Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
cze 28
Afryka i Bliski Wschód, Analiza, Maghreb, Publikacje, Rosja, Ukraina

Państwa Maghrebu wobec wojny w Ukrainie

28 czerwca, 2022
Projekt NEG TeaserPobierz

Analiza w skrócie:

  • Kraje Maghrebu zachowują neutralność wobec wojny w Ukrainie, a ludność sympatyzuje z Rosją.
  • Mimo neutralnych lub wręcz prorosyjskich postaw państw Maghrebu ich mieszkańcy odczuwają negatywne skutki wojny. Kraje północno-zachodniej Afryki najbardziej dotyka wzrost cen żywności.
  • Wojna w Ukrainie jest dla państw Maghrebu również szansą, gdyż w jej wyniku rośnie znaczenie niektórych krajów tego regionu jako potencjalnych dostawców gazu i ropy naftowej do UE.

Wojna a reakcja władz i społeczeństwa

Większość państw świata potępia agresję Rosji na Ukrainę i domaga się jej zakończenia. Potwierdzają to chociażby wyniki głosowań nad deklaracjami Organizacji Narodów Zjednoczonych. 2 marca 2022 r. zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję potępiającą Rosję i wzywającą do wycofania jej wojsk z Ukrainy. Za przyjęciem dokumentu głosowało 141 państw, przeciwko opowiedziało się jedynie 5. Oprócz Rosji i Białorusi rezolucji sprzeciwiła się Syria, Korea Północna i Erytrea. Wśród 35 krajów, które wstrzymały się od głosu, znalazło się 16 państw afrykańskich, a kolejnych 12 nie wzięło udziału w głosowaniu. Wyniki kolejnych rezolucji ONZ były bardzo podobne. Kraje afrykańskie nie zajmowały mocno proukraińskich stanowisk.

Podczas uchwalania dwóch marcowych rezolucji ONZ Algieria wstrzymała się od głosu dwukrotnie, a Maroko nie wzięło udziału w żadnym głosowaniu. Z krajów Maghrebu jedynie Tunezja i Libia poparły obydwie rezolucje. Rządy obu państw starają się jednak unikać zajmowania jednoznacznych postaw wobec wojny.

Algierię z Rosją łączy intensywna współpraca, sięgająca początków algierskiej państwowości. W październiku 1960 r. Związek Sowiecki był jednym z pierwszych państw, które uznały niepodległość Algierii. Rosja jest traktowana przez władze tego kraju jako przeciwwaga dla wpływów USA i Francji.

Maroko było dotychczas najbardziej uprzywilejowanym krajem w regionie. Dla UE i USA kraj był najlepszym partnerem biznesowym w Afryce północno-zachodniej. Stany Zjednoczone w grudniu 2020 r. uznały nawet zwierzchnictwo Maroka nad Saharą Zachodnią.

Postawa Maroka wobec wojny może jednak zmienić taki stan rzeczy. Stanowisko rządu tego kraju już wzbudziło wątpliwości w UE. W krótkim oświadczeniu tamtejszego Ministerstwa Spraw Zagranicznych stwierdzono, że Maroko pozostaje wierne zasadzie poszanowania „integralności terytorialnej państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych” oraz zasadzie „pozytywnej neutralności”. Tamtejszy rząd odrzuca stosowanie siły w rozwiązywaniu konfliktów i wspomina o swoim udziale w pomocy humanitarnej dla narodu ukraińskiego. W mediach wielu redaktorów i ekspertów marokańskich wyraziło pogląd, że „głosowanie lub jego brak w Maroku niewiele by zmieniło”. Eksperci wyrazili również obawę, że jednoznaczna dezaprobata dla działań Rosji dałaby Algierii pretekst to dalszego ochładzania relacji z Marokiem. Według mediów marokańskich brak potępienia rosyjskiej agresji na Ukrainę ma być także elementem negocjacji z państwami członkowskimi NATO i UE w sprawie uznania zwierzchności Maroka nad Saharą Zachodnią. Potwierdza to również fakt, że wojna w Ukrainie stanowi przedmiot konsultacji politycznych i wojskowych z zachodnimi partnerami.[1]

Władze Tunezji i Libii zajmują krytyczne stanowisko wobec rosyjskiej inwazji na Ukrainę tylko wtedy, gdy są do tego zmuszone przez swoich najważniejszych zachodnich partnerów, takich jak USA i UE. Wstrzemięźliwość rządu Tunezji wynika z obawy o utratę dochodów z turystyki[2]. Rezygnacja Rosjan z przyjazdu do tego kraju byłaby znaczącym ciosem dla tunezyjskiego budżetu. W przypadku Libii wystąpienie przeciwko Rosji zagrażałoby procesowi pokojowemu. Jednym z jego aktorów jest bowiem, kontrolujący wschodnią część państwa gen. Khalifa Khaftar, wspierany przez rosyjskich najemników z Grupy Wagnera.

Czynnikiem kształtującym stanowisko władz w krajach Maghrebu jest również miejscowa opinia publiczna. Mimo braku badań na ten temat już same obserwacje z codziennego życia w Algierii i Maroku pozwalają stwierdzić, że w tych krajach dominuje postawa prorosyjska i antyamerykańska. W codziennych rozmowach z Algierczykami i Marokańczykami często powielają oni zasłyszane argumenty rosyjskiej propagandy np. o tym, że NATO chciało otoczyć Rosję, oraz że rząd w Kijowie realizuje interesy USA, nie swojego narodu. Dla Algierczyków i Marokańczyków często niezrozumiałe są również różnice między Rosjanami a Ukraińcami, a nawet Polakami. Tym ostatnim w Algierii zdarza się być pozdrawianymi przez przechodniów radosnymi okrzykami „Putin”. Prezydent Rosji przez licznych Algierczyków jest postrzegany jako ten, który powstrzymuje wpływy Stanów Zjednoczonych, do których społeczeństwa arabskie mają żal za wspieranie Izraela i wojnę w Iraku. Wiele osób potrafi przyznać, że Rosja postępuje brutalnie. Uznają jednak, że prezydent Ukrainy powinien był to przewidzieć i spełnić warunki postawione przez Putina, by uniknąć wojny.

Skutki wojny dla sytuacji żywnościowej

Istotnym problemem dla państw Maghrebu jest wzrost cen zboża, a w konsekwencji też pieczywa, stanowiącego podstawę miejscowej diety. Jest to szczególnie dotkliwe w przypadku Algierii, której import zboża pochodził głównie z Rosji i Ukrainy. Wzrost cen żywności wynika z jednej strony z ograniczenia importu ukraińskiego zboża, a z drugiej – ze wzrostu cen paliw. W samym Maroku w ciągu kilku tygodni cena benzyny wzrosła o 40%. Podobne podwyżki wystąpiły w Libii i Tunezji. W Algierii zostały one zatrzymane poprzez pomoc ze strony państwa i oferowane subsydia. W ramach osłony socjalnej algierskie i marokańskie rządy dotują również pieczywo.

Dla niektórych państw Afryki północno-zachodniej wojna i problemy z żywnością mogą być jednak również szansą. Przykładowo, na globalnym niedoborze nawozów i ich wysokich cenach może skorzystać Maroko. Na Rosję nałożono europejskie sankcje na eksport tego rodzaju produktów. Maroko natomiast posiada największe na świecie złoża fosforytów, które są składnikiem nawozów[3]. OCP – jedna z firm zajmujących się ich wydobyciem – w 2022 r. zamierza zwiększyć produkcję o 10%, aby sprostać stale rosnącemu światowemu zapotrzebowaniu, spowodowanemu wojną rosyjsko-ukraińską. Celem jest osiągnięcie w tym roku 11,9 mln ton, podczas gdy rok temu było to 10,8 mln ton. Już teraz do Maroka udają się przedstawiciele krajów, które brak nawozów może doprowadzić do problemów żywnościowych. Są to m.in. Brazylia czy kraje Afryki Subsaharyjskiej. Z tego powodu Maroko będzie wzmacniać swoją pozycję jako eksportera kwasu fosforowego i nawozów. 

Sposobem na przeciwdziałanie problemom żywnościowym są również próby pozyskiwania inwestorów zagranicznych, chętnych do rozwijania produkcji rolnej w krajach Maghrebu. Jednym z takich projektów jest utworzenie w oazie Adrar na algierskiej Saharze innowacyjnej farmy. Inwestycja miałaby być zasilana energią słoneczną i administrowana za pomocą aplikacji cyfrowych. Według założeń produkowane na farmie zboże i kukurydza byłyby skupowane przez rząd Algierii, a następnie eksportowane do pozostałych krajów regionu. Projekt promowany jest przez miejscowy think tank ekonomiczny CARE[4]. Główny inwestor pochodzi z USA, poszukiwani są jednak dodatkowi partnerzy. W załączeniu do tekstu znajduje się konspekt dotyczący niniejszego projektu. 

Potencjał energetyczny

Mimo pielęgnowania dobrych relacji z Rosją, państwa Maghrebu mogą poważnie zagrozić jej interesom na światowym rynku energii. Dążenia UE do uniezależnienia się od rosyjskiego gazu stwarzają szansę chociażby dla Algierii. Jest ona siódmym największym eksporterem tego surowca na świecie[5], a aż 2/3 jej terytorium pozostaje pod tym względem wciąż niezbadane[6]. Obecnie głównymi odbiorcami algierskiego gazu są Włochy, Hiszpania, Tunezja i Francja[7]. W maju algierska firma Sonatrach podpisała umowę z włoską ENI na zwiększenie eksportu tego surowca[8]. Wzrost wolumenu dostaw do Włoch poprawi też dochody Tunezji jako kraju tranzytowego. Przeszkodą w szybkim zastąpieniu gazu rosyjskiego przez algierski jest jednak brak dostatecznej infrastruktury wydobywczej i transportowej oraz znaczne zużycie tego surowca na własne potrzeby.

Długoterminowo poważną konkurencją dla Rosji może okazać się również Libia, kraj będący dziewiątym na świecie producentem ropy naftowej i dysponujący rezerwami tego surowca w liczbie 48 mld baryłek[9]. W celu uniknięcia konkurencji Rosja wspiera kontrolujące wschodnią część kraju wojska gen. Khalify Khaftara. W szeregach jego armii walczą najemnicy z Grupy Wagnera, którzy w zamian za wsparcie przejmują pojedyncze pola naftowe. Jednocześnie jednak przedłużająca się wojna w Ukrainie spowodowała przemieszczanie się tam Wagnerowców z różnych części świata, co stwarza okazję do osłabienia ich pozycji w Libii.

Mniejsze znaczenie dla rywalizacji z Rosją ma Maroko, które w 90% importuje energię. Mimo iż kraj jest liderem transformacji energetycznej i już wiele lat temu postawił na energie odnawialne – fotowoltaikę i energię wiatrową – otrzymuje z niej niewiele ponad 10% całkowitej zużywanej energii[10]. Dodatkowo w ubiegłym roku w Maroku wystąpił poważny problem z dostawami gazu. Napięte relacje z Algierią spowodowały w listopadzie 2021 r. nagłe wstrzymanie jego dostaw. Wcześniej przepływ gazu odbywał się regularnie za pomocą gazociągu Maghreb-Europa, łączącego Algierię z Hiszpanią. Maroko ostatecznie zażegnało kryzys gazowy poprzez nową umowę na dostawy surowca z Hiszpanii. Długofalowo problem ma rozwiązać budowa gazociągu zachodnio-afrykańskiego, biegnącego z Nigerii, wzdłuż Wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. Jednak zanim dotrze on do Maroka najprawdopodobniej minie 20 lat.

Wnioski

Pomimo silnych prorosyjskich sympatii państwa Maghrebu mogą pomóc UE w długoterminowym uniezależnieniu się od wpływów Rosji. Nawet jeśli gaz z Algierii zastąpi rosyjski wyłącznie w przypadku Włoch, będzie to znaczące osiągnięcie. Jednocześnie Włochy mają szansę przejąć rolę hubu dystrybuującego ten surowiec do innych państw członkowskich UE. Warunkiem powodzenia tego przedsięwzięcia jest zwiększenie zasobów algierskiego gazu dostępnego na eksport. W tym celu konieczne są inwestycje UE w infrastrukturę wydobywczą i transportową. Ponadto, aby zmniejszyć zużycie gazu na rynku wewnętrznym Algierii oraz innych państw Maghrebu, konieczna jest budowa elektrowni słonecznych na Saharze. Z kolei w zakresie uniezależnienia UE od rosyjskiej ropy naftowej ważną rolę może odegrać Libia. Wojna w Ukrainie stwarza okazję do osłabienia rosyjskich wpływów w tym kraju oraz zwiększenia presji na gen. Khaftara w celu finalizacji procesu pokojowego.

Problemem w relacjach UE z krajami Maghrebu są wzajemne animozje między Algierią i Marokiem. Próby unormowania relacji z jednym z państw często kończą się sporem z drugim. Dobrym przykładem jest tutaj Hiszpania, która zajęła przychylne Maroku stanowisko w sprawie Sahary Zachodniej, co poskutkowało wprowadzeniem przez Algierię embarga na hiszpańskie towary. Rok wcześniej podobne retorsje spotkały Hiszpanię ze strony Maroka. Ważnym wyzwaniem w relacjach UE z krajami Afryki północno-zachodniej jest również zapewnienie dostaw zboża do państw Maghrebu. Jego niedobór może bowiem wywołać kryzys humanitarny i migracyjny. Wśród krajów w największym stopniu uzależnionych od importu pszenicy z Ukrainy znajduje się Maroko. Jego sytuację dodatkowo pogarsza znaczne obniżenie zbiorów w ostatnich latach. Wniosek, że bezpieczeństwo żywnościowe Maroka, jak i pozostałych krajów Maghrebu, jest zagrożone, jest zatem uprawniony.


[1] Sprawozdanie ze spotkania zastępcy sekretarza Stanu USA i szefa MSZ Maroka,  https://www.state.gov/deputy-secretary-shermans-meeting-with-foreign-minister-bourita-of-morocco/, dostęp: 08.03.2022.

[2] Tunisia: ‘Russian-Ukranian War Will Affect Tunisian Tourism’ – Tourism Minister, AllAfrica, https://allafrica.com/stories/202203100237.html, 09.03.2022.

[3] A. Sylla, Guerre russo-ukrainienne. Le Maroc courtisé de partout pour son engrais, Challenge, https://www.challenge.ma/guerre-russo-ukrainienne-le-maroc-courtise-de-partout-pour-son-engrais-238185/, 23.05.2022.

[4] Strona think tanku CARE, https://care.dz/en/care, dostęp: 27.06.2022.

[5] Leading gas exporting countries in 2020, by export type, Statista, https://www.statista.com/statistics/217856/leading-gas-exporters-worldwide/, dostęp: 27.06.2022.

[6] Algeria – Oil and Gas – Hydrocarbons, Privacy Shield Framework, https://www.privacyshield.gov/article?id=Algeria-Oil-and-Gas-Hydrocarbons, dostęp: 27.06.2022.

[7] Algeria country profile, OEC,  https://oec.world/en/profile/country/dza/, dostęp: 27.06.2022.

[8] Agreement between Eni and Sonatrach, Energy News, https://www.energynews.pro/en/agreement-between-eni-and-sonatrach/#:~:text=The%20Italian%20group%20Eni%20and%20Algerian%20Sonatrach%20announced,Algeria%20and%20projects%20of%20%E2%80%9Cdecarbonization%20in%20green%20hydrogen%E2%80%9D, 27.05.2022.

[9] Libya Oil, Worldometer, https://www.worldometers.info/oil/libya-oil/, dostęp: 27.06.2022.

[10] F. Lamrani,  D’où vient l’énergie que nous utilisons au Maroc et qu’est-ce que nous-en faisons?, Henrich Böll Stiftung, https://ma.boell.org/fr/2022/02/10/dou-vient-lenergie-que-nous-utilisons-au-maroc-et-quest-ce-que-nous-en-faisons#:~:text=Le%20pays%20d%C3%A9pend%20quasi%20totalement,%3A%20presque%2080%25%20en%202019, dostęp: 10.02.2022.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

Źródło zdjęcia głównego: @DefenceU | Twitter

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Maciej Pawłowski, Maciej Klósak Maciej Pawłowski. Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria), gdzie pisze doktorat na temat wpływu Kościoła Katolickiego na życie migrantów z Sudanu Pd. mieszkających w Egipcie. Maciej Klósak. Z Marokiem związany od ośmiu lat poprzez prowadzenie prac badawczych i wdrożeniowych w dziedzinie mechaniki materiałów, a obecnie poprzez dyplomację ekonomiczną jako kierownik biura PAIH w Casablance. Przez wiele lat związany z R&D u światowego lidera branży stalowej ArcelorMittal na kontraktach w Luksemburgu, Polsce i Francji. Doktor nauk technicznych z dyplomem uzyskanym na Université de Metz we Francji, inżynier budownictwa i mechaniki (Politechnika Poznańska i Faculté Polytechnique de Mons w Belgii), posiada dyplom MBA Notthingham Trent University w Wielkiej Brytanii. Członek The Explorers Club w Nowym Jorku.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Publikacje, Wywiad

Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Jan Macháček - czeski felietonista i muzyk. Zajmuje się kwestiami politycznymi,…
  • Michał Banasiak
  • 3 października, 2023
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Korea Południowa, Publikacje

Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych

Kontrakty na dostawy broni między Polską a Koreą Południową doprowadziły do bliskiej współpracy w sektorze obronnym między azjatyckim oraz europejskim…
  • Jakub Witczak
  • 28 września, 2023
  • Analiza, Europa, Publikacje

Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Maciej Ruczaj - absolwent Uniwersytetu Karola w Pradze, publicysta, analityk i…
  • Michał Banasiak
  • 26 września, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Maciej Pawłowski, Maciej Klósak Maciej Pawłowski. Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria), gdzie pisze doktorat na temat wpływu Kościoła Katolickiego na życie migrantów z Sudanu Pd. mieszkających w Egipcie. Maciej Klósak. Z Marokiem związany od ośmiu lat poprzez prowadzenie prac badawczych i wdrożeniowych w dziedzinie mechaniki materiałów, a obecnie poprzez dyplomację ekonomiczną jako kierownik biura PAIH w Casablance. Przez wiele lat związany z R&D u światowego lidera branży stalowej ArcelorMittal na kontraktach w Luksemburgu, Polsce i Francji. Doktor nauk technicznych z dyplomem uzyskanym na Université de Metz we Francji, inżynier budownictwa i mechaniki (Politechnika Poznańska i Faculté Polytechnique de Mons w Belgii), posiada dyplom MBA Notthingham Trent University w Wielkiej Brytanii. Członek The Explorers Club w Nowym Jorku.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy
    przez Michał Banasiak
    3 października, 2023
  • Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych
    przez Jakub Witczak
    28 września, 2023
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze
    przez Michał Banasiak
    26 września, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas