Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
mar 06
Europa, Publikacje, Ukraina, Wywiad

Żywy trup czy zagubiona potęga? Rosja po inwazji na Ukrainę [Dr hab. Agnieszka Legucka] 

6 marca, 2023

Poniższy wywiad jest fragmentem publikacji Instytutu Nowej Europy – Rok obaw i nadziei. Co czeka Europę w 2023? [Raport]


Planowana na trzy dni „specjalna operacja wojskowa” Moskwy przerodziła się w pełnoskalową wojnę. Militarną z  Ukrainą, a gospodarczą również z Zachodem, zjednoczonym wobec rosyjskiej agresji. Wojna obnażyła problemy Rosji i zahamowała jej imperialne plany. Ale czy wieszczony od miesięcy koniec rosyjskiej potęgi rzeczywiście jest nieunikniony? Opowiada o tym dr hab. Agnieszka Legucka.

Michał Banasiak: Był taki rosyjski pięściarz, mistrz świata w boksie wagi ciężkiej, Nikołaj Wałujew. Potężny facet: 216 cm wzrostu, prawie 150 kg wagi. Nie szło go przewrócić. W 50 zawodowych walkach ani razu nie leżał na deskach. Dwa razy przegrał, ale przez decyzje sędziów i to niejednogłośne. I tak sobie myślę, że dzisiejsza Rosja jest trochę jak ten Wałujew. Rękoma Ukraińców uderzamy w  jej armię, zadajemy jej ciosy gospodarcze, izolujemy ją – np. w sporcie. A ona cały czas stoi i może się wydawać nie do pokonania. 

Dr hab. Agnieszka Legucka:  Nie wiem, czy my chcemy dziś Rosję pokonać. Nie walczy przecież z całym światem.

Ale ta walczącą część to przeciwnik i tak jest więcej niż solidny. I – trzymając się porównania – minęło już kilka rund. 

Rosja jest najbardziej sankcjonowanym państwem świata. Nałożono na nią więcej sankcji niż na Iran czy Koreę Północną. Ale jakoś sobie radzi, bo od lat funkcjonuje w  warunkach gospodarki wolnorynkowej pod specjalnym nadzorem. A może precyzyjniej: gospodarki państwowego kapitalizmu. Dzięki temu jest elastyczna i  lepiej znosi wszystkie blokady. Do tego przygotowywała się na inwazję i kalkulowała zachodnie obostrzenia. Rosyjscy ekonomiści okazali się lepiej przygotowani do wojny niż tamtejsza armia. Rosja zgromadziła sporo środków w  Funduszu Dobrobytu Narodowego (nawet pomimo tego, że jego połowa została zamrożona) i teraz żywi się tymi zapasami. Plus ma już pewne rozeznanie w poruszaniu się w  realiach sankcyjnych, bo część z nich działa już od 2014 roku. Mieli więc czas dostosować się do kryzysowych warunków.

Rosyjscy ekonomiści okazali się lepiej
przygotowani do wojny niż tamtejsza armia.
Rosja zgromadziła sporo środków w Funduszu Dobrobytu Narodowego (nawet pomimo tego, że jego połowa została zamrożona) i teraz żywi się tymi zapasami.

Tym razem sankcje miały być wyniszczające. Nazywaliśmy je „atomowymi”. 

Unia wprowadziła wiele sankcji, ale przecież nie od razu. Wchodziły pakietami, bo i my musieliśmy się do nowej rzeczywistości przygotować. A ten czas Rosjanie potrafili wykorzystywać. Wywoływali przecież niepokoje i kryzysy energetyczne, podbijali ceny ropy. I na tej ropie zarabiali, w  ciągu chociażby ostatniego roku, więcej niż wcześniej. Żeby zapełnić magazyny gazu w UE, trzeba było kupować więcej surowca, więc do Rosji znów płynęły pieniądze.

Związki wielu państw Unii z  Rosją były głębokie i  ważne dla ich gospodarek, więc sankcje okazały się mieczem obosiecznym. Ale jednak ten kordon obostrzeń wydaje się coraz ciaśniejszy. 

I przez to ta rosyjska koniunktura się kończy. Mniej więcej od lata 2022 roku Rosja zaczyna tracić pieniądze i  wpędzać się w deficyt. Na razie sytuacja makroekonomiczna jest dobra. Ale jest też ukryte bezrobocie, co może wpływać na nastroje społeczne. Dbają też o kontrolę ucieczki kapitału za granicę i odcinają się od wpływów USA i UE przez nietrzymanie rezerw w  dolarach i euro. Rok 2023 będzie dla tego boksera bardzo trudną rundą.

Embargo na ropę może być nokautujące? 

34 proc. federalnego budżetu opiera się na sprzedaży ropy i gazu. Do tego dochodzą wpływy z sektorów powiązanych: transport, logistyka, spory wycinek IT. Od lat mówiło się, że trzeba większej dywersyfikacji, ale na mówieniu się kończyło. Teraz dochodzą sankcje na ropę i  na produkty ropopochodne. Teoretycznie to powinno być bardzo wstrząsające, ale trudno przewidzieć, jakie będzie przełożenie na rzeczywistość. Unijne embargo czy limit cenowy Rosjanie będą chcieli wyrównać sprzedażą do Turcji, Chin czy Indii. Zresztą już upychają tam swoją ropę. Oczywiście te państwa korzystają z trudnego położenia Rosji i  kupują taniej, więc pełnego wyrównania nie będzie. Rosja prawdopodobnie będzie musiała zmniejszyć produkcję swojego surowca, a  więc będzie zarabiała mniej. Natomiast nawet niektórym europejskim państwom te sankcje się nie podobają, bo mają monopol na transport rosyjskich surowców. Do tego dochodzi biznes ubezpieczeniowy. Sami Rosji ułatwiamy obronę.

Frankenstein po Związku Radzieckim cały czas się odradza, powstaje i straszy Zachód. Sam Putin chciałby takiego odrodzenia.

Sekundują jej Chiny. Starają się robić to dyskretnie, ale nawet milczące przyzwolenie Pekinu jest dla Rosji bardzo ważne, jeśli nie decydujące. 

Chiny stają się kroplówką dla rosyjskiej gospodarki. Podają temu naszemu bokserowi odżywki, żeby miał siłę na dalszą walkę. Gdy z  Rosji wyszły BMW czy Mercedes, w to miejsce pojawiły się chińskie firmy motoryzacyjne. Chinom zależy na tym, żeby Rosja nie upadła. To pokłosie traumy pod upadku Związku Radzieckiego. Boją się chaosu i destabilizacji. Oczywiście wolą Rosję osłabioną, ale jednocześnie na tyle silną, by rywalizowała z Zachodem.

Skoro już padło porównanie do Związku Radzieckiego… 

Wpadamy w pułapkę porównywania i wielu chce wierzyć, że Rosja skończy jak Związek Radziecki. Ale Rosja jest cieniem potęgi Związku Radzieckiego. Nie idzie tym samym scenariuszem. 

My myślimy życzeniowo, ale rosyjskie elity też lubią myśleć, że Rosja jest jak ZSRR. Chciałyby takich samych wpływów, takiej siły politycznej, gospodarczej.

Frankenstein po Związku Radzieckim cały czas się odradza, powstaje i straszy Zachód. Sam Putin chciałby takiego odrodzenia. A to, co nas może przerażać, Rosjan pokolenia 55+ napawa nadzieją. Dla nich to nie tylko wspomnienie młodości, ale też dobrobytu, stabilizacji. Dziś tego nie mają. Putin na początku swojej pierwszej kadencji zaproponował umowę społeczną i  na jej bazie poskromił chaos lat 90. Dlatego pierwsze lata jego rządów dobrze się kojarzą: opanowanie problemów, wzrost dochodów. Ale jego mit szybko zaczął się kruszyć, bo po 2013 roku dochody większości Rosjan zaczęły spadać. Po protestach na placu Błotnym w  latach 2011-12, Putin zmienił kurs polityki wewnętrznej i  zaczął przykręcać śrubę obywatelom. Jednocześnie idzie w  kierunku retoryki antyzachodniej. Odkurza mit Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, odwołuje się do czasów Związku Radzieckiego. Uderza w tony, które Rosjanom się podobają. To konieczność, bo przestraszył się perspektywy kolorowej rewolucji w  Rosji. Uznał, że model oferowany przez Unię czy Stany stanowi dla władzy egzystencjalne zagrożenie.

Latami liczyliśmy na możliwość zmiany Rosji i jej polityki. To była polityczna naiwność czy pragmatyzm, żeby mieć czyste sumienie przy robieniu z Rosją interesów? 

Niektórzy byli naiwni, a inni rzeczywiście oszukiwali sami siebie. Władimir Putin latami bardzo liczył na zachodnią racjonalność i długo udawało mu się uzyskiwać kolejne oferty kupieckie. Rosyjskie awanturnictwo militarne nie tylko nie spotykało się z  ostrymi reakcjami, ale wręcz można było na nim zyskać, bo Zachód płacił Rosji za uspokojenie się. Ogłaszano kolejne resety relacji z Putinem, tak na przykład powstał Nord Stream 1 i 2.

Mówiono, że Rosja musi się zmienić, ale współpracowano z Rosją taką, jaka była. 

A to zachęcało Putina do kolejnych aktywności militarnych na peryferiach państwa. Będąc kiedyś w Niemczech tłumaczyłam, że agresywna polityka rosyjska może dotknąć i Niemiec. Może nie w sensie rakiet, ale chociażby odcięcia gazu. Niemcy uważali, że są na to zbyt silni (silniejsi od np. Ukrainy), że mają zbyt dobre stosunki z Moskwą, żeby doszło do takiego ruchu. Dziś czarno na białym widać, że to było myślenie naiwne. 

Po agresji rosyjskiej pojawiły się głosy – mówiła tak np. Ursula von der Leyen – że Polska miała rację, ostrzegając przed Rosją. Że lepiej znamy Rosję i  powinno się nas słuchać. Teraz Polska będzie słuchana, czy to próżne nadzieje?

Władimir Putin latami bardzo liczył
na zachodnią racjonalność i długo udawało
mu się uzyskiwać kolejne oferty kupieckie.
Rosyjskie awanturnictwo militarne nie
tylko nie spotykało się z ostrymi reakcjami,
ale wręcz można było na nim zyskać,
bo Zachód płacił Rosji za uspokojenie się.

W  polityce racja nie zawsze wystarcza. Mieliśmy ją w przypadku Rosji, ale trzeba umieć do niej przekonać innych. Zresztą nie słuchano nie tylko nas, bo również państw bałtyckich, rosyjskiej opozycji czy Ukrainy. Mleko się wylało, ale my znów mamy dla Zachodu ostrzeżenie: na tym etapie rozmowy z  Rosją i zamrożenie konfliktu są groźne. I  wydaje się, że teraz nas słuchają. Nas i Zełenskiego. Ale jeśli kryzys energetyczny się rozpędzi, jeśli będą rosły obawy przed eskalacją konfliktu czy użyciem broni atomowej, jeśli społeczeństwa uznają, że ponoszą za duże koszty, za chwilę znowu możemy zostać z racją, a Europa lub USA pójdzie inną drogą. A przecież mamy solidne podstawy dla swojego stanowiska, że Rosji nie można ustąpić. Przecież Putin nie musi skończyć na Ukrainie. Wielokrotnie dawał do zrozumienia, że to tylko element jego układanki, a celem jest zmiana ładu międzynarodowego

Jednomyślność Zachodu i  zaufanie Europie Środkowo-Wschodniej wystarczyłyby, żeby Rosja stała się pariasem nie tylko na czas wojny, ale i po niej? 

Izolacja Rosji w  Europie nie wynika z  jakiegoś wyższego przekonania, że tak trzeba, tylko ze strachu. Strachu o rozlanie się wojny, o wywoływanie kolejnych kryzysów energetycznych czy klęski głodu. Poza tym to tylko Europa. Gdy porozmawiać z Chińczykami, Hindusami, Brazylijczykami, Afrykanami – optyka jest inna. Tam rosyjskie argumenty się rozumie. I  to nie jest kwestia tylko rosyjskiej propagandy i wpływów, ale w  dużej mierze też niechęci do Stanów Zjednoczonych, części państw europejskich (byłych metropolii), pretensji o czasy kolonializmu i  współczesnych błędów Zachodu w  polityce wobec tych państw i regionów. Polityki zagranicznej nie da się zmienić tu i teraz, nagle. To długi proces i powinniśmy próbować wykorzystać sytuację, by poszedł w korzystnym dla nas kierunku.

Powracająca co jakiś czas w  różnych kręgach wiara, że Rosja się zdemokratyzuje powinna zostać raz na zawsze porzucona? 

Dramat Rosji polega na tym, że w tamtejszej kulturze politycznej proces demokratyzacji jest bardzo trudny, jeśli nie niemożliwy. Postulaty demokratyczne miała rosyjska opozycja na początku lat 90., potem na początku 2000., ale one były źle kojarzone. Społeczeństwo je odrzuciło.

W  powszechnym przekonaniu, co najmniej częściowym rozwiązaniem problemu Rosji byłoby usunięcie Władimira Putina. Tylko co dalej? Władzę przejmuje marginalna dziś i bezzębna opozycja? 

Opozycja w Rosji nie istnieje. Jakaś była na przełomie wieków, ale skłóciła się sama ze sobą.

Dziś kojarzymy opozycję z  jednym nazwiskiem: Nawalny. 

Niesłusznie. Jest wiele różnych grup opozycyjnych, oczywiście funkcjonujących poza Rosją. W Polsce jest duża obawa wobec Nawalnego. Niektórzy boją się go bardziej niż Putina. Mówią, że Zachód dogada się z nim ponad naszymi głowami. Ale to nie jest demokrata w  naszym rozumieniu. Z  hasłami demokratycznymi nie trafiłby do Rosjan. Zaczynał od postulatów nacjonalistycznych i  przeszedł drogę do haseł europejskich.

Z tymi hasłami w Rosji też nie jest łatwo. 

Moja koleżanka Rosjanka mówi, że jest zbyt europejski na Rosję. Z kolei w Polsce uważany jest za Wielkorusa. Kim więc właściwie jest? Zwierzęciem politycznym, trudnym do zdefiniowania i umieszczenia na mapie politycznej. Dla nas jego działalność jest o  tyle korzystna, że osłabia system Putina. Natomiast część niegdysiejszej rosyjskiej opozycji twierdziła, że to produkt i agent Kremla. Nie zgadzam się z  tym, gdyż jako produkt Kremla nie skończyłby w kolonii karnej. Obóz Putina skutecznie go zneutralizował.

Aleksiej Nawalny jest poza grą, ale tzw. „Ekipa Nawalnego” nadal działa. Co prawda przede wszystkim w sieci, ale tam są bardzo aktywni. 

Bo Nawalny był i nadal jest inspiracją dla aktywistów. Dzięki niemu odważyli się wyjść na ulice. Ta ekipa działa dziś poza granicami. Różni, nie tylko ci od Nawalnego, rosyjscy aktywiści rozsiani w  Niemczech, Wielkiej Brytanii czy USA lobbują na rzecz sankcji, ale też idą w  narrację, że wojna z Ukrainą nie jest wojną Rosji, a Putina. Że Putin zmusił społeczeństwo do pójścia na niesprawiedliwą wojnę. Twierdzą, że po zakończeniu wojny Putina nie będzie, więc Zachód będzie znowu współpracował z Rosją. Wtedy władzę miałby sprawować przewidywalny przywódca, który poprowadzi Rosję drogą demokracji i wolnego rynku. To mógłby, ich zdaniem, być Aleksiej Nawalny.

Foto: PISM

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Michał Banasiak Michał Banasiak. Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej. michal.banasiak@ine.org.pl https://twitter.com/BanasiakMich

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Chiny, Filipiny, Indo-Pacyfik, Publikacje, USA

Prezydent Marcos Jr. – pomiędzy Chinami a Stanami Zjednoczonymi

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Zdaje się, że Filipiny za czasów prezydenta Ferdinanda…
  • Mikołaj Woźniak
  • 6 czerwca, 2023
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Publikacje, USA

Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Na początku marca bieżącego roku, po 18 miesiącach…
  • Jakub Knopp
  • 25 maja, 2023
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wojsko i armia, Wywiad

Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]

Leon Komornicki – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Od 1991 prezes Fundacji…
  • Aleksy Borówka
  • 23 maja, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Michał Banasiak Michał Banasiak. Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej. michal.banasiak@ine.org.pl https://twitter.com/BanasiakMich
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Prezydent Marcos Jr. – pomiędzy Chinami a Stanami Zjednoczonymi
    przez Mikołaj Woźniak
    6 czerwca, 2023
  • Strategiczne okrążenie. Ewolucja porozumienia AUKUS i jego znaczenie dla regionu Indo-Pacyfiku
    przez Jakub Knopp
    25 maja, 2023
  • Jakiej armii potrzebuje Polska? O reformie Sił Zbrojnych RP mówi gen. Leon Komornicki [cz. 2]
    przez Aleksy Borówka
    23 maja, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas