Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Raporty
  • Publikacje
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Raporty
  • Publikacje
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
lip 22
Bezpieczeństwo, Publikacje, Rosja, Ukraina

Międzynarodowa gra wokół wojny w Ukrainie. Studium konfliktu

22 lipca, 2022

Wstęp

24 lutego 2022 roku Federacja Rosyjska rozpoczęła pełnoskalową agresję militarną przeciwko Ukrainie. Świat z przerażeniem obserwuje skalę bestialstwa rosyjskich wojsk. Ukraińska strona od początku inwazji prowadzi kronikarską pracę, odnotowując rozmiary hekatomby. Jak podają Ukraińcy – Rosjanie odpowiadają za zniszczenie ponad 120 tys. cywilnych budynków, śmierć i rany ponad 11 tys. cywilów oraz ponad 30 tys. odnotowanych aktów wojennych zbrodni[1]. Jak na każdej wojnie w tle sytuacji operacyjnej na froncie trwa bardzo intensywna międzynarodowa rozgrywka. Wraz z kolejnymi rosyjskimi klęskami na froncie: pod Kijowem, Charkowem i Mikołajewem, dynamika wojny się zmieniła, o czym piszę w dalszej części.

Pytany przeze mnie w programie „Skaner” portalu Defence24.pl wiceszef Ośrodka Studiów Wschodnich, Wojciech Konończuk, wyróżnił dwa rodzaje podejścia w świecie zachodnim wobec konfliktu: obóz zwycięstwa – państwa, które chcą aby Rosja poniosła klęskę w tej wojnie oraz obóz zawieszenia broni – grupujący te kraje, które chcą, aby Ukraina oraz Rosja ustaliły warunki przerwania ognia – co w domyśle – grozi „zamrożeniem” wojny. Obserwujemy więc różne postawy wobec wojny. Jasnym jest, że Władimir Putin poniósł klęskę na arenie międzynarodowej, ponieważ mylnie zakładał skłócenie i podział Zachodu (zwłaszcza NATO) do tego stopnia, że nie zareaguje na jego militarne ofensywy. Tymczasem, pomimo różnic w zdaniach, ostatni szczyt NATO stał pod znakiem jedności i wspólnego postulatu wszystkich państw Sojuszu Północnoatlantyckiego, którym jest wspieranie walczącej Ukrainy oraz wzmacnianie potencjału obronnego oraz odstraszania w NATO. Co ciekawe, Putin poniósł klęskę w wymiarze, którego z pewnością Moskwa się nie spodziewała, tzn. doszło do pierwszego kroku w sprawie akcesji do NATO Szwecji oraz Finlandii, państw o nolens volens długiej tradycji stania na uboczu międzynarodowej geopolityki. Oznacza to wzmocnienie NATO i podkreśla także poczucie niebezpieczeństwa ze strony Rosji w państwach, w które NATO do tej pory nie były. Oznacza to także, że Zachód nie ugiął się pod żądaniami Putina, który zakomunikował przed inwazją, że chce redukcji potencjału militarnego sojuszu w Europie Środkowo-Wschodniej do stanu sprzed 1997 roku[2]. Nie tylko redukcja nie miała miejsca, ale NATO się jeszcze wzmocniło.

Od początku rosyjskiej inwazji odbyłem cztery reporterskie podróże przez ogarniętą wojną Ukrainę. Pisałem reportaże o sytuacji na charkowskim froncie. Byłem także w wyzwolonych przez oddziały ukraińskie miejscowościach pod Kijowem, gdzie Rosjanie dokonywali zbrodni – w Buczy oraz Borodiance. Jestem także autorem reportaży z bombardowanego przez Rosjan obwodu żytomierskiego.

Wcześniej również pisałem teksty o Ukrainie – w roku 2018 byłem w Donbasie, po ukraińskiej stronie frontu, blisko donieckiego lotniska – wówczas zajętego już przez separatystów. Piszę o tym dlatego, że nie można abstrahować w temacie geopolitycznej gry od opinii samych Ukraińców, z którymi wielokrotnie rozmawiałem, i których opinia także będzie przebijała się w tej analizie.

Sojusz dyktatorów, czyli nieudana odbudowa ZSRR

Odbudowa wpływów geopolitycznych Związku Sowieckiego to idea fix Władimira Putina. Wiele razy to podkreślał, a największą emanacją jego poglądu na ten temat są słowa samego Putina z kwietnia 2005 roku: „Największą katastrofą geopolityczną XX wieku był rozpad Związku Radzieckiego w 1991 roku”[3]. W polityce Kremla alternatywnym „sojuszem” jest Organizacja Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym – geopolityczny blok w teorii wspierający Rosję oraz jej podporządkowany. Do ODKB należą poza samą Rosją: Republika Armenii, Republika Kazachstanu, Republika Kirgijska, Republika Tadżykistanu oraz Republika Białorusi. Poza Białorusią – reszta członków trzyma się na uboczu rosyjskiej agresji przeciwko Ukrainie. Ciekawy jest przypadek Kazachstanu. Przypomnijmy, że początek roku zwrócił uwagi świata właśnie na tym kraju. 2 stycznia 2022 roku rozpoczęły się protesty społeczne w samym Kazachstanie. Iskrą na beczce prochu, która rozpętała rewolucję, była wysoka cena gazu. W czasie protestów doszło do przewrotu pałacowego i tak: prezydent Kasym Żomart-Tokajew wymusił dymisję rządu Askara Mamina i z użyciem interwencyjnych wojsk ODKB (w tym rosyjskich) umocnił swoją władzę. Gdy rozpoczęła się inwazja rosyjska przeciwko Ukrainie to Tokajewa typowana jako głównego sojusznika, który wesprze Rosję w zbrodniczej agresji.

2 marca na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ odbywało się głosowanie nad rezolucją potępiającą rosyjski atak. Przeciwko rezolucji z ODKB głosowała tylko Białoruś. Kazachstan wstrzymał się od głosu, a także odmówił wysłania swoich wojsk przeciwko Ukraińcom, deklarując w zamian przekazanie pomocy humanitarnej. Tokajew nie uznał także, że separatystyczne para-państwa utworzone na wschodniej Ukrainie – tzw. Doniecka Republika Ludowa oraz Ługańska Republika Ludowa powinny być „niepodległe”[4]. Kazachstan jest pod względem wielkości 9 państwem świata, zasobnym w surowce, więc Kreml bardzo chciał by Kazachowie włączyli się do wojny. Kirgistan zajął neutralne stanowisko, chociaż prezydent kraju Sadyr Żaparow w rozmowie telefonicznej z Putinem, jeszcze przed inwazją wyraził poparcie dla polityki Moskwy. Ponadto Kirgistan oraz Tadżykistan są gospodarczo uzależnione od Moskwy, a mimo tego nie wysłały swoich wojsk. Przekazy finansowe emigrantów w przypadku Kirgistanu stanowią około 30% jego PKB, a ponad 83% z nich pochodzi z Rosji. W Tadżykistanie stanowią – 26,7% PKB (z migracji zarobkowej, z czego 58% z Rosji). W Tadżykistanie w maju wybuchły protesty. W tym kraju jest rozmieszczona jedna z największych rosyjskich baz wojskowych. Azja Środkowa niedawno z przerażeniem obserwowała zmianę władzy w afgańskim Kabulu. Podobnie neutralnie zachowała się Armenia, chociaż tureckie media informowały, iż Erywań przekazał Rosji kilka samolotów w ramach antyukraińskiej ofensywy. Okrojona wersja „sojuszu” okazała się więc dystansować od „putinowskiej” wojny. Jedynym, który udzielił wsparcia Rosji był Alaksandr Łukaszenka.

Rola Białorusi

Od momentu zdławienia demokratycznych protestów na Białorusi w roku 2020, po sfałszowanych przez Łukaszenkę wyborach, rezydujący w Mińsku dyktator sukcesywnie wpadał w objęcia Kremla. Z resztek autonomii względem moskiewskich patronów, Łukaszenka stał się bezwolnym narzędziem w rękach Władimira Putina. Widać to na przykładzie relacji Mińsk – Kijów. Wcześniej Białoruś nie uznawała aneksji Krymu i trzymała się z daleka od rosyjskiej separatystycznej rebelii na wschodniej Ukrainie. Pomimo sojuszu białorusko-rosyjskiego relacje Łukaszenki z Ukraińcami nie były aż takie złe. Na przestrzeni miesięcy reżim w Mińsku względem Ukrainy przeszedł drastyczną metamorfozę i już wtedy można było wnioskować, że wojna wisi w powietrzu. Łukaszenka w listopadzie 2021 roku nazwał Krym „terytorium rosyjskim”. Białoruś zaczęła prowokować niepokojące ruchy wobec Ukrainy. Należy wspomnieć, że do 20 lutego na terytorium północnego sąsiada Ukrainy odbywały się rosyjsko-białoruskie manewry „Związkowa Stanowczość 2022”. To one stały się zaczynem operacji lądowej przeciwko stolicy Ukrainy – Kijowowi. Należy podkreślić, że bez udostępnienia tranzytu przez terytorium Białorusi, rosyjskie wojska nie mogłyby uderzyć najkrótszą drogą na Kijów. Łukaszenka udostępnił Rosjanom newralgiczną infrastrukturę: lotniska, drogi, węzły kolejowe do ataków lądowych, powietrznych oraz rakietowych. Od początku inwazji zawisła także groźba nad ofensywą lądową wojsk białoruskich na kierunku wołyńskim. Dlaczego do niej nie doszło? Eksperci wymieniają wiele czynników:

– niskie morale wojsk białoruskich,

– niestabilność reżimu Alaksandra Łukaszenki, który utrzymuje się u władzy dzięki wsparciu formacji siłowych, a udział w takiej operacji zwiększyłby ryzyko ich buntu (straciłby więc jedyne oparcie),

– ryzyko protestów,

– udział białoruskich ochotników w obronie Ukrainy, czyli możliwe dezercje i zasilenie ochotniczych oddziałów (na przykładzie batalionu, a później, Pułku im. Kastusia Kalinowskiego).

Udział dyktatora Białorusi w barbarzyńskiej agresji przeciwko Ukrainie jest bezsprzeczny. Bez jego wsparcia Rosja mogłaby jedynie rozwinąć operację lądową na wschodniej Ukrainie. To z terytorium Białorusi są przeprowadzane naloty przeciwko ukraińskiej ludności cywilnej.

Słabość ODKB możemy jednak mierzyć nie tylko zdystansowaniem wszystkich poza Białorusią państw sojuszu, ale także wstrzymaniem operacji lądowej wojsk białoruskich. Oznacza to bowiem, że Łukaszenka ma świadomość nietrwałości swojej władzy – a to podobnie jak w przypadku Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu oraz Armenii, oznacza „papierowe” gwarancje Rosji i brak wiarygodności Moskwy w ramach jej własnego sojuszu. Sojusz ODKB to sojusz dyktatorów. Jak widać nie do końca pewnych swej władzy[5].

NATO, a niemiecka polityka

Jak wspomniałem wcześniej Putin prawdopodobnie zakładał, że Zachód wobec jego zbrojnej agresji przeciwko Ukrainie będzie bierny oraz podzielony. O ile faktycznie widać różne wektory polityki zagranicznej europejskich państw wobec Ukrainy to istnieje jednomyślność co do wspólnych celów NATO. Akcesja Finlandii i Szwecji do NATO to wielka chwila Sojuszu Północnoatlantyckiego oraz międzynarodowa klęska Władimira Putina. Jeśli inwazja miała także wymusić jego żądania na Zachodzie to przyniosła odwrotny skutek – poza atakowanymi przez Rosję Gruzją, Ukrainą oraz Mołdawią – okazało się, iż do NATO pilnie chcą wstąpić także inne państwa. One także czują zagrożenie ze strony Rosji. Na wspomnianej przeze mnie jednomyślności w ramach NATO rysy powstały przez politykę dwóch europejskich przywódców: Olafa Scholza, kanclerza Republiki Federalnej Niemiec, oraz Emmanuela Macrona, prezydenta Republiki Francji.

Potrzebujemy zapewnienia od kanclerza Scholza, że Niemcy wspierają Ukrainę. On i jego rząd muszą się zdecydować – mówił prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski [6]. Nie należy próbować balansować między Ukrainą a relacjami z Rosją [7].

I chociaż w warstwie retorycznej kanclerz Scholz podkreślał zaangażowanie RFN w pomoc Ukrainie, jego polityka przez samych Ukraińców była traktowana jako dwulicowa i opieszała. Cieniem na relacjach ukraińsko-niemieckich kładły się z pewnością opóźniane dostawy broni dla walczącej Ukrainy. Ambasador Ukrainy w Niemczech nazwał jedną z telefonicznych rozmów Zełenskiego z Scholzem „jak rozmowy ze ścianą”[8]. „Dlaczego kraj, który leży za oceanem jest nam teraz bliższy niż Niemcy? Ponieważ jest między nami mur, którego niektórzy nie widzą” – mówił prezydent Ukrainy[9]. Opieszałość niemieckiego kanclerza była wypadkową dotychczasowego kursu Berlina na „oswajanie” handlowe Rosji z Europą. Opiniotwórcze niemieckie media jednak oceniły to bardzo negatywnie. „Deutsche Welle” nazwało to: „tańcem na linie”, „Bild” zaś: „Scholz czyni Niemcy najbardziej żenującym krajem NATO”. Podobnie negatywnie w Ukrainie oceniano liczne rozmowy telefoniczne Macron-Putin. Telefony Macrona spotkały się z chłodną reakcją. Spowodowało to, że ujawniono stenogramy z jednej z rozmów, które stawiają samego Macrona w lepszym świetle niż podawały media. „Mamy gdzieś propozycje separatystów!” – grzmiał Macron w jednej z rozmów[10]. Nie zmienia to jednak faktu, że te rozmowy są cały czas traktowane jako wyjątkowo naiwny ruch ze strony Macrona, bo nie wpłyną na stanowiska Putina. Pomimo owych taktycznych błędów, NATO okazało się zjednoczonym i twardym sojuszem. Znaczącą rolę pełni tutaj postawa Waszyngtonu, który od początku zaangażował się w pomoc dla Ukrainy. Podobna jest także rola Warszawy. „Jeśli zmierzyć udzielaną Ukrainie pomoc w pieniądzach, Polska – za USA – znajduje się na drugim miejscu na świecie. Inne kraje z większymi budżetami nie pomagają nam tak, jak pomaga Polska” – stwierdził minister obrony Ukrainy Ołeksij Reznikow[11].

Podsumowanie

Podjęliśmy decyzję o fundamentalnej zmianie w naszym odstraszaniu i obronie. Zgodziliśmy się, by zaprosić Finlandię i Szwecję, by wstąpiły do naszego Sojuszu i porozumieliśmy się w sprawie długoterminowego wsparcia dla Ukrainy. Zaaprobowaliśmy nową koncepcję strategiczną i podjęliśmy decyzję o zwiększeniu inwestycji w NATO i zwiększeniu wspólnego budżetu – tak podsumował ostatni Szczyt Sojuszu Północnoatlantyckiego sekretarz generalny Jens Stoltenberg [12].

Nie wiemy jak wyglądałaby polityka Niemiec i Francji, gdyby cele Putina zostały zrealizowane (np. udałoby się zainstalować w Kijowie prorosyjski marionetkowy reżim). Ewidentnie klęska militarna wojsk rosyjskich pod Kijowem sprawiła, że nawet europejskie stronnictwo układające się z Rosją musiało dostosować się do polityki całego NATO i wspierać Ukrainę. Zwłaszcza, że funkcjonujące na zasadach demokratycznych zachodnie rządy muszą liczyć się z opinią publiczną, a ta zwłaszcza po ujawnieniu zbrodni rosyjskich w Buczy, popiera ukraińską obronę. W międzynarodowej grze wokół rosyjskiej inwazji na Ukrainie widać słabość międzynarodową Władimira Putina i pomimo mniejszych różnic, jednak wyższość modelu zachodniego, który nie kwestionuje sensu pomocy Ukraińcom.


[1] Russia’s War Crimes, war.ukraine.ua, https://war.ukraine.ua/russia-war-crimes/, dostęp 20.07.2022

[2] Rosja chce wyprowadzenia wojsk NATO z państw przyjętych po 1997, polskieradio.pl, https://www.polskieradio.pl/399/7975/Artykul/2888450,Rosja-chce-wyprowadzenia-wojsk-NATO-z-panstw-przyjetych-po-1997, dostęp 20.07.2022

[3] Putin: Rozpad ZSRR to największa katastrofa XX wieku, rmf.pl, https://www.rmf24.pl/fakty/polska/news-putin-rozpad-zsrr-to-najwieksza-katastrofa-xx-wieku,nId,142083#crp_state=1, dostęp 20.07.2022

[4] Jeden z najbliższych sojuszników Rosji nie chce wysłać wojska na Ukrainę, rp.pl,  https://www.rp.pl/dyplomacja/art35764381-jeden-z-najblizszych-sojusznikow-rosji-nie-chce-wyslac-wojska-na-ukraine, dostęp 20.07.2022

[5] Dlaczego Białoruś jeszcze nie wysłała żołnierzy na front wojny w Ukrainie?, euractiv.pl, https://www.euractiv.pl/section/polityka-zagraniczna-ue/news/bialorus-rosja-wojna-ukraina-putin-lukaszenka-osw-klysinski-usa-europa-represje-opozycja/, dostęp 20.07.2022

[6] Eksperci są pewni, że to przełom. „Kreml będzie bacznie obserwować”, wp.pl,  https://wiadomosci.wp.pl/scholz-jedzie-do-kijowa-ekspert-od-tego-zalezy-sukces-tej-wizyty-6779772999199424a, dostęp 20.07.2022

[7] Prezydent Zełenski: potrzebujemy od kanclerza Scholza zapewnienia o wsparciu Ukrainy, polskieradio.pl, https://polskieradio24.pl/5/1223/artykul/2979588,prezydent-zelenski-potrzebujemy-od-kanclerza-scholza-zapewnienia-o-wsparciu-ukrainy, dostęp 20.07.2022

[8] „Zełenski rozmawiał z Scholzem. To było jak rozmowa ze ścianą”, gosc.pl, https://www.gosc.pl/doc/7398438.Zelenski-rozmawial-z-Scholzem-To-bylo-jak-rozmowa-ze-sciana, dostęp 20.07.2022

[9] Zełenski apeluje do Scholza i Niemców: Zniszczcie mur między nami, rp.pl, https://www.rp.pl/konflikty-zbrojne/art35880761-zelenski-apeluje-do-scholza-i-niemcow-zniszczcie-mur-miedzy-nami, dostęp 20.07.2022

[10] O czym rozmawiali Putin z Macronem cztery dni przed wybuchem wojny? AFP publikuje transkrypt ze spotkania https://wyborcza.pl/7,75399,28624599,o-czym-rozmawiali-putin-z-macronem-cztery-dni-przed-wybuchem.html, dostęp 20.07.2022

[11] Mariusz Błaszczak z wizytą w Kijowie, tvn24.pl, https://tvn24.pl/swiat/ukraina-szef-mon-wartosc-wsparcia-przekazanego-przez-polske-to-17-miliarda-dolarow-5785236, dostęp 20.07.2022

[12] Szef NATO: Podjęliśmy decyzję o fundamentalnej zmianie w naszym odstraszaniu i obronie, forsal.pl, https://forsal.pl/swiat/bezpieczenstwo/artykuly/8483109,szef-nato-podjelismy-decyzje-o-fundamentalnej-zmianie-w-naszym-odstraszaniu-i-obronie.html, dostęp 20.07.2022

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail

Related Posts

See All Publications
  • Chiny, Indo-Pacyfik, Publikacje, Wywiad

Niekończąca się pandemia, wiszący konflikt o Tajwan i rywalizacja z USA. Czy Chiny mają czas na Europę? [dr Michał Bogusz]

Poniższy wywiad jest fragmentem publikacji Instytutu Nowej Europy – Rok obaw i nadziei. Co czeka Europę w 2023? [Raport] Szansa czy zagrożenie? To dylemat…
  • Michał Banasiak
  • 20 marca, 2023
  • Bezpieczeństwo, NATO, Publikacje, Ukraina

Od specjalnej operacji wojskowej do wojny totalnej z NATO. Jak stworzyć nową żelazną kurtynę i uniknąć katastrofy

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Włodzimierz Lenin stwierdził, że w historii ludzkości zdarzają…
  • Jakub Knopp
  • 16 marca, 2023
  • Azja, Bezpieczeństwo, Energetyka, Publikacje

Kryzys energetyczny w państwach Azji Centralnej

Artykuł w skrócie: Sektory energetyczne państw Azji Centralnej opierają się głównie na infrastrukturze z czasów Związku Radzieckiego.Kryzys energetyczny w Azji…
  • Krystian Pachucki-Włosek
  • 14 marca, 2023
See All Publications

Comments are closed.

Reporter wojenny, dziennikarz i ekspert ds. bezpieczeństwa. Jako reporter był w Iraku w czasie operacji mosulskiej, w 2018 roku w Donbasie po ukraińskiej stronie frontu oraz trzykrotnie na granicy polsko-białoruskiej. Autor reportaży dla Defence24.pl z ukraińskiej wojny obronnej 2022 roku. Odbył kilka podróży reporterskich po ogarniętej wojną Ukrainie – autor tekstów o sytuacji frontowej pod Charkowem, zbrodniach rosyjskich w Buczy oraz Borodiance, bombardowaniach obwodu żytomierskiego. Dziennikarz z wieloletnim doświadczeniem. Trenuje boks.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co tydzień będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Niekończąca się pandemia, wiszący konflikt o Tajwan i rywalizacja z USA. Czy Chiny mają czas na Europę? [dr Michał Bogusz]
    przez Michał Banasiak
    20 marca, 2023
  • Od specjalnej operacji wojskowej do wojny totalnej z NATO. Jak stworzyć nową żelazną kurtynę i uniknąć katastrofy
    przez Jakub Knopp
    16 marca, 2023
  • Kryzys energetyczny w państwach Azji Centralnej
    przez Krystian Pachucki-Włosek
    14 marca, 2023
  • 20 lat rządów i… koniec? Co w 2023 roku czeka Turcję Erdoğana?
    przez Michał Banasiak
    13 marca, 2023
  • Syria. Państwo w ruinie
    przez Grzegorz Kordylas
    9 marca, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • Home
  • Ukraine
  • Publications
  • Reports
  • Programmes
  • People
  • Contact

Funded by the National Liberty Institute – Center for Civil Society
Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030

© 2019-2022 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas