Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
lis 24
Afryka i Bliski Wschód, Analiza, Europa, Francja, Migracje, Polityka wewnętrzna, Publikacje, Wybory

Wybory we Francji i problem migracji. Prognoza na 2022 r.

24 listopada, 2021
Wybory we Francji i problem migracji. Prognoza na 2022 r.Pobierz

Artykuł w skrócie:

– Pomimo zmniejszenia napływu osób spoza Unii Europejskiej do państw członkowskich po kryzysie w 2015 roku, Francja jest wciąż obierana za główny kierunek migracji;

– obecnie szacuje się, że liczba nielegalnych migrantów we Francji wynosi prawie 600 tysięcy osób;

– Emmanuel Macron nie boi się krytykować Niemiec, Włoch i Hiszpanii za nieskuteczną politykę migracyjną i brak odpowiedzialności, tj. otwieranie i zamykanie granic bez ustalonego planu;

– decyzja E. Macrona o przyjęciu choćby części Afgańczyków stanowiła niezwykle ważny krok w kierunku uzyskania wsparcia od środowisk lewicowych;

– na koniec pięcioletniej kadencji francuskiego prezydenta kluczowe nie będzie zdrowie, bezpieczeństwo czy ekonomia, ale powracający temat migracji.

Wstęp

Republika Francuska zmaga się z problemem migracji o charakterze wewnętrznym i zewnętrznym, który jest nieprzerwanie widoczny od zakończenia II wojny światowej. W wymiarze państwowym pojawiają się wyzwania natury kulturowej, społecznej, wyznaniowej, edukacyjnej, ekonomicznej i bezpieczeństwa. Międzynarodowe zaangażowanie Francji, które ma ścisły związek z migracją, to przede wszystkim misje wojskowe, współpraca gospodarcza z byłymi koloniami oraz inwestycje w Afryce. Każdy prezydent V Republiki podkreślał potrzebę stworzenia warunków do regulowanego przyjmowania migrantów w kraju, ale dotychczas żaden z nich nie potrafił przedłożyć szczegółowej, długofalowej i efektywnej strategii. Emmanuel Macron, na blisko pół roku przed wyborami prezydenckimi, będzie musiał przedstawić plan działania w obliczu kolejnej fali osób ubiegających się o azyl.

Francja w liczbach

Do połowy lat 70-tych, ze względu na zapotrzebowanie na siłę roboczą wynikające z okresu powojennego, wśród przybywających do Francji imigrantów przeważali mężczyźni. Po 1974 roku nastąpił spadek zainteresowania migracją zarobkową na rzecz migracji rodzinnej. Od tego czasu udział kobiet w przepływach imigracyjnych znacznie wzrósł i w 2020 roku stanowią one 52% imigrantów, w porównaniu z 45% w 1946 i 44% w 1975 roku. W szczególności ten trend jest widoczny wśród imigrantów z Afryki (Maghrebu i Afryki Subsaharyjskiej). Oprócz tego, wzrosły także kwalifikacje i poziom wykształcenia przybywających. W 1975 roku tylko 3% imigrantów posiadało wykształcenie wyższe, a w 2020 roku było to 30%.

Według danych za 2020 rok imigranci stanowią 12,7% mieszkańców Republiki Francuskiej, a ponad 1,7 mln osób urodzonych za granicą z racji prawa krwi otrzymało status obywatela Francji. Wraz z obecnie przebywającymi w kraju imigrantami (6,8 mln), łącznie 8,5 mln osób mieszkających we Francji urodziło się za granicą.

Pomimo zmniejszenia napływu osób spoza Unii Europejskiej do państw członkowskich, po kryzysie w 2015 roku, Francja jest wciąż obierana za główny kierunek migracji. W latach 2016-2020 średnio 100 tysięcy osób rocznie ubiegało się o azyl (rekordowo 122 tysiące w 2018 roku). Pomimo dużej ilości zainteresowanych, każdego roku tylko 20 tys. osób otrzymywało status uchodźcy, 20 tyś. zgodę na pobyt tymczasowy, a pozostali – stanowiący większość – pozostawali nielegalnie w kraju. W przypadku ich zatrzymania, byli oni deportowani, jednak wielu osiedliło się na stałe w gettach i obozowiskach.

Kwestia osób nieposiadających dokumentów potwierdzających legalny pobyt we Francji, będzie stanowić duże wyzwanie nie tylko wobec programu wyborczego E. Macrona, ale każdego polityka starającego się o fotel prezydencki. Obecnie szacuje się, że liczba nielegalnych migrantów we Francji wynosi prawie 600 tysięcy. Ponadto liczba ta będzie rosnąć z uwagi na fakt, że trwająca pandemia znacznie utrudniła podróże. Stopniowo doszło jednak do zmniejszania kontroli, choćby na granicy z Belgią, gdzie przebywa ponad 150 tysięcy osób bez dokumentów.

Migranci z Afganistanu

Rzecznik francuskiego rządu Gabriel Attal zapowiedział na konferencji w sierpniu br. po wycofaniu wojsk amerykańskich, że Francja – jak co roku – przyjmie kilka tysięcy Afgańczyków. Podkreślił, że Paryż, na czele z prezydentem Macronem, od lat wspiera uciekających przed wojną uchodźców, a w tym roku ponownie udzieli im schronienia. Ponadto bronił E. Macrona, który po ewakuacji amerykańskich sił z Bliskiego Wschodu mówił o potrzebie zawiązania międzynarodowej inicjatywy, rozlokowania migrantów w różnych państwach, zabezpieczenia szlaków nielegalnej migracji oraz ochrony przed grupami przestępczymi, stanowiącymi zagrożenie dla Europy. Te wypowiedzi wywołały oburzenie wielu opozycjonistów lewicy i kilku stowarzyszeń działających na rzecz praw człowieka we Francji. Oprócz tego, prezydenta krytykowano w mediach społecznościowych i porównywano do skrajnie prawicowej Marine Le Pen. W odpowiedzi Pałac Elizejski wydał oświadczenie informujące o organizacji pomocy dla osób przybywających na terytorium Francji z Kabulu. Prawdą jest, że w ciągu ostatnich 3 lat największą liczbę przyjętych uchodźców z Afganistanu w Europie odnotowała Francja, obecnie jest ich w kraju ponad 50 tysięcy. W 2020 roku o udzielenie ochrony (po raz pierwszy, gdyż można się starać kilkukrotnie) 8 886 wniosków złożyli Afgańczycy.

Dla E. Macrona problem migracji z Afganistanu będzie największym wyzwaniem w nadchodzącej kampanii wyborczej. Z jednej strony, chcąc uzyskać wsparcie lewicowego elektoratu, musi powrócić do tonu, który utrzymywał w latach 2015-2017. Prezydent wówczas utrzymywał, że uchodźcy stanowią nową siłę dla państwa (roboczą, naukową), podkreślając posiadanie przez nich unikalnych kwalifikacji oraz fakt, że przyjęcie do siebie ludzi w potrzebie jest zgodne z francuskimi tradycjami. Wpisuje się to w jego ostatnie stwierdzenia, w których wskazał, iż Francja od zawsze była krajem migracji, pomagającym innym w sytuacjach kryzysowych. W takim ujęciu jego głównym rywalem jest Jean-Luc Mélenchon, dysponujący planem na organizację przyjęcia migrantów nie tylko w kraju, ale także całej Unii Europejskiej. Jego pozycja będzie niezwykle silna, jeśli uda mu się przejąć w całości lewicowy elektorat.

Z drugiej strony urzędujący prezydent – którego pierwsza kadencja upływa w 2022 roku – doskonale zdaje sobie sprawę, że jego największym rywalem politycznym pozostaje Marine Le Pen i jej skrajnie prawicowa partia Rassemblement National, która swoją popularność zbudowała na silnej postawie antyimigracyjnej. Celem przekonania do siebie elektoratu prawicy, E. Macron wskazuje, że to przede wszystkim migranci mają obowiązki wobec państwa i muszą szanować jego wartości oraz obywateli.

Sprawy Międzynarodowe

Paryż zaznacza, że w kwestii azylu i migracji Unia musi zreformować swoją politykę, aby uczynić ją bardziej skuteczną i spójną. Co więcej, Emmanuel Macron nie boi się skrytykować Niemiec, Włoch i Hiszpanii za nieskuteczną politykę migracyjną i brak odpowiedzialności – otwieranie i zamykanie granic bez ustalonego planu. W maju br. podkreślił, że spośród pół miliona Syryjczyków i Irakijczyków, którzy przybyli w 2015 roku do Niemiec, a nie otrzymali statusu uchodźcy, większość trafiła ostatecznie do Francji. Podkreśla także swoją proeuropejskość, jednocześnie wskazując na wagę współpracy międzynarodowej w kontekście zmian dotyczących prawa migracyjnego.

Francja za sprawą E. Macrona bardzo mocno angażowała się w międzynarodowe operacje wojskowe, rozbudowując bazę w Gujanie Francuskiej, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Mali i Senegalu. Choć wycofanie części żołnierzy z misji Barkhane spełniło oczekiwania większości jego wyborców, to faktyczny rezultat – rozrost grup terrorystycznych – sprawia, że Francja utraciła kontrolę nad Sahelem i poniosła porażkę w regionie, co w przyszłości może prowadzić do kolejnej fali terroryzmu na terytorium Republiki.

W obliczu pojawiających się wyzwań na styku migracji i terroryzmu, francuski prezydent starał się przez całą kadencję nie zrazić do siebie wyznawców Islamu. Mimo że jego działania wielokrotnie nie były skuteczne, jak gdy wskazywał, że należy skontrolować wszystkie meczety w kraju, to ostatecznie będzie mógł liczyć na ich głos, np. w starciu z Marine Le Pen. Co więcej, jego ostatnie rozmowy z Iranem oraz Irakiem będą kluczowe dla budowania narracji o rozumieniu świata Islamu i poszukiwania porozumienia z wyznawcami tej religii.

Wnioski

Decyzja E. Macrona o przyjęciu choćby części Afgańczyków stanowiła niezwykle ważny krok w kierunku uzyskania wsparcia od środowisk lewicowych. Ponadto odnosząc się do intensyfikacji pomocy dla Afryki – w tym wsparcia gospodarki, celem złagodzenia skutków kryzysu wywołanego Covid-19 – zasygnalizował wyborcom centrolewicowym, że wciąż o nich pamięta. Jednocześnie prezydent będzie się starał o utrzymanie poparcia ruchów antyimigracyjnych, gdyż na pewno odwoła się do uchwalonych za jego kadencji  ustaw na rzecz bezpieczeństwa i walki z Covid-19, podkreślając potrzebę zwiększonej kontroli przyjeżdżających do kraju. Wydaje się zatem, że budowanie pozycji opartej na balansowaniu na krawędziach poglądów jest jedyną opcją, jaką posiada E. Macron. Nie może on sobie pozwolić na politykę walki z terroryzmem, islamem oraz migracją, gdyż nie pokona w tym względzie M. Pen. Utrzymując choć częściowe poparcie od zwolenników udzielania przybywającym azylu, uzyska brakujące punkty procentowe, potrzebne do reelekcji.

Z powodu pandemii Covid-19, setki rodzin z Afryki i Bliskiego Wschodu nie mogły dołączyć do swoich krewnych we Francji, mimo że zostały do tego upoważnione. Dziewięć organizacji pozarządowych, w tym Liga Praw Człowieka, Amnesty International France i ANAFÉ (fr. Association nationale d’assistance aux frontières pour les étrangers), złożyło pozew zbiorowy przed Radą Stanu (fr. Conseil d’Etat) w celu zakwestionowania niewydawania wiz umożliwiających łączenie rodzin. Choć trwa to już od dwóch lat, E. Macron i jego administracja wciąż ich nie rozwiązali. Gdy w 2022 roku po raz kolejny powróci problem łączenia rodzin, będą to ostatnie miesiące kadencji – od stycznia do kwietnia – w trakcie zimy i przewidywanej kolejnej fali zachorowań na Covid-19. Wymusi to na urzędującym prezydencie podjęcie istotnej decyzji – koncentrować się na pandemii, czy wspierać procesy migracyjne. Mając na uwadze nadchodzące wybory, kolejny ruch wydaje się oczywisty i w narracji publicznej E. Macron podkreśli, jak ważne jest dla niego przyjęcie migrantów – czym zyska uznanie w ich oczach, ale jednocześnie wskaże na priorytet, którym jest zdrowie obywateli.

Na koniec pięcioletniej kadencji kluczowe nie będzie zdrowie, bezpieczeństwo czy ekonomia, ale powracający temat migracji. Przedstawiane przez La République en marche propozycje dla prawicy i skrajnej prawicy nie są dla nich wystarczające, a połączenie problemu ekstremizmu z prawem migracyjnym jest wykorzystywane do obnażenia braku pomysłu E. Macrona na rozwiązanie wyzwań wewnętrznych. Dotychczas motorem retorycznym obietnic wyborczych było wykorzystywanie różnic między uchodźcami, których należy przyjąć zgodnie z zobowiązaniami prawnymi, a migrantami ekonomicznymi z Afryki i Bliskiego Wschodu. Prezydent Francji odwoływał się jak zawsze do zaangażowania całej Europy i ochrony granic, niejako zrzucając odpowiedzialność indywidualną państwa na innych członków UE. Wydaje się, że mimo obecnego napływu ludności, będzie się starał podtrzymać tę retorykę aż do pierwszej tury, która planowana jest na 10 kwietnia 2022 roku, co niemal na pewno pozwoli mu na utrzymanie się przy władzy.

Należy zatem spodziewać się II kadencji Emmanuela Marcona. Po ostatnim dość udanym spotkaniu z prezydentem Andrzejem Dudą, można żywić nadzieję, że Polska zaangażuję się w prowadzenie polityki zagranicznej również na linii Warszawa – Paryż. Jest to nie tylko niezbędny, ale też mądry ruch w procesie budowania niezależności od Amerykanów, którzy coraz mniej będą się angażować w Europie, koncentrując się na Chinach.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Dr Aleksander Olech Dr Aleksander Olech. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Doświadczenie badawcze zdobywał m.in. na Université Jean Moulin Lyon 3, Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Pradze, Instytucie Wspierania Pokoju i Zarządzania Konfliktami w Wiedniu, NATO Energy Security Centre of Excellence w Wilnie i NATO Centre of Excellence Defence Against Terrorism w Ankarze. Stypendysta OSCE & UNODA Peace and Security, NATO 2030 Global Fellowship oraz Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Główne zainteresowania badawcze to terroryzm, międzynarodowa współpraca na rzecz bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Publikacje, Wywiad

Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Jan Macháček - czeski felietonista i muzyk. Zajmuje się kwestiami politycznymi,…
  • Michał Banasiak
  • 3 października, 2023
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Korea Południowa, Publikacje

Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych

Kontrakty na dostawy broni między Polską a Koreą Południową doprowadziły do bliskiej współpracy w sektorze obronnym między azjatyckim oraz europejskim…
  • Jakub Witczak
  • 28 września, 2023
  • Analiza, Europa, Publikacje

Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Maciej Ruczaj - absolwent Uniwersytetu Karola w Pradze, publicysta, analityk i…
  • Michał Banasiak
  • 26 września, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Dr Aleksander Olech Dr Aleksander Olech. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Doświadczenie badawcze zdobywał m.in. na Université Jean Moulin Lyon 3, Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Pradze, Instytucie Wspierania Pokoju i Zarządzania Konfliktami w Wiedniu, NATO Energy Security Centre of Excellence w Wilnie i NATO Centre of Excellence Defence Against Terrorism w Ankarze. Stypendysta OSCE & UNODA Peace and Security, NATO 2030 Global Fellowship oraz Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Główne zainteresowania badawcze to terroryzm, międzynarodowa współpraca na rzecz bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy
    przez Michał Banasiak
    3 października, 2023
  • Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych
    przez Jakub Witczak
    28 września, 2023
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze
    przez Michał Banasiak
    26 września, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas