Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
mar 09
Afryka i Bliski Wschód, Analiza, Publikacje, Syria

Syria. Państwo w ruinie

9 marca, 2023

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy.

11 dni – sytuacja w Syrii po trzęsieniu ziemi

17 lutego 2023 roku siły Baszszara al-Asada ostrzelały przedmieścia Atarib w północno-zachodniej Syrii. Atarib to bastion sił opozycyjnych, w tym Wolnej Armii Syryjskiej, która w czerwcu 2012 roku wypędziła stamtąd wojska rządowe, a w następnych latach odpierała ataki ISIS i Dżabhat an-Nusra. Po wielu miesiącach walk z miasta zostały ruiny. We wrześniu 2017 roku na jego terenie została ustanowiona jedna z czterech stref bezpieczeństwa, na mocy porozumienia między Rosją, Iranem i Turcją.  Mimo tego już dwa miesiące później doszło tam do jednej z najgorszych masakr syryjskiej wojny. Samoloty (prawdopodobnie rosyjskie) zbombardowały ulicę, na której znajdował się targ i posterunek policji. Zginęły 84 osoby, obszar o powierzchni 5000m² praktycznie przestał istnieć. Asad nigdy nie wybaczył opozycji upokorzenia, jakiego doznał na początku wojny. Kiedy kilka lat później, 6 lutego 2023 roku, region nawiedziło jedno z najtragiczniejszych w skutkach trzęsień ziemi w historii, dyktator czekał zaledwie 11 dni, aby z powrotem przystąpić do ataku. Starcia z 17 lutego były pierwszymi od momentu kataklizmu. 

Strefy wpływów w Syrii

Północny zachód Syrii opanowany jest przez opozycję, zwłaszcza jednostki skupione wokół Syryjskich Sił Demokratycznych (w tym kurdyjskie YPG) oraz Hayat Tahrir al-Sham, sunnickiej organizacji powstałej z połączenia Dżabhat an-Nusra i innych frakcji łączonych niegdyś z al-Kaidą. Islamiści rządzą mufahazą Idlib od 2017 roku. Nieco dalej na północ rozpoczyna się strefa wpływów tureckich. Turecka strefa buforowa ciągnie się na ponad 300 kilometrów wzdłuż granicy i gdzieniegdzie sięga nawet 50 km w głąb Syrii. W Turcji mieszka dziś ponad 3,5 miliona Syryjczyków, którzy uciekli do sąsiada przed reżimem Asada. Recep Tayyip Erdogan nie omieszka wtrącać się w syryjską politykę i prowadzi aktywne działania na przygranicznych ziemiach. To głównie tam, na syryjsko-tureckim pograniczu, 6 lutego trzęsienie ziemi o magnitudzie 7,8 spowodowało straty wyceniane na 50-85 mld dolarów i doprowadziło do śmierci ponad 50 000 osób. Wygląda na to, że dokładnej liczby ofiar nie poznamy jeszcze długo, bowiem po stronie syryjskiej nadal mnóstwo ofiar pozostaje pod gruzami. Podczas gdy ruiny w Turcji przeszukiwało prawie ćwierć miliona ratowników, wolontariuszy i żołnierzy z całego świata, posługujących się zaawansowanym sprzętem z czułymi mikrofonami i czujnikami sejsmicznymi, Syryjczycy wydobywali swoich rodaków spod gruzów łopatami, koparkami i gołymi rękoma. Na miejscu działały tylko dwie organizacje – Lekarze bez Granic i Białe Hełmy.

Erdogan, niejako wykorzystując sytuację do własnych celów, wpuścił na przygraniczne tereny opanowane przez Turcję dziennikarzy, pokazując m.in. szpital w Afrin, wybudowany za katarskie i tureckie pieniądze. Kilkanaście kilometrów na południe zaczyna się prowincja Idlib, kontrolowana w dużej mierze przez islamistów z Hayat Tahrir al-Sham. Szpitale w Idlib są w fatalnym stanie – brakuje tam podstawowego wyposażenia. Pomoc materialna dla sieci 58 prywatnych i publicznych szpitali w okolicy diametralnie zmniejszyła się w ciągu ostatniego roku, prawdopodobnie z powodu przesunięcia środków przez międzynarodowe organizacje pozarządowe i rządy na Ukrainę. Doprowadziło to do zamknięcia lub znacznego ograniczenia wydajności większości z nich. Kiedy nastąpiło trzęsienie, instytucje medyczne na tych terenach nie były w stanie odpowiednio zareagować.

Region przeciwny Asadowi nie mógł także liczyć na wrogiego dyktatora. Przez trzy dni po trzęsieniu ziemi zamknięte pozostawały wszystkie przejścia graniczne z Turcją, którymi mogła dotrzeć pomoc. Po tym czasie Asad zezwolił na otwarcie przejścia Bab al-Hawa, jednak prowadzące do niego drogi są w fatalnym stanie, co sprawia, że jest ono mało funkcjonalne.

Dopiero tydzień po kataklizmie Asad przystał na otwarcie kolejnych dwóch przejść granicznych, którymi popłynęła pomoc. Nadal jednak nie było możliwości, aby przejechał tamtędy ciężki sprzęt, który ułatwiłby ratowanie ludzi spod gruzów. Tymczasem terytoria sprzyjające reżimowi, m.in. region Aleppo i Hama, otrzymują pomoc m.in. z Iranu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Arabii Saudyjskiej. Pomoc humanitarna dostarczana jest samolotami i dystrybuowana z Damaszku. Nie umniejsza to tragedii miejscowej ludności, za to dobitnie pokazuje, że mapa regionu dotkniętego kataklizmem pozostaje podzielona według stopnia sympatii do syryjskiego dyktatora. Spora część mieszkańców terenów zajmowanych przez rebeliantów to uchodźcy z innych części kraju, którzy uciekają przed reżimem. Tymczasem 57-letni satrapa cynicznie oskarża międzynarodowe rządy o to, że sankcje nałożone na Syrię uniemożliwiają niesienie pomocy poszkodowanym.

Pomoc międzynarodowa mimo sankcji

Po 12 latach wojny, w trakcie której Asad użył przeciwko swojemu narodowi prawie każdego rodzaju znanej nam broni, Syria była krajem pogrążonym w gruzach na długo przed niszczycielskim trzęsieniem ziemi. Już przed kataklizmem ponad 14 milionów Syryjczyków potrzebowało pomocy humanitarnej. Ta, wbrew słowom dyktatora, wcale nie jest ograniczana przez międzynarodowe sankcje. Asad próbuje wykorzystać sytuację, aby złagodzić sankcje nałożone na gospodarkę swojego reżimu.

W maju 2022 roku Rada UE o kolejny rok przedłużyła sankcje nałożone na Syrię wobec nieustających represji dotykających ludność cywilną. Sankcje UE wobec Syrii zostały wprowadzone w 2011 roku (sankcje ze strony USA trwają od 1979 roku, kiedy Amerykanie uznali Syrię za państwo wspierające terroryzm) i są wymierzone w firmy i przedsiębiorców, którzy czerpią korzyści z relacji z reżimem, a także z działań wojennych. Dotyczą również embarga na ropę naftową, syryjskich inwestycji, aktywów Syryjskiego Banku Centralnego znajdujących się na terenie UE oraz eksportu. Nie podlega im za to eksport żywności, leków i sprzętu medycznego. Stosowany jest także szereg wyjątków związanych z potrzebami humanitarnymi. W ciągu pięciu dni od trzęsienia ziemi reżim otrzymał setki ton pomocy od ONZ, Unii Europejskiej i 21 zagranicznych rządów. Stany Zjednoczony na 6 miesięcy zawiesiły sankcje nałożone na Syrię powiązane z pomocą humanitarną. Decyzja ogłoszona przez Departament Skarbu USA ma być swego rodzaju zapewnieniem dla banków i innych instytucji, że zaangażowanie się w pomoc w tym kraju nie będzie postrzegane jako współpraca z reżimem w Damaszku.

W samym tylko 2022 roku pomoc humanitarna dla Syrii wyniosła ponad 2 miliardy dolarów. Połowę tej kwoty przeznaczyły Stany Zjednoczone, 600 milionów dolarów Niemcy, a ponad 200 milionów różne organy UE i ONZ. Mimo tego pomoc niesiona cywilom pozostaje niewystarczająca.

W ubiegłym roku liczba syryjskich imigrantów, którzy przybyli do Europy, uległa podwojeniu. Dziś amerykański Middle East Institute ostrzega, że wiosną tego roku należy się spodziewać nowej fali uchodźców z północnej Syrii.

Sytuacja społeczno-gospodarcza w Syrii

Nie tylko budynki w całej Syrii, po latach wojny i niedawnym kataklizmie (a właściwie kilku – w kolejnych dniach Syrię i Turcję nawiedzały kolejne trzęsienia. Żadne jednak nie było tak silne jak to z 6 lutego) są doszczętnie zniszczone. To samo można powiedzieć o relacjach na linii państwo-obywatele.

Od momentu rozpoczęcia wojny w 2011 roku Baszszar al-Asad dwukrotnie wygrał fasadowe wybory prezydenckie. W ostatnich, w 2021 roku, zdobył 95% z 14 milionów oddanych głosów. W ciągu tych niemal 12 lat i dwóch wygranych kampanii prezydenckich połowa Syryjczyków musiała opuścić swoje domy, a ponad 5 milionów uciekło za granicę. PKB Syrii spadło w tym czasie o 60%. Podobnie wygląda sytuacja z syryjską walutą. Na początku 2014 roku za jednego dolara można było kupić 114 funtów syryjskich (SYP). Dziś – ponad 2500 SYP. Doprowadziło to większość społeczeństwa na skraj nędzy. W wielu miejscach państwo nie zapewnia podstawowych usług takich jak dostęp do opieki zdrowotnej, prądu, edukacji czy choćby wody.

Kryzys żywnościowy, którego bali się Syryjczycy po wybuchu wojny w Ukrainie, został złagodzony jedynie poprzez dostawy zboża ukradzionego Ukraińcom przez Rosjan. Sojusz z Putinem kosztuje jednak Syrię utratę części suwerenności.

Dla większości obywateli życie codzienne to nieustanna walka nawet wtedy, kiedy z nieba nie spadają bomby. Dla rodzin pozbawionych ojców poległych w czasie walk lub siedzących w więzieniu, często jedynym źródłem dochodu jest praca dzieci. Te imają się różnych zajęć, od prostych prac manualnych po ciężkie roboty w przemyśle naftowym. Odarte z dzieciństwa, nie pamiętają życia przed wojną – wiele z nich urodziło się po jej rozpoczęciu.

Poziom zaufania do rządu spada wprost proporcjonalnie do poziomu życia. Każda bomba spadająca na cywilów nie tylko pogarszała sytuację ekonomiczną w kraju, ale także wryła się w psychikę obywateli. Traumy, bezradność, bezrobocie, brak perspektyw – Syryjczycy znajdują się w rozsypce w niemniejszym stopniu niż ich domy, czego efektem jest m.in. wzrost spożycia tanich i dostępnych narkotyków, takich jak tableki Captagonu i jego substytuty. Środki te, wytwarzane z wielu rodzajów stymulantów, np. amfetaminy, cieszyły się powodzeniem na polu bitwy. Dziś równie często spotykane są na ulicach, a ich największym producentem i dystrybutorem jest właśnie państwo. Już w 2021 roku Center for Operational Analysis and Research wyceniało wartość syryjskiego eksportu tego narkotyku na 3,5 mld dolarów. Rok później było to już 5,7 mld. Dla porównania, legalny eksport syryjskich towarów wart jest około 800 milionów dolarów. Narkotyk trafia głównie do państw Europy Południowej, Afryki Północnej, Turcji i państw Zatoki Perskiej. Podczas syryjskiej okupacji Libanu (1976-2005) klan Asadów nawiązał wiele kontaktów z handlarzami i dystrybutorami marihuany i haszyszu. Szlaki wykorzystywane przez nich przyczyniły się do szybkiego rozwoju narkobiznesu w trakcie syryjskiej wojny. Oprócz Captagonu eksportuje się także haszysz i metamfetaminę, a na czele narkotykowego królestwa według New York Timesa ma stać Maher al-Assad, brat Baszszara. Syrię postrzega się dziś jako jedno z narko-państw, tj. państw, w których handel narkotykami odpowiada sporej części PKB. Z jednej strony miliardy dolarów dla reżimu, z drugiej – uzależnienie obywateli. 

Polityka klanu Asadów, która od lat ma na celu wzmocnienie władzy centralnej i osłabienie opozycji i narodu dawno nie miała się lepiej. Wpływ na to ma także sytuacja na arenie międzynarodowej, gdzie Baszszar al-Asad pomału przestaje być persona non grata. 

Powrót do łask Baszszara al-Asada

To, co jeszcze kilka lat temu było nie do pomyślenia, dziś wydaje się nieuniknione. Baszszar al-Asad nie upadnie, a inne głowy państw muszą się z tym pogodzić. Syryjski dyktator nie zniknie z mapy świata, prędzej czy później trzeba będzie więc powtórnie nawiązać z nim dialog.

Od kilkunastu miesięcy w regionie panuje tendencja normalizacji stosunków z Asadem. Trzęsienie ziemi tylko przyspieszyło ten proces, czego dowodem mogą być wydarzenia, które nastąpiły po kataklizmie:

  • 12 lutego – wizyta Abdullaha bin Zayeda Al Nahyana, Ministra Spraw Zagranicznych Zjednoczonych Emiratów Arabskich w Syrii. Dwa dni po spotkaniu z Asadem, Al Nahyan spotkał się z Anthony Blinkenem, Sekretarzem Stanu USA.  
  • 15 lutego – wizyta Aymana Safadiego, Ministra Spraw Zagranicznych Jordanii w Damaszku. Była to pierwsza wizyta jordańskiego dyplomaty od 2011 roku.
  • 19 lutego – wypowiedź saudyjskiego Ministra Spraw Zagranicznych, Faisala bin Farhana Al-Sauda na Konferencji Bezpieczeństwa w Monachium. Stwierdził on, że izolacja reżimu w Damaszku nie zdała egzaminu i w którymś momencie trzeba będzie wznowić dialog z Asadem. Wcześniej Arabia Saudyjska i ZEA finansowały opozycję i wspierały plany obalenia Baszszara w trakcie tzw. Arabskiej Wiosny. Dziś wspierają reżim w walce ze skutkami trzęsienia ziemi wysyłając pomoc materialną i finansową.
  • 20 lutego – wizyta Baszszara al-Asada w Omanie, państwie słynącym z mediacji pomiędzy zwaśnionymi stronami na Bliskim Wschodzie.

Oprócz państw, które wznawiają z Syrią stosunki dyplomatyczne i naprawiają nadszarpnięte relację, należy pamiętać także o tych, które w syryjskim konflikcie odgrywały główną rolę. Mowa tu przede wszystkim o Rosji i Iranie, a także pośrednio o Chinach. Wraz z rozpoczęciem wojny w Ukrainie Rosjanie, którym Asad zawdzięcza utrzymanie się u władzy, zmuszeni byli skupić większość swojej uwagi na tym konflikcie. Takiego obrotu spraw nie omieszkali wykorzystać irańscy ajatollahowie, dla których Syria pozostaje ważną strefą wpływów, także przez wzgląd na granicę z Izraelem. Irańskie siły przejęły obszary dotychczas kontrolowane przez wojska rosyjskie, m.in. Aleppo i wschodnią część Hims. Milicje irańskie wraz z Hezbollahem ze swobodą mogą transportować w regionie duże ilości broni i amunicji[1]. Powstają także specjalne jednostki pod dowództwem Iranu, których zadaniem są m.in. badania nad nowymi pociskami balistycznymi.

Podejście Chin nie różni się z kolei od strategii Partii Komunistycznej chociażby wobec państw afrykańskich. Chińskie pieniądze i know-how mogą być kluczowe w odbudowaniu kraju po niszczycielskim konflikcie i trzęsieniu ziemi[2]. Oznacza to potencjalnie ogromne kontrakty dla chińskich firm i większe wpływy na terenie Syrii. Dodatkowo Syria odgrywa ważną rolę w ramach chińskiej Inicjatywy Pasa i Szlaku (BRI). Po okresie zimnej wojny chiński rząd tylko dwukrotnie opowiedział się po jednej ze stron jakiegokolwiek konfliktu zbrojnego – w Sudanie i Syrii. Dowodzi to twierdzeniu, że Chińczycy wiążą z rządami Asada spore nadzieje lub pozostaje on po prostu bezpieczniejszą opcją, aniżeli chaos po obaleniu dyktatora, tak jak ma to miejsce do dzisiaj w Libii.

Wnioski

12 lat syryjskiej wojny pogłębiło i tak wyraźne podziały w kraju, w którym żyją obok siebie sunnici, chrześcijanie, druzowie czy będący u władzy alawici. Wygląda na to, że szybciej niż własny naród, zaufanie do dyktatora odzyska społeczność międzynarodowa. Nie pierwszy raz krwawy dyktator okaże się gwarantem choćby namiastki stabilizacji, która umożliwia prowadzenie interesów. Z drugiej strony niewielu aktorom zewnętrznym zależy na rośnięciu Syrii w siłę, toteż okresowa destabilizacja kraju wydaje się nieunikniona. Bez względu na to, jak wpłynie to na reżim Asada, perspektywy dla Syryjczyków nie są zbyt optymistyczne.

Foto: PAP/Abaca


Bibliografia:

[1] Domeracki K., Hezbollah i jego zaangażowanie w Syrii, W: Wiedza Obronna : kwartalnik Towarzystwa Wiedzy Obronnej. R. 40, [nr] 4 (2013), s. 23-37.

[2] Osiewicz P., Dynamika rozwojowa konfliktu zbrojnego w Syrii, [w:] Zeszyt 5 serii wydawniczej pt. (Nie)bezpieczeństwo międzynarodowe w XXI wieku. Przypadki – teorie – metody, dedykowanej profesorowi Włodzimierzowi Malendowskiemu, Poznań 2022

Bryjka F., Cywilizacyjne i geopolityczne uwarunkowania konfliktu zbrojnego w Syrii, Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki we Wrocławiu

Dmochowski T., Zewnętrzni aktorzy i ich interesy jako czynniki wojny domowej w Syrii, COLLOQUIUM WYDZIAŁU NAUK HUMANISTYCZNYCH I SPOŁECZNYCH KWARTALNIK 2/2015

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Grzegorz Kordylas Grzegorz Kordylas Autor artykułów prasowych i publikacji na temat geopolityki, państw Bliskiego Wschodu i Afryki, konfliktów zbrojnych i przestępczości międzynarodowej. Wcześniej redaktor sportowy zajmujący się ligą NBA. Ukończył studia magisterskie na kierunku Stosunki międzynarodowe ze specjalizacją Bliski Wschód na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Kontakt: g.kordylas@gmail.com

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Chiny, Indo-Pacyfik, Nowe technologie, Publikacje

Notatka z wydarzenia ‘’Measurement Problems: China’s GDP Growth Data and Potential Proxides’’: A Big Data China

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy.  W dniu 5…
  • Patrycja Mizera
  • 21 września, 2023
  • Analiza, Europa, Publikacje, Republika Czeska

Forum Polsko-Czeskie 2023: Czeska polityka zagraniczna. Wywiad z Šárką Shoup [cz. 2]

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Šárka Shoup - dyrektor Instytutu Polityki i Społeczeństwa. Šárka zajmuje się…
  • Michał Banasiak
  • 19 września, 2023
  • Analiza, Publikacje, Trójmorze

Postanowienia ósmego szczytu Inicjatywy Trójmorza w Bukareszcie

6-7 września 2023 r. w Bukareszcie odbył się szczyt i forum biznesowe Inicjatywy Trójmorza. Wydarzenie z roku na rok przyciąga…
  • Julita Wilczek
  • 14 września, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Grzegorz Kordylas Grzegorz Kordylas Autor artykułów prasowych i publikacji na temat geopolityki, państw Bliskiego Wschodu i Afryki, konfliktów zbrojnych i przestępczości międzynarodowej. Wcześniej redaktor sportowy zajmujący się ligą NBA. Ukończył studia magisterskie na kierunku Stosunki międzynarodowe ze specjalizacją Bliski Wschód na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Kontakt: g.kordylas@gmail.com
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Notatka z wydarzenia ‘’Measurement Problems: China’s GDP Growth Data and Potential Proxides’’: A Big Data China
    przez Patrycja Mizera
    21 września, 2023
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Czeska polityka zagraniczna. Wywiad z Šárką Shoup [cz. 2]
    przez Michał Banasiak
    19 września, 2023
  • Postanowienia ósmego szczytu Inicjatywy Trójmorza w Bukareszcie
    przez Julita Wilczek
    14 września, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas