Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Publikacje
  • Raporty
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Publikacje
  • Raporty
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
cze 23

Rachunek poniesionych przez Ukrainę strat i zysków podczas rosyjskiej agresji w 2022 roku

  • 23 czerwca, 2022
  • Maciej Tyszka
  • Gospodarka, Publikacje, Rosja, Ukraina, Wojsko i armia

Analiza w skrócie:

  • Ukraina od początku rosyjskiej agresji ponosi ogromne straty we wszystkich aspektach, w tym w aspektach społecznym, demograficznym, gospodarczym. Pomimo poważnych strat przemyślane działania dyplomatyczne pozwalają na pozyskiwanie kolejnych zagranicznych pakietów pomocowych, zapewniających ciągłość w działaniu państwa.
  • Dotychczas skuteczna obrona armii ukraińskiej wymusiła zmianę prowadzonej przez państwa zachodnie polityki względem Rosji oraz pozwoliła na konsolidację narodu ukraińskiego, który cechuje się silną wolą walki.
  • Po uświadomieniu sobie istotnej międzynarodowej roli Ukrainy Zachód musi zdecydować się na jak najszybszą pomoc w odbudowie jej gospodarki. Pilnym problemem jest również kwestia odblokowania eksportu ukraińskich produktów rolno-spożywczych w celu zapobiegnięcia kryzysom humanitarnym.

Rosyjska inwazja na Ukrainę trwa 4 miesiące. Aktualnie ma miejsce tzw. Bitwa o Donbas, która jest II fazą konfliktu. Po ponad 100 dniach można ocenić, że Rosja osiągnęła tylko jeden ze swoich strategicznych celów – zajęcie Mariupola, tym samym utworzenie korytarza lądowego z okupowanym Krymem. Z racji na przeciągające się z perspektywy rosyjskiej walki, możliwe jest sporządzenie rachunku zysków i strat, jakie Ukraina poniosła wskutek wojny.

Rachunek strat, które Ukraina poniosła podczas rosyjskiej agresji w 2022 roku

Ukraina jako państwo napadnięte ponosi znaczne zniszczenia infrastrukturalne. Podczas debaty przeprowadzonej 21.04.2022 roku przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Bank Światowy Prezes Banku Światowego David Malpass oszacował, iż poniesione przez Ukrainę straty materialne osiągają kwotę ok. 60 mld dolarów. Przedłużające się walki oraz ostrzały rakietowo-artyleryjskie powodują wzrost liczby, szczególnie w szeroko pojętej infrastrukturze. Straty te będą uderzać w ukraińskie PKB, które wg premiera Ukrainy może osiągnąć o ponad 50% mniejszy poziom względem roku ubiegłego[1]. Szacuje się, iż w wyniku rosyjskiej inwazji zlikwidowano już około 5 mln miejsc pracy[2].

Sektorem ponoszącym ogromny uszczerbek jest rolnictwo, które jeszcze w 2021 roku odpowiadało za 10% ukraińskiego PKB. Udział produktów rolno-spożywczych w całkowitym eksporcie wynosił wówczas ponad 40% rocznie[3]. Działania wojenne znacząco wpłyną na plony, jakie w tym roku zbiorą gospodarstwa w Ukrainie.

Państwo eksportuje przede wszystkim kukurydzę, pszenicę oraz rośliny oleiste. Za uprawę pierwszego z wymienionych odpowiadają obwody znajdujące się w centrum kraju, na lewym brzegu Dniepru, między innymi obwody połtawski, sumski, czernihowski, kijowski i żytomierski. Pola pszenicy znajdą się natomiast na prawym brzegu Dniepru, gównie w obwodach dniepropietrowskim, charkowskim, ługańskim, donieckim, zaporowskim, chersońskim, mikołajowskim i odeskim. Rośliny oleiste uprawiane są w obwodach kirowohradzkim, charkowskim i dniepropietrowskim[4]. Oznacza to, że pola zbóż z największym udziałem tak w PKB, jak i w eksporcie znajdują się głównie w rejonach, w których toczyły się bądź toczą się walki. Powszechne zaminowanie terenu, wyludnienie kraju oraz zniszczenia spowodowane trwającymi walkami spowodują znaczny spadek w obsianiu, oraz w tonażu zebranych plonów.

Straty poniosą również sektory metalurgiczny i górniczy, które odpowiadają za 19% i 11% eksportu Ukrainy[5]. W marcu 2022 roku pracę wstrzymały zakłady odpowiadające za produkcję ok. 85% stali (roczna produkcja szacowana jest na około 21 mln ton). Wraz ze stabilizującą się sytuacją na frontach cześć wytwórni już wznowiło bądź będzie wznawiać w niedalekiej przyszłości działalność. Dwa z trzech największych zakładów metalurgicznych (Azowstal i Mariupolski kombinat metalurgiczny imienia Ilicza) znajdują się na terenie Mariupola. Odpowiadały one za produkcję prawie 9 mln ton stali rocznie[6]. W wyniku toczących się walk oba zakłady zostały zrujnowane, a obecnie znajdują się pod kontrolą sił rosyjskich. Sektor górniczy poniósł natomiast bardzo duże straty już w 2014 roku, kiedy to większość kopalni znajdujących się w Donieckim Zagłębiu Węglowym przeszła pod kontrolę separatystycznych republik ługańskiej i donieckiej. Pod kontrolą ukraińską pozostają między innymi kopalnie z lwowsko-wołyńskiego zagłębia górniczego.

Ze względu na toczące się walki oraz zniszczenia w infrastrukturze oba sektory – metalurgiczny i górniczy – notują ogromne straty. Powrót do stopnia produkcji i wydobycia z czasów poprzedzających rosyjską agresję będzie uzależniony przede wszystkim od ewentualnych ustępstw terytorialnych na rzecz Rosji i jej satelitów oraz skali zniszczeń.

Od ponad trzech miesięcy trwających z różnym natężeniem walk Ukraina ponosi straty w sprzęcie wojskowym oraz sile żywej. Bardzo trudno oszacować dokładne zniszczenia ukraińskie ze względu na wojnę informacyjną. Ponadto podanie przez władze w Kijowie do wiadomości publicznej liczbę realnie poniesionych strat mogłoby odbić się negatywnie na morale armii oraz społeczeństwa. Z racji na charakter konfliktu, w którym ogromną rolę pełni artyleria, można założyć, iż są one bardzo poważne. Armia ukraińska w trakcie walki wykorzystuje również amunicję i sprzęty sowieckie oraz, ze względu na wsparcie Zachodu, amunicję i sprzęty NATO. Straty w sile żywej są bardzo trudne do uzupełnienia, w szczególności w zakresie żołnierzy wyspecjalizowanych. Straty w sprzęcie wraz z wyczerpywaniem się pocisków mogą powodować poważne problemy w przeprowadzeniu kontrofensywy przeciw siłom okupacyjnym na większą skalę.

W 2014 roku Ukraina utraciła część swojego terytorium – Krym oraz tereny samozwańczych republik Ługańskiej i Donieckiej. Od początku agresji w 2022 roku kwestie okupowanych terenów są płynne. Ze względu na niepowodzenie strategiczne I fazy konfliktu wojska rosyjskie wycofały się między innymi z okolic Kijowa i Czernihowa; do niedawna trwała ograniczona kontrofensywa w rejonie Charkowa, która odrzuciła część sił rosyjskich od stolicy obwodu. Pod kontrolą rosyjską pozostaje Chersoń, lądowy pas łączący Krym z Rosją i samozwańczą DRL oraz większa część obwodów ługańskiego i donieckiego. Wojska rosyjskie znajdują się w niewielkiej odległości od Zaporoża. Aktualnie główne walki toczą się w rejonie Siewierodoniecka, Słowiańska i Kramatorska, istnieje ryzyko wzięcia w okrążenie sił ukraińskich w rejonie Siewierodoniecka). Kwestia ewentualnych strat terytorialnych nie jest przesądzona. Sytuacja na frontach jest względnie stabilna.

Dużym problemem dla Ukrainy jest również ogromna emigracja oraz migracja wewnątrz kraju, która wpływają na wydajność gospodarki państwa. Ewakuacja dużej ilości osób w obrębie kraju, głównie z terenów objętych walkami lub okolic, oraz związana z nią relokacja wielu firm znacząco wpływa na wielkość produkcji we wszystkich sektorach. Szacuje się, że od początku inwazji Ukrainę opuściło około 5,23 mln ludzi, w większości kobiety, dzieci i osoby starsze, około 2,75 mln z nich, to osoby w wieku produkcyjnym[7]. Tak ogromna skala emigracji znacząco wpłynie na gospodarkę, ale też – w przyszłości – na demografię kraju. Można założyć, iż część osób, które opuściły Ukrainę, zdecyduje się na pozostanie za granicą.

Rachunek zysków, które Ukraina poniosła podczas rosyjskiej agresji w 2022 roku

Po 2014 roku na wschodzie Ukrainy nieprzerwanie toczyła się wojna pełzająca. Po tych wydarzeniach świat zachodni przeszedł do normalnego trybu funkcjonowania, o konflikcie na wschodzie zapomniano. We wrześniu 2021 roku ogłoszono ukończenie gazociągu Nord Stream 2 (NS2). Rosyjska inwazja na Ukrainę spowodowała zawieszenie niektórych kontaktów handlowych (duża część korporacji pod presją społeczną ogłosiła zawieszenie działalności w Rosji) oraz wstrzymanie projektu NS2. Do debaty międzynarodowej powróciły kwestie terenów utraconych przez Ukrainę siedem lat wcześniej.

Jeszcze przed inwazją rosyjską państwa zachodnie zaczęły w sposób wymierny wspierać Ukrainę militarnie, po 24.02 nieporównywalnie zwiększono jej skalę. Armia ukraińska otrzymuje zmodernizowany sprzęt postsowiecki, między innymi czołgi T-72, haubice samobieżne „Goździk” oraz amunicję kalibrów sowieckich. Skuteczna obrona w I fazie konfliktu była możliwa dzięki przekazaniu ręcznych systemów Piorun, Javelin czy też Stinger. Prócz tego wsparcia państwa zachodnie zdecydowały się na przekazywanie nowoczesnego ciężkiego sprzętu, takiego jak Panzerhaubitze 2000 i holowane haubice M777. Unia Europejska zdecydowała się również na zwiększenie wsparcia o 0,5 mld euro (łącznie to około 2 mld euro). Josep Borrell wskazał, że kwota ta ma być przeznaczona na zakup ciężkiego sprzętu[8].

Krajem żywo zaangażowanym w pomoc Ukrainie są USA. Stany Zjednoczone postanowiły przekazać cztery baterie wyrzutni HIMARS, a cały pakiet pomocy wyceniany jest na około 700 mln dolarów. Prócz systemów artylerii rakietowej przekazane mają być m.in. dwa radary obrony przeciwlotniczej, pięć radarów przeciw artyleryjskich, 1 000 pocisków przeciwpancernych Javelin, 6 000 sztuk broni przeciwpancernej, cztery śmigłowce Mi-17 oraz 15 000 sztuk amunicji artyleryjskiej o kalibrze 155 mm[9].

Dalsze wsparcie militarne Ukrainy daje możliwość na skuteczne odpieranie kolejnych ataków wojsk rosyjskich. W przypadku dogodnej sytuacji ukraińskie dowództwo może zdecydować się na próbę przejęcia inicjatywy na którymś ze strategicznych kierunków. Możliwe jest, że kontrofensywa ukraińska będzie skierowana ku obwodowi chersońskim, bądź w okolicach Kramatorska.

Niewątpliwym sukcesem Kijowa jest skuteczna obrona w I fazie inwazji. Większość komentatorów zakładała szybką porażkę wojsk ukraińskich w przypadku pełnoskalowej wojny, wynikającą z ogromnej dysproporcji potencjałów. Sam plan rosyjski zakładał zapewne powtórzenie w pewnym stopniu wydarzeń z 2014 roku, kiedy wojsko ukraińskie często nie stawiało oporu. Kijów – przy pomocy państw zachodnich – w 8 lat zdołał jednak zreorganizować swoje siły oraz przygotować się do konfrontacji z silniejszym przeciwnikiem. Żołnierze i naród ukraiński cechują się bardzo wysokim morale. Kijów definitywnie zwycięża również w sferze informacyjnej. W zagranicznych mediach przebija się jedynie przekaz ukraiński, który mógł wpłynąć na decyzję o zwiększeniu pomocy. W sferze informacyjnej na sukces Kijowa niewątpliwie wpływają równie działania dyplomacji. Częste „wizyty” prezydenta Zełenskiego w zagranicznych parlamentach są transmitowane na żywo przez najważniejsze stacje. Głowa państwa umiejętnie kieruje swoje przemowy od państwa, do którego przemawia.

Rosyjska inwazja na Ukrainę poruszyła światową opinię publiczną. Społeczeństwa wielu krajów oddolnie organizowały i nadal organizują pomoc dla uchodźców oraz osób, które zdecydowały się pozostać w państwie. Tym, którzy uciekają z ogarniętego wojną kraju, zapewnia się środki lokomocji, miejsca zakwaterowania oraz wsparcie finansowe, natomiast ci, którzy pozostali w swojej ojczyźnie otrzymują leki, środki opatrunkowe, żywność o długim terminie przydatności oraz wszelkie potrzebne wyposażenie. Poza pomocą oddolną, w państwach ościennych organizowana jest pomoc rządowa, kierowana do uchodźców z Ukrainy. Rządy zapewniają odgórnie punkty rejestrowe, pomoc socjalną oraz ułatwiają uchodźcom dostęp do swoich rynków pracy. Dzieci i młodzież są sukcesywnie wdrażane do rodzimego szkolnictwa, a także zapewniane są im kursy językowe oraz odpowiednie podręczniki w języku ukraińskim.

Rząd w Kijowie może spodziewać się również ogromnego wsparcia ze strony wspólnoty międzynarodowej w kwestii szeroko pojętej odbudowy kraju. W interesie zachodu leży odbudowa ukraińskiej gospodarki w celu zahamowania wzrostu cen surowców, uniknięcia katastrofy humanitarnej u swoich granic oraz w krajach uzależnionych od produktów rolno-spożywczych z Ukrainy. W wypowiedziach medialnych pojawiają się zapowiedzi utworzenia europejskiego Planu Marshalla dla Ukrainy, na który miałyby się składać m.in. skonfiskowane rosyjskie aktywa[10]. Wejście kapitału zachodniego na ukraiński rynek byłoby dużym wsparciem i szansą na zacieśnienie współpracy. Zaimplementowanie standardów zachodnich w dziedzinie prowadzenia biznesu może skutkować wzmocnieniem współpracy. Ukraina jako kraj strefy postsowieckiej może w ten sposób zaangażować kraje zachodnie do ochrony interesów swojego kapitału przed ewentualnymi działaniami Rosji. Prócz wsparcia finansowego, Kijów może liczyć na transfer nowych technologii w różnych sektorach gospodarki, m.in. w opisanych wyżej górnictwie, hutnictwie i rolnictwie

Wnioski

Rosyjska inwazja przynosi Ukrainie ogromne zniszczenia, którym państwo będzie stawiać czoła przez lata. Straty w wymiarze gospodarczym zahamują rozwój kraju, a powrót do sytuacji sprzed inwazji będzie wymagał wsparcia na poziomie międzynarodowym, udzielonego po zawieszeniu broni lub ograniczeniu terenów objętych walkami, podobnie jak w 2014 roku. Z powodu przeciągających się walk na wschodzie kraju, które pochłaniają ogromny potencjał (gospodarka Ukrainy przestawiona jest w bardzo dużym stopniu na gospodarkę wojenną, przez co cierpią wszystkie sektory), nie wiadomo, kiedy można rozpocząć odbudowę zniszczonej infrastruktury na szeroką skalę. Sytuacja w Ukrainie będzie również bezpośrednio wpływać na sytuacje gospodarczo-społeczne w państwach ościennych oraz w państwach, którym Ukraina eksportowała m.in. produkty rolno-spożywcze. Nie wiadomo czy w wyniku przeciągającej się wojny nie dojdzie do zmian terytorialnych na niekorzyść Kijowa. W negatywnym scenariuszu Ukraina mogłaby utracić ważne tereny uprawne, przemysłowe oraz górnicze, co spowodowałoby skurczenie gospodarki.

Ogromna pomoc udzielana przez państwa NATO i UE umożliwia Ukrainie skuteczną obronę. Rozwój sytuacji od pierwszego dnia wojny pozwala założyć, iż przygotowane zostały odpowiednie scenariusze na wypadek zbrojnej konfrontacji z Moskwą. Skuteczna obrona armii pozwala ukraińskiemu rządowi wywierać naciski na swoich zachodnich partnerów w celu zwiększenia udzielanego wsparcia. W narracji pojawiają się już stwierdzenia, że nowoczesny sprzęt jest potrzebny nie tylko do skutecznej obrony, ale też do próby przejęcia inicjatywy i odzyskania terenów straconych w 2014 roku. Przemyślane działania Ukrainy spowodowały diametralną zmianę kursu polityki niektórych krajów zachodnich względem Rosji. Dla Polski, jako jednego z głównych krajów udzielających wsparcia, otwiera się ogromna szansa. Warszawa jest w ogromnym stopniu zaangażowana we wspieranie Ukrainy, prowadzi już szeroko zakrojone rozmowy ws. zacieśnienia współpracy. Podczas międzyrządowych konsultacji polsko-ukraińskich zawarto szereg porozumień m.in. ws. współpracy gospodarczej, energetycznej i transgranicznej. Polskie firmy będą też partycypować w odbudowie kraju.

Rekomendacje dla Polski i bloku państw zachodnich:

  • Polska jako kraj aspirujący do roli regionalnego lidera powinna nieprzerwanie wspierać w walce Kijów. Prócz pomocy militarnej, powinno być wciąż udzielane wsparcie gospodarcze, humanitarne oraz dyplomatyczne. Zdecydowana postawa władz w Warszawie będzie kontrastować z działaniami Niemiec i Francji. Będzie to również jasny sygnał dla krajów Inicjatywy Trójmorza – takich jak Rumunia, Litwa, Łotwa i Estonia – które będą widzieć w Polsce silnego i stałego lidera wspierającego swoich sojuszników.
  • Kraje Zachodnie powinny pilnie zintensyfikować swoje działania odnośnie eksportu produktów rolno-spożywczych z terytorium Ukrainy. Rosja używa tej karty do negocjacji nałożonych na nią sankcji. Kreml będzie winić kraje zachodnie za możliwe kryzysy humanitarne, spowodowane blokadą eksportu tych produktów.
  • Konieczne jest ciągłe udzielanie wsparcia ukraińskiej armii tak w wymiarze posiadanego sprzętu, jak i szkolenie żołnierzy wyspecjalizowanych. Skuteczna obrona Ukrainy będzie sukcesywnie osłabiać potencjał militarny Moskwy, ale i w mniejszym stopniu – ze względu na pomoc Zachodu – Kijowa. Wraz z zadawanymi ciężkimi stratami może zmienić się nastawienie rosyjskiego społeczeństwa, które, zmęczone skutkami gospodarczymi, będzie musiało zrelatywizować śmierć bliskich. Powszechny strach przed mobilizacją oraz wysłaniem na front może zwiększyć defetystyczne nastroje.

[1] 7 mld dolarów miesięcznie potrzebuje Ukraina, aby zrekompensować straty wojenne, Money.pl, https://www.money.pl/gospodarka/7-mld-dolarow-miesiecznie-potrzebuje-ukraina-aby-zrekompensowac-straty-wojenne-6760750114827072a.html, dostęp: 16.05.2022.

[2] Nearly 5 million jobs have been lost in Ukraine since the start of the Russian aggression, says ILO, United Nations Ukraine, https://ukraine.un.org/en/182130-nearly-5-million-jobs-have-been-lost-ukraine-start-russian-aggression-says-ilo, dostęp: 16.05.2022.

[3] W 2021 roku udział rolnictwa w PKB Ukrainy był najwyższy spośród wszystkich sektorów gospodarki i wyniósł ponad 10%, Ukrinform, https://www.ukrinform.pl/rubric-economy/3401695-w-ubiegym-roku-ponad-10-pkb-zostao-wygenerowane-przez-rolnictwo-leszczenko.html, dostęp: 17.05.2022.

[4] Spichlerz świata? Rozwój rolnictwa na Ukrainie, Ośrodek Studiów Wschodnich, https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/raport-osw/2021-12-09/spichlerz-swiata, dostęp: 17.05.2022.

[5] „Wojna pochłonie nawet połowę wartości ukraińskiej gospodarki”, Money.pl, https://www.money.pl/gospodarka/wojna-pochlonie-nawet-polowe-wartosci-ukrainskiej-gospodarki-6758150431763072a.html, dostęp: 17.05.2022.

[6] UBS: Ukraina powoli wznawia produkcję stali, Bankier.pl, https://www.bankier.pl/wiadomosc/Ukraina-powoli-wznawia-produkcje-stali-8321482.html, dostęp: 17.05.2022.

[7] Nearly 5 million jobs have been lost in Ukraine since the start of the Russian aggression, says ILO, United Nations Ukraine, https://ukraine.un.org/en/182130-nearly-5-million-jobs-have-been-lost-ukraine-start-russian-aggression-says-ilo, dostęp: 17.05.2022.

[8] UE przeznaczy kolejne 0,5 mld euro na pomoc wojskową dla Ukrainy, Forsal.pl, https://forsal.pl/swiat/unia-europejska/artykuly/8417575,ue-przeznaczy-kolejne-05-mld-euro-na-pomoc-wojskowa-dla-ukrainy.html, dostęp: 17.05.2022.

[9] Armia ukraińska dostanie HIMARS-y, Defence24, https://defence24.pl/sily-zbrojne/armia-ukrainska-dostanie-himars-y, dostęp: 06.06.2022.

[10] „Plan Marshalla dla Ukrainy”. Michel: Zbudujemy nowoczesny, zamożny kraj, Dziennik.pl, https://gospodarka.dziennik.pl/news/artykuly/8412691,plan-marshalla-ukraina-charles-michel-ue-rosja-wojna-wladimir-putin-sankcje.html, dostęp: 17.05.2022.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

Źródło zdjęcia głównego: @DefenceU | Twitter

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail

About The Author

Maciej Tyszka. Absolwent Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego na kierunku Historia Sztuki ze specjalizacją ochrona zabytków. Uczestnik projektów badawczych dawnych nekropolii polskich w obwodzie tarnopolskim na Ukrainie. Wydawca pasm w Telewizji Republika „Republika Popołudniu" oraz „Wolne Głosy", w tym programu „Wolne Głosy Zagranica". Jego zainteresowania koncentrują się na historii, z naciskiem na historię II Wojny Światowej, polskim dziedzictwie na wschodzie oraz geopolityce.

Comments are closed.

Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

Kamil Opara

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego na kierunkach prawo oraz stosunki międzynarodowe (specjalizacja: bezpieczeństwo i studia strategiczne). Ukończył także School of Law and Economy of China UW, gdzie obecnie pracuje jako zastępca kierownika. Zainteresowania badawcze koncentruje wokół polityki zagranicznej i wewnętrznej, prawa oraz cyberbezpieczeństwa Chin.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Kamil Opara

University of Warsaw graduate (law and international relations; specialization: Security and Strategic Studies); he graduated also from the School of Law and Economy of China in which he currently works as a Deputy Head. His fields of research include Chinese domestic and foreign policy, law and cybersecurity.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co tydzień będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Przegląd UE-Chiny (15.07-31.07) 6 sierpnia, 2022
  • Podzielona rajska wyspa. Czy Cypr jest skazany na wieczny podział? 4 sierpnia, 2022
  • Wizyta Nancy Pelosi na Tajwanie i jej reperkusje 4 sierpnia, 2022
  • Stosunki Serbia-Kosowo: Internetowa eskalacja napięć 3 sierpnia, 2022
  • Jak Chiny patrzą na świat? – rozmowa z Kevinem Ruddem – Asia Society Switzerland, 02.06.2022 roku 3 sierpnia, 2022

Kategorie

Tagi

Afryka Azja Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Białoruś Bliski Wschód Chiny Czechy Donald Trump dyplomacja Edukacja Europa Europa Wschodnia Francja gospodarka Indo-Pacyfik Infografika Joe Biden konflikt Koronawirus kryzys Kryzys humanitarny Kryzys migracyjny NATO ONZ Polityka międzynarodowa polityka zagraniczna Polska Prawa człowieka Półwysep Bałkański Rosja sport terroryzm Trójmorze Turcja Ukraina Unia Europejska USA uzbrojenie wizyty zagraniczne Wołodymyr Zełenski wybory Xi Jinping zbrodnia wojenna zmiany klimatu

© 2019-2020 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas