Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
paź 27
Analiza, Azja, Demokracja, Korea Południowa, Polityka wewnętrzna, Publikacje

Protesty, które zmieniły kraj

27 października, 2020
Protesty, które zmieniły krajPobierz

Artykuł w skrócie:

– Antyrządowe protesty w Korei Południowej z przełomu 2016 i 2017 roku były największymi pokojowymi demonstracjami w historii kraju.

– Katastrofa promu Sewol w 2014 roku zapoczątkowała proces, który zakończył prezydenturę Park Geun-hye.

– Skandal polityczny, który wybuchł w październiku 2016 roku, doprowadził do ujawnienia wielu nieprawidłowości w kraju.

Historia protestów w Korei Południowej

Od 1945 roku antyrządowe demonstracje zwykłych obywateli trzykrotnie doprowadzały do zmiany przywódców Korei Południowej. Pierwszym większym prodemokratycznym ruchem była Rewolucja Kwietniowa z 1960 roku, która doprowadziła do rezygnacji z urzędu pierwszego prezydenta Republiki Korei – Rhee Syng-mana. Rhee chcąc utrzymać władzę, dopuszczał się zmian w Konstytucji oraz korupcji na ogromną skalę. Co więcej, jeden z jego głównych rywali w wyborach w 1960 roku – Cho Bong-am – został oskarżony o szpiegostwo oraz finansowanie przez Koreę Północną, co doprowadziło do jego aresztowania oraz stracenia[1]. Tuż przed samymi wyborami zmarł drugi rywal Rhee, więc urzędujący prezydent wystartował sam. Jednocześnie odbyły się wybory na wiceprezydenta, które bliski współpracownik Rhee wygrał z wynikiem ponad 8 milionów głosów, podczas gdy jego rywal uzyskał niecałe 2 miliony. Dla Koreańczyków stało się jasne, że wybory zostały sfałszowane. Protesty trwały prawie dwa tygodnie, a w ich trakcie zginęło około 180 osób. Rhee podał się do dymisji i udał na wygnanie na Hawaje, a system polityczny w Korei Południowej zmieniono z prezydenckiego na parlamentarny. Radość zwykłych Koreańczyków nie trwało długo, gdyż 16 maja 1961 roku generał Park Chung-hee (ojciec prezydent Park Geun-hye) dokonał zamachu stanu[2].

W latach 80-tych ubiegłego wieku co jakiś czas dochodziło do antyrządowych protestów, w których uczestniczyli głównie ludzie młodzi. Kulminacyjnym momentem był czerwiec 1987 roku. W Korei Południowej wydarzenia tego okresu nazywa się „czerwcowymi walkami demokratycznymi” lub „czerwcowym ruchem demokratycznym”. Gdy w trakcie jednej z manifestacji przeciwko dyktaturze Chun Doo-hwana zginął student Uniwersytetu Yonsei, rozwścieczeni tym faktem ludzie masowo wyszli na ulice, a każdy protest gromadził ponad milion osób. Ostatecznie władze Korei Południowej ugięły się pod naciskiem własnych obywateli – z więzień wypuszczono przedstawicieli opozycji (w tym przyszłego prezydenta kraju Kim Dae-junga) oraz przeprowadzono demokratyczne wybory prezydenckie[3].

Przykładem ostatniego z wielkich antyrządowych ruchów są demonstracje z 2016 i 2017 roku, które, w przeciwieństwie do dwóch wyżej opisanych, były bezkrwawe. Niemal równo 4 lata temu (29 października 2016 roku) w Korei Południowej rozpoczęły się masowe protesty przeciwko urzędującej prezydent Park Geun-hye, nazwane z czasem „rewolucją przy blasku świec” (dzięki świecom i lampionom, które na manifestacje przynosili demonstranci). W kulminacyjnym momencie na ulicach największych koreańskich miast protestowało prawie 2,5 miliona osób (w tym w samym Seulu 1,6 miliona)[4]. W protestach uczestniczył cały przekrój społeczeństwa: od uczniów szkół średnich, przez studentów i osoby w średnim wieku, aż po emerytów. Częstym widokiem były także rodziny z małymi dziećmi[5]. I tak dość niskie poparcie dla Park spadło do poziomu 4%. Koreańczycy tłumnie demonstrowali przeciw władzy m.in. z powodu wyjścia na jaw jak silną pozycję w państwie miała Choi Soon-sil – przyjaciółka prezydent Park, która nie pełniła żadnych funkcji publicznych i nie powinna była mieć dostępu do informacji niejawnych. Jednak to wydarzenie nie było głównym powodem protestów, lecz raczej ich katalizatorem, a proces, który doprowadził do obalenia Park Geun-hye rozpoczął się ponad 2 lata wcześniej.

Katastrofa promu Sewol

Warto w tym miejscu przetoczyć kilka najważniejszych faktów dotyczących promu Sewol, by lepiej zrozumieć co doprowadziło do tragedii, która stała się później swego rodzaju traumą narodową. Na pokładzie promu znajdowało się ponad 400 pasażerów, z czego 325 stanowili uczniowie liceum z Ansan (okolice Seulu). Jednocześnie w ładowniach umieszczone zostały samochody, maszyny oraz ciężkie elementy metalowe. Co więcej, dopuszczalna ładowność promu została przekroczona  o ponad 1000 ton, więc aby pomieścić cały ładunek wypompowano częściowo wodę ze zbiorników zapewniających stabilność statku. 16 kwietnia na wysokości miasta Mokpo doszło do przechyłu promu, w wyniku którego statek zaczął tonąć. Akcja ratunkowa została w późniejszym czasie uznana za zbyt opieszałą. Choć jednostki straży przybrzeżnej były gotowe podjąć akcję ratunkową, to nie tylko same z nią zwlekały, ale także nie pozwalały na to również prywatnym kutrom rybackim[6]. Ostatecznie, w katastrofie zginęło 306 osób (w tym 250 uczniów), 171 przeżyło[7].

MV Sewol. Źródło: https://www.maritime-executive.com/article/two-years-after-sinking-ferry-sewol-will-be-raised.

Zatonięcie promu Sewol doprowadziło do dwóch poważnych zmian wśród mieszkańców Korei Południowej: zbliżyło ono ludzi do siebie jako społeczeństwo i jednocześnie to społeczeństwo oddaliło od władzy. Ta tragedia miała jeszcze jeden inny, znacznie poważniejszy rezultat – doprowadziła do powstania na nowo społeczeństwa obywatelskiego.

Po kilku miesiącach Sewol przestał być głównym tematem dla opinii publicznej. Najprawdopodobniej jego sprawa zostałaby całkowicie zapominania, gdyby nie tablet znaleziony w jednym biurze w Berlinie.

Skandal polityczny

W październiku 2016 roku właśnie ten tablet, należący do Choi Soon-sil, wpadł w ręce jednego z dziennikarzy z JTBC. Znaleziono na nim ponad 40 szkiców przemówień prezydent Park Geun-hye oraz dziesiątki poufnych informacji z pałacu prezydenckiego[8]. Szybko wyszło na jaw, że Choi Soon-sil jest bliską przyjaciółką prezydent Park, a obie panie znają się od lat 70. XX wieku. Nawet najlepsi specjaliści od PR, zatrudnieni w Błękitnym Pałacu (siedziba prezydenta Korei Południowej) nie potrafili wytłumaczyć, dlaczego prywatna osoba, niepełniąca żadnych funkcji publicznych nie tylko pisze przemówienia dla głowy państwa, ale także ma dostęp do poufnych informacji. Koreańczycy zaczęli domagać się wyjaśnienia afery. Z czasem pojawiły się informacje, że Choi mogła mieć ogromny wpływ na działania administracji Park, a wręcz nawet sterować nią z tylnego fotela.

Co więcej, sprawa Choi doprowadziła także do ujawnienia ogromnej skali korupcji i niejasnych powiązań osób ze świata polityki i biznesu. Sama Choi, wykorzystując swoją pozycję i wpływy,  wymuszała na największych południowokoreańskich firmach, takich jak Samsung i Lotte, „upominki” dla siebie i swoich najbliższych osób. Wartość tychże prezentów wyniosła minimum 60 milionów USD. Ostatecznie została skazana w lutym 2018 roku na 20 lat więzienia za korupcję oraz ingerencję w politykę. Dodatkowo sąd orzekł, że Choi musi zapłacić ponad 16 milionów USD grzywny[9]. Okazało się również, że przyjaciółka pani prezydent przekupiła prestiżowy Uniwersytet Ewha Womens, by przyjął na studia jej córkę ChungYoo-ra poza wszelkimi procedurami i w podobny sposób wystawił jej dyplom. To rozzłościło szczególnie młodych Koreańczyków i pogłębiło odczuwane przez nich poczucie niesprawiedliwości.

Na jaw wyszło także istnienie tzw. czarnej listy, zawierającej nazwiska prawie 10 tysięcy osób ze świata filmu, muzyki i kultury, którzy zostali uznani za jednostki „nieprzyjazne władzy”. Ludzie, którzy zostali na niej umieszczeni mieli problemy z uzyskiwaniem różnego rodzaju dofinansowań rządowych tylko ze względu na posiadanie odmiennych poglądów politycznych niż ugrupowanie prezydent Korei.[10].

Nie dziwi zatem, że skala nieprawidłowości w państwie powodowała wśród Koreańczyków powszechne oburzenie i złość. Tak jak i w przeszłości, wyszli oni na ulice pokazać swój sprzeciw wobec działań władz. Protesty miały charakter pokojowy, a dużą rolę odegrał w nich burmistrz Seulu – Park Won-soon (członek opozycyjnej ówcześnie Partii Demokratycznej). Nie tylko nie wydawał zgody na rozpędzanie tłumów, ale wspierał protestujących – zadbał o rozstawianie przenośnych toalet, wydłużał godziny pracy metra czy zmieniał trasy autobusów, by protestujący mogli się spokojnie zbierać na ulicach[11]. Kluczowe znaczenie miały także media społecznościowe, dzięki którym Koreańczycy sprawnie potrafili organizować się w wielotysięczne tłumy. Facebook, KakaoTalk czy Twitter stały się środkiem przekazu, za pomocą którego masowo udostępniano zdjęcia i filmy z manifestacji.

Protesty w Seulu. Źródło: https://www.nytimes.com/2016/11/22/world/asia/south-korea-park-geun-hye-women.html

Gdy zwykli mieszkańcy Korei Południowej co kilka dni zbierali się na ulicach miast w całym kraju, prokuratura, w obliczu kolejnych przykładów nadużywania władzy i łamania prawa przez najważniejsze osoby w państwie, wydawała kolejne nakazy aresztowań. Poniżej przedstawiono najważniejsze zatrzymania:

L.p.Osoba i zarzut
1.Choi Soon-sil za ingerencję w sprawy państwa i handlowanie wpływami
2.Doradcy prezydenccy Ahn Jong-bum i Jeong Ho-sung za nadużycie władzy
3.Reżyser Cha Eun-taek za ingerencję w projekty państwowe oraz wywieranie wpływu na sektor kultury
4.Szef Krajowego Funduszu Emerytalnego oraz były minister zdrowia i opieki społecznej Moon Hyung-pyo za naciski na Fundusz w celu poparcia transakcji dla Samsung C&T
5.ChungYoo-ra (córka Choi Soon-sil) za nielegalny pobyt w Danii
6.Profesor Uniwersytetu Ewha Womans i pisarz Ryu Chul-kyun (Yi In-hwa) za ghostwriting oraz plagiat
7.Były szef działu rekrutacji na Uniwersytecie Ewha Womans Gon Namkung za krzywoprzysięstwo
8.Były minister kultury Kim Jong-deok oraz dwóch innych byłych wyższych urzędników, a także Minister kultury Cho Yoon-sun oraz były szef sztabu prezydent Kim Ki-Choon zostali aresztowani pod zarzutem tworzenia „czarnej listy” artystów krytykujących prezydent Park
9.Rektor Uniwersytetu Ewha Womans Choi Kyung-hee oraz były dziekan Kolegium Nauki i Konwergencji Przemysłu tej samej uczelni Kim Kyung-Sook pod zarzutem przyjęcia ChungYoo-ra na uczelnię, choć ta nie spełniała wymagań
12.Wiceprezes Samsunga Lee Jae-yong pod zarzutem przekupstwa i wręczania łapówek
13.Prezydent Park Geun-hye pod zarzutem nadużycia władzy oraz korupcji
14.Dwóch byłych dyrektorów Narodowej Służby Wywiadowczej Nam Jae-joon oraz Lee Byung-kee za defraudację i przekupstwo

Impeachment Park Geun-hye

9 grudnia 2016 roku Zgromadzenie Narodowe Republiki Korei głosowało nad wnioskiem o wszczęcie procedury impeachmentu wobec Park Geun-hye. Ówcześnie jej partia  – Saenuri –miała w parlamencie ponad 120 z 300 miejsc, a do przegłosowania wniosku potrzeba było minimum 2/3 deputowanych, co oznaczało, że ponad 20 polityków musiało zagłosować przeciwko swojej liderce. Ostatecznie 234 członków parlamentu zagłosowało „za”, a Park została zawieszona w pełnieniu obowiązków prezydenta. Wśród Koreańczyków zapanowała chwilowa euforia. Jednak do pełnego usunięcia Park z urzędu i przeprowadzenia nowych wyborów prezydenckich potrzebny był jeszcze werdykt Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzający ważność wniosku o impeachment.

Istniały obawy, że werdykt Trybunału Konstytucyjnego będzie nie po myśli demonstrujących z powodu faktu, że wszyscy sędziowie w nim zasiadający zostali mianowani za prezydentury Park lub jej poprzednika – Lee Myung-baka (także wywodzącego się z partii Saenuri). Rozprawy główne rozpoczęły się w styczniu 2017 roku. 6 marca prokurator specjalny Park Young-soo ogłosił wyniki dochodzenia, które jasno wskazywały, że Park Geun-hye i Choi Soon-sil brały łapówki od Samsunga oraz dopuściły się nadużycia władzy. 10 marca sędziowie Trybunału Konstytucyjnego jednogłośnie zatwierdzili impeachment Park, uznając ją winną złamania zapisów konstytucji oraz pozbawiając ją urzędu[12].

Wśród Koreańczyków zapanowała powszechna euforia, czego dowodem był wiec zwycięstwa 11 marca, który zgromadził kilkaset tysięcy osób. Przez niektórych komentatorów politycznych porównywany był nawet do karnawałowych zabaw ulicznych[13]. Jednak jednocześnie wiele osób było zadawało sobie pytanie dlaczego Park ukryła się wtedy w pałacu prezydenckim i nie opuszczała go przez kilka dni. Odpowiedź na to pytanie przyszła ponad rok później, gdy ujawniono, że Dowództwo Sił Zbrojnych Republiki Korei na polecenie administracji Park przygotowało plany wprowadzenia stanu wojennego na terenie całego kraju. W samym tylko Seulu zamierzano użyć 200 czołgów, ponad 500 pojazdów opancerzonych oraz kilku tysięcy żołnierzy, w tym 1400 żołnierzy sił specjalnych, by spacyfikować protestujących. Wojsko miało dostać zgodę na strzelanie do własnych obywateli. Politycy opozycji mieli zaś zostać aresztowani[14]. Jednak dowództwo południowokoreańskiej armii, zaskoczone werdyktem TK, nie zdecydowało się na wcielenie tego planu w życie.

Podsumowanie

„Rewolucja przy blasku świec” miała jeszcze inny wydźwięk. Koreańska młodzież znana była z obojętności na sytuację w kraju i politykę. Jednak w protestach na przełomie 2016 i 2017 roku młodzi Koreańczycy uczestniczyli tłumnie. Wielu z nich po raz pierwszy poczuło, że mogą przyczynić się do zmian w swoim kraju. Ich zaangażowanie sprawnie wykorzystał Moon Jae-in – kandydat Partii Demokratycznej w przedterminowych wyborach prezydenckich – który w trakcie swojej kampanii podkreślał rolę młodych[15]. Taka strategia okazała się opłacalna – Moon wygrał wybory z przewagą ponad 17 punktów procentowych nad drugim kandydatem, a wśród dwudziestolatków zdobył prawie 50% głosów[16]. Co więcej, partie polityczne, wykorzystując ogólnokrajowy zryw, pozyskały sporo nowych członków[17].

Upór Koreańczyków sprawił, że nawet politycy partii Saenuri opuścili swoją liderkę, opowiadając się po stronie mieszkańców. Łącznie we wszystkich protestach od 29 października 2016 roku do 11 marca 2017 roku (wiec zwycięstwa) brało udział ponad 17 milionów osób. Były to największe pokojowe protesty w historii Korei. Koreańczycy doprowadzili do zmiany polityki we własnym kraju, a nowo wybrany prezydent Moon Jae-in, wraz ze swoją administracją, od razu poczynił kroki na rzecz odbudowywania zaufania obywateli wobec państwa.


[1] A. Lankov, Tragic end of communist-turned-politician Cho Bong-am, http://www.koreatimes.co.kr/www/news/nation/2011/01/116_79367.html (dostęp: 07.10.2020).

[2]J. Rurarz, Historia Korei, Warszawa 2009, s. 371-372.

[3] E. Cho, South Korea’s 'Candlelight Revolution’ Matters, The Huffington Post, https://www.huffingtonpost.ca/elliot-m-cho/south-korea-protests_b_13588666.html (dostęp: 08.10.2020).

[4] H. Ock, More than 2 million take to streets calling for Park’s resignation, The Korea Herald, http://www.koreaherald.com/view.php?ud=20161203000136 (dostęp: 07.10.2020).

[5] N. Kim, Candlelight and the Yellow Ribbon: Catalyzing Re-Democratization in South Korea, “The Asia-Pacific Journal” 5/2017, s. 1-2.

[6] M. Jacoby, Korea Południowa. Republika żywiołów, Warszawa 2019, s. 232.

[7]Sewol disaster: South Korea to pay nearly $400,000 per student killed, BBC, https://www.bbc.com/news/world-asia-32153772 (dostęp: 07.10.2020).

[8]Presidential speeches found on confidante’s PC: report, The Korea Herald, http://www.koreaherald.com/view.php?ud=20161025000359 (dostęp: 10.10.2020).

[9] H. Jo, Choi Soon-sil sentenced to 20 years in prison, The Korea Herald, http://www.koreaherald.com/view.php?ud=20180213000841 (dostęp: 10.10.2020).

[10] S. Choe, South Korea Arrests 2 Presidential Aides Over Blacklist of Artists, The New York Times, https://www.nytimes.com/2017/01/20/world/asia/south-korea-park-geun-hye-artist-blacklist-culture-minister.html (dostęp: 10.10.2020).

[11] M. Jacoby, op. cit., 238.

[12]South Korea president Park Geun-hye ousted by court, BBC, https://www.bbc.com/news/world-asia-39202936 (dostęp: 11.10.2020).

[13] A. Dudden, Revolution by Candlelight: How South Koreans Toppled a Government, Dissent Magazine, https://www.dissentmagazine.org/article/revolution-by-candlelight-how-south-koreans-toppled-a-government (dostęp: 15.10.2020)

[14]Plan to activate martial law in South Korea included arrests of lawmakers, Agencia EFE, https://www.efe.com/efe/english/world/plan-to-activate-martial-law-in-south-korea-included-arrests-of-lawmakers/50000262-3696788 (dostęp: 12.10.2020).

[15] C. Carothers, The Turning Point for South Korean Democracy , The Diplomat, https://thediplomat.com/2017/06/the-turning-point-for-south-korean-democracy/ (dostęp: 11.10.2020).

[16] S. Denney, South Korea’s 19th Presidential Election: Lessons Learned, The Diplomat, https://thediplomat.com/2017/05/south-koreas-19th-presidential-election-lessons-learned/ (dostęp: 11.10.2020).

[17] E. Mobrand, Democracy is More than a Political System: Lessons from South Korea’s Democratic Transformation, The ASAN Forum, http://www.theasanforum.org/democracy-is-more-than-a-political-system-lessons-from-south-koreas-democratic-transformation/#18 (dostęp: 11.10.2020).

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Natalia Matiaszczyk Natalia Matiaszczyk. Absolwentka stosunków międzynarodowych na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych UŁ. Autorka publikacji poświęconych sporom historycznym i terytorialnym w Azji Wschodniej. Do głównych obszarów jej zainteresowań badawczych należą Europa Środkowa, Półwysep Koreański i Japonia.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
Pixabay
  • Analiza, Chiny, Publikacje, Rosja, Węgry

Dlaczego Viktor Orbán stawia na Rosję? Prorosyjską postawę Węgier komentuje Eugeniusz Romer

W dniu 17 października 2023 roku Viktor Orbán spotkał się z Władimirem Putinem w Pekinie podczas organizowanego przez Chiny Forum…
  • Eugeniusz Romer
  • 21 listopada, 2023
Karwowski Krzysztof Węgry
  • Analiza, Chiny, Polska, Publikacje, Węgry, Wybory

Czy wciąż bratanki? Polskie wybory parlamentarne w optyce Węgier z Chinami w tle

Analiza w skrócie: ▪ Proeuropejska społeczność akademicka Węgier postrzega wyniki wyborów w Polsce jako pozytywny sygnał, powrót Polski na liberalny…
  • Krzysztof Karwowski
  • 9 listopada, 2023
Photo by ArtificialOG
  • Analiza, Nowe technologie, Publikacje, Unia Europejska

Europejski akt w sprawie czipów – notatka

Unia Europejska podejmuje próbę stworzenia stricte unijnego ekosystemu wytwarzania półprzewodników w Europie. Ma on na celu zapewnienie ciągłości dostaw i…
  • Ksawery Stawiński
  • 7 listopada, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Natalia Matiaszczyk Natalia Matiaszczyk. Absolwentka stosunków międzynarodowych na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych UŁ. Autorka publikacji poświęconych sporom historycznym i terytorialnym w Azji Wschodniej. Do głównych obszarów jej zainteresowań badawczych należą Europa Środkowa, Półwysep Koreański i Japonia.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Dlaczego Viktor Orbán stawia na Rosję? Prorosyjską postawę Węgier komentuje Eugeniusz Romer
    przez Eugeniusz Romer
    21 listopada, 2023
  • Czy wciąż bratanki? Polskie wybory parlamentarne w optyce Węgier z Chinami w tle
    przez Krzysztof Karwowski
    9 listopada, 2023
  • Europejski akt w sprawie czipów – notatka
    przez Ksawery Stawiński
    7 listopada, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas