Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
      • Publikacje

        Najważniejsze kategorie materiałów publikowanych przez Instytut w ramach prowadzonej działalności badawczej i analitycznej.

      • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE

      • Analizy
        Analizy międzynarodowe oraz komentarze bieżące przygotowywane przez naszych ekspertów i analityków
      • Raporty
        Kompleksowe opracowania tematyczne z zakresu stosunków międzynarodowych oraz zagadnień społeczno-politycznych
      • Wideo
        Nagrania z debat eksperckich oraz odcinki tematycznych wideopodcastów tworzonych przez naszych ekspertów
      • Mapy
        Selekcja map obrazujących międzynarodowe systemy sojuszy oraz wizyty zagraniczne kluczowych polityków
  • Programy
      • Programy

        Główne obszary działalności badawczej i publikacyjnej Instytutu z osobnymi zespołami ekspertów, funkcjonującymi pod kierunkiem dyrektora danego programu.

      • STRONA PROJEKTU TRÓJMORZE (ENG)

      • Europa
        Analizy i komentarze poświęcone integracji europejskiej oraz miejscu Europy na politycznej i gospodarczej mapie świata
      • Bezpieczeństwo
        Opracowania z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego i wewnętrznego poszczególnych państw, ze szczególnym uwzględnieniem roli NATO
      • Indo-Pacyfik
        Przegląd sytuacji polityczno- gospodarczej w regionie, stanu rywalizacji USA-Chiny oraz polityki
      • Trójmorze
        Analizy i opracowania dotyczące Inicjatywy Trójmorza z uwzględnieniem perspektyw tworzących ją państw
  • Ludzie
      • Ludzie

        Instytut Nowej Europy tworzy zespół zaangażowanych osób z zarządem na czele, a także eksperci i wolontariusze. Działania INE wspiera Rada Programowa, która stanowi zaplecze merytoryczne.

      • Zespół i eksperci
        Członkowie zespołu INE odpowiadają za bieżące funkcjonowanie Instytutu, piszą własne analizy, jak również pomagają ekspertom w tworzeniu ich opracowań.
      • Wolontariusze
        Wolontariusze INE stanowią ważną część naszego zespołu. Dzięki ich energii, pomysłowości i zaangażowaniu możliwe jest realizowanie wielu ważnych dla Instytutu projektów.
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • English
sie 16
Analiza, Bałkany, Kosowo, Publikacje, Serbia, Ukraina

Bałkański kocioł wciąż w stanie wrzenia. Kolejny cel Putina czy zręczne narzędzie nacisku dla realizacji rosyjskich celów strategicznych w Ukrainie?

16 sierpnia, 2022

Artykuł w skrócie:

  • 17 lutego 2008 roku Kosowo jednostronnie ogłosiło niepodległość i powstanie Republiki Kosowa. Deklaracji tej nie uznała Republika Serbii, która uważa Kosowo za integralną część swojego państwa. Podobnie Rosja i Chiny,
  • W Kosowie wciąż mieszka około 50 tysięcy Serbów, którzy nie uznają zwierzchnictwa Albańczyków i odmawiają podporządkowania się kosowskim instytucjom,
  • Do ostatniego napięcia w stosunkach Serbia-Kosowo doszło na początku sierpnia 2022 roku, kiedy rząd w Prisztinie ogłosił, że od 1 sierpnia będzie wymagał wymiany tablic rejestracyjnych i dokumentów tożsamości wydanych przez Serbię,
  • Wzrost napięcia na Bałkanach wykorzystuje Władimir Putina, odwracając uwagę opinii światowej od wojny rosyjsko-ukraińskiej. Być może to właśnie Kreml eskaluje napięcie wokół Prisztiny i Belgradu.

Kontekst historyczny

Historia konfliktów narodowościowych w Kosowie ma długą tradycję. Spór o charakterze narodowościowo-etnicznym generowany był przede wszystkim na linii Serbowie-Albańczycy. W 1989 roku Federalna Republika Jugosławii zlikwidowała autonomię Kosowa, co doprowadziło do bojkotu serbskich instytucji przez Albańczyków, stanowiących 90% ludności prowincji. Kiedy w 1991 roku rozpadała się Jugosławia, Albańczycy w Kosowie opowiadali się za zachowaniem niepodległości prowincji. Dążenia Albańczyków znalazły wyraz w przeprowadzonym referendum, popierającym niepodległość Kosowa. W wyniku przeprowadzonych wyborów zaprzysiężono prezydenta i parlament. Nowych władz nie uznała Serbia, wprowadzając w Kosowie stan wyjątkowy. W 1992 roku Albańczycy utworzyli Armię Wyzwolenia Kosowa (UÇK), prowadzącą działalność terrorystyczną w całej prowincji.

Powstanie niezależnego „państwa w państwie”, działania Wyzwoleńczej Armii Kosowa, serbskie represje wobec albańskich Kosowarów eskalowały napięcie w całej prowincji, doprowadziły do zaangażowania w konflikt wojska jugosłowiańskiego i wybuchu otwartego konfliktu w 1998 roku. Pomimo sprzeciwu społeczności międzynarodowej władze Serbii z prezydentem Slobodanem Miloševićem, stosowały masowe wysiedlenia Albańczyków, doprowadzając do exodusu około 850 tysięcy uchodźców z Kosowa, głównie do Albanii i Macedonii. Albańczycy pozostali w Kosowie poddawani byli represjom, dochodziło do czystek etnicznych i mordów na cywilach (m.in. w lesie drenickim).

Najpoważniejsze wyzwania, które stoją przed władzami Kosowa to niepełne uznanie państwa na arenie międzynarodowej i roszczenia Serbii oraz wynikające z nich napięcia narodowościowe i etniczne

W zażegnanie konfliktu zaangażowało się ONZ. Rada Bezpieczeństwa przyjęła rezolucję nr 1199 potępiającą działalność Serbów w Kosowie. Wobec fiaska rozmów pokojowych w konflikt zaangażowały się siły NATO, przeprowadzając w Kosowie operację reagowania kryzysowego (Allied Force) od 24 marca do 20 czerwca 1999 roku. W jej ramach przeprowadzono 10,5 tysiąca nalotów NATO na serbskie cele wojskowe i strategiczne. Zaangażowanie NATO zmusiło Miloševića do przyjęcia warunków pokoju, podpisanego w czerwcu 1999 roku. W wyniku zawartego porozumienia Kosowo opuściły wojska jugosłowiańskie, zagwarantowano również powrót kosowskich uchodźców.

Nad normalizacją sytuacji na spornym obszarze czuwać miało 50 tysięcy żołnierzy międzynarodowych sił KFOR (Kosovo Force). Rada Bezpieczeństwa, na podstawie rezolucji nr 1244 przyjętej 10 czerwca 1999 roku, utworzyła Misję Tymczasowej Administracji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie (UNMIK), która przejęła zwierzchnictwo nad prowincją. Zgodnie z danymi ONZ, w wyniku działań wojennych Kosowo zmuszonych było opuścić ponad 340 tysięcy Albańczyków, osiedlając się w Albanii, Czarnogóry i Macedonii.

Sytuacja w Kosowie nie uległa jednak stabilizacji. Pomimo zaangażowania w deeskalację napięcia w regionie sił międzynarodowych, w marcu 2004 roku w prowincji ponownie wybuchły zamieszki. 17 lutego 2008 roku Kosowo jednostronnie proklamowało niepodległość, ogłaszając ukonstytuowanie Republiki Kosowa (rys. 1) ze stolicą w Prisztinie (rys. 2). Na terytorium Kosowa znajduje się pięć okręgów serbskich , obejmujących 28 gmin i 1 miasto. Serbia nie sprawuje suwerenności nad ich ustrojem.


Rys. 1 Mapa Kosowa po ogłoszeniu niepodległości. Źródło: domena publiczna, https://zpe.gov.pl/a/przeczytaj/Ds14xg4yj, 3.08.2022.

 

Rys. 2. Kosowo, główne ośrodki miejskie. Mapa Kosowa po ogłoszeniu niepodległości. Źródło: domena publiczna, https://zpe.gov.pl/a/przeczytaj/Ds14xg4yj, 3.08.2022.


Niepodległość Republiki Kosowa uznało 93, spośród 193 państw na świecie, w tym większość państw Unii Europejskiej (poza Hiszpanią, Słowacją, Cyprem, Rumunią), która dała swoim członkom dowolność w tym zakresie. Część państw uznaje rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244, uznającą Kosowo za częścią Serbii pod międzynarodową administracją ONZ. Tak jest w przypadku Serbii, Rosji, Chin. Sytuacja ta nadal stanowi zarzewie konfliktów  i nie  ułatwia funkcjonowania republiki w środowisku międzynarodowym. Na podstawie wyroku Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze z 22 lipca 2010 roku uznano legalność deklaracji niepodległości Kosowa.

Najpoważniejsze wyzwania, które stoją przed władzami Kosowa to niepełne uznanie państwa na arenie międzynarodowej i roszczenia Serbii oraz wynikające z nich napięcia narodowościowe i etniczne (90% mieszkańców Kosowa stanowią Albańczycy, 7% Serbowie zamieszkujący głównie na północy). Kosowo od lat boryka się z trudną sytuacją finansową i wysokim bezrobociem.

Kolejna odsłona konfliktu serbsko-kosowskiego (31.07/1.08.2022)

Przedmiotem ostatniego konfliktu serbsko-kosowskiego (31.07/1.08.2022) jest powracająca kwestia używania przez mniejszość serbską tablic rejestracyjnych z oznaczeniami Kosowa. Od 2008 roku około 50 tysięcy Serbów zamieszkujących północ Kosowa posługuje się wyłącznie tablicami rejestracyjnymi i dokumentami tożsamości wydawanymi przez władze w Belgradzie, zawierającymi akronimy kosowskich miast: KM (Kosovska Mitrovica), PR (Prisztina) lub UR (Urosevac). Takie tablice uznawane są przez rząd w Kosowie w czterech północnych gminach, zamieszkałych w większości przez Serbów. W Prisztinie traktuje się to jednak jako rozwiązanie tymczasowe, docelowo na terenie całego Kosowa miałyby obowiązywać tablice z akronimem Republiki Kosowa, czyli RKS. Z pierwszą odsłoną tego sporu mieliśmy do czynienia we wrześniu 2021 roku, kiedy władze Prisztiny nakazały kierowcom serbskim wjeżdżającym do Kosowa używania 60-dniowych tablic rejestracyjnych. Konsekwencja tej decyzji był buntu mniejszości serbskiej, a Belgrad postawił wojska w stan gotowości. Ostatecznie Prisztina odstąpiła od planowanych zmian, co doprowadziło do deeskalacji konfliktu.

Zaangażowanie najwyższych władz obu krajów w powstały spór dowodzi, że w rzeczywistości stawką w nim nie są przepisy i formalności biurokratycznej natury, a kwestie dotyczące uznania, bądź nie, niezawisłości decyzji rządu w Prisztynie

Do kolejnych napięć na tle sporu „o tablice” doszło w nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 2022 roku. Rząd w Prisztinie powrócił do realizacji zamysłu, zgodnie z którymi od 1 sierpnia Serbowie zobligowani zostali do wymiany tablic i dokumentów tożsamości w ciągu 60 dni na wydawane przez władze w Kosowie. Ponownej rejestracji miałyby podlegać pojazdy z serbskimi tablicami. Zapowiedź wywołała falę rozruchów wśród mniejszości serbskiej.

Zgodnie z informacjami podanymi przez serbski portal informacyjny Blic, kosowska policja w obawie przed eskalacją zamieszek zamknęła przejścia graniczne Jarinje i Brnjak, a na miejsce wysłano kosowskie siły specjalne. Decyzja była odpowiedzią na blokadę samochodową dokonaną przez kosowskich Serbów drogi prowadzącej do tych przejść. Kosowska policja informowała również o oddanych strzałach na skierowanych w kierunku kosowskich jednostek policji. Nie odnotowano ofiar, ani rannych. Do miasta Mitrowica, położonego na północy Kosowa w odległości 20 km od granicy z Serbią, stanowiącego enklawę mniejszości serbskiej, 31.07 wieczorem przybyły specjalne oddziały kosowskiej policji.

Sytuacja wywołana kolejną próbą Kosowa ujednolicenia tablic rejestracyjnych i dokumentów tożsamości na terenie państwa postrzegana jest przez Belgrad w kategoriach poważnego kryzysu. W ocenie prezydenta Serbii Aleksandra Vučića opisane wydarzenia postawiły Serbię „w (…) trudnej sytuacji dotyczącej Kosowa”, a plany Prisztiny nazwał wręcz „dążeniem do wypędzenia Serbów” i „nową »Burzą«”, nawiązując w ten sposób do akcji wojska chorwackiego z 1995 roku „Burza” mających na celu opanowanie części Republiki Serbskiej Krajiny. Rezultatem zwycięskiej operacji była fala terroru, w wyniku której około 200 tysięcy Serbów zostało zmuszonych do opuszczenia Chorwacji.

Sprawa zapewne powróci niebawem, sprawnie podsycana i wykorzystywana przez Kreml

W odpowiedzi na to porównanie premier Kosowa, Albin Kurti zarzucił prezydentowi Serbii podżeganie do przemocy. Prezydent Kosowa, Vjosa Osmani apelowała do kosowskich Serbów aby „nie ulegali propagandzie Belgradu”, przekonując korzyściach płynących z planowanych zmian dla obywateli.

Zaangażowanie najwyższych władz obu krajów w powstały spór dowodzi, że w rzeczywistości stawką w nim nie są przepisy i formalności biurokratycznej natury, a kwestie dotyczące uznania, bądź nie, niezawisłości decyzji rządu w Prisztynie. Potwierdzeniem tego przypuszczenia jest fakt, że wraz z wojenną retoryką użytą przez prezydenta Serbii, w mieście Mitrowica, enklawie mniejszości serbskiej w Kosowie, na moście wiodącym przez rzekę Ibar, rozdzielającym serbską i albańską część miasta, pojawiły się siły KFOR. Eskalacja napięcia doprowadziła do zaangażowania państw Zachodu, które wymusiły na Kosowie przesunięcie o miesiąc, tj. od 1 września, planowanych zmian wymiany dokumentów serbskich, premier Kosowa, Albina Kurti potępił zablokowanie dróg i użycie broni wobec policji, odpowiedzialnością za te zdarzenia obarczając władze Serbii.

Takie zakończenie konfliktu nie świadczy jednak o jego rozwiązaniu, ale chwilowym wyciszeniu. Sprawa zapewne powróci niebawem, sprawnie podsycana i wykorzystywana przez Kreml, który poprzez zachęty Serbów do agresji może odwracać uwagę opinii światowej od wojny w Ukrainie, a sprawę uznania niepodległości Kosowa traktować jako analogiczną do dążeń niepodległościowych Autonomicznych Republik Donieckiej i Ługańskiej .

Do szerszej perspektywy sporu odniósł się również we wpisie na Twitterze szef unijnej dyplomacji Josep Borrell: „otwarte kwestie powinny być rozwiązywane poprzez dialog wspierany przez UE i koncentrować się na kompleksowej normalizacji stosunków między Kosowem a Serbią”. Przypomnijmy, że z inicjatywy Unii Europejskiej rozmowy między dwoma państwami rozpoczęte zostały w 2013 roku, do dziś nie wypracowano jednak porozumienia.

Cele Federacji Rosyjskiej

Bałkany i kraje byłej Jugosławii stanowią kolejny front Federacji Rosyjskiej w prowadzonej wojnie z Zachodem, dający szansę osłabienia i podziałów w NATO i UE. Podobnie narzędzia Kreml stosował na Kaukazie: eskalowanie napięć, doprowadzenie do skłócania sąsiadów i wywołania konfliktu, w którym Rosja wystąpiłaby w roli mediatora i gwaranta regionalnego bezpieczeństwa. Działania te mają na celu również zdewaluowanie zachodni organizacji międzynarodowych jako skutecznych i wiarygodnych parterów państw bałkańskich.

Ważnym elementem w tej rozgrywce jest fakt, że Federacja Rosyjska jest strategicznym partnerem Serbii zarówno w obszarze dostaw energii (niemal cały import ropy i gazu pochodzi z Rosji), jak i przemyśle zbrojeniowym

Zaraz po tym, kiedy w Kosowie włączono syreny przeciwlotnicze, ministerstwo spraw zagranicznych Rosji wydało komunikat, zgodnie z treścią którego Kosowo podejmuje świadome działania we współpracy ze Stanami Zjednoczonymi i Unią Europejską wymierzone w mniejszość serbska w Kosowie. Stanowi to przesłankę do przypuszczenia , że za konfliktem na granicy Serbii i Kosowa może stać Kreml. Tym bardziej, że eskalacja sytuacji na Bałkanach odwracałaby uwagę środowiska międzynarodowego od wojny w Ukrainie. Ponadto przykład Kosowa stanowić może, pokręty, ale jednak argument za uznaniem dążeń niepodległościowych Republik Donieckiej i Ługańskiej. W tym kontekście wspomnieć należy, że kilka miesięcy po rozpoczęciu wojny Federacji Rosyjskiej z Ukrainą Putin odbył spotkanie z sekretarzem generalnym ONZ Antonio Guterresem, podczas którego posłużył się przykładem interwencji NATO z 1999 roku w byłej Jugosławii, porównując interwencję NATO do rosyjskich działań w Ukrainie: „Bardzo wiele państw Zachodu uznało Kosowo za niepodległe państwo (…). Zrobiliśmy to samo w odniesieniu do republik Donbasu”.

Z szerszego kontekstu konfliktu zdają sobie sprawę władze obu zainteresowanych państw. „Próby destabilizacji Kosowa przez prezydenta Serbii Aleksandra Vučića, korzystającego z metod swojego mentora Władimira Putina, nie powiodą się”, zapowiedziała prezydent Kosowa, Vjosa Osmani. Wpisując się w retorykę Kremla, Vučić nazwał premiera Kosowa, Kurtiego „nowym Zełenskim”. W przekazie mediów rosyjskich pojawiły się prowokacyjne tytuły: „Vučić ogłosił, że armia Kosowa planuje o północy napaść na północną część Serbii”. Rosyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych określiło działania Kosowa „kolejnym krokiem w stronę wygnania serbskiej ludności z Kosowa”.

Ważnym elementem w tej rozgrywce jest fakt, że Federacja Rosyjska jest strategicznym partnerem Serbii zarówno w obszarze dostaw energii (niemal cały import ropy i gazu pochodzi z Rosji), jak i przemyśle zbrojeniowym (m.in. w 2019 roku Rosja skierowała do Serbii system rakietowy S-400 wykorzystywany podczas ćwiczeń wojskowych, w 2020 roku Serbia zakupiła od Moskwy czołgi T-72, a w 2021 system obrony powietrznej Pancyr).

Powtórzenie krymskiego scenariusza w przypadku Kosowa byłoby możliwe: Serbia może wykorzystać argument obrony mniejszości narodowych na tym terenie i doprowadzić do siłowego zajęcia północnych jego części

Moskwa popiera rewizjonizm serbski w stosunku do terenów posiadanych przez ten kraj przed 1999 i 1995 rokiem. W Radzie Bezpieczeństwa ONZ otwarcie realizuje politykę Belgradu wobec Kosowa, Bośni i Hercegowiny. Serbia docenia te aktywności, czego wyrazem jest chociażby fakt, że dwie trzecie członków wyłonionego w kwietniu 2022 parlamentu Serbii demonstruje otwarcie prorosyjskie postawy, a prezydent Serbii Vučić, deklarujący politykę zbliżenia do Moskwy, został wybrany na kolejną kadencję już w I turze z 60% poparciem.

Ponadto, Prezydent Vučić staje się symbolem odrodzenia projektu Wielkiej Serbii zakładającego odzyskanie ziem dawnej Jugosławii, więc serbskiej część Bośni i Hercegowiny, części Czarnogóry, Północnej Macedonii oraz Kosowa. Realizacji tego celu ma służyć, m.in. stały wzrost budżetu obronnego Serbii. Od 2019 roku nakłady na wojsko zwiększone zostały o 43 %, a w 2021 roku osiągnął wartość 1,5 mld USD. Serbia sukcesywnie zwiększa swój potencjał wojskowy, w kwietniu 2022 roku serbskie wojsko zakupiło chiński system obrony powietrznej ziemia-powietrze FK-3 (HQ-22).

Wnioski

Napięcia eskalujące w ostatnim czasie na Bałkanach działają na korzyść Federacji Rosyjskiej i są wykorzystywane w celu odwrócenia uwagi społeczności międzynarodowej od wojny w Ukrainie. Rosja daje do zrozumienia, że może zablokować Radę Bezpieczeństwa ONZ przed uznaniem niezależności Kosowa od Serbii, pomimo, że obszar ten w 90% zamieszkały jest przez etnicznych Albańczyków. Dla Putina casus Kosowa stanowi uzasadnienie dla dokonanej aneksji Krymu oraz uznania niepodległości Republik Donieckiej i Ługańskiej. W przyjmowanej przez stronę rosyjską narracji to Zachód, poprzez poparcie udzielone Prisztinie, stworzył precedens oderwania prowincji od państwa i uznania jej niepodległości poprzez jednostronne uznanie niepodległości spornych terenów.

Rosyjskie poparcie udzielone Serbii w 2022 roku nabiera nowego znaczenia dla bezpieczeństwa międzynarodowego ze względu na tocząca się wojnę w Ukrainie. Powtórzenie krymskiego scenariusza w przypadku Kosowa byłoby możliwe: Serbia może wykorzystać argument obrony mniejszości narodowych na tym terenie i doprowadzić do siłowego zajęcia północnych jego części, co stawiałoby NATO w trudnej sytuacji.

Tak ocenia eskalowanie konfliktu prezydent Kosowa, Vjosa Osmani, określająca rosyjską inwazję na Ukrainie jako realizację „chorych, imperialnych skłonności” Putina, celem zdestabilizowania sytuacji w Europie. „Celem Putina jest rozszerzenie konfliktu w innych częściach świata”, a kolejnym etapem tej operacji mogą stać się Bałkany.


Współpraca naukowa przy tekście: Prof. dr hab. Mirosław Banasik

Foto: cindy-dam/Flickr

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Dr Agnieszka Rogozinska Dr Agnieszka Rogozińska. Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Sekretarz redakcji czasopism „Polityka i Bezpieczeństwo” oraz „Niepodległość: czasopismo poświęcone najnowszej historii Polski”. Stażystka Biblioteki Polskiej w Paryżu, Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, Uniwersytetu Lumsa w Rzymie i Uniwersytetu w Cordobie. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach dla bezpieczeństwa.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Kosmos, Polska, Publikacje

Misja IGNIS i #AstroSlawosz. Podsumowanie.

Krzysztof Karwowski, Julia Lasiota, Ksawery Stawiński Cały zespół Instytutu Nowej Europy gratuluje polskiemu astronaucie historycznego dla Polski osiągnięcia oraz życzy…
  • Krzysztof Karwowski
  • 15 lipca, 2025
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Ukraina, Wojsko i armia

Gamefіkacja wojny po ukraіńsku. System e-punktów „Bonus” od środka

Analiza w skrócie: – Ukraina wprowadza do wojny cyfrową gamefikację: system „Bonus” premiuje operatorów dronów za niszczenie rosyjskich celów. Zebrane…
  • Veronika Barankevych
  • 12 lipca, 2025
  • Publikacje, Rosja

Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – czerwiec 2025

Autorzy: Ksawery Stawiński, Adam Jankowski 01.06. „Okazuje się, że nie mamy wystarczająco ziemniaków” – Putin W ostatnich tygodniach The Moscow…
  • Ksawery Stawiński
  • 12 lipca, 2025
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Dr Agnieszka Rogozinska Dr Agnieszka Rogozińska. Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Sekretarz redakcji czasopism „Polityka i Bezpieczeństwo” oraz „Niepodległość: czasopismo poświęcone najnowszej historii Polski”. Stażystka Biblioteki Polskiej w Paryżu, Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, Uniwersytetu Lumsa w Rzymie i Uniwersytetu w Cordobie. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach dla bezpieczeństwa.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Misja IGNIS i #AstroSlawosz. Podsumowanie.
    przez Krzysztof Karwowski
    15 lipca, 2025
  • Gamefіkacja wojny po ukraіńsku. System e-punktów „Bonus” od środka
    przez Veronika Barankevych
    12 lipca, 2025
  • Oko na Rosję: Przegląd wydarzeń – czerwiec 2025
    przez Ksawery Stawiński
    12 lipca, 2025

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2024 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas