Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Publikacje
  • Raporty
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Publikacje
  • Raporty
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
sty 07

Francuski dyskurs medialny na temat Inicjatywy Trójmorza

  • 7 stycznia, 2022
  • Agnieszka Homańska
  • Dyskurs medialny, Francja, Publikacje, Trójmorze, Unia Europejska
Francuski dyskurs medialny na temat Inicjatywy TrójmorzaPobierz

Artykuł w skrócie:

– Inicjatywa Trójmorza spaja kraje o wspólnej przyszłości oraz problemach, wynikających zarówno z historii państw członkowskich, ich trudności ekonomicznych, jak i geopolitycznych, które w znacznym stopniu wpływają na współpracę tych państw;

– Trójmorze, chociaż utworzone przez państwa należące do Unii Europejskiej, nie ma na celu oddalenia od integracji europejskiej, lecz silniejszą współpracę wewnątrz regionu;

– Francja, ze względu na niski priorytet regionu Europy Środkowo-Wschodniej, nie poświęca wiele miejsca analizom Inicjatywy Trójmorza.

Podczas analizowania francuskiego dyskursu medialnego na temat Inicjatywy Trójmorza wyraźnie widoczny był fakt, iż większość francuskojęzycznych źródeł skupiała się przede wszystkim na samym opisie i charakterystyce projektu, a nie na jego ocenie, wyciąganiu wniosków z działalności formatu oraz przedstawianiu prognoz. W celu przeprowadzenia analizy francuskiego dyskursu medialnego wzięto pod uwagę artykuły francuskojęzycznych ośrodków analitycznych, takich jak Revue Politique[1], Blue Europe[2]czy Regard sur l’est[3], Wszystko co najważniejsze[4], France culture[5], Institut de Relations Internationales et Stratégiques (Iris)[6], Maison de l’europe en Limousin[7], Areion 24[8].

Analizując ową narrację, należy pokreślić fakt, iż wiele opisów dotyczących Trójmorza rozpoczęto ogólnym wstępem, w którym autorzy skupili się na przedstawieniu charakterystyki działań i modelu Grupy Wyszehradzkiej (V4). Wskazywano w nich wspólne cele państw V4, rys historyczny i funkcjonowanie formatu. Uwaga powinna być jednak skupiona także na genezie Inicjatywy Trójmorza, wychodzącej od idei Józefa Piłsudskiego z początku XX wieku. Wspomina się także o fakcie chęci kontynuacji znacznie starszej tradycji Rzeczypospolitej Obojga Narodów, czyli unii politycznej i wojskowej Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, przypieczętowanej unią lubelską w 1569 r. Ten opis pojawia się niemalże w każdym źródle, co wskazuje na możliwy brak świadomości politycznej i geopolitycznej sytuacji francuskojęzycznego odbiorcy w Europie Środkowej i Wschodniej.

Analiza dyskursu

W Iris przytoczone zostały słowa prezydenta Polski Andrzeja Dudy (z wizyty w Kijowie 24 sierpnia 2016 r. z okazji 25. rocznicy niepodległości Ukrainy oraz z wywiadu z tego samego roku), które przedstawiane są jako bezpośrednia deklaracja celów i planów przyszłościowych członków Inicjatywy[9]. Prezydent Polski, poza prezentacją trzech filarów, na których będzie oparta Inicjatywa, zaznaczył, że konieczna jest zmiana wizji Europy, która składa się z centrum i peryferii, gdzie transfer wzorców odbywa się w sposób jednokierunkowy, z krajów zachodnich na wschód Unii Europejskiej (UE). Ukraina mogłaby być sojusznikiem Polski w działaniu prowadzącym do zbudowania wspólnoty. Podkreślono także, że idea intensywniejszej współpracy w regionie była istotną kwestią podczas kampanii prezydenckiej A. Dudy w 2016 r., który przedstawiał Polskę jako silnego gracza w istotnym regionie Europy Środkowej, Wschodniej i Południowej[10]. Konsultacje z partnerami regionalnymi, które mogą być realizowane dzięki platformie, jaką tworzy Trójmorze, dają możliwość wypracowania wspólnego stanowiska, zwłaszcza w negocjacjach w ramach UE. Ich wynik oraz wnioski wyciągnięte na ich podstawie, mogłyby rzeczywiście przyczynić się do wzmocnienia pozycji Polski w Unii. Podkreślono także, że w centrum Europy panuje klimat sprzyjający integracji. Potwierdza to m.in. współpraca Europy Środkowej z Chinami w ramach formatu „17+1”[11].

W związku ze wspólną działalnością państw w Europie Środkowej ważne jest zagadnienie, na ile Inicjatywa ta może być interesująca dla innych krajów regionu, w szczególności dla Ukrainy, której – jak to zostało przedstawione – Polska poświęca szczególną uwagę. Wskazuje się kilka wspólnych punktów dwunastu państw Trójmorza, przede wszystkim pojawia się kwestia przeciwwagi energetycznej dla Rosji, która zdaje się być kluczowym aktorem w regionie. Inicjatywa nazywana jest przez wiele źródeł emancypacją państw członkowskich Trójmorza (m.in. Wszystko co najważnejsze[12], Blue Europe[13], France culture[14], Iris[15], Revue Politique[16], Regard sur l’est[17], Maison de l’europe en Limousin[18]).Jak przedstawia Christophe-Alexandre Paillarda w Areion 24, powołanie Inicjatywy Trójmorza jest bezpośrednią konsekwencją aktywnego powrotu Rosji do spraw geopolitycznych kontynentu europejskiego i jego najbliższego otoczenia, takiego jak Kaukaz czy Bliski Wschód. W tym niezwykle ważna jest właśnie wspólna przeszłość krajów dwunastki związana z nieistniejącym ZSRR. Wspólna historia, mająca tak wiele powiązań z socjalizmem, jak i położenie geograficzne są czynnikami spajającymi państwa Inicjatywy. Wskazano, że taki format współpracy stanowi pewnego rodzaju novum w Unii Europejskiej, ponieważ państwa ją tworzące od czasów zakończenia zimnej wojny nie były w stanie wybudować wspólnej oraz określonej na jasnych zasadach polityki wobec Rosji, ani w zakresie obrony, ani energii. Inicjatywy takie – rozumiane jako „siły odśrodkowe”, czyli projekty wychodzące od aktorów wewnętrznych wspólnoty, którzy czują się ze sobą związani – nie są zaskoczeniem, lecz po prostu wynikiem ostatnich błędnych wytycznych i rezygnacji z polityki Unii i jej członków. Ponadto postawiono hipotezę, że Trójmorze nie byłoby możliwe, gdyby Unia Europejska miała prawdziwą wspólną politykę energetyczną z wizją strategiczną, zaprojektowaną tak, aby zagwarantować bezpieczeństwo dostaw dla uczestników z Europy Środkowej i Wschodniej. Nie chodzi więc o zbudowanie wspólnoty, która stanowiłaby alternatywę dla Unii Europejskiej, lecz o model współpracy, skupiający państwa o tych samych obawach i podobnych celach w wyznaczonym regionie[19]. Jak zaznacza Maison de l’europe en Limousin[20], zdaniem części obserwatorów w krajach Trójmorza wyłania się bardzo specyficzna polityka zagraniczna, mająca wyraźne znamiona w oparciu na dwóch filarach-podmiotach. I tak, gospodarka przypada Unii Europejskiej, natomiast bezpieczeństwo – NATO (i Stanom Zjednoczonym). Inicjatywa ta może być również postrzegana jako sposób dwunastu państw na wzięcie ich politycznego losu w swoje ręce i wspólne wywieranie wpływu na Niemcy, ale także na Francję. Ten drugi kraj jest bowiem postrzegany jako zbyt odległy, by zrozumieć i uczynić obronę przed Rosjanami skuteczną. Ci z kolei jawią się jako ekspansjoniści, co budzi znaczne obawy w krajach modelu Trójmorza.

Podkreślana jest także historyczna tożsamość państw, które łączy nie tylko geograficzne położenie, lecz także wspólne, dawne poczucie jarzma sowieckiego. Jak pisze dalej Maison de l’europe en Limousin[21], od upadku żelaznej kurtyny Europa Środkowa prowadzi starania w celu umiejscowienia się w systemie Wschód-Zachód, który jest teraz definiowany na nowo. Z jednej strony jest Rosja, przed którą państwa starają się „chronić”, a z drugiej Unia Europejska i NATO. Organizacje te, pierwsze w szczególności, wspierają takie inicjatywy jak Trójmorze, ponieważ postrzegana ona jest, jak pisze H. Desuin[22], jako projekt rozwoju gospodarczego, zgodny z doktryną zacierania granic państwowych na rzecz dużych ugrupowań regionalnych. Wsparcie Unii nie jest jednak bezpośrednie i wyrażone jasno, przejawia się głównie programami na rzecz rozwoju czy dotacjami w ramach Funduszy Europejskich (są to elementy europejskiej polityki spójności, realizowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) czy Funduszu Spójności).

W Blue Europe[23], poza motywacją i celami Inicjatywy, wskazano także jej wady. Jak napisano, aktualnie (2021) zdaje się być ona raczej rodzajem przedsięwzięcia, które wspierane jest przez Polskę i USA. Niewielka liczba zaangażowanych podmiotów wskazuje na niskie zaangażowanie pozostałych uczestników. Ponadto unaoczniono możliwość potencjalnej rywalizacji między państwami członkowskimi Trójmorza. Polska określona została jako kraj o wysokich ambicjach, mający na celu stanie się regionalnym hubem gazowym, zaopatrywanym w amerykański skroplony gaz ziemny. Wreszcie – co nie mniej ważne – priorytety różnią się w zależności od kraju. Jak zauważają analitycy, część projektów, których realizację planują konkretne państwa, wiąże się z pewnymi ograniczeniami. Przy celach tych – poza kwestiami energetyki – wskazano na rozbudowę sieci komunikacyjnej (m.in. Via Carpatia[24]), chęć rozwoju sieci telekomunikacyjnej, co miałoby bezpośrednie przeniesienie na opracowanie jednolitej polityki regionalnej w zakresie technologii 5G. To z kolei ma kluczowe znaczenie dla uzyskania autonomii w zakresie tej rozwijającej się technologii i przeciwdziałania powiększającym się wpływom Chin (Instytuty Konfucjusza czy wspomniane już: format 17+1 zagadnienie sieci 5G) w regionie.

W dyskursie tym wspomniane zostało także znaczenie Inicjatywy Trójmorza dla Stanów Zjednoczonych, dla których odsuwanie się od Rosji krajów Europy Środkowej jest ważnym postulatem w ich polityce zagranicznej. Każda forma wewnętrznej integracji, która miałaby na celu zmniejszenie zależności od Federacji Rosyjskiej leży zatem w interesie USA[25].

Wnioski

Podsumowując, Inicjatywa Trójmorza w dyskursie francuskim przedstawiana jest jako budowa ciała integrującego kraje regionu, których wspólnym mianownikiem jest chęć zmniejszenia rosyjskich wpływów oraz realizacja polityki energetycznej. Ważny jest też – podkreślany niemalże za każdym razem – kontekst historyczny. Bez niego niemożliwe jest bowiem zrozumienie celów i działań Inicjatywy Trójmorza. Z pewnością należy zauważyć jednak, że współpraca ta nie zajmuje wiele miejsca we francuskich mediach. Brakuje też szczegółowych analiz i prognoz wobec tej współpracy, co może wskazywać na relatywnie niewielkie zainteresowanie Inicjatywą wśród odbiorców francuskich. Zdaje się to być zrozumiałe, gdyż Europa Środkowo-Wschodnia – a w szczególności zgodne działania państw, umotywowane wspólnymi problemami oraz historią – nie jawi się dla Francji jako kwestia dużej wagi, a na pewno nie jest to najistotniejszy punkt francuskiej polityki zagranicznej.


[1] Hadrien Desuin, Le multi-multilatéralisme en Europe centrale : théâtre des vieilles rivalités nationales, A la une, International, N°1087-1088, https://www.revuepolitique.fr/le-multi-multilateralisme-en-europe-centrale-theatre-des-vieilles-rivalites-nationales/, dostęp: 3.08.2021.

[2] B.F.G. Fabrègue, QUEL FUTUR POUR LE VOLET ÉNERGÉTIQUE DE L’INITIATIVE DES TROIS MER?, https://www.blue-europe.eu/fr/fr-analysis/short-analysis-fr/quel-futur-pour-le-volet-energetique-de-linitiative-des-trois-mer/, dostęp: 5.08.2021.

[3] Juliana Barazer, Ukraine – Pologne : le Triangle de Lublin et l’Initiative des Trois Mers au programme des échanges, https://regard-est.com/ukraine-pologne-le-triangle-de-lublin-et-linitiative-des-trois-mers-au-programme-des-echanges, dostęp: 5.08.2021.

[4] Horia-Victor Lefter, L’Initiative des Trois Mers. Forum de l’Europe centrale pour l’unité européenne, https://wszystkoconajwazniejsze.pl/horia-victor-lefter-linitiative-des-trois-mers-forum-de-leurope-centrale-pour-lunite-europeenne/, dostęp: 11.08.2021.

[5] Bruno Cadène, Les pays des „Trois Mers” esquissent un nouveau pôle d’attraction de l’Union européenne Les pays des „Trois Mers” esquissent un nouveau pôle d’attraction de l’Union européenne https://www.franceculture.fr/geopolitique/les-pays-des-trois-mers-esquissent-un-nouveau-pole-dattraction-de-lunion-europeenne, dostęp: 11.08.2021.

[6] Dorota Richard, L’Initiative de « Trois mers » – la coopération Nord-Sud au centre de l’Europe, le nouvel axe de la politique étrangère polonaise, https://www.iris-france.org/84654-linitiative-de-trois-mers-la-cooperation-nord-sud-au-centre-de-leurope-le-nouvel-axe-de-la-politique-etrangere-polonaise/, dostęp: 10.08.2021.

[7] Initiative des Trois Mers, https://europe-limousin.eu/linitiative-des-trois-mers/, dostęp: 11.08.2021.

[8] Christophe-Alexandre Paillard, L’Initiative des trois mers, un nouveau terrain d’affrontement majeur russo-américain, https://www.areion24.news/2018/09/09/linitiative-des-trois-mers-un-nouveau-terrain-daffrontement-majeur-russo-americain/, dostęp: 13.08.2021.

[9] Dorota Richard, op. cit.

[10] Ibidem.

[11] Ibidem.

[12] Horia-Victor Lefter, op. cit.

[13] B.F.G. Fabrègue, op. cit.

[14] Bruno Cadène, op. cit.

[15] Dorota Richard, op. cit.

[16] Hadrien Desuin, op. cit.

[17] Juliana Barazer, op. cit.

[18] L’Initiative des Trois Mers, op. cit.

[19] Christophe-Alexandre Paillard, op. cit.

[20] L’Initiative des Trois Mers, op. cit.

[21] Ibidem.

[22] Hadrien Desuin, op. cit.

[23] B.F.G. Fabrègue, op. cit.

[24] OBOReurope, L’Initiative des Trois Mers et la BRI en Europe, https://www.oboreurope.com/fr/trois-mers-bri-europe/, dostęp: 15.08.2021.

[25] Christophe-Alexandre Paillard, op. cit.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

Źródło zdjęcia głównego: le Reporter Sablais.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail

About The Author

Agnieszka Homańska. Studentka drugiego roku stosunków międzynarodowych i trzeciego roku lingwistyki stosowanej na Uniwersytecie Warszawskim. Jej zainteresowania obejmują polityką zagraniczną, służbą dyplomatyczną, współczesne procesy integracyjne oraz rolę i dystrybucję języków obcych w polityce i społeczeństwie.

Comments are closed.

Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

Kamil Opara

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego na kierunkach prawo oraz stosunki międzynarodowe (specjalizacja: bezpieczeństwo i studia strategiczne). Ukończył także School of Law and Economy of China UW, gdzie obecnie pracuje jako zastępca kierownika. Zainteresowania badawcze koncentruje wokół polityki zagranicznej i wewnętrznej, prawa oraz cyberbezpieczeństwa Chin.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Kamil Opara

University of Warsaw graduate (law and international relations; specialization: Security and Strategic Studies); he graduated also from the School of Law and Economy of China in which he currently works as a Deputy Head. His fields of research include Chinese domestic and foreign policy, law and cybersecurity.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co tydzień będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Przegląd UE-Chiny (15.07-31.07) 6 sierpnia, 2022
  • Podzielona rajska wyspa. Czy Cypr jest skazany na wieczny podział? 4 sierpnia, 2022
  • Wizyta Nancy Pelosi na Tajwanie i jej reperkusje 4 sierpnia, 2022
  • Stosunki Serbia-Kosowo: Internetowa eskalacja napięć 3 sierpnia, 2022
  • Jak Chiny patrzą na świat? – rozmowa z Kevinem Ruddem – Asia Society Switzerland, 02.06.2022 roku 3 sierpnia, 2022

Kategorie

Tagi

Afryka Azja Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Białoruś Bliski Wschód Chiny Czechy Donald Trump dyplomacja Edukacja Europa Europa Wschodnia Francja gospodarka Indo-Pacyfik Infografika Joe Biden konflikt Koronawirus kryzys Kryzys humanitarny Kryzys migracyjny NATO ONZ Polityka międzynarodowa polityka zagraniczna Polska Prawa człowieka Półwysep Bałkański Rosja sport terroryzm Trójmorze Turcja Ukraina Unia Europejska USA uzbrojenie wizyty zagraniczne Wołodymyr Zełenski wybory Xi Jinping zbrodnia wojenna zmiany klimatu

© 2019-2020 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas