Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
gru 07
Analiza, Australia i Oceania, Gospodarka, Klimat, Nowa Zelandia, Polityka międzynarodowa, Publikacje

Pacific Islands Development Forum „Unią Europejską” Pacyfiku Południowego?

7 grudnia, 2021
Pacific Islands Development Forum „Unią Europejską” Pacyfiku Południowego?Pobierz

Notatka w skrócie:

– Forum Rozwoju Wysp Pacyfiku jako IGO posiada własną osobowość prawną, co pozwala mu na głęboką integrację jej członków, stanowienie norm względem tworzących go podmiotów, a także przedstawiania wspólnego stanowiska na forum międzynarodowym, przede wszystkim ONZ;

– rywalizacja o przywództwo na Pacyfiku pośród państw Oceanii, wykluczając jednak wielkich partnerów, jakimi są Australia i Nowa Zelandia, odbywa się między Republiką Fidżi a Papuą Nową Gwineą;

– deklaracja z Suvy, efekt 3. konstytuującego szczytu PIDF, została przyjęta jako prawnomiędzynarodowy wkład wysp Pacyfiku na COP21 w Paryżu w 2015 roku. Kluczowym założeniem Deklaracji było zobowiązanie do ograniczenia globalnego wzrostu temperatury do poziomu poniżej 1,5⁰C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej.

Regionalizm w ramach społeczności lokalnej, tj. państw oraz terytoriów zależnych, na Pacyfiku Południowym, jest najbardziej złożoną formą współpracy regionalnej na świecie. Wynika to przede wszystkim z różnego stopnia autonomii, jaką posiadają kraje omawianego kontynentu. Otóż po latach kolonializmu, a potem trudnej drogi budowy bądź odbudowy własnego państwa oraz podkreślenia tożsamości narodowej czy kształtowania własnych mechanizmów ustrojowych, prawnych i kulturowych podczas procesów dekolonizacji, nie wszystkie jednostki terytorialne zdecydowały się na formę pełnej niezależności od swojej byłej metropolii.

I tak na Pacyfiku Południowym występują suwerenne państwa, państwa wolno stowarzyszone (ang. free assosiated states) oraz zamorskie terytoria zależne, przy czym te dwa ostatnie twory funkcjonują w ramach ustawodawstwa państwa partnerskiego (USA, Wielkiej Brytanii czy Francji, ale bynajmniej nie w sposób dający się ogólnie scharakteryzować, a umowy partnerskie są ad hoc dostosowywane do bilateralnych relacji, gdzie dla przykładu Nowa Zelandia, „większy brat” względem Wysp Cooka oraz Niue, nie zdecydowała się wcale na zawarcie umów dwustronnych, ale operowanie w ramach wewnętrznego prawodawstwa, aby dodatkowo podkreślić podległość wspomnianych wysp do porządku prawnego kształtowanego w Wellington)[1].

Jak powszechnie wiadomo, Unia Europejska stanowi najbardziej rozwinięty system współpracy regionalnej, gdzie kształtowane przez tęże organizację międzynarodową normy skierowane są bezpośrednio tak do państw członkowskich, jak i ich obywateli. Przekazywanie kompetencji przez suwerenne państwa, jak dotychczas pierwotnych i naczelnych aktorów stosunków międzynarodowych, dla Unii wiąże się z dobrowolnym aktem woli państw-członków. Wszak wszystkie te państwa są w pełni niezależnymi prawnie i politycznie podmiotami, a stąd władne one są przekazać część swoich kompetencji organizacji ponadnarodowej, która ma działać dla ich dobra i w ich interesie.

Forum Rozwoju Wysp Pacyfiku (ang. Pacific Islands Development Forum, PIDF)[2] zostało formalnie powołane do życia poprzez podpisanie porozumienia w 2015 roku. Nie był to jednakże początek działania organizacji. Dwa poprzednie spotkania miały charakter nieformalny. Nie przyniosły one również żadnych prawnie wiążących postanowień czy umów międzynarodowych. Trzeci szczyt, pod nazwą „Building Climate Resilient Green Blue Pacific Economies”, wprowadził dwa istotne z punktu prawa międzynarodowego rozwiązania. Przede wszystkim państwa Oceanii wynegocjowały, a następnie przyjęły umowę multilateralną – porozumienie konstytuujące działalność PIDF. Dzięki temu możliwe było zawarcie w treści tegoż traktatu międzynarodowego normy stanowiącej o podmiotowości prawnej, jaką uzyskała tym samym organizacji.

Jako IGO, PIDF posiada własną osobowość prawną, co pozwala mu wreszcie na głęboką integrację jej członków, stanowienie norm względem tworzących go podmiotów, ale także możliwość przedstawiania aktów jednostronnych, przedstawiających wspólne stanowisko na forum międzynarodowym, przede wszystkim przed ONZ, dotyczących w szczególności kwestii zmian klimatu, tak mocno zagrażających egzystencji mikropaństw w Oceanii[3].

Powstanie PIDF, tuż obok istniejących od dekad Secretariat of the Pacific Community (SPC) oraz Forum Wysp Pacyfiku (ang. Pacific Islands Forum, PIF) stworzyło oś nowej fali regionalizmu w regionie Pacyfiku. Współpraca regionalna pomiędzy małymi państwami wyspiarskimi jest jednak z wielu powodów nieefektywna i niewydolna ekonomicznie. Najistotniejszą trudnością na drodze do harmonizacji regionu – docelowo o ścisłych ramach współpracy oraz współzależności polityczno-gospodarczej, jaką obserwujemy w Unii Europejskiej – jest nadmierna fragmentacja organizacji regionalnych oraz subregionalnych, tworzących tzw. efekt spaghetti. Dodatkowo organizowane są szczyty, konferencje, umowy ramowe oraz inne instytucje ad hoc, które nie tylko nie posiadają osobowości, uprawnień czy katalogu sankcji za niewykonanie wspólnie przyjętych porozumień, ale przede wszystkim dodatkowo dzielą ten region, gdyż nie każde PICT (ang. Pacific Island Country and Territory) uczestniczy we wszystkich dziełach regionalnych. Powstaje zatem nie tylko wrażenie rozdrobnienia narzędzi współpracy regionalnej, ale często także konkurencja dotycząca ukonstytuowania organu, zorganizowania spotkań czy zaproszenia poszczególnych państw do stołu obrad. Zdecydowanie nie służy to dobru regionu wraz z jego geopolityczną jednością.

Wszak sama nazwa omawianej organizacji regionalnej jest niezbicie podobna do nazwy Forum Wysp Pacyfiku (PIF). Z tego i innych powodów PIDF jest powszechnie postrzegane jako wyzwanie dla funkcjonującego od 1971 roku PIF. Nowo powstała organizacja została przyjęta przez mikropaństwa Pacyfiku Południowego jako nadzieja na zaangażowanie się w sprawy Pacyfiku, wolnego od politycznej wojny, tak dotkliwie obecnej podczas spotkań PIF. Według strony internetowej Forum Rozwoju Wysp Pacyfiku organizacja ta jest „jedyną platformą”, która odpowiada na potrzeby procesu regionalizacji prawnej i politycznej w omawianym regionie.

PIF zawiesiło bowiem Fidżi w funkcjach członka w latach 2009-2014 z powodu oskarżeń o brak demokratycznych procesów wyborczych. Rząd Fidżi, podczas kolejnego już puczu, nie chciał przeprowadzić wyborów powszechnych, podczas gdy PIF nalegało na wprowadzenie podstawowego wymogu demokracji. Tu należy bowiem podkreślić, iż rywalizacja prowadzona między państwami Oceanii o przywództwo na Pacyfiku odbywa się między Republiką Fidżi właśnie a Papuą Nową Gwineą, z wykluczeniem wielkich partnerów, jakimi są Australia oraz Nowa Zelandia[4].

Szczyt Inauguracyjny PIDF (tzw. PIDF1) odbył się w dniach 5-7 sierpnia 2013 roku, a już rok później doszło do drugiego szczytu (PIDF2) w dniach 18-20 czerwca 2014 roku. Oba fora zorganizowano na terytorium Fidżi. Idea powołania organizacji została jednak uchwycona już w 2012 roku, podczas spotkania liderów Pacyfiku podczas szczytu „Zaangażowanie się w Pacyfik”, który odbył się w dniach 23-24 sierpnia. Do października 2021 r. zorganizowano także szczyt w 2016 oraz 2019 roku.

Zgodnie z wytycznymi PIDF, zrównoważony rozwój regionalny powinien opierać się na trzech filarach: wzroście gospodarczym, rozwoju społecznym oraz zrównoważeniu środowiskowym. Jeśli zaś chodzi o potwierdzenie tych jakże idealistycznie brzmiących wartości, Forum przypomina swoją udaną rolę m.in. w ustanowieniu pierwszej i prawdziwie reprezentatywnej platformy Pacyfiku w sprawie zielonej gospodarki, nadając wreszcie wartość głosom nigdy niesłyszanym na tym poziomie podejmowania decyzji, umożliwiając tym samym mieszkańcom Pacyfiku efektowne radzenie sobie z wyzwaniami wynikającymi ze zmian klimatu[5].

Dodatkowo należy wskazać, iż rezultatem trzeciego, konstytuującego szczytu PIDF w 2015 roku było przyjęcie w 2015 r. Deklaracji z Suvy[6]. Każde ówczesne państwo członkowskie – Fidżi, Sfederowane Stany Mikronezji, Kiribati, Nauru, Wyspy Marshalla, Palau, Wyspy Salomona, Timor Wschodni, Tokelau, Tonga, Tuvalu, Vanuatu – jednogłośnie poparło treść i przesłanie tego dokumentu. Deklaracja została przyjęta jako prawnomiędzynarodowy wkład wysp Pacyfiku, własna, regionalna propozycja skierowana na COP21[7] w Paryżu, odbywającego się w dniach 7-8 grudnia 2015 roku. Kluczowym założeniem Deklaracji było zobowiązanie do ograniczenia globalnego wzrostu temperatury do poziomu poniżej 1,5⁰C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej[8].

Oprócz tak znaczącej inicjatywy na arenie międzynarodowej, jaką była Deklaracja z Suvy, w procesie negocjowania Protokołu z Paryża ws. przeciwdziałania skutkom zmian klimatycznych, Pacyficznym mikropaństwom, gospodarkom znajdującym się na skraju ubóstwa, w pełni uzależnionym od gospodarki morskiej, tj. połowu tuńczyka, turystyki zagranicznej oraz przekazów pieniężnych głównie z Wellington, Canberry, PIDF zdaje się być organizacją odpowiednią na nowe stulecie. Poprzednie bowiem IGO zostały powołane albo przez byłe metropolie kolonialne (SPC), albo z inicjatywy spoza mikropaństw (PIF z inicjatywy Nowej Zelandii).

Jak zaznacza Profesor Uniwersytetu Południowego Pacyfiku Sandra Tarte, Forum Rozwoju Wysp Pacyfiku jest odpowiedzią na potrzebę nowego regionalizmu, nowatorskich strategii dyplomatycznych i pobudzających podejść do rozwoju w regionie Oceanii[9]. Począwszy od inauguracyjnego szczytu w 2015 roku, kolejne spotkania obejmowały niekonwencjonalną dla organizacji międzyrządowych mieszankę uczestników: głów państw, polityków, dyplomatów, liderów biznesu, naukowców, a także przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego.

Czy można zatem nazwać Pacific Islands Development Forum „Unią Europejską” Pacyfiku Południowego? Jeszcze nie. Spełnia ona warunki międzyrządowej organizacji międzynarodowej – posiada statut będący zgodnie z prawem umów międzynarodowych charakter wiążącej umowy międzynarodowej w świetle prawa międzynarodowego – została powołana przez niezależne państwa, tj. główne, pierwotne podmioty obrodu międzynarodowego, konstytuujący dokument nadał organizacji osobowość prawną, a także wymienił strukturę oraz cele działania na forum międzynarodowym. Choć najdonioślejszym efektem aktywności PIDF była Deklaracja z Suvy, stanowiąca bezsprzecznie ramy dla Protokołu z Paryża po COP21, wybicie się spośród innych regionalnych i subregionalnych IGO oraz instytucji czy inicjatyw ad hoc na Pacyfiku wciąż pozostaje wyzwaniem. I bynajmniej nie powinno tu chodzić o polityczną rywalizacji organizacji ani poszczególnych wyspiarskich państw, ale o dobrobyt regionu i jego mieszkańców stojących na krawędzi tragedii podnoszenia się poziomu morza, zakwaszania i ocieplania oceanu, destrukcji łańcucha pokarmowego, a wreszcie ich własnego bezpieczeństwa żywnościowego, terytorialnego i narodowego.


[1] Por. J. Siekiera, Polityka regionalna na Pacyfiku Południowym, Wydawnictwa Uniwersytetu Wrocławskiego, Warszawa 2021.

[2] PIDF Initiatives, PIDF, http://www.pidf.int/, dostęp 30.10.2021.

[3] J. Barnett, J. Campbell, Climate Change and Small Island States: Power, Knowledge and the South Pacific, Earthscan, Londyn 2010.

[4] G. Wyeth, Pacific Island Solidarity: Papua New Guinea and Fiji, The Diplomat,  https://thediplomat.com/2018/07/pacific-island-solidarity-papua-new-guinea-and-fiji; J. Hayward-Jones, Pacific island leadership: PNG steps up, The Lowy Interpreter, http://www.lowyinterpreter.org/post/2014/08/28/Pacific-island-leadership-PNG-steps-up.aspx, dostęp 30.10.2021.

[5] Strategic Profile, PIDF, http://www.pidf.int/strategic-profile, dostęp 30.10.2021.

[6] Suva Declaration on Climate Change, podpisana dnia 4 września 2015 roku w stolicy Fidżi.

[7] Konferencja Stron (Conferences of the Parties, COP) Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (ang. Conference of the Parties of the United Nations Framework Convention on Climate Change, UNFCCC) w Paryżu, tzw. COP21, odbyło się w dniach 30 listopada-11 grudnia 2015 roku; www.cop21.gouv.fr, dostęp 30.10.2021.

[8] Mówi o tym Art. 8 Deklaracji.

[9] S. Tarte, A New Regional Pacific Voice? An Observer’s Perspective On The Pacific Islands Development Forum, Inaugural Summit, Denarau, Fiji, 5-7 August 2013, “Pacific Islands Brief”, 28 August 2013.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
dr Joanna Siekiera Dr Joanna Siekiera. Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques. Uzyskała certyfikaty Rosyjskiej Szkoły Prawa Humanitarnego, UN CIMIC Training School oraz NATO Stability Policing Centre of Excellence.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Publikacje, USA

Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Na początku marca bieżącego roku, po 18 miesiącach…
  • Jakub Knopp
  • 25 maja, 2023
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wojsko i armia, Wywiad

Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]

Leon Komornicki – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Od 1991 prezes Fundacji…
  • Aleksy Borówka
  • 23 maja, 2023
  • Media, Polityka międzynarodowa, Publikacje, Trójmorze

Program Trójmorze w INE – rekrutujemy do tworzonego zespołu!

Miło nam ogłosić, że tworzymy w INE Program Trójmorze, którego dyrektorem został dr Tomasz Pawłuszko! Jednocześnie mamy przyjemność uruchomić nabór…
  • Zespół INE
  • 20 maja, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

dr Joanna Siekiera Dr Joanna Siekiera. Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques. Uzyskała certyfikaty Rosyjskiej Szkoły Prawa Humanitarnego, UN CIMIC Training School oraz NATO Stability Policing Centre of Excellence.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku
    przez Jakub Knopp
    25 maja, 2023
  • Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]
    przez Aleksy Borówka
    23 maja, 2023
  • Program Trójmorze w INE – rekrutujemy do tworzonego zespołu!
    przez Zespół INE
    20 maja, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas