Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
maj 15
Analiza, Ekologia, Europa, Norwegia, Publikacje

Zielony Sojusz UE i Norwegii – co z niego wynika?

15 maja, 2023

Unia Europejska i Norwegia mają długą historię współpracy w obszarze ochrony środowiska i działań na rzecz zielonej transformacji. W ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) Norwegia ma dostęp do jednolitego rynku UE i uczestniczy w programach unijnych, w tym w obszarze ochrony środowiska. W ostatnich latach UE i Norwegia zacieśniły współpracę w zakresie walki ze zmianami klimatycznymi i przyspieszenia transformacji energetycznej. Współpraca obejmuje między innymi wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk w dziedzinie odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej oraz wdrażania polityk klimatycznych.

W lutym 2022 roku premier Norwegii Jonas Gahr Støre i przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen ogłosili plany wzmocnienia współpracy między Norwegią a UE w zakresie klimatu, energii i przemysłu. Podczas dyskusji politycznych omówiono konkretne plany zacieśnienia współpracy w obszarach takich jak produkcja baterii, surowce krytyczne i energia, a także stworzono ogólne ramy dla wzajemnie korzystnej współpracy w zielonych sektorach. Norwegia, UE i państwa członkowskie UE zadeklarowały przeznaczenie środków na rozwój bardziej zrównoważonej, ekologicznej gospodarki w nadchodzących dziesięcioleciach. Przewodnicząca von der Leyen podkreśliła, że Norwegia jest niezawodnym partnerem UE w dążeniu do zbudowania kontynentu neutralnego dla klimatu i że Zielony Sojusz wzmacnia więź między Norwegią a UE oraz pozwala na wspólne projektowanie lepszej przyszłości[1].

Pod przewodnictwem wiceprzewodniczącego wykonawczego ds. Europejskiego Zielonego Ładu Fransa Timmermansa, UE i Norwegia przygotowały Zielony Sojusz, który koncentruje się na kilku priorytetowych obszarach. Należą do nich walka ze zmianą klimatu poprzez intensyfikację działań związanych z przystosowaniem się do zmian klimatycznych oraz ustalanie cen emisji dwutlenku węgla, a także zatrzymywanie utraty różnorodności biologicznej, degradacji lasów i wylesiania, promowanie gospodarki o obiegu zamkniętym, opracowanie standardów gospodarowania chemikaliami i odpadami oraz zrównoważone zarządzanie oceanami[2]. Sojusz skupia się również na wspieraniu transformacji przemysłowej w kierunku bardziej ekologicznego podejścia, przyspieszeniu przejścia na czystą energię oraz dekarbonizacji sektora transportu. Współpraca ma na celu również ustanowienie globalnych standardów dla innowacyjnych rozwiązań środowiskowych oraz zwiększenie inwestycji na rzecz zrównoważonego rozwoju[3].

Przed podpisaniem porozumienia z Unią Europejską, premier Norwegii Jonas Gahr Støre zaznaczył potrzebę odejścia od paliw kopalnych, szczególnie w kontekście rosyjskiej agresji na Ukrainę. Stwierdził, że Europa zdaje sobie sprawę z konieczności przyspieszenia zielonej transformacji.

„Norwegia dąży do osiągnięcia naszych celów klimatycznych w ścisłej współpracy z naszymi europejskimi partnerami. Jesteśmy zintegrowani z gospodarką europejską, a ten Zielony Sojusz dostarcza bardzo kompleksowej odpowiedzi na pytanie, jak to zrobimy”[4]. – premier Jonas Gahr Støre

Norwegia zakłada, że porozumienie z UE pomoże w szybkim rozwoju kraju, szczególnie w zakresie energetyki odnawialnej i przyczyni się do wzrostu miejsc pracy w sektorze zielonego przemysłu. Strony zobowiązały się do osiągnięcia celów dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55% do 2030 roku w porównaniu z poziomem z 1990 roku oraz do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 roku[5]. W ramach sojuszu planowane jest wprowadzenie opłat za emisję gazów cieplarnianych, usuwanie dwutlenku węgla oraz jego wychwytywanie, a także przyspieszenie przejścia na czystą energię, zwłaszcza z wykorzystaniem wodoru i energii z odnawialnych źródeł morskich. Celem sojuszu jest również obniżenie emisji sektora transportu, z uwzględnieniem neutralności pod względem emisji gazów cieplarnianych oraz promowanie żeglugi bezemisyjnej[6].

Raport Ministerstwa Transportu

Ministerstwo Transportu pod koniec marca 2023 roku opublikowało raport dotyczący redukcji emisji spalin w sektorze transportowym Norwegii, który stwierdza, że osiągnięcie celów klimatycznych do 2030 roku jest niemal niemożliwe. Według ministra transportu Jona-Ivara Nygårda wyniki raportu nie są zaskakujące, a raczej potwierdzają faktyczną sytuację w sektorze transportowym[7]. W raporcie norweskich instytucji odpowiedzialnych za transport zaproponowano radykalne środki m.in. drastyczne podwyższenie cen paliw i obniżkę cen transportu publicznego, w celu realizacji założeń klimatycznych do 2030 roku. Jednak minister transportu odrzuca te metody, twierdząc, że są one niepraktyczne i niemożliwe do zrealizowania[8]. Zamiast tego, rząd Norwegii planuje kontynuować wysiłki w dziedzinie zmian technologicznych, aby w sektorze transportowym mogły znaleźć zastosowanie metody zeroemisyjne. Zdaniem ministra, jeśli jedna branża nie spełni wymogów klimatycznych, to inne branże również zostaną dotknięte ograniczeniami przekraczającymi cel redukcji emisji CO2 wynoszący 55% do 2030 roku.

Norweska strategia wodorowa

Norwegia aktywnie rozwija gospodarkę wodorową, wykorzystując swoje rezerwy gazu i potencjał morskiej energii wiatrowej do produkcji zarówno niebieskiego, jak i zielonego wodoru. Jednakże większość stosowanego obecnie wodoru w Norwegii to „szary” wodór, produkowany przez reformowanie gazu ziemnego bez wychwytywania i składowania CO2[9].

W celu stworzenia przyjaznej środowisku gospodarki wodorowej, norweski rząd w ciągu kilku lat opracował szereg planów politycznych mających na celu rozwój wykorzystania zielonego wodoru. W ramach tych działań rząd zapewnia wsparcie finansowe dla projektów infrastrukturalnych oraz programów badawczo-rozwojowych. Zgodnie z planem rząd zamierza zainwestować co najmniej 500 milionów koron norweskich w badania i rozwój sektora wodorowego w ciągu dekady. W ramach tych działań rząd planuje finansowanie projektów badawczych na uniwersytetach i w instytutach, a także partnerstwa z przemysłem w celu opracowania i wdrożenia technologii produkcji zielonego i niskoemisyjnego wodoru[10].

Norwegia rozważa również wprowadzenie systemu kontraktów różnicowych (CfD) jako narzędzia wsparcia dla projektów związanych z zielonym i niskoemisyjnym wodorem. CfD to umowy finansowe między państwem a podmiotem rynkowym, w których wytwórca np. wodoru otrzymuje cenę rynkową oraz pozostałą różnicę między ceną rynkową a umowną ceną wykonania, co zapewnia im umowną cenę za każdy sprzedany produkt. Wraz ze zmianami cen rynkowych wielkość wypłat w ramach kontraktu będzie się zmieniać, a jeśli cena rynkowa przekroczy umowną cenę wykonania, producent będzie zobligowany do zwrotu różnicy państwu[11]. Norweski rząd rozważa wprowadzenie systemu CfD, którego celem będzie pokrycie niekorzystnej sytuacji w zakresie kosztów operacyjnych niskoemisyjnego wodoru w stosunku do wysokoemisyjnych alternatyw. Taki system byłby częścią pakietu środków prawno-finansowych mających na celu wspieranie wykorzystania wodoru na dużą skalę w wielu obszarach jako środka otwierającego strategiczne możliwości szerszej dekarbonizacji sektora przemysłowego[12]. Przewiduje się również opracowanie ram regulacyjnych, które będą promować wykorzystanie wodoru. W tym celu planowane jest ustanowienie standardów produkcji i wykorzystania wodoru oraz stworzenie zachęt finansowych dla technologii wodorowej. Obecnie w norweskim prawie nie ma bezpośrednich przepisów regulujących gospodarkę wodorową. Ustawy o energii i kontroli zanieczyszczeń regulują w sposób ogólny sektor energetyczny w Norwegii, w tym produkcję, dystrybucję i wykorzystanie energii i wodoru. Norweska Dyrekcja Zasobów Wodnych i Energii odpowiada za regulację sektora energetycznego i wydaje licencje na produkcję oraz dystrybucję lub przesył energii. Brak odpowiednich ram prawnych stanowi barierę dla rozwoju gospodarki wodorowej w Norwegii. Norweskie ustawodawstwo nie zawiera definicji zielonego i niebieskiego wodoru oraz brakuje w nim systemu gwarancji pochodzenia. Istnieje także brak jednoznacznego określenia zasad dla dystrybucji, przesyłu i sprzedaży wodoru do odbiorców końcowych. Norweski ustawodawca powinien zadbać o opracowanie przepisów w sposób zbliżony do projektowanej treści dyrektywy UE w sprawie wspólnych zasad dla rynków wewnętrznych w odniesieniu do gazów odnawialnych i naturalnych oraz wodoru, aby ułatwić handel tym dobrem między Norwegią a państwami członkowskimi UE.

Norwegia i Niemcy zacieśniają współpracę w produkcji i handlu zielonym wodorem

Norwegia prowadzi handel międzynarodowy wodorem, szczególnie z Niemcami. W ciągu ostatnich lat, oba kraje podpisały wiele umów, które mają na celu zwiększenie współpracy w produkcji i handlu zielonym wodorem. W czasie kryzysu energetycznego w 2022 roku Norwegia stała się ważnym partnerem Niemiec, gdyż Niemcy zostały odcięte od dostaw gazu z Rosji. Norwegia dostarczała wówczas najwięcej gazu do Niemiec, a Berlin wraz z Oslo zacieśniali swoją kooperację w zakresie bezpieczeństwa infrastruktury energetycznej[13]. Współpraca obu krajów w dziedzinie energii opiera się nie tylko na handlu surowcami, ale także na nowych obszarach związanych z transformacją energetyczną i dekarbonizacją gospodarki. Niemcy będą potrzebować coraz więcej niskoemisyjnego wodoru, którego nie będą w stanie wyprodukować samodzielnie, natomiast Norwegia ma dogodne warunki do produkcji zarówno niebieskiego, jak i zielonego wodoru, a także do składowania CO2 pod dnem morskim. Długofalowa współpraca w tych dziedzinach jest dla obu krajów kluczowa i opiera się na wzajemnym uzupełnianiu się ich interesów[14].

5 stycznia 2023 roku RWE i Equinor podpisały umowę o strategicznej współpracy, która wpisuje się w sojusz energetyczny między Niemcami a Norwegią oraz w plany transformacji niemieckiego sektora elektroenergetycznego. Zgodnie z uzgodnieniami z władzami RFN i Nadrenii Północnej-Westfalii, RWE przyspieszy wygaszenie elektrowni na węgiel brunatny o osiem lat, do 2030 roku, a w zamian zbuduje nowe bloki gazowe zdolne do współspalania wodoru i całkowitego przestawienia na ten surowiec od 2035 roku[15]. Partnerstwo RWE z Equinorem jest ważne dla realizacji tych planów, ponieważ zapewnia potencjalne dostawy zarówno gazu, jak i wodoru. Zastępowanie bloków węglowych gazowo-wodorowymi jest jednym z kluczowych elementów transformacji niemieckiego sektora elektroenergetycznego, obok intensywnej rozbudowy OZE i sieci przesyłowych[16].

W kwietniu 2023 roku dziewięć europejskich krajów zobowiązało się do ośmiokrotnego zwiększenia mocy morskich farm wiatrowych na Morzu Północnym do 2050 roku, tworząc tym samym „największą zieloną elektrownię w Europie”[17].

Prezydent Francji Emmanuel Macron, kanclerz Niemiec Olaf Scholz i szefowa Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen ogłosili plan wraz z premierami Belgii, Holandii, Irlandii, Danii, Luksemburga, Norwegii i ministrem bezpieczeństwa energetycznego Wielkiej Brytanii, jako część deklaracji z Ostend[18]. Celem jest nie tylko zmniejszenie uzależnienia od rosyjskiego gazu, ale również radykalne ograniczenie emisji dwutlenku węgla przez wykorzystanie odnawialnych źródeł energii. Planuje się zwiększenie łącznej mocy morskiej energii wiatrowej na Morzu Północnym do 120 GW do 2030 roku i 300 GW do 2050 roku[19]. Przywódcy zdają sobie sprawę z ogromu zadania, jakie przed nimi stoi, wymagającego olbrzymich inwestycji. Prezydent Francji Macron podkreślił również potrzebę produkcji infrastruktury w Europie i tworzenia miejsc pracy dla Europejczyków. Realizacja celów w zakresie energii wiatrowej na Morzu Północnym wymaga ogromnych nakładów finansowych – szacuje się, że do 2050 roku potrzebne będą inwestycje w wysokości 800 mld euro[20]. Firmy zajmujące się energią wiatrową stwierdziły, że do realizacji planu niezbędne będą znaczne fundusze państwowe.

Według raportu Ministerstwa Transportu Norwegia będzie mieć trudności z osiągnięciem swoich celów klimatycznych. Jednakże utworzenie Zielonego Sojuszu z UE może pomóc Norwegii w realizacji swoich celów klimatycznych poprzez rozwój zrównoważonej energii i transportu. Wojna na Ukrainie spowodowała zwiększone zainteresowanie norweskimi złożami gazu. Państwa europejskie chcą jak najszybciej odejść od rosyjskiego gazu. Dlatego zauważalna jest znaczna intensyfikacja współpracy władz Norwegii i Niemiec. Według norweskiego urzędu statystycznego, Norwegia w 2022 roku uzyskała rekordowy zysk ze sprzedaży ropy i gazu wynoszący 1,5 biliona koron norweskich (ok. 140 miliardów dolarów). To znacznie więcej niż w jakimkolwiek innym badanym okresie, a ponadto prawie trzykrotnie więcej niż w 2021 roku.

Foto: PAP/EPA


[1] https://www.regjeringen.no/en/aktuelt/norway-and-eu-establish-green-alliance/id2973440/

[2] European Green Deal: New EU-Norway Green Alliance to deepen cooperation on climate, environment, energy and clean industry, European Comission https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_23_2391

[3] Ibidem.

[4] K. Taylor, EU, Norway seal ‘Green Alliance’ to tackle climate change, Euractiv 24.04.2023, https://www.euractiv.com/section/energy-environment/news/eu-norway-seal-green-alliance-to-tackle-climate-change/

[5] https://www.regjeringen.no/en/aktuelt/norway-and-eu-establish-green-alliance/id2973440/

[6] European Green Deal: New EU-Norway Green Alliance to deepen cooperation on climate, environment, energy and clean industry, European Comission https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_23_2391

[7] NTP 2025–2036: Prioriteringsoppdrag – svar fra transportvirksomhetene, Regjeringen, https://www.regjeringen.no/no/dokumenter/ntp-20252036-prioriteringsoppdrag-svar-fra-transportvirksomhetene/id2969831/

[8] Ibidem.

[9] Hydrogen Law, regulations & strategy in Norway, CMS. Law, https://cms.law/en/int/expert-guides/cms-expert-guide-to-hydrogen/norway

[10] Norway’s Climate Action Plan for 2021–2030, Norwegian Ministry of Climate and Environment

[11] Hydrogen Law, regulations & strategy in Norway, CMS. Law, https://cms.law/en/int/expert-guides/cms-expert-guide-to-hydrogen/norway

[12] Ibidem.

[13] M. Kędzierski, Niemiecko-norweski sojusz energetyczny, Analizy OSW 2023, https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/analizy/2023-01-24/niemiecko-norweski-sojusz-energetyczny

[14] Joint Declaration – German-Norwegian Partnership on Climate, Renewable Energy and Green Industry, Regjeringen, https://www.regjeringen.no/en/whatsnew/dep/smk/press-releases/2023/closer-cooperation-between-norway-and-germany-to-develop-green-industry/joint-declaration-german-norwegian-partnership-on-climate-renewable-energy-and-green-industry/id2958104/

[15] Equinor and RWE cooperating on energy security and the energy transition, Equinor, https://www.equinor.com/energy/equinor-rwe-cooperation

[16] Ibidem.

[17] Ostend declaration on the north seas as europe’s green power plant, https://www.regjeringen.no/contentassets/78bfc87bb04044c0933002ad7dd6e0f1/erklaring-energiministere.pdf

[18] Ibidem.

[19] Ibidem.

[20] https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/qanda_20_2095

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Mateusz Gibała Mateusz Gibała. Student politologii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Współpracuje z portalem Nowa Europa Wschodnia oraz Przegląd Bałtycki. Prowadzi również bloga o nazwie Polityka po nordycku. Jego zainteresowania koncentrują się na polityce wewnętrznej i zagranicznej krajów nordyckich oraz himalaizmie.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Chiny, Filipiny, Indo-Pacyfik, Publikacje, USA

Prezydent Marcos Jr. – pomiędzy Chinami a Stanami Zjednoczonymi

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Zdaje się, że Filipiny za czasów prezydenta Ferdinanda…
  • Mikołaj Woźniak
  • 6 czerwca, 2023
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Publikacje, USA

Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Na początku marca bieżącego roku, po 18 miesiącach…
  • Jakub Knopp
  • 25 maja, 2023
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wojsko i armia, Wywiad

Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]

Leon Komornicki – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Od 1991 prezes Fundacji…
  • Aleksy Borówka
  • 23 maja, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Mateusz Gibała Mateusz Gibała. Student politologii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Współpracuje z portalem Nowa Europa Wschodnia oraz Przegląd Bałtycki. Prowadzi również bloga o nazwie Polityka po nordycku. Jego zainteresowania koncentrują się na polityce wewnętrznej i zagranicznej krajów nordyckich oraz himalaizmie.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Prezydent Marcos Jr. – pomiędzy Chinami a Stanami Zjednoczonymi
    przez Mikołaj Woźniak
    6 czerwca, 2023
  • Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku
    przez Jakub Knopp
    25 maja, 2023
  • Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]
    przez Aleksy Borówka
    23 maja, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas