem wizerunkowym jest oczywista chęć poprawy postrzegania Chin i tego co chińskie w społeczeństwach afrykańskich. Imponujące obiekty sportowe, w wielu przypadkach multifunkcyjne, które są w stanie pomieścić kilkadziesiąt tysięcy osób, często są określane mianem wizytówki kraju. A to, kto zapewnił taki stadion, jest podkreślane i pamiętane. Drugi cel – ekonomiczny – jest tym, co Pekin otrzymuje w zamian za realizację budowy areny sportowej. Najczęściej są to preferencyjne stawki na surowce naturalne, prawo do pierwszeństwa w zakupie surowców, czy zwrot z tytułu korzystnego oprocentowania pożyczki od kraju, który na realizację budowy stadionu zaciągnęło kredyt w Chinach.

Niemożliwym jest obecnie zebranie wartości wszystkich projektów realizacji aren sportowych w Afryce, gdyż wiele z nich nie zostało upublicznionych. Jednakże na podstawie różnych źródeł, doniesień medialnych, średniej wartości jednego projektu oraz liczby wykonanych obiektów, szacować można, iż wartość ta przekroczyła 2 mld dolarów[1].

Warto zwrócić uwagę jeszcze na kontekst historyczno-społeczny dyplomacji stadionowej Pekinu na kontynencie afrykańskim. Chiny nie były obciążone epoką kolonializmu, co zestawiając z perspektywą państw Europy Zachodniej, może też tłumaczyć przewagę Chińczyków nad światem zachodnim w rozmowach z państwami Afryki. Okres postkolonialny, w trakcie którego rodziło się wiele niepodległych państw na tym kontynencie, został mądrze zagospodarowany przez Chiny, które nawiązały relacje ekonomiczne z krajami rozwijającymi się, co w dłuższej perspektywie buduje przewagę polityczną i społeczną pozycji Chin względem USA czy Europy Zachodniej.

Mimo pomocy Chin i wsparciu w budowie wielu obiektów powszechnie dostępnych oraz ułatwiających codzienne funkcjonowanie Afrykańczyków, to właśnie stadiony i areny sportowe stanowią wizytówkę – swoistą „pamiątkę” po Chińczykach, którzy pojawili się w danym miejscu. Chociaż wartość budowy stadionów nie stanowi większości ogólnej wartości wsparcia ekonomicznego Chin w Afryce, to spektakularna architektura, rozmach oraz często narodowy charakter obiektów utrwala przekonanie, że to Chiny są prawdziwym przyjacielem Afryki.

Z drugiej strony rodzi to też pewne zagrożenie dla Pekinu, bowiem jeśli rozwój infrastrukturalny, jaki Chiny starają się zapewnić państwom afrykańskim, może nie do końca spełniać swoje cele, a mimo to stadiony nadal będą jednym z najbardziej widocznych elementów tej polityki – to mogą one pozostać obiektami monumentalnego oderwania od realiów życia codziennego. A to już nie będzie pożądanym efektem tej specyficznej odmiany soft power. Wiedzieć trzeba także, iż często te stadiony, niejednokrotnie nazywane arenami „narodowymi”, świadczą o kaprysie władz państwowych, a procedury związane z ich budową bywały obarczone korupcją. Istotną kwestią jest także jakość wykonania tychże aren, a ten aspekt często pozostawia wiele do życzenia. Stadiony oczywiście pod względem rozmachu i architektury są imponujące, jednak Chińczycy niejednokrotnie budują je przy zmniejszonych kosztach.

Być może nawet areny te nie są do końca potrzebne, na przykład stadiony budowane na Puchar Narodów Afryki w Gwinei Równikowej w 2015 roku. Obiekty, które powstały kilka lat przed turniejem, były za duże względem właściwego zainteresowania tą dyscypliną w Gwinei Równikowej – ironią losu pozostaje fakt, iż na jednym z tych stadionów, w Malabo, doszło niemal do linczu społecznego kibiców z Ghany podczas meczu półfinałowego Pucharu Narodów Afryki w 2015 Gwinea Równikowa-Ghana. Powodem niezadowolenia kibiców na trybunach był wynik sportowy (Ghana wygrała 3-0), ale fundamentem tej reakcji było niezadowolenie społeczne polityką wewnętrzną prezydenta Teodoro Obianga, który wydał olbrzymie pieniądze na stadiony, które nie powinny być priorytetowym wydatkiem w kraju. Zamieszki, interwencja policji oraz grupa kibiców z Ghany szukająca schronienia na murawie przed rozwścieczonym tłumem kibiców Gwinei Równikowej pozostaną na zawsze jednoznacznie powiązane ze stadionem wybudowanym przez Chińczyków. Zatem, choć dyplomacja stadionowa jest polityką skuteczną z perspektywy Chińskiej Republiki Ludowej, to jednocześnie jest ryzykowną.

Obiekty sportowe w Afryce, gdzie w procesie budowy i/lub rekonstrukcji brali udział Chińczycy:

Lp.KrajRokMiastoStadion
1Tanzania1969Dar es SalaamUhuru Stadium
2Tanzania1970ZanzibarAmaan Stadium
3Czad1972NdżamenaStade Nacional
4Somalia1978MogadiszuMogadishu Stadium
5Sierra Leone1979FreetownNational Stadium
6Benin1982KotonuStade de l’Amite
7Mauretania1983NawakszutStadion Olimpijski
8Maroko1983RabatMoulay Abdallah Stadium
9Maroko1983RabatSalle Omnisports Moulay Abdallah
10Gambia1984BakauGambia Independence Stadium
11Burkina Faso1984WagaduguStade du 4 Aout
12Senegal1985DakarLeopold Senghor Stadium
13Rwanda1986KigaliAmahoro National Stadium
14Liberia1986PaynesvilleDoe Sports Complex
15Kenia1987NairobiMoi International Sports Center
16Zimbabwe1987HarareZimbabwe National Sports Stadium
17Niger1989NiameyStade General Seyni Kountche
18Gwinea Bissau1989BissauEstadio 24 de Setembro
19Mauritius1991Belle Vue MaurelStade Anjalay
20DR Kongo1993KinszasaStade de Martys
21Dżibuti1993DżibutiStade du Ville
22Uganda1997KampalaMandela National Stadium
23Niger1999NiameyStade General Seyni Kountche
24Togo2000LomeKegue Stadium
25Mali2002BamakoStade du 26 Mars
26Mali2002BamakoStade Modibo Keita
27Mali2002KayesStade Abdoulaye Nakoro Cissoko
28Mali2002MoptiStade Barema Bocoum
29Mali2002SegouStade Amari Daou
30Mali2002SissakoStade Babemba Traore
31Sierra Leone2002FreetownNational Stadium
32Dżibuti2004DikhilOmnisport Center
33Sierra Leone2006Dystrykt BoBo Stadium
34Republika Środkowoafrykańska2006BanguiBarthelemy Boganda Sports Complex
35Kongo2007Pointe NoireMunicipal Stadium
36Gwinea Równikowa2007BataEstadio de Bata
37Gwinea Równikowa2007MalaboEstadio de Malabo
38Liberia2007PaynesvilleDoe Sports Complex
39Kongo2008DolisieDenis Sassou-Nguesso Stadium
40Ghana2008Sekondi TakoradiSekondi Takoradi Stadium
41Ghana2008AkraAccra Sports Stadium
42Ghana2008KumasiBaba Yara Stadium
43Angola2009LuandaEstadio 11 de Novembro
44Angola2009BenguelaEstadio Nacional de Ombaka
45Angola2009KabindaEstadio Nacional de Chiazi
46Angola2009LubangoEstadio Nacional de Tundavala
47Kamerun2009JaundeYaounde Multipurpose Sports Complex
48Kongo2009OwandoMarien Ngouabi Stadium
49Tanzania2009Dar es SalaamMkapa National Stadium
50Senegal2009PikineStade Alassane Djigo
51Senegal2009DiourbelStade Ely Manel Fall
52Mozambik2010MaputoEstadio Nacional de Zimpeto
53Tanzania2010ZanzibarAmaan Stadium
54Zimbabwe2010HarareZimbabwe National Sports Stadium
55Gwinea Równikowa2011BataEstadio de Bata
56Gabon2011LibrevilleStade de l’Amitie
57Gwinea2011KonakryNongo Stadium
58Zambia2011NdolaLevy Mwanawasa Stadium
59Ghana2011AkraGhana Armed Forces Sport Complex
60Tanzania2011Dar es SalaamUhuru Stadium
61Uganda2011KampalaMandela National Stadium
62Kamerun2012LimbeStade de Limbe
63Zambia2012LusakaOlympic Youth Development Centre Pool
64Kenia2012NairobiMoi International Sports Center
65Senegal2012KaolackStade Kamine Gueye
66Zambia2013LusakaNational Heroes Stadium
67Gwinea Bissau2013BissauEstadio 24 de Setembro
68Senegal2013MbourCaroline Faye Stadium
69Senegal2013FatickStade Massene Sene
70Senegal2013LougaStade Al Boury Ndiaye
71Senegal2013KoldaStade de Kolda
72Senegal2013TambacoundaStade de Tamba
73Senegal2013Saint LouisStade Mawade Wade de Medina
74Algieria2014OranStade Abdelkader Freha
75Sierra Leone2014Dystrykt BoBo Municipal Stadium
76Wyspy Zielonego Przylądka2014PraiaEstadio Nacional de Cabe Verde
77Senegal2014MatamStade Regional de Matam
78Algieria2015Alger-BarakiGrand Stade d’Alger
79Kamerun2015BafoussamBafoussam Omnisport Stadium
80Zambia2015LusakaIndependence Stadium
81Ghana2015Cape CoastCape Coast Stadium
82Somalia2015MogadiszuMogadishu Stadium
83Malawi2015LilongweCivo Stadium
84Senegal2015ZiguinchorStade Aline Sitoe Diatta
85Kamerun2016JaundeStade OmniSports
86Gabon2016Port-GentilStade de Port-Gentil
87Gabon2016Assok NgomoStade d’Oyem
88Kamerun2018DualaStade de la Reunification
89Mauritius2019Saint-PierreCote d’Or National Sports Complex
90Wybrzeże Kości Słoniowejw budowieAbidjanStade National de la Cote d’Ivoire
91Madagaskarw budowieAntananarywaStade Municipal de Mahamasina

Źródło: analiza własna na podstawie Vondracek, H., 2019, China’s Stadium Diplomacy and its Determinants: A Typological Investigation of Soft Power, Journal of China and International Relations, Vol. 7, No 1.


[1] Analiza własna na podstawie: S. Menary, China’s programme of stadium diplomacy, w: International Centre for Sport Security Journal, t. 3, nr 3; R. Will 2012, China’s stadium diplomacy, w: World Policy, http://worldpolicy.org/2012/06/06/chinas-stadium-diplomacy/, dostęp: 6.09.2021 r.; J. Tilouine, China’s ‘Stadium Diplomacy,’ A Winning Formula In Africa, w: Worldcrunch, https://worldcrunch.com/opinion-analysis/china39s-39stadium-diplomacy39-a-winning-formula-in-africa, dostęp: 6.09.2021 r.; P. Amaresh, China’s Stadium Diplomacy: All that Glitters is Not Gold, w: The Diplomatist, https://diplomatist.com/2020/11/03/chinas-stadium-diplomacy-all-that-glitters-is-not-gold/, dostęp 6.09.2021 r.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Mieszko Rajkiewicz Mieszko Rajkiewicz. Doktorant na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalista z zakresu upolitycznienia i globalizacji sportu. Analizuje sprawy dotyczące dyplomacji sportowej, „sportswashingu" oraz znaczenia sportowego „soft power" we współczesnych stosunkach międzynarodowych.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Publikacje, USA

Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Na początku marca bieżącego roku, po 18 miesiącach…
  • Jakub Knopp
  • 25 maja, 2023
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wojsko i armia, Wywiad

Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]

Leon Komornicki – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Od 1991 prezes Fundacji…
  • Aleksy Borówka
  • 23 maja, 2023
  • Media, Polityka międzynarodowa, Publikacje, Trójmorze

Program Trójmorze w INE – rekrutujemy do tworzonego zespołu!

Miło nam ogłosić, że tworzymy w INE Program Trójmorze, którego dyrektorem został dr Tomasz Pawłuszko! Jednocześnie mamy przyjemność uruchomić nabór…
  • Zespół INE
  • 20 maja, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Mieszko Rajkiewicz Mieszko Rajkiewicz. Doktorant na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalista z zakresu upolitycznienia i globalizacji sportu. Analizuje sprawy dotyczące dyplomacji sportowej, „sportswashingu" oraz znaczenia sportowego „soft power" we współczesnych stosunkach międzynarodowych.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku
    przez Jakub Knopp
    25 maja, 2023
  • Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]
    przez Aleksy Borówka
    23 maja, 2023
  • Program Trójmorze w INE – rekrutujemy do tworzonego zespołu!
    przez Zespół INE
    20 maja, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas