Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Publikacje
  • Raporty
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Publikacje
  • Raporty
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
lip 30

Rola mediów społecznościowych w procesie handlu ludźmi

  • 30 lipca, 2021
  • Karolina Siekierka
  • Bezpieczeństwo, Handel ludźmi, Media społecznościowe, ONZ, Polityka międzynarodowa, Prawa człowieka, Publikacje
Rola mediów społecznościowych w procesie handlu ludźmiPobierz

Artykuł w skrócie:

– Przestępstwo handlu ludźmi stanowi zagrożenie nie tylko dla jednostek, ale także dla społeczności międzynarodowej;

– Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi z 2000 roku, jest obecnie najistotniejszym aktem prawa międzynarodowego, który poświęcony jest zwalczaniu handlu ludźmi;

– W związku z dynamicznie rozwijającymi się technologiami informacyjno-komunikacyjnymi, rozwiązania przyjęte na poziomie międzynarodowym są już nieaktualne, a kwestia roli serwisów społecznościowych w procesie handlu ludźmi stanowi jedno z największych wyzwań dla całej społeczności międzynarodowej. 

Przestępstwo handlu ludźmi stanowi ogromne wyzwanie dla całej społeczności międzynarodowej. Tworzy zagrożenia nie tylko dla życia, zdrowia i bezpieczeństwa jednostek, ale także, ze względu na swój transnarodowy charakter oraz zaangażowanie ugrupowań przestępczych na niespotykaną wcześniej skalę, dla bezpieczeństwa i stabilności państw, a w konsekwencji dla stabilności systemu międzynarodowego. Trudno jednak oszacować dokładną skalę handlu ludźmi, ze względu na złożony charakter zjawiska. 

Przestępczość zorganizowana, w tym zorganizowane grupy przestępcze prowadzące handel ludźmi, stanowi zagrożenie dla zrównoważonego rozwoju państw. Samo zjawisko, a również nierzadko powiązane z nim korupcja i łapówkarstwo, mają negatywny wpływ między innymi na gospodarkę i bezpieczeństwo krajów. Pierwsze z wyżej wymienionych wynika z ograniczenia przychodów z podatków oraz utraty przez państwa zasobów ludzkich, natomiast drugie – z rozwoju przestępczości zorganizowanej, często łączącej handel ludźmi z innymi formami działalności przestępczej, przykładowo z handlem narkotykami. Eliminacja omawianego zjawiska, tak zwanej współczesnej formy niewolnictwa, stanowi jeden z Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ[1].

Obecnie handel ludźmi prowadzony jest głównie za pośrednictwem mediów społecznościowych, a w szczególności takich serwisów jak popularne Facebook, Instagram czy Snapchat, wykorzystywanych przez handlarzy do zbierania lub kradzieży informacji o potencjalnych ofiarach, śledzenia, obserwowania, podszywania się pod ofiarę i wielu innych. 

Współpraca międzynarodowa w zakresie zwalczania handlu ludźmi

Na poziomie międzynarodowym, współpraca w zakresie zwalczania handlu ludźmi trwa od ponad wieku. W tym czasie państwa podpisały liczne umowy międzynarodowe, stopniowo uzupełniając definicję omawianego pojęcia. Jeszcze w 1904 roku przyjęto pierwszy akt prawny, „Porozumienie międzynarodowe w sprawie zwalczania handlu białymi niewolnikami”, natomiast 6 lat później – „Konwencję międzynarodową dotycząca zwalczaniu handlu żywym towarem”. Oba z wyżej wymienionych definiują pojęcie handlu ludźmi jako uprowadzenie lub wywiezienie za granicę, również za wyrażoną uprzednio zgodą, kobiet i dziewcząt w celu zapewniania usług seksualnych tak w państwie, w którym doszło do porwania, jak i poza jego granicami. Podczas gdy jedynie pierwszy z wyżej wymienionych dokumentów przewiduje powołanie instytucji państwowych, których zadaniem było gromadzenie informacji w sprawie werbowania i transportowania za granicę kobiet i dziewcząt, oba akty przewidywały prowadzenie współpracy między państwami w zakresie wymiany informacji o prawdopodobnym handlu ludźmi[2].

W przeciwieństwie do aktów z 1904 i 1910 roku, „Konwencja międzynarodowa o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi” z 1921 roku wraz z Protokołem o jej zmianie, podpisanym w Lake Success w 1947 roku[3] uwzględniają handel dziećmi obu płci, jednak w kwestii jego motywacji i zakresu współpracy między państwami powołują się na wspomniane wcześniej Porozumienie z 1904 i Konwencję z 1910 roku[4].

Ochronie prawnej według kolejnej, przyjętej w 1933 roku, „Konwencji międzynarodowej dotyczącej zwalczania handlu kobietami pełnoletnimi” nie podlegają mężczyźni, a wyłącznie kobiety pełnoletnie, uprowadzone celem świadczenia usług seksualnych[5]. Oznacza to, że i ta Konwencja nie uzupełnia wcześniej przyjętej definicji. 

Tak jak w przypadku tortur[6], Karta Narodów Zjednoczonych (KNZ) z 1945 roku powinna być uznawana za dokument wyjściowy do omówienia problematyki handlu ludźmi. To właśnie KNZ włączała prawa człowieka do systemu współpracy międzynarodowej. Karta nie zapobiega jednak bezpośrednio żadnemu z procederów – ani omawianemu aktualnie handlowi ludźmi, ani wspomnianym torturom. 

Na mocy „Konwencji w sprawie zwalczania handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji” z 1949 roku zastąpiono wcześniej przyjęte unormowania prawnomiędzynarodowe. Konwencja zobowiązuje państwa strony do ukarania „każdego, kto dla zaspokojenia namiętności innej osoby dostarcza, zwabia lub uprowadza w celach prostytucji inną osobą, nawet za jej zgodą” (artykuł 1 punkt 1)[7]. Oznacza to, że od tego czasu ochronie prawnomiędzynarodowej podlegają nie tylko kobiety i dzieci, ale każda osoba, bez względu na wiek. Co więcej, Konwencja wymaga, by państwa-strony skazywały każdego, kto bezpośrednio lub pośrednio uczestniczy w procederze, w szczególności dla zapewniania innym usług seksualnych. 

W definicji przyjętej w „Protokole o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi” z 2000 roku handel ludźmi rozumiany jest już nie tylko jako werbowanie, transport i przekazywanie osób, ale także ich przechowywanie lub przyjmowanie z zastosowaniem groźby, użycia siły lub innych form przymusu, wprowadzając osoby w błąd, nadużywając swojej władzy, wykorzystując słabość osób (artykuł 3 punkt a)[8]. Powyższa definicja różni się od poprzednich tym, że uwzględnia handel kobietami, mężczyznami oraz dziećmi, nie tylko w celu zapewniania przez nich usług seksualnych, ale jakiejkolwiek pracy opartej na wyzysku. Co więcej, od czasu wejścia w życie Protokołu, ochronie prawnomiędzynarodowej podlega każda ofiara, niezależnie od tego, czy została przetransportowana wewnątrz państwa, czy też poza jego granice. Ponadto dokument wyklucza możliwość wyrażenia zgody przez ofiarę na uprowadzenie lub wywiezienie, co dopuszczały wcześniej omówione akty. Artykuł 5 Protokołu zobowiązuje państwa do podjęcia na terytorium podlegającym ich jurysdykcji środków ustawodawczych oraz innych umożliwiających skuteczne zapobieganie wyżej wymienionych czynów, a także innych, nieobjętych w akcie międzynarodowym, a których zamiarem jest zdobycie zysków z handlu ludźmi. Od czasu przyjęcia Protokołu z 2000 roku, stanowiącego uzupełnienie „Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej” z 2000 roku, przyjęta w nim definicja została włączona do wielu innych rozwiązań politycznych i prawnych, nie tylko na poziomie międzynarodowym, ale i narodowym. Protokół jest obecnie najistotniejszym instrumentem zwalczania handlu ludźmi.

Początkowo rozwiązania chroniły wyłącznie kobiety i dziewczęta, obecnie ochronie prawnej podlegają zarówno kobiety, jak i mężczyźni, niezależnie od wieku. Co więcej, jeszcze w XX wieku sądzono, że głównym zamiarem handlu ludźmi jest czerpanie korzyści z prostytucji, natomiast obecnie brane są pod uwagę prawie wszystkie formy wyzysku. Warto jednak podkreślić, że zgodnie z danymi Komitetu do spraw Likwidacji Dyskryminacji Kobiet, to dziewczęta i kobiety stanowią zdecydowaną większość wśród ofiar handlu ludźmi[9]. W latach 2017-2018 odpowiadały za około 72% wszystkich ofiar, zaś w kwestii handlu dziećmi, dziewczynki obejmują 77% pokrzywdzonych[10]. Średnio 94% ofiar jest wykorzystywana do zapewniania usług seksualnych[11].

Rola mediów społecznościowych 

Przyjmowane na poziomie narodowym i międzynarodowym rozwiązania prędko stają się nieaktualne, co wynika przede wszystkim z dynamicznie rozwijających się technologii informacyjno-komunikacyjnych. W przypadku handlu ludźmi dotyczy to w szczególności takich sytuacji jak: budowanie relacji za pośrednictwem Internetu, publikowanie fałszywych ofert pracy, reklamowanie i sprzedaż usług (w tym pośredniczenie w oferowaniu usług seksualnych). Dochodzi do tego przede wszystkim za pośrednictwem licznych serwisów społecznościowych, takich jak Facebook, Instagram lub Snapchat.

Pierwsze z wyżej wymienionych, budowanie relacji, może odbywać się poprzez różne sposoby, jednak wzorce, którymi posługuje się agresor, pozostają takie same. Poprzez budowanie relacji rozumie się tworzenie fałszywych profili w serwisach społecznościowych – podszywanie się pod inne osoby lub tworzenie anonimowych kont użytkownika – oraz nawiązywanie kontaktu z ofiarą z początku, np. poprzez komentowanie zdjęć i publikacji wybranej osoby, następnie przesyłając jej wiadomości prywatne, budując w ten sposób bliskość, zażyłość z ofiarą.

Do publikowania fałszywych ofert pracy – obejmujących między innymi modeling, aktorstwo – również dochodzi na ogólnodostępnych portalach społecznościowych. Osoby zaangażowane w przestępstwo handlu ludźmi najczęściej tworzą fałszywe konta biznesowe, poprzez które upubliczniają fałszywą ofertę pracy lub bezpośrednio kontaktują się z wybraną ofiarą, podając się za rekrutera, specjalistę wybranej dziedziny lub właściciela przedsiębiorstwa.

Reklamowanie i sprzedaż usług – w szczególności seksualnych – dotyczy w szczególności zapewniania dostępu do zdjęć, filmów lub interakcji z drugą osobą, za pośrednictwem mediów społecznościowych. Zdarza się, że ofiary nie mają świadomości o tym, że są obserwowane, nagrywane, a następnie film z ich udziałem jest publikowany na wybranym portalu internetowym. W innych przypadkach mogą to być ofiary handlu ludźmi, przymuszane do takiej pracy. 

Podczas pandemii COVID-19 w 2020 roku zaobserwowano znaczący wzrost handlu ludźmi w cyberprzestrzeni przy użyciu popularnych serwisów społecznościowych Facebook, Instagram oraz Snapchat, zapewniających łatwy dostęp do potencjalnych ofiar oraz skuteczne ukrycie tożsamości osoby winnej przestępstwa[12]. Wynika to nie tylko z ograniczeń nałożonych przez władze państwowe, ale także z większej ilości czasu spędzanego przez jednostki na portalach społecznościowych i rosnącego poczucia samotności, potrzeby kontaktu.  

Z końcem czerwca 2021 roku Sąd Najwyższy amerykańskiego stanu Teksas wydał wyrok, w którym uznał, że nie można zaskarżyć Facebooka za to, co użytkownicy publikują na portalu, natomiast można za umożliwienie handlarzom żywym towarem korzystania ze strony jako narzędzia rekrutacyjnego[13]. Wyrok wymusza na Facebooku, ale i pozostałych serwisach społecznościowych, wprowadzenie zmian w zakresie ochrony swoich użytkowników. Szczególnie, że orzeczenie Sądu Najwyższego Teksasu, stanowiącego precedens jedynie w tym stanie USA, najprawdopodobniej będzie cytowane również przez inne sądy, także poza granicami państwa. 

Obecnie, serwis społecznościowy Facebook oficjalnie opowiada się przeciwko wszystkim formom handlu ludźmi. Co więcej, w celu próby jego zwalczania, w punkcie 10. standardów społeczności wpisano liczne zakazy korzystania z serwisu, wśród których można wymienić: handel usługami seksualnymi, handel dziećmi do nielegalnej adopcji, przymusowe małżeństwa lub wymuszoną działalność przestępczą[14]. 

Podsumowanie

Handel ludźmi, obecnie jedna z najszybciej rozwijających się dziedzin przestępczości, ma bardzo złożony charakter, jest często powiązany z innymi czynnikami, na przykład ekonomicznymi lub społecznymi. Wiele współcześnie stosowanych praktyk handlu ludźmi jest wyraźnie zabronionych na mocy obowiązującego prawa międzynarodowego dotyczącego praw człowieka, jednak w związku z dynamicznie rozwijającymi się technologiami informacyjno-komunikacyjnymi rozwiązania przyjęte na poziomie międzynarodowym są już nieaktualne, a kwestia roli serwisów społecznościowych w procesie stanowi jedno z największych wyzwań dla całej społeczności międzynarodowej. 

Rozwój technologii oraz pandemia COVID-19 ujawniają pilną potrzebę podjęcia kroków w celu ograniczenia możliwości zastosowania serwisów społecznościowych w procesie handlu ludźmi. Przedsiębiorstwa, między innymi wspomniane w tekście Facebook, Instagram, Snapchat, również powinny ustanowić odpowiednie ramy prawne w celu zapewnienia możliwie najskuteczniejszej ochrony swoim użytkownikom. Co więcej, powinny, przy użyciu odpowiednich technik, móc identyfikować zagrożenia pojawiające się na platformach społecznościowych przed ich wystąpieniem. Zwalczanie handlu ludźmi występującego w cyberprzestrzeni, a w szczególności w serwisach społecznościowych, wymaga zawiązania bliskiej współpracy, zaangażowania zarówno państw oraz organizacji międzynarodowych, jak i serwisów społecznościowych. 


[1] Cel 8: Promować stabilny, zrównoważony i inkluzyjny wzrost gospodarczy, pełne i produktywne zatrudnienie oraz godną pracę dla wszystkich ludzi, Ośrodek Informacji ONZ w Warszawie, https://www.un.org.pl/cel8 (data dostępu: 16.07.2021). 

[2] Oświadczenie Rządowe z d. 8 września 1922 r. w przedmiocie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowego Porozumienia z dn. 18 maja 1904 roku i do Międzynarodowej Konwencji z dn. 4 maja 19010 roku, podpisanych w Paryżu, dotyczących zwalczania handlu żywym towarem, Dz. U. z 1922 r. nr 87, poz. 783. 

[3] Protokół o zmianie Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie dnia 30 września 1921 r., oraz Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, zawartej w Genewie dnia 11 października 1933 r., podpisany w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r., Dz. U. z 1951 nr 59, poz. 405. 

[4] Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, podpisana w Genewie dnia 30 września 1921 roku, Dz. U. z 1925 nr 125, poz. 893. 

[5] Konwencja międzynarodowa dotycząca zwalczania handlu kobietami pełnoletnimi, podpisana w Genewie dnia 11 października 1933 r., Dz. U. z 1938 nr 7, poz. 37. 

[6] K. Siekierka, Praktyka przestrzegania Konwencji ws. zakazu stosowania tortur z 1984 r. przez Izrael, Instytut Nowej Europy, https://ine.org.pl/praktyka-przestrzegania-konwencji-ws-zakazu-stosowania-tortur-z-1984-r-przez-izrael/ (data dostępu: 16.07.2021). 

[7] Konwencja w sprawie zwalczania handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji, Dz. U z 1952 nr 13, poz. 78. 

[8] Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniający Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, Dz. U. z 2005 nr 18, poz. 160. 

[9] Social media-based trafficking on the rise during coronavirus pandemic, United Nations, https://news.un.org/en/story/2020/11/1077402 (data dostępu: 17.07.2021).

[10] UN Women, Addressing Emerging Human Trafficking Trends and Consequences of the COVID-19 Pandemic, https://www.osce.org/files/f/documents/3/b/467700.pdf (data dostępu: 18.07.2021). 

[11] United Nations Office on Drugs and Crime, Global report on trafficking in persons 2018, https://www.unodc.org/documents/data-and-analysis/glotip/2018/GLOTiP_2018_BOOK_web_small.pdf (data dostępu: 18.07.2021). 

[12] United Nations, Social media-based trafficking on the rise during coronavirus pandemic, chttps://news.un.org/en/story/2020/11/1077402 (data dostępu: 17.07.2021).

[13] G. Dangor, Ruling Against Facebook In Sex Trafficking Case Threatens Key Legal Shield For Social Media Platforms, Forbes, https://www.forbes.com/sites/graisondangor/2021/06/25/ruling-against-facebook-in-sex-trafficking-case-threatens-key-legal-shield-for-social-media-platforms/ (data dostępu: 18.07.2021). 

[14] 10. Wykorzystywanie osób, Facebook, https://www.facebook.com/communitystandards/human_exploitation (data dostępu: 18.07.2021). 

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail

About The Author

Karolina Siekierka. Młodzieżowa Delegatka RP do NATO. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Podczas studiów uczestniczyła w programach stypendialnych w Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) oraz Institut d'Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka, konflikty zbrojne oraz wpływ zmian klimatu na bezpieczeństwo międzynarodowe. Kontakt: k.siekierka[at]ine.org.pl

Comments are closed.

Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

Kamil Opara

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego na kierunkach prawo oraz stosunki międzynarodowe (specjalizacja: bezpieczeństwo i studia strategiczne). Ukończył także School of Law and Economy of China UW, gdzie obecnie pracuje jako zastępca kierownika. Zainteresowania badawcze koncentruje wokół polityki zagranicznej i wewnętrznej, prawa oraz cyberbezpieczeństwa Chin.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Kamil Opara

University of Warsaw graduate (law and international relations; specialization: Security and Strategic Studies); he graduated also from the School of Law and Economy of China in which he currently works as a Deputy Head. His fields of research include Chinese domestic and foreign policy, law and cybersecurity.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co tydzień będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • System amerykańskich vs. chińskich sojuszy i porozumień w regionie Azji i Pacyfiku [MAPY] 18 sierpnia, 2022
  • Anti-Coercion Instrument, czyli autonomia strategiczna UE w praktyce 17 sierpnia, 2022
  • Bałkański kocioł wciąż w stanie wrzenia. Kolejny cel Putina czy zręczne narzędzie nacisku dla realizacji rosyjskich celów strategicznych w Ukrainie? 16 sierpnia, 2022
  • Przegląd UE-Chiny #6: Wzrost znaczenia Tajwanu [Lipiec 2022] 15 sierpnia, 2022
  • Bułgaria: Powrót w objęcia Gazpromu? 12 sierpnia, 2022

Kategorie

Tagi

Afryka Azja Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Białoruś Bliski Wschód Chiny Czechy Donald Trump dyplomacja Edukacja Europa Europa Wschodnia Francja gospodarka Indo-Pacyfik Infografika Joe Biden konflikt Koronawirus kryzys Kryzys humanitarny Kryzys migracyjny NATO ONZ Polityka międzynarodowa polityka zagraniczna Polska Prawa człowieka Półwysep Bałkański Rosja sport terroryzm Trójmorze Turcja Ukraina Unia Europejska USA uzbrojenie wizyty zagraniczne Wołodymyr Zełenski wybory Xi Jinping zbrodnia wojenna zmiany klimatu

© 2019-2020 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas