Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
paź 06
Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Rosja, Ukraina, Wybory

Miażdżące zwycięstwo Jednej Rosji w wyborach parlamentarnych – kleptokratyczny reżim tworzy bezpieczną drogę ku 2024 roku

6 października, 2021
Miażdżące zwycięstwo Jednej Rosji w wyborach parlamentarnych – kleptokratyczny reżim tworzy bezpieczną drogę ku 2024 rokuPobierz

Artykuł w skrócie:

– W dniach 17-19 września 2021 roku w Federacji Rosyjskiej odbyły się wybory do niższej izby parlamentu, które bezdyskusyjnie wygrała rządząca nieprzerwanie od 2003 roku Jedna Rosja;

– wyniki wyborów wskazują na całkowitą stagnację rosyjskiego systemu politycznego i brak perspektyw na zmianę sposobu prowadzenia polityki przez Rosję;

– fundamentalnym wnioskiem płynącym z analizy zarówno przebiegu, jak i wyniku wyborów jest to, że elita polityczna Federacji Rosyjskiej znalazła mechanizmy pozwalające na niezakłócone przejęcie władzy w nadchodzących wyborach prezydenckich w 2024 roku.

W dniach 17-19 września 2021 roku w Federacji Rosyjskiej odbyły się wybory do izby niższej parlamentu, Dumy Państwowej, w których zwycięstwo odniosła rządząca nieprzerwanie od 2003 roku partia Jedna Rosja (ros. Единая Россия). Ze względu na trwającą pandemię, okres głosowania został wydłużony do trzech dni[1], co niewątpliwie przyczyniło się do zwiększenia frekwencji wyborczej, a tym samym poparcia dla partii rządzącej. Wyniki wyborów świadczą o zupełnej stagnacji rosyjskiego systemu politycznego, co nie powinno dziwić, gdyż od dwudziestu lat rosyjskie władze z premedytacją wprowadzały reformy mające na celu osłabienie wszelkich instytucji obywatelskich i zastraszenie społeczeństwa konsekwencjami publicznej ekspresji poglądów politycznych (m.in. nowelizacja zaostrzająca odpowiedzialność za „obrazę uczuć osób wierzących”[2], przepisy karne o zniesławieniu w Internecie[3] czy ograniczenia wolności słowa w ramach ustawy o „agentach zagranicznych”[4]), doprowadzając do zakrojonej na szeroką skalę degradacji świadomości społecznej. O ile wynik wrześniowych wyborów nie był trudny do przewidzenia, o tyle konsekwencje utrzymania władzy przez Jedną Rosję wymagają analizy, zwłaszcza w kontekście ubiegłorocznych poprawek w konstytucji, zakładających m.in. „wyzerowanie” kadencji prezydenta Putina i wzmocnienie tożsamości narodowej, w tym „tradycyjnych wartości rodzinnych” jako ram kulturowych, oraz planowanego na 2024 rok ponownego przejęcia władzy przez elitę rządzącą. Niniejszy artykuł jest zatem próbą zbadania wewnętrznego i zewnętrznego kontekstu, w jakim odbyły się wybory, zarysowania ich implikacji dla możliwych zmian pozycji Federacji Rosyjskiej w świecie oraz prognozy rozwoju sytuacji politycznej w Rosji do 2024 roku.  

Kontekst historyczny

W pierwszej kolejności warto przybliżyć ordynację wyborczą obowiązującą w Federacji Rosyjskiej oraz wyjaśnić kontekst prawny regulujący udział partii politycznych w procesie legislacyjnym. Rosyjski system wyborczy jest systemem mieszanym, co oznacza, że połowa z 450 deputowanych do Dumy Państwowej wybierana jest z okręgów jednomandatowych, a pozostali z okręgów federalnych na podstawie list partyjnych[5]. Aby dostać się do niższej izby rosyjskiego parlamentu, partie polityczne muszą przekroczyć próg 5 procent. Z kolei większość konstytucyjna wynosi 2/3 ustalonej liczby deputowanych, tj. 300.

Warto zaznaczyć, że po uzyskaniu 37,5% głosów w wyborach parlamentarnych w 2003 roku, Jedna Rosja zapoczątkowała procesy korupcji politycznej, praktycznie podporządkowując sobie wszystkie siły opozycyjne. Z tego punktu widzenia 2003 rok był przełomowy dla funkcjonowania ówczesnych frakcji opozycyjnych, które po tych wyborach przeszły metamorfozę w systemową opozycję całkowicie zależną od reżimu. Zmiana ta zapewniła Jednej Rosji możliwość forsowania wszelkich projektów legislacyjnych przy braku większości konstytucyjnej, jak np. w 2011 roku, gdy partia rządząca zdobyła w wyborach parlamentarnych zaledwie 238 mandatów[6]. Symptomatycznym odzwierciedleniem apatii rosyjskiego systemu politycznego jest fakt, że od 2007 roku do Dumy Państwowej nie weszły żadne nowe ugrupowania polityczne, a całość władzy pozostaje w rękach rządzącej Jednej Rosji i trzech „ugrupowań-mastodontów” systemowej opozycji – Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej (KPFR), Liberalno-Demokratycznej Partii Rosji (LDPR) oraz Sprawiedliwej Rosji (SR). Warto również zasygnalizować, że w ostatnich wyborach parlamentarnych w 2016 roku Jedna Rosja zdobyła przytłaczającą większość z 343 mandatami (76% miejsc), co można tłumaczyć m.in. nielegalną aneksją Krymu przez Rosję, którą w kontekście rywalizacji elektoralnej określa się mianem „efektu krymskiego”, co kategorycznie przyczyniło się do wzrostu poparcia dla władz przez rosyjską opinię publiczną[7]. Jeśli zaś chodzi o wybory w 2021 roku, większość opracowań socjologicznych wskazywała na poważny spadek notowań partii rządzącej, co tłumaczy się niepopularną reformą emerytalną i ogólnym niezadowoleniem Rosjan z obecnego kursu politycznego. Podporządkowane rosyjskiemu establishmentowi Ogólnorosyjskie Centrum Badania Opinii Publicznej (ros. Всероссийский центр изучения общественного мнения,ВЦИОМ) podawało, że Jedna Rosja może liczyć na uzyskanie 28.3 proc. głosów[8], czyli o 18.6% proc. mniej niż w 2016 roku[9].

Zachowanie większości konstytucyjnej – nihil novi

Wyniki wrześniowych wyborów nie przyniosły niespodzianek. Ella Pamfilowa, przewodnicząca rosyjskiej Centralnej Komisji Wyborczej, ogłaszając wstępne wyniki, zwróciła uwagę na rozwój rosyjskiego systemu politycznego i jego demokratyzację, podkreślając, że do Dumy Państwowej wybrano więcej ugrupowań niż w poprzednich latach, a frekwencja na poziomie 51,72% świadczy o szerokiej legitymizacji tych wyborów wśród rosyjskich wyborców[10]. Rezultaty wyborów pokazują, że z wynikiem 49,82%, partia Jedna Rosja zdobyła 126 mandatów na podstawie list federalnych i 198 mandatów na mocy okręgów jednomandatowych, zapewniając sobie tym samym większość konstytucyjną w Dumie[11]. Znamiennym precedensem jest przekroczenie progu wyborczego przez utworzone w 2019 roku ugrupowanie Nowi Ludzie (ros. Новые Люди), które zdobyło 5,32% głosów i uzyskało 13 miejsc w parlamencie[12].

Rosyjska machina propagandowa skutecznie odtrąbiła sukces, reklamując liberalizację rosyjskiego parlamentaryzmu, jednak większość niezależnych analityków (np. politolożka i wykładowczyni Jekaterina Szulman czy zespół ekspercki Moskiewskiego Centrum Carnegie[13]) zwraca uwagę, że owo ugrupowanie jest finansowane przez bliskich Kremlowi technologów politycznych, a jego rola sprowadza się jedynie do propagandowej „wrzutki” przeznaczonej opinii publicznej Zachodu[14]. Zresztą taka sztuczka polityczna nie jest bynajmniej nowa, bo współczesna historia rosyjskiego parlamentaryzmu zna ich co najmniej kilka: powstanie Platformy Obywatelskiej (ros. Гражданская Платформа) w 2012 roku, rzekoma walka Ksenii Sobczak o prezydenturę Rosji w 2018 roku, czy cały szereg quasi-partii, stworzonych przez prokremlowskiego technologa politycznego Andrieja Bogdanowa. Dlatego nie należy przywiązywać dużej wagi do rzekomego poszerzania się rosyjskiego spektrum politycznego, ale warto pamiętać, że rosyjski system polityczny stworzony po dojściu W. Putina do władzy jest jedynie imitacją parlamentaryzmu w zachodnioeuropejskim rozumieniu tego terminu, sprowadzoną do aksjomatu „wybory bez wyboru”.

Represje polityczne, populistyczne zagrywki przedwyborcze, brak międzynarodowej kontroli i masowe oszustwa wyborcze

Wrześniowe wybory parlamentarne poprzedziła potężna fala represji wobec niewielkiej części rosyjskiego społeczeństwa obywatelskiego, mająca na celu ograniczenie pola manewru i zniechęcenie do głosowania wyborców nieprzychylnych elitom politycznym. Rosyjskie władze zdają się kierować ideą, że niższa frekwencja wśród najbardziej zagorzałych przeciwników władzy, zarówno poprzez eliminację (w tym fizyczną) kandydatów opozycji z wyścigu wyborczego, jak i zmniejszenie szumu podnoszonego przez niewielką część rosyjskich mediów niezależnych, wpłynie pozytywnie na wizerunek samego procesu wyborczego, m.in. poprzez ograniczenie konieczności fałszowania wyników wyborów. Wydarzeniem, które przyciągnęło najwięcej uwagi w świetle degrengolady rosyjskiego reżimu politycznego, była próba zamachu na najbardziej prominentnego polityka opozycyjnego Aleksieja Nawalnego i jego późniejsze uwięzienie. Logiczną kontynuacją rozprawiania się ze strukturami Fundacji Walki z Korupcją (ros. Фонд борьбы с коррупцией, ФБК), stworzonej przez A. Nawalnego, było uznanie organizacji za ekstremistyczną[15] i jawne zastraszanie jej darczyńców przed odpowiedzialnością karną. Co więcej, na bezprecedensową skalę państwo rosyjskie wypowiedziało wojnę nie tylko niezależnym mediom, takim jak największy niezależny kanał telewizyjny Dożd (ros. Дождь)[16], ale także poszczególnym dziennikarzom, uznając ich za zagranicznych agentów[17]. Masowe ograniczenia możliwości udziału w wyborach niezależnych kandydatów, jak również eskapada przeciwko niewielkim siłom opozycyjnym reprezentowanym praktycznie tylko w Internecie, mogą wskazywać na swoiste „zaciskanie pasa” przed 2024 rokiem i świadczyć o tym, że głównym celem reżimu jest utrzymanie status quo, a wszelkie działania zmierzające do zmiany tego porządku spotkają się z falą represji.

Rosyjski reżim autokratyczny, wobec braku realnych mechanizmów dialogu ze społeczeństwem, w trakcie kampanii wyborczej posłużył się jednym z najprostszych chwytów politycznych – rozdawnictwem publicznych pieniędzy w celu zmotywowania najbardziej amorficznych grup społecznych do udziału w wyborach i głosowania na partię rządzącą. Warto zaznaczyć, że wprowadzone przez prezydenta W. Putina wypłaty w wysokości 10 tys. rubli dla rodzin z dziećmi[18], 10 tys. rubli dla emerytów[19] i 15 tys. rubli dla tzw. siłowikow[20] nie są żadnym novum w rosyjskim przedwyborczym trybie. Już w 2020 roku, podczas głosowania nad poprawkami do konstytucji, które, notabene, nie miało solidnych podstaw na poziomie ustawodawczym, rosyjski establishment zaaprobował podobne decyzje. Istotą tych populistycznych rozdawnictw jest mobilizacja najbardziej twardego elektoratu Jednej Rosji. Pomijając polityczne spektrum problemu, borykająca się z problemem ubóstwa Federacja Rosyjska[21] próbuje w ten sposób rozwiązać problem na krótką metę, jednak eksperci są zgodni, że podobne rozwiązania w żaden sposób nie sprzyjają rozwiązaniu problemu biedy, a są jedynie doraźnym narzędziem finansowym[22].

Bardzo ważnym elementem wrześniowych wyborów była nieobecność obserwatorów międzynarodowych – przede wszystkim z OBWE – oraz kwestia udziału w nich zrusyfikowanej ludności zamieszkującej nielegalnie okupowany przez Federację Rosyjską Półwysep Krymski i niekontrolowane przez Ukrainę wschodnie terytoria. Po raz pierwszy od 1993 roku w kontrolę mechanizmów wyborczych nie byli zaangażowani zagraniczni obserwatorzy, co może sugerować, że pełna autonomia rosyjskiego reżimu, rozumiana jako element postulowanej przez rosyjskich myślicieli politycznych koncepcji suwerennej demokracji[23], została „doprowadzona do perfekcji”. Udział ludności zamieszkującej terytoria prawnie należące do innych państw w krajowych procesach wyborczych świadczy o dążeniu Moskwy do kontynuowania procesów integracyjnych z tymi nieuznawanymi podmiotami, ale nie jest równoznaczny z włączeniem tych quasi-państw do Federacji Rosyjskiej. Powodem tych działań w wymiarze polityki zagranicznej jest chęć kontynuowania polityki nacisku na sąsiadów poprzez niestabilną sytuację polityczno-wojskową, natomiast w wymiarze procesów wewnętrznych sprowadza się to do uzyskania około 300 tys. głosów dla Jednej Rosji[24]. Ponadto aktywny udział obywateli rosyjskich z nieuznawanych terytoriów w życiu politycznym Rosyjskiej Federacji praktycznie wyklucza powrót tych terytoriów do Ukrainy w najbliższej przyszłości. Można zatem stwierdzić, iż angażując osoby z rosyjskimi paszportami Moskwa „upiekła dwie pieczenie przy jednym ogniu”, działając w swoim wewnętrznym interesie i jednocześnie destabilizując sytuację na Ukrainie.

Na uwagę zasługuje również ofensywna postawa Federacji Rosyjskiej wobec gigantów technologicznych (m.in. Apple, Google, Telegram), sprowadzająca się do żądania usunięcia z platform informacji rozpowszechnianych przez aplikację „Inteligentne głosowanie” (ros.Умное голосование), stworzoną przez sztab A. Nawalnego. Motywem przewodnim tej aplikacji było masowe głosowanie na kandydatów spoza list wyborczych Jednej Rosji, co zdaniem uwięzionego opozycjonisty miało wstrząsnąć rosyjskim systemem politycznym. Wobec oczywistego zagrożenia mobilizacją społeczną i zarysowanego wcześniej niezadowolenia z obecnego kursu politycznego Kreml postanowił wypowiedzieć otwartą wojnę wielkim korporacjom technologicznym. Rosyjscy urzędnicy wyraźnie nakazali platformom usunięcie aplikacji, w przeciwnym razie zagrożono im dużym pakietem sankcji i nadania etykiety „obcej ingerencji w sprawy wewnętrzne Federacji Rosyjskiej”[25]. W związku z uznaniem struktur A. Nawalnego za ekstremistyczne koncerny podjęły pozytywną decyzję i przychyliły się do rosyjskich żądań[26], co świadczy o tym, że zachodni giganci nie są zdeterminowani, by pogarszać relacje z coraz bardziej antagonistycznym rządem rosyjskim, choć ważną rolę odegrały również względy finansowe.

Nie można również pominąć najnowszego wynalazku kremlowskich technologów politycznych, który de facto przyniósł Jednej Rosji zwycięstwo w wyborach parlamentarnych – głosowania internetowego. Rosyjscy niezależni obserwatorzy wyborów wskazują na około 14 milionów sfałszowanych głosów, z których większość pochodziła z głosowania internetowego[27]. Fenomen fałszowania głosów z zamkniętych baz danych, nad którymi kontrolę sprawują podporządkowane Kremlowi komisje wyborcze odpowiedzialne za techniczną stronę procesu wyborczego, również nie jest nowy, gdyż pierwotnie pojawił się przy głosowaniu nad poprawkami, natomiast podczas wrześniowych wyborów głosowanie internetowe zostało poszerzone na 7 podmiotów federalnych, co zwiększyło dynamikę fałszerstw. Największym atutem tego typu głosowania z punktu widzenia Kremla jest brak dowodów na masowe fałszerstwa, a przynajmniej nie tworzy ono medialnych obrazów „wypychania” urn wyborczych lub fałszowania protokołów, odwracając w ten sposób uwagę od rzeczywistego obrazu wyborów i nie tworząc powodów do społecznego niezadowolenia. Znikoma część społeczeństwa znająca mechanizmy przetwarzania głosów, tj. osoby związane z branżą informatyczną, może z łatwością wskazać problematyczne elementy tego typu głosowania. Tak więc głosowanie online, które jest znacznie trudniejsze do monitorowania przez niezależnych obserwatorów, można uznać za swoisty „game-changer” i spodziewać się próby wprowadzenia go w całej Federacji Rosyjskiej już w 2024 roku.

Międzynarodowe implikacje wyborów do Dumy Państwowej

Wyniki wrześniowych wyborów wywołały umiarkowaną falę krytyki ze strony Unii Europejskiej, której przedstawiciele skrytykowali narastającą falę represji wobec opozycji antysystemowej oraz brak międzynarodowej kontroli. Najwięcej wątpliwości wzbudziło jednak głosowanie obywateli Federacji Rosyjskiej mieszkających na terytoriach przez nią okupowanych lub nie znajdujących się pod kontrolą Ukrainy[28]. Z kolei turecki prezydent E. Erdogan podczas wystąpienia na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ oświadczył, że Turcja nie uznaje wyników wyborów na okupowanym przez Rosję Krymie i w pełni popiera integralność terytorialną Ukrainy[29]. Przedstawiciele USA i Wielkiej Brytanii również skrytykowali obraz rosyjskich wyborów w związku z rozprawianiem się z niezależnymi dziennikarzami, mediami i politykami, nazywając to „ograniczaniem pluralizmu politycznego”[30].

Krytyczne komentarze płynące z Zachodu należy traktować jedynie jako normatywny i dyplomatyczny przejaw polityki międzynarodowej, gdyż żaden aktor międzynarodowy od dawna nie żywi nadziei na nagłą zmianę kierunku Rosji w stronę demokratyzacji. Należy zatem stwierdzić, że wrześniowe wybory parlamentarne nie przyniosą większych zmian w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej i jej wizerunku w oczach innych aktorów międzynarodowych, a dominujący w relacjach zachodnio-rosyjskich paradygmat realistyczno-pragmatyczny prawdopodobnie się utrzyma.

Wewnątrzsystemowe implikacje wrześniowych wyborów parlamentarnych

Wybory do Dumy Państwowej, zakończone przytłaczającym zwycięstwem „odwiecznego” bloku politycznego pod przewodnictwem Jednej Rosji, otwierają rosyjskim elitom politycznym drogę do niczym nieskrępowanego rządzenia do 2024 roku. Jak już wspomniano, wybory prezydenckie w 2024 roku będą miały bezprecedensowy charakter ze względu na wprowadzone poprawki do konstytucji, pozwalające prezydentowi W. Putinowi ubiegać się o dwie kolejne kadencje, tj. rządzić do 2036 roku. Utrzymanie stabilnej większości w parlamencie oraz postępująca rutynizacja procesów politycznych, przy jednoczesnym zaniku głosu opozycyjnego w publicznej debacie, świadczą o zachowaniu ciągłości obecnej elity politycznej. Nie należy zatem spodziewać się żadnych zmian w sposobie prowadzenia polityki przez rosyjski establishment. Nic również nie wskazuje na to, aby spekulacje w przestrzeni medialnej na temat zmiany rosyjskiej głowy państwa były prawdziwe, gdyż „wyzerowanie” kadencji W. Putina jest wyraźnym sygnałem tego, jakim szlakiem politycznym Federacja Rosyjska zamierza podążać w najbliższej przyszłości. Tak więc postępująca personifikacja reżimu i priorytetowe traktowanie przez prezydenta Rosji zapewnienia stabilności systemu politycznego[31], co wiąże się z dalszą unifikacją ośrodków władzy i tłumieniem wszelkich antysystemowych sił politycznych, a także coraz większy ukłon w stronę autorytaryzmu będą kontynuowane w najbliższych latach.


[1] ТАСС, Памфилова: выборы в сентябре с высокой вероятностью пройдут в течение трех дней, https://tass.ru/politika/10611641, dostęp: 05.09.2021.

[2] КонсультантПлюс, Федеральный закон „О внесении изменений в статью 148 Уголовного кодекса Российской Федерации и отдельные законодательные акты Российской Федерации в целях противодействия оскорблению религиозных убеждений и чувств граждан” от 29.06.2013 N 136-ФЗ (последняя редакция), http://www.consultant.ru/document/cons_doc_LAW_148270/, dostęp: 30.09.2021.

[3] Государственная Дума, Вводится ответственность за клевету в интернете, http://duma.gov.ru/news/50400/, dostęp: 30.09.2021.

[4] КонсультантПлюс, Федеральный закон „О внесении изменений в отдельные законодательные акты Российской Федерации в части регулирования деятельности некоммерческих организаций, выполняющих функции иностранного агента” от 20.07.2012 N 121-ФЗ (последняя редакция), http://www.consultant.ru/document/cons_doc_LAW_132900/, dostęp: 30.09.2021.

[5] Государственная Дума, Порядок формирования, http://duma.gov.ru/duma/about/formation/, dostęp: 05.09.2021.

[6]Территория Контрастов, Обнародованы окончательные итоги парламентских выборов, http://www.contrasterra.ru/news/2469, dostęp: 05.09.2021.

[7] Д. Волков, Долгосрочный эффект Крыма, https://www.vedomosti.ru/opinion/articles/2017/03/17/681693-dolgosrochnii-effekt, dostęp: 05.09.2021.

[8] ВЦИОМ, Рейтинг политических партий, https://wciom.ru/ratings/reiting-politicheskikh-partii/, dostęp: 09.09.2021.

[9] ВЦИОМ, Электоральные рейтинги политических партий, https://wciom.ru/analytical-reviews/analiticheskii-obzor/politicheskie-rejtingi, dostęp: 09.09.2021.

[10] Центральная избирательная комиссия Российской Федерации, Элла Памфилова объявила предварительные результаты выборов депутатов Государственной Думы, http://www.cikrf.ru/news/cec/50563/, dostęp: 21.09.2021.

[11] А. Крашевский, „Единая Россия” получила конституционное большинство в Госдуме РФ, https://rus.err.ee/1608345437/edinaja-rossija-poluchila-konstitucionnoe-bolshinstvo-v-gosdume-rf, dostęp: 21.09.2021.

[12] РИА Новости, Итоги выборов в Госдуму — 2021, https://ria.ru/20210919/vybory_gosduma-1749875690.html, dostęp: 30.09.2021.

[13] А. Баунов, А. Макаркин, Е. Шульман, Слон под одеялом. Что думские выборы говорят о российском обществе, https://carnegie.ru/commentary/85409, dostęp: 30.09.2021.

[14] А. Владимиров, В партийном инкубаторе власти вылупились новые гомункулы, https://www.mk.ru/politics/2020/05/21/v-partiynom-inkubatore-vlasti-vylupilis-novye-gomunkuly.html, dostęp: 21.09.2021.

[15] Росфинмониторинг, ПЕРЕЧЕНЬ ТЕРРОРИСТОВ И ЭКСТРЕМИСТОВ (ВЕСЬ СПИСОК), https://www.fedsfm.ru/documents/terrorists-catalog-portal-act, dostęp: 21.09.2021.

[16] Министерство юстиции Российской Федерации, Минюст России разъяснил основания включения ООО Телеканал Дождь в реестр иностранных средств массовой информации, выполняющих функции иностранного агента, https://minjust.gov.ru/ru/events/48553/, dostęp: 21.09.2021.

[17] Idem, Реестр иностранных средств массовой информации, выполняющих функции иностранного агента, https://minjust.gov.ru/ru/documents/7755/#, dostęp: 21.09.2021.

[18] Президент России, Указ о единовременной выплате семьям, имеющим детей, http://kremlin.ru/events/president/news/66033, dostęp: 21.09.2021.

[19] Настоящее время, Путин перед выборами пообещал разовую выплату пенсионерам и военным, https://www.currenttime.tv/a/putin-posobie/31422705.html, dostęp: 21.09.2021.

[20] Официальный интернет-портал правовой информации, Указ Президента Российской Федерации от 30.08.2021 № 503 „О единовременной денежной выплате лицам, проходящим службу в некоторых федеральных государственных органах”, http://publication.pravo.gov.ru/Document/View/0001202108310001?index=0&rangeSize=1, dostęp: 21.09.2021.

[21] BRE Review, Reasons for poverty in Russia, https://sites.utu.fi/bre/reasons-for-poverty-in-russia/, dostęp: 21.09.2021.

[22] BBC News, Поддержка „ядерного электората”: зачем перед выборами нужны новые выплаты пенсионерам, https://www.bbc.com/russian/news-58310954, dostęp: 21.09.2021.

[23] А. Дугин, Александр ДУГИН: `Суверенная демократия`– признак появления у России идеологии, http://viperson.ru/articles/aleksandr-dugin-suverennaya-demokratiya-priznak-poyavleniya-u-rossii-ideologii, dostęp: 21.09.2021.

[24] К. Скоркин, Голос Донбасса. К чему приведет участие ДНР-ЛНР в российских выборах, https://carnegie.ru/commentary/85183, dostęp: 21.09.2021.

[25] К. Веретенникова, А. Гаврилюк, Apple и Google подошли к «красной черте», https://www.kommersant.ru/doc/4988129, dostęp: 22.09.2021.

[26] A. Troianovski, A. Satariano, Google and Apple, Under Pressure From Russia, Remove Voting App, https://www.nytimes.com/2021/09/17/world/europe/russia-navalny-app-election.html, dostęp: 22.09.2021.

[27] Д. Сотников, У «Единой России» обнаружили 14 млн «аномальных» голосов. Это много?, https://tvrain.ru/teleshow/notes/shpilkin-538327/, dostęp: 22.09.2021.

[28] DW, Что думают в Евросоюзе о выборах в РФ (20.09.2021), https://www.dw.com/ru/chto-dumajut-v-evrosojuze-o-vyborah-v-rf/av-59244084, dostęp: 20.09.2021.

[29] Интерфакс, Эрдоган заявил, что Турция не признает вхождение Крыма в состав России, https://www.interfax.ru/world/792700, dostęp: 22.09.2021.

[30] DW, США и Великобритания дали оценку парламентским выборам в России, https://www.dw.com/ru/ssha-i-velikobritanija-dali-ocenku-parlamentskim-vyboram-v-rossii/a-59245972, dostęp: 22.09.2021.

[31] Государственная Дума Федерального Собрания Российской Федерации, Президент РФ выступил на заседании Государственной Думы, http://duma.gov.ru/news/47996/, dostęp: 14.09.2021.

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie NIW-finansowanie-2.png

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Leon Pińczak Leon Pińczak. Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Stypendysta projektu badawczego NCN „Wojny Rosji”. Dziennikarz polskiej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się polityką Federacji Rosyjskiej, aktywnie śledząc jej aktywność na arenie międzynarodowej, w tym przebieg wojny z Ukrainą. Biegle włada językami słowiańskimi: rosyjskim i ukraińskim i w mniejszym stopniu białoruskim.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Publikacje, Rosja

Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – maj 2025

Autorzy: Ksawery Stawiński, Adam Jankowski 08.05.25 Umowa Surowcowa Ósmego maja ukraiński parlament ratyfikował tak zwany Mineral Deal. Oficjalna, mniej dźwięczna,…
  • Adam Jankowski
  • 15 czerwca, 2025
  • Chiny, Indo-Pacyfik, Publikacje, Unia Europejska

PRZEGLĄD WYDARZEŃ UE-CHINY MAJ 2025

Autorzy: Mikołaj Woźniak, Konrad Falkowski. Wsparcie merytoryczne: Łukasz Kobierski 9.05. Słowacko-chińskie rozmowy w Moskwie Na tle uroczystości związanych z obchodami…
  • Mikołaj Woźniak
  • 15 czerwca, 2025
  • Analiza, Nowe technologie, Publikacje

Suwerenność technologiczna – nowe wyzwanie dla geopolityki europejskiej

W XXI wieku bardziej niż kiedykolwiek rywalizacja państw przeniosła się do sfery technologii. W związku z tym od kilkunastu lat…
  • dr Tomasz Pawłuszko
  • 8 czerwca, 2025
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Leon Pińczak Leon Pińczak. Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Stypendysta projektu badawczego NCN „Wojny Rosji”. Dziennikarz polskiej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się polityką Federacji Rosyjskiej, aktywnie śledząc jej aktywność na arenie międzynarodowej, w tym przebieg wojny z Ukrainą. Biegle włada językami słowiańskimi: rosyjskim i ukraińskim i w mniejszym stopniu białoruskim.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – maj 2025
    przez Adam Jankowski
    15 czerwca, 2025
  • PRZEGLĄD WYDARZEŃ UE-CHINY MAJ 2025
    przez Mikołaj Woźniak
    15 czerwca, 2025
  • Suwerenność technologiczna – nowe wyzwanie dla geopolityki europejskiej
    przez dr Tomasz Pawłuszko
    8 czerwca, 2025

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2024 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas