Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
gru 01
Analiza, Australia i Oceania, Mniejszości etniczne, Nowa Zelandia, Prawo, Publikacje, Wielka Brytania

Wpływ maoryskiego zwyczaju na prawodawstwo Nowej Zelandii

1 grudnia, 2021
Wpływ maoryskiego zwyczaju na prawodawstwo Nowej ZelandiiPobierz

Artykuł w skrócie:

– Zwyczajowe prawo Maorysów (tikanga) posiada w nowozelandzkim systemie prawnym de iure status normy o charakterze ius cogens – normy prawnej bezwzględnie obowiązującej;

– nowozelandzki system prawny tworzą dwa źródła: ustawy wprowadzane przez ludność pochodzenia europejskiego (najpierw Brytyjczyków, a następnie suwerennych Nowozelandczyków) oraz zwyczaje przekazywane ustnie przez autochtonów;

– wbrew narastającej europeizacji w czasach kolonialnych, a współcześnie także globalizacji, język wraz z obyczajami maoryskimi funkcjonujące w praktycznie każdej dziedzinie życia publicznego czy prywatnego.

System prawa nowozelandzkiego[1] to nietypowa pod względem ustrojowym hybryda zwyczajowych oraz religijnych norm pochodzących od autochtonicznej mniejszości maoryskiej i brytyjskiego systemu prawa precedensowego (ang. common law). Już na wstępie należy podkreślić, iż zwyczajowe prawo Maorysów (tikanga) posiada de iure status normy o charakterze ius cogens – normy prawnej bezwzględnie obowiązującej, której stosowania nie można ograniczyć bądź wyłączyć. Wszelkie orzeczenia nowozelandzkich sądów i trybunałów, ale również akty stanowione przez parlament w Wellington lub wszelkie inne czynności administracyjne na poziomie rządowym czy samorządowym winny być podejmowane zgodnie z tikanga. Dotyczy to również prawa cywilnego, w tym pochówku zmarłych.

Naprzemienne przenikanie kultur i tradycji prawnych w porządku nowozelandzkim jest unikatowe, gdyż nigdzie w świecie, w byłych państwach Wspólnoty Narodów (dawnej Wspólnoty Brytyjskiej, ang. British Commonwealth) mniejszość etniczna nie posiada tak wysokiej rangi ustrojowej oraz ustawodawczej. Maorysi posiadają bardzo wysoką pozycję w społeczeństwie nowozelandzkim, a jako autochtoniczna mniejszość dobrze przystosowali się do nowego ustroju politycznego, już bez ingerencji polityki prowadzonej w Londynie. Dodatkowo należy zaznaczyć, iż osoby pochodzenia maoryskiego nie zostały wykluczone ze wspólnoty, jak miało to miejsce w innych państwach postkolonialnych, w tym w Australii, Kanadzie czy Stanach Zjednoczonych[2].

Nowozelandzki system prawny tworzą zatem dwa źródła: ustawy wprowadzane przez ludność pochodzenia europejskiego (najpierw Brytyjczyków, a następnie już suwerennych Nowozelandczyków) oraz zwyczaje przekazywane ustnie przez autochtonów. Rozwijając takie stwierdzenie, należy dodać, iż pierwszy zbiór norm, a zatem te przepisy, które powstały w ramach narzuconego kolonialnego systemu, trzeba podzielić na pochodzące albo od Imperium Brytyjskiego, jeszcze z czasów, gdy Aotearoa [oficjalna nazwa Nowej Zelandii w drugim języku urzędowym, tj. maoryskim, oznaczająca Kraina Długiej Białej Chmury] była brytyjską kolonią, a później dominium, albo od Nowej Zelandii[3].

Wreszcie drugim równoprawnym elementem systemu prawnego w Nowej Zelandii jest tikanga – maoryskie prawo zwyczajowe. Maoryskie plemiona opracowały wydajnie funkcjonujący system sprawowania władzy, a także struktur cywilnych zaakceptowanych i stosowanych na długo przed inwazją Brytyjczyków w XIX w. [Wielka Brytania uczyniła Wyspy swoją kolonią w 1840 roku[4]]. Zwyczajowe normy prawne regulowały szereg zagadnień w życiu codziennym Maorysów, jak m.in. prawo rodzinne, kwestie związane z handlem i prawem do ziemi, pokojowe rozwiązywanie konfliktów czy ochrona środowiska. Tikanga, o czym nie można zapominać, jest głęboko zakorzenione w wierzeniach, w religii, która ściśle powiązana jest z kultem sił przyrody. Mówi się wreszcie, iż prawo zwyczajowe pochodzi bezpośrednio z pragmatycznej wiedzy o warunkach geograficzno-społecznych Wyspy Północnej i Południowej, na które składa się państwo nowozelandzkie[5].

Tikanga nie zostało skodyfikowane jako jeden dokument czy kodeks, jednak posiada ono moc wiążącą dla wszystkich instytucji w państwie. Nadrzędność prawna zwyczajowego prawa Maorysów względem norm ustawowych potwierdzono w wielu precedensowych orzeczeniach sądów, ale przede wszystkim przez sam fakt ustanowienia naczelnego sądu prawa maoryskiego – Trybunału Waitangi.

Trybunał Waitangi rozpoczął działalność w 1975 roku[6]. Jego naczelnym celem jest ochrony zwyczaju maoryskiego w przestrzeni publicznej i prawnej. Pierwotnie został on jednak powołany, aby rozstrzygnąć historyczne żądania Maorysów wobec monarchii brytyjskiej. Praca sędziów Trybunału uzyskała współcześnie także inny istotny efekt poboczny. Otóż poprzez szereg orzeczeń wprowadzono do licznych aktów stanowionych normy wywodzące się wprost z Traktatu z Waitangi[7]. Ten dokument stanowi zaś najważniejszą w dziejach państwowości Nowej Zelandii cezurę czasową.

Traktat z Waitangi został podpisany 6 lutego 1840 roku jako układ pokojowy między wodzami maoryskimi a przedstawicielami korony brytyjskiej. Choć merytorycznie nie posada on już mocy wiążącej, to jednak ze względu na ogromny wpływ na kształtowanie się państwowości Nowej Zelandii[8], formalnie dokument ten – jako prawo stanowione – został włączony do katalogu źródeł konstytucyjnych w wyniku serii orzeczeń sądowych. Traktat z Waitangi składa się jedynie z 3 artykułów: uczynienie suwerenem od brytyjskiego monarchy, nadanie prawa własności ziemi wraz z bogactwami naturalnymi, a także zrównanie praw obywatelskich ludności autochtonicznej z kolonizatorami.

Obecnie około 12% ogółu społeczeństwa nowozelandzkiego stanowi mniejszość maoryska, podczas gdy językiem maoryskim, drugim oficjalnym językiem urzędowym władza mniej niż 4% populacji[9]. Co ciekawe, wbrew narastającej europeizacji w czasach kolonialnych, a współcześnie także globalizacji, język wraz z obyczajami maoryskimi funkcjonuje w praktycznie każdej dziedzinie życia publicznego czy prywatnego.

Bogate słownictwo zaczerpnięte z języka maoryskiego weszło na stałe do języka angielskiego używanego na terenie Nowej Zelandii. Informacje publiczne, znaki drogowe oraz prywatne reklamy zawierają tłumaczenie z języka maoryskiego, pomimo faktu relatywnie nikłej (biegłej) znajomości tego języka, ale de iure, zgodnie z ustawodawstwem[10]. W latach 70. XX wieku zaszły bowiem daleko idące zmiany w społeczeństwie nowozelandzkim (m.in. zrównano status publiczny kobiet oraz osób pochodzenia maoryskiego w służbie państwowej), a kwestie związane z mniejszością maoryską zaczęto traktować z powagą, mając świadomość krzywd, jakie poczyniono względem tej mniejszości. Dzisiaj funkcjonuje też wiele programów rządowych wspierania Maorysów, podczas gdy badania naukowe dotyczące Maorysów (Maori studies[11]) czy dotacje na naukę języka maoryskiego zyskały ogromną popularność.

Wreszcie wskazać trzeba, iż tradycyjna religia Maorysów przekłada się na życie publiczne i prywatne w Nowej Zelandii. Tapu w religii oraz tradycji (w tym kulturze prawnej) Maorysów, można interpretować jako „święte”, „duchowe ograniczenie” lub „domniemane zakazy”[12], a zatem wiążące przepisy. Istnieją dwa rodzaje tapu: prywatne (względem osób fizycznych) oraz publiczne (odnoszące się do społeczności). Dobitnym przykładem funkcjonowania tego wierzenia w przestrzeni publicznej jest kontestowanie budowy szosy asfaltowej na Cape Reinga – najdalej na północ wysuniętego cyplu Nowej Zelandii, kultowego celu wycieczek, a zarazem, zgodnie z wierzeniami Maorysów, ujścia dusz do krainy zmarłych. Podobnym przykładem było też blokowanie przez ludność maoryską kontynuacji autostrady na Wyspie Północnej, gdzie po długich negocjacjach udało się miejscowym władzom uzyskać zgodę maoryskich kapłanów. Argumentem Maorysów była właśnie konieczność ochrony tapu. Obecnie tapu obserwowane jest głównie w kwestiach związanych z chorobą, zgonem czy pochówkiem. Naruszenie tego niepisanego zbioru praw grozi bowiem karą bogów[13].

Komisja Prawa Nowej Zelandii w swoim raporcie zatytułowanym „Zwyczaje i wartości maoryskie w prawie nowozelandzkim” stwierdziła, że strona rządowa wraz z przedstawicielami Maorysów dążą do kompromisu prawno-społecznego, szukając wspólnych podstaw w tworzeniu oraz interpretowaniu norm prawnych. Przedstawiciele maoryskich władz, działacze społeczni, jak również urzędnicy samorządowi i politycy nowozelandzcy ustanawiają liczne akty prawne na różnych szczeblach, skupiając zbieżne wartości w często kontrowersyjnych czy spornych kwestiach, aby następnie zaprezentować efekty spełniające de facto oczekiwania obu narracji oraz de iure biorąc pod uwagę prawo zwyczajowe Maorysów.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż od wielu lat obserwuje się tendencję „rekompensacyjną” względem mniejszości autochtonicznej w Nowej Zelandii ze strony władz lokalnych oraz rządu. Niepodległe państwo [od 1947 roku – przyp. aut.] stara się uczynić zadość szkodom poczynionym przez brytyjskich kolonizatorów względem Maorysów, bezprawnemu wywłaszczaniu ziemi, celowemu mataczeniu, falsyfikowaniu umów cywilnych, a wreszcie także zabójstwom na tle narodowościowym podczas licznych wojen maoryskich. Ponadto, ze względów wizerunkowych Nowa Zelandia ma świadomość skarbu w postaci tradycji maoryskiej, która świetnie służy do promocji kraju jako otwartego, pokojowego oraz różnorodnego kulturowo i etnicznie, co przyciąga nie tylko turystów, ale i naukowców, artystów, dziennikarzy, a także inwestorów.


[1] Autorka odbywała studia doktoranckie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Victorii w Wellington w latach 2015–2016. Podczas pobytu naukowego badała również maoryskie prawo zwyczajowe. Dodatkowo kontakt na polu osobistym z przedstawicielami mniejszości dostarczył wiele cennych informacji do rozważań.

[2] Autorka przekonała się o tym osobiście podczas badań prowadzonych w Toronto w lipcu 2013 roku. Obserwowała ona zachowania Inuitów (Indian kanadyjskich), którzy w następstwie stałego i celowego obchodzenia prawa przez ludność kolonialną, a także nieumiejętności asymilacji przedstawicieli plemion, dołączyli do lumpenproletariatu. Niestety wielu z nich znajduje się na ulicach miast, żebrząc o pomoc.

[3] S. Bożyk, System konstytucyjny Nowej Zelandii, Biblioteka Sejmowa, Warszawa2009; G.W.R. Palmer, Geoffrey, Unbridled Power: An Interpretation of New Zealand’s Constitution & Government, Oxford University Press, Oxford 1987.

[4] Dla ścisłości należy dodać, iż już wcześniej, bo w 1642 roku, holenderski badacz Abel Janszoon Tasman okrył te terytoria nazywając je Nieuw Zeeland na cześć żeglarskiej prowincji ówczesnych Niderlandów – Zelandii.

[5] The Law Commission of New Zealand, Maori Custom and Values in New Zealand Law, Study Paper 9, Wellington 2011.

[6] Na podstawie ustawy Treaty of Waitangi Act 1975 z 10 października 1975 r. (Public Act 1975 No 114).

[7] Wywiad przeprowadzony przez Autorkę z pracownicą Trybunału Waitangi, Nyenyezi Siameja, Wellington 11.03.2015 r.

[8] Por. M. Sprengel, J. Siekiera, J. Eska-Mikołajewska, Państwowość, gospodarka i bezpieczeństwo Nowej Zelandii – historia i współczesność, PTE, Poznań 2020.

[9] CIA World Factbook, New Zealand: https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/new-zealand/ (dostęp 3.11.2021).

[10] The Māori Language Act 1987 z 20 czerwca 1987 roku (Public Act 1987 No 176).

[11] Tu pionierem jest zdecydowanie Uniwersytet Waikato w Hamilton, na którym Autorka prowadziła badania podczas trzech miesięcy w 2015 roku.

[12] J. Andersen, Maori Religion, „The Journal of the Polynesian Society” 49(196)/1940, s. 511–555.

[13] E. Best, Some Aspects of Maori Myth and Religion: Illustrating the Mentality of the Maori and his Mythopoetic Concepts, W.A.G. Skinner, Government Printer, Wellington 1922.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
dr Joanna Siekiera Dr Joanna Siekiera. Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques. Uzyskała certyfikaty Rosyjskiej Szkoły Prawa Humanitarnego, UN CIMIC Training School oraz NATO Stability Policing Centre of Excellence.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Publikacje, Rosja

Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – maj 2025

Autorzy: Ksawery Stawiński, Adam Jankowski 08.05.25 Umowa Surowcowa Ósmego maja ukraiński parlament ratyfikował tak zwany Mineral Deal. Oficjalna, mniej dźwięczna,…
  • Adam Jankowski
  • 15 czerwca, 2025
  • Chiny, Indo-Pacyfik, Publikacje, Unia Europejska

PRZEGLĄD WYDARZEŃ UE-CHINY MAJ 2025

Autorzy: Mikołaj Woźniak, Konrad Falkowski. Wsparcie merytoryczne: Łukasz Kobierski 9.05. Słowacko-chińskie rozmowy w Moskwie Na tle uroczystości związanych z obchodami…
  • Mikołaj Woźniak
  • 15 czerwca, 2025
  • Analiza, Nowe technologie, Publikacje

Suwerenność technologiczna – nowe wyzwanie dla geopolityki europejskiej

W XXI wieku bardziej niż kiedykolwiek rywalizacja państw przeniosła się do sfery technologii. W związku z tym od kilkunastu lat…
  • dr Tomasz Pawłuszko
  • 8 czerwca, 2025
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

dr Joanna Siekiera Dr Joanna Siekiera. Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques. Uzyskała certyfikaty Rosyjskiej Szkoły Prawa Humanitarnego, UN CIMIC Training School oraz NATO Stability Policing Centre of Excellence.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – maj 2025
    przez Adam Jankowski
    15 czerwca, 2025
  • PRZEGLĄD WYDARZEŃ UE-CHINY MAJ 2025
    przez Mikołaj Woźniak
    15 czerwca, 2025
  • Suwerenność technologiczna – nowe wyzwanie dla geopolityki europejskiej
    przez dr Tomasz Pawłuszko
    8 czerwca, 2025

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2024 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas