Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
lut 02
Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Rosja, Ukraina

Scenariusze dalszego rozwoju wojny rosyjsko-ukraińskiej a zagrożenie użyciem broni nuklearnej

2 lutego, 2023

Artykuł w skrócie:

▪ Federacja Rosyjska, dążąc do odzyskania utraconej inicjatywy i zmiany niekorzystnej sytuacji na froncie położonym za Dnieprem, realizuje zróżnicowane działania, w szczególności mające na celu osłabienie potencjału Ukrainy oraz zdolności społeczności międzynarodowej do jej wspierania.

▪ W związku ze wzmożoną aktywnością Federacji Rosyjskiej na Białorusi należy stwierdzić, że najbardziej prawdopodobnym scenariuszem dalszego rozwoju wojny rosyjsko-ukraińskiej będzie utworzenie nowego frontu na północy Ukrainy, co nie tylko zagrozi ciągłości dostaw od państw wspierających Ukrainę, ale także wymusi na Ukraińcach zaangażowanie sił setki kilometrów od frontu na południowym wschodzie.

▪ Jednakże, nawet w przypadku włączenia Białorusi do wojny lub wykorzystania jej terytorium, czy innych zasobów do utworzenia nowego frontu walki i przejęcia inicjatywy, nie można wykluczyć sytuacji użycia broni nuklearnej przez Federację Rosyjską pomimo faktu charakteryzowania się takiego zdarzenia bardzo niskim poziomem prawdopodobieństwa wystąpienia.

Prawidłowości ponad jedenastomiesięcznego przebiegu wojny rosyjsko-ukraińskiej pozwalają zarówno na określenie scenariuszy dalszego rozwoju działań zbrojnych, jak i oszacowanie ryzyka użycia broni nuklearnej przez Federację Rosyjską. Nie ulega wątpliwości, że równolegle do niegasnącego morale oraz znajomości terenu, to wsparcie państw sojuszniczo nastawionych względem Ukrainy, umożliwia Ukraińcom zniwelowanie wielokrotnej przewagi ilościowej agresora poprzez zastosowanie sprzętu zapewniającego przewagę jakościową, ze szczególnym uwzględnieniem technologii satelitarnych czy wsparcia wywiadów wykorzystujących analizę big data. Federacja Rosyjska, świadoma zarówno niekorzystnej sytuacji na froncie oddalonym na południe i południowy wschód od Dniepru, jak i strategicznego znaczenia utrzymania dostaw z Zachodu, dokonuje zróżnicowanych działań nakierowanych na osłabienie Ukrainy i państw ją wspierających. Zarówno uderzenia w ukraińską infrastrukturę, mogące skutkować wykorzystaniem kontrolowanej migracji jako narzędzia osłabiania państw wspierających Ukrainę, jak i działania Rosji na rzecz przymuszenia Białorusi do bezpośredniego albo pośredniego zaangażowania w wojnę rosyjsko-ukraińską, stanowią próbę przejęcia inicjatywy i zyskania na czasie w celu pełniejszego skorzystania ze zdolności odtworzeniowych Federacji Rosyjskiej.

Scenariusze przybliżające do zwycięstwa danej strony konfliktu nie uległy istotnym zmianom od miesięcy. W przypadku Ukrainy, scenariuszem pozytywnym jest przecięcie komunikacji lądowej pomiędzy siłami rosyjskimi operującymi w Donbasie oraz na Półwyspie Krymskim na linii Dniepr-Morze Azowskie przy jednoczesnym zneutralizowaniu sił na Krymie oraz niedopuszczeniu do przełamania linii frontu, zajmujących samozwańcze republiki. Dla Federacji Rosyjskiej, scenariuszem pozwalającym na zwycięstwo jest sparaliżowanie albo istotne utrudnienie logistyki wsparcia płynącego z Zachodu przy jednoczesnym utworzeniu nowego frontu walki oraz odzyskaniu inicjatywy w południowo-wschodniej części Ukrainy.

Niniejsza analiza opiera się na czterech założeniach:

▪ Wsparcie dla Ukrainy, przesyłane przez rozwinięte państwa Zachodu ze szczególnym uwzględnieniem Stanów Zjednoczonych Ameryki, nie będzie mniejsze aniżeli wsparcie otrzymywane w 2022 r.

▪ Federacja Rosyjska będzie skupiała się na otworzeniu frontu na północy Ukrainy w celu sparaliżowania dostaw od państw wspierających Ukraińców, bezpośrednio albo pośrednio angażując w tym celu potencjał Białorusi.

▪ Ukraina, przygotowując się na możliwe uderzenie z północy, będzie w znacznie większym stopniu uzależniać zdolność obrony państwa od dostaw sprzętu od państw wspierających, w związku z czym najistotniejsze działania obronne będą dotyczyć utrzymania korytarza zapewniającego dostawy na fronty oraz obronę Kijowa.

▪ Kreml w zakresie decyzyjności dotyczącej wykorzystania lub użycia broni nuklearnej będzie bazował na rosyjskiej doktrynie odstraszania nuklearnego.

Rosyjska doktryna odstraszania nuklearnego

Dekret o podstawach polityki państwa w zakresie odstraszania jądrowego wskazuje niektóre warunki, spełniające zamysł odstraszania nuklearnego, takie jak: atak bronią masowego rażenia na Rosję, odparcie ataku konwencjonalnego zagrażającego państwowości rosyjskiej lub państw sojuszniczych czy ataku, który mógłby pozbawić Rosję zdolności do użycia broni jądrowej[1]. Co istotne, Dmitrij Pieskow[2] w wypowiedzi z 22 marca 2022 r., odnoszącej się do wojny rosyjsko-ukraińskiej, podkreślił zasadność użycia broni nuklearnej w przypadku wystąpienia egzystencjalnego zagrożenia dla Federacji Rosyjskiej. Warto podkreślić, że oświadczenie rzecznika Władimira Putina, dotycząca możliwość użycia broni jądrowej przez Federację Rosyjską, spełnia ogólne prawidłowości działania Kremla w kontekście zarządzania eskalacją prowadzonego konfliktu zbrojnego[3]. W aspekcie prognozowania zagrożenia wykorzystaniem przez Rosję arsenału nuklearnego, szczególnym wyzwaniem są historyczne rozbieżności pomiędzy rosyjską narracją a planowaniem wojennym.

W okresie Zimnej Wojny w doktrynie odstraszania nuklearnego ZSRR obecna była zasada, zgodnie z którą Związek Radziecki zobowiązywał się do nieużycia broni nuklearnej jako pierwszy. Jednakże, sowieckie plany wojenne uwzględniały w szczególności taktyczne uderzenia nuklearne w najistotniejsze cele przeciwnika, a zasada „no first use” nie została zaadaptowana przez Federację Rosyjską[4].

Równolegle, szeroko opisywane przez badaczy doktrynalne podejście „eskalacji do deeskalacji[5]”, obejmujące uderzenie nuklearne w początkowej fazie konfliktu, wzbudza uzasadnione wątpliwości względem jej zastosowania. Między innymi w kontekście obowiązującej doktryny czy braku potwierdzenia w dotychczasowym przebiegu konfliktów zbrojnych, prowadzonych przez Federację Rosyjską, należy uznać to europocentryczne spojrzenie na rosyjską doktrynę odstraszania nuklearnego za wrażliwą na zdolność Rosjan do działania teoretycznie nieracjonalnego, ale przynoszącego strategiczne korzyści w przyszłości. Pomimo sprecyzowania doktrynalnych warunków użycia broni nuklearnej i zawarcia ich w katalogu zamkniętym, niemożliwe jest jednoznaczne rozstrzygnięcie najbardziej prawdopodobnej interpretacji poziomu zagrożenia państwowości rosyjskiej, czy państw sojuszniczych albo ataku pozbawiającej zdolności do użycia broni jądrowej, bezsprzecznie spełniającego powyższe założenia doktrynalne. W związku z tym, istotne jest podjęcie próby opracowania scenariuszy dalszego rozwoju wojny rosyjsko-ukraińskiej, uwzględniających sytuacje, w której zastosowanie doktrynalnych warunków użycia broni nuklearnej nie pozostawia szerszych wątpliwości interpretacyjnych.

Scenariusze dalszego rozwoju wojny rosyjsko-ukraińskiej w kontekście możliwości użycia broni jądrowej przez Federację Rosyjską

W scenariuszu najbardziej prawdopodobnym, Federacja Rosyjska ponownie dokona uderzenia z Białorusi, dążąc przede wszystkim do odcięcia lub sparaliżowania dostaw wsparcia dla Ukrainy w linii południkowej, ze szczególnym uwzględnieniem skierowania sił z północy w kierunku granicy z Naddniestrzem. Siły Zbrojne Ukrainy, przygotowujące się od wielu tygodni do odparcia takiego zagrożenia, zatrzymają natarcie sił rosyjskich na wielu kierunkach. Jednakże, Ukraińcy zostaną zmuszeni do zwiększenia wysiłków na rzecz logistyki wsparcia płynącego z Zachodu oraz poniosą kolejne straty w infrastrukturze. Sytuacja ta uniemożliwi siłom ukraińskim dalsze wypchnięcie sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej z południowej i południowo-wschodniej części państwa, ale także nie doprowadzi do przejęcia inicjatywy przez Rosjan na tym froncie. Ukraińcy będą dążyli do zakłócenia komunikacji sił rosyjskich na linii Dniepr-Morze Azowskie, między innymi poprzez rozwój działań nieregularnych. W najbardziej prawdopodobnym scenariuszu, Federacja Rosyjska nie użyje broni jądrowej w obawie o zbrojną odpowiedź państw wspierających Ukrainę, ze szczególnym uwzględnieniem zdolności oddziaływania kinetycznego USA. Równolegle, sytuacja militarna w wojnie rosyjsko-ukraińskiej nie pozwoli na uzasadnienie jakiegokolwiek użycia broni nuklearnej w rosyjskiej doktrynie, z wyjątkiem kontynuacji wykorzystywania jej potencjału odstraszającego w wojnie psychologicznej.

W scenariuszu pozytywnym dla Ukrainy, Białoruś nie zaangażuje się bezpośrednio w uderzenie sił rosyjskich ze swojego terytorium. Federacja Rosyjska, mimo punktowego uderzenia w istotne elementy infrastruktury komunikacyjnej, nie będzie w stanie sparaliżować zwiększającego się poziomu dostaw od państw wspierających Ukrainę, transportowanego nieustannie na oba fronty. Równolegle, Ukraińcy w porozumieniu z sąsiadującymi od zachodu i południa państwami wykorzystają uprzednio przygotowane, alternatywne linie transportu wsparcia na wypadek krótkotrwałego zablokowania niektórych tras rosyjskim oddziaływaniem kinetycznym. Siły rosyjskie nie będą w stanie wciąć się głęboko w terytorium Ukrainy oraz nie będą stanowiły realnego zagrożenia dla Kijowa. Osłabienie dynamiki uderzenia na froncie północnym oraz zniwelowanie przewagi ilościowej Rosjan Ukraińcy osiągną poprzez przewagę jakościową nowoczesnego sprzętu, znajomości terenu oraz niegasnącego morale. Siły Zbrojne Ukrainy wykorzystają część sił z frontu północnego na froncie południowym., w celu odcięcia komunikacji lądowej sił przeciwnika operujących w Donbasie od sił walczących na Półwyspie Krymskim za pomocą zintensyfikowania działań regularnych i nieregularnych. Rosja, świadoma możliwości utraty Krymu mającego znaczenie nie tylko strategiczne, ale także symboliczne, poprzez poniesienie strat na froncie północnym nie będzie w stanie wykorzystać zdolności odtworzeniowej[6] do związania sił ukraińskich walką setki kilometrów od Krymskiej Republiki Autonomicznej. Kreml zostanie zmuszony do przerzucenia sił operujących na północy w celu powstrzymania odcięcia sił na Krymie oraz niedopuszczenia do szybkiego przejęcia inicjatywy przez Ukraińców w Donbasie. W pozytywnym dla Ukrainy scenariuszu, Federacja Rosyjska nie zdecyduje się na uderzenie nuklearne, jednakże, najprawdopodobniej uzupełni walkę informacyjną projekcją sił na terytorium nieodległym od granicy rosyjsko-ukraińskiej. Niewykluczone zostanie ponowienie dokonywania prób nuklearnych na terytorium Rosji jako elementu projekcji siły, realizujący zamysł doktryny odstraszania.

W scenariuszu negatywnym dla Ukrainy, Białoruś zostanie bezpośrednio zaangażowana poprzez celowe umiędzynarodowienie konfliktu przez Rosjan lub pośrednio wesprze militarnie siły rosyjskie udostępnieniem sprzętu czy zapasów.

Federacja Rosyjska, biorąc pod uwagę błędy popełnione podczas początkowej fazy wojny z 2022 r., rozpocznie zgodne ze sztuką wojenną wielokierunkowe natarcie, które pozwoli nie tylko głęboko wedrzeć się w terytorium Ukrainy, ale także paraliżować położone w północnej części państwa linie zaopatrzenia, czy zagrozi uderzeniem na Kijów. W związku z koniecznością wsparcia walk na froncie północnym, osłabione siły ukraińskie na południowym froncie nie będą w stanie przejąć inicjatywy ani utrzymać dotychczasowych pozycji. Ukraina, opierająca zdolności obronne o wsparcie państw sojuszniczych, nie uzyska sprzętu ciężkiego, funduszy, amunicji, materiałów i zapasów oraz innych form wsparcia, niezbędnych do zniwelowania przewagi ilościowej Federacji Rosyjskiej. W tym kontekście, użycie broni nuklearnej, nawet w formie niewielkich głowic taktycznych, byłoby nie tylko nieuzasadnione strategicznie, a w dodatku mogłoby ostatecznie przekreślić szanse na zwycięstwo Rosji poprzez militarną reakcję państw wspierających Ukrainę. W negatywnym scenariuszu, umiędzynarodowienie konfliktu poprzez włączenie się Białorusi nie spowoduje reakcji sojuszu NATO, uwzględniając także brak rzeczywistych prób zdestabilizowania sytuacji na Białorusi w celu sparaliżowania białoruskiego wsparcia.

W scenariuszu najmniej prawdopodobnym, dotychczasowe prawidłowości prowadzenia działań zbrojnych w wojnie rosyjsko-ukraińskiej zostaną zmienione przez jedną lub obie strony konfliktu. Biorąc pod uwagę dotychczasową politykę USA oraz innych państw NATO, starających się oddziaływać na konflikt w sposób oddalający konieczność bezpośredniego zaangażowania sił własnych czy sojuszu NATO w konflikt, istotną zmianą mogłoby być zaniechanie powstrzymywania się przed uderzeniem w terytorium agresora lub państw go wspierających. W przypadku Ukrainy, oznaczać to może w szczególności uderzenie wyprzedzające na pozycje przeciwnika, zlokalizowane na terytorium Białorusi w przypadku oficjalnego przystąpienia reżimu Łukaszenki do wojny po stronie rosyjskiej, czy uderzeń wyprzedzających na zgrupowania sił rosyjskich, czy uderzeń w cele istotne strategicznie, zlokalizowane na terytorium Federacji Rosyjskiej. Co istotne, wyżej wspomniane oddziaływanie kinetyczne może być rezultatem zarówno uzyskania przewagi i dążenia do zadania przeciwnikowi możliwie największych strat w celu znacznego odwleczenia w czasie zdolności odtworzeniowych Rosji. Wspomniane działania mogą stanowić także rezultat wykorzystania nadarzającej się okazji do odcięcia czy okrążenia operujących na Ukrainie sił przeciwnika, w szczególności w perspektywie wolumenu wsparcia niewystarczającego do dalszego niwelowania przewagi ilościowej sił rosyjskich czy zagrożenia celów o żywotnym znaczeniu dla ukraińskiej obronności czy państwowości. W kontekście możliwości uzyskania przewagi w walce przez Ukraińców, w przypadku zneutralizowania sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej na terytorium Autonomicznej Republiki Krymu lub Donbasu, Rosja może powziąć decyzję o uderzeniu jądrowym na podstawie uznania zajęcia samozwańczych republik (Ługańskiej Republiki Ludowej i Donieckiej Republiki Ludowej) lub Republiki Krymu. Równolegle, również uderzenie w terytorium Białorusi może zostać uznane atak konwencjonalny, zagrażający państwowości państwa sojuszniczego. Scenariusz najmniej prawdopodobny obejmuje nie tylko możliwość wznowienia prób nuklearnych na terytorium Federacji Rosyjskiej, ale także uderzenie na siły ukraińskie zajmujące okupowane uprzednio terytoria uznawane przez Krym za wchodzące w skład federacji czy nawet paraliżujące uderzenia nuklearne w wybrane, nieliczne cele na Ukrainie.

Wnioski

Pomimo bardzo małego prawdopodobieństwa zaistnienia takiego zdarzenia, nieracjonalne jest całkowite wykluczenie możliwości użycia broni nuklearnej przez Federację Rosyjską. Warto podkreślić, że jedną z cech kultury strategicznej Federacji Rosyjskiej jest realizacja polityki nieracjonalnej w szczególności w aspekcie gospodarczym a równocześnie pozwalającej na osiągnięcie w dłuższej perspektywie celów strategicznych, uznawanych przez Rosjan za cenniejsze aniżeli ponoszone koszty czy straty. Utworzenie nowego, północnego frontu walki, związane będzie z dążeniem Rosji do południkowego przecięcia zaopatrzenia Ukrainy w pomoc państw Zachodu. Kierunki rosyjskiego uderzenia mogą szczególnie dotyczyć obszaru ukraińskiego pogranicza z Polską, korytarza Białoruś – Żytomierz – Winnica – Naddniestrze, czy korytarza na linii Białoruś – Równe –Chmielnicki – Dniestr. Coraz większą rolę w trwaniu niepodległej i suwerennej Ukrainy odegrają decyzje państw, mających odzwierciedlenie w ilości i jakości przekazywanego wsparcia. Najbardziej prawdopodobny scenariusz oznaczać będzie kolejne miesiące walk, które doprowadzą do znacznego wyczerpania potencjałów stron. Nie przesądza to o braku możliwości osiągnięcia zwycięstwa politycznego i militarnego przez Ukraińców, niemniej, scenariusz ten najprawdopodobniej nie doprowadzi do rzeczywistego pokonania Federacji Rosyjskiej.

Z drugiej strony, perspektywa zwycięstwa nad bohatersko walczących Ukraińców w krótkim okresie jest mało prawdopodobna z uwagi na morale, spajające społeczeństwo ukraińskie w wysiłku nakierowanym na całkowite wypchnięcie sił rosyjskich z okupowanych terytoriów.

Niemożliwą do jednoznacznego rozstrzygnięcia pozostaje kwestia interpretacji możliwego zajęcia przez Siły Zbrojne Ukrainy części lub całości terytoriów nieuznawanych międzynarodowo za rosyjskie a jednocześnie uznawanych przez Rosję za część Federacji. Również w przypadku celowego, bądź nie, oddziaływania kinetycznego Ukrainy na zgrupowania sił przeciwnika czy strategicznie istotne cele, zlokalizowanem na terytorium Federacji Rosyjskiej czy Białorusi, mogą zostać uznane za działania zagrażające państwowości rosyjskiej czy zagrożenie dla państw sojuszniczych. Nie ulega wątpliwości, że spójność polityczna Zachodu pozostanie w najbliższych miesiącach warunkiem koniecznym niedopuszczenia do realizacji kolejnego etapu polityki odzyskiwania przez Rosję strefy wpływów utraconej rozpadem ZSRR. Rezultatem przegranej wojny dla Federacji Rosyjskiej może być nie tylko zaprzepaszczenie szansy na realizację polityki mocarstwowe w Europie Środkowo-Wschodniej, ale także destabilizacja oraz głębokie zmiany w Białorusi.

Foto: PAP


[1] A. M. Dyner, Rosyjska polityka w zakresie odstraszania jądrowego, PISM 2020, nr 39/2020, źródło: https://pism.pl/publikacje/Rosyjska_polityka_w_zakresie_odstraszania_jadrowego [dostęp: 17.01.2023].

[2] Przyp. red. Rzecznik Prezydenta Federacji Rosyjskiej.

[3] M. Dyner, Rosyjska polityka w zakresie odstraszania jądrowego, dz. cyt.,, s. 3, [dostęp: 17.01.2023].

[4] Congressional Research Service, Russia`s Nuclear Weapons: Doctrine, Forces and Modernization, 2022, źródło: https://sgp.fas.org/crs/nuke/R45861.pdf [dostęp: 17.01.2023].

[5] L. Wachs, The Role of Nuclear Weapons in Russia`s Strategic Deterrence, SWP Comment, No. 68, 2022, źródło: https://www.swp-berlin.org/publications/products/comments/2022C68_NuclearWeaponsRussias_Deterrence.pdf [dostęp: 17.01.2023].

[6] Przyp. red. Zdolność odtworzeniowa to uzupełnienie strat wynikających z prowadzenia działań zbrojnych
za pomocą własnego potencjału, w tym strat ludzkich, sprzętu itd.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Aleksy Borówka Aleksy Borówka. Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Publikacje, Wywiad

Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Jan Macháček - czeski felietonista i muzyk. Zajmuje się kwestiami politycznymi,…
  • Michał Banasiak
  • 3 października, 2023
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Korea Południowa, Publikacje

Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych

Kontrakty na dostawy broni między Polską a Koreą Południową doprowadziły do bliskiej współpracy w sektorze obronnym między azjatyckim oraz europejskim…
  • Jakub Witczak
  • 28 września, 2023
  • Analiza, Europa, Publikacje

Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Maciej Ruczaj - absolwent Uniwersytetu Karola w Pradze, publicysta, analityk i…
  • Michał Banasiak
  • 26 września, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Aleksy Borówka Aleksy Borówka. Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy
    przez Michał Banasiak
    3 października, 2023
  • Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych
    przez Jakub Witczak
    28 września, 2023
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze
    przez Michał Banasiak
    26 września, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas