Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Raporty
  • Publikacje
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • Home
  • Ukraina
  • Raporty
  • Publikacje
  • Programy
    • Europa
    • Bezpieczeństwo
    • Indo-Pacyfik
  • Ludzie
  • Kontakt
  • Newsletter
  • English
mar 01
Bezpieczeństwo, Migracje, Publikacje

Migracje i kryzys na granicy polsko-białoruskiej

1 marca, 2022

Autorami poniższej analizy są: dr hab. Zdzisław Śliwa i dr Aleksander Olech.

Artykuł w skrócie:

  • NATO i Unia Europejska będą musiały zaimplementować nowe rozwiązania na rzecz kryzysów migracyjnych, których należy się spodziewać w kolejnych latach;
  • państwa, z których uprzednio ludność emigrowała zwłaszcza po upadku Związku Radzieckiego – np. Polska, Rumunia i Węgry – są obecnie docelowym miejscem podróży dla migrantów, na co mają wpływ wzrost poziomu życia i możliwości zatrudnienia;
  • sytuacja na granicy polsko-białoruskiej wymaga wspólnego podejścia i solidarności, jaką przedstawiła choćby Estonia i Wielka Brytania, wysyłające Polsce wsparcie;
  • przyjęcie przez Polskę mieszkańców Ukrainy wynikało z realnego zagrożenia dla ich życia i zdrowia wynikającego ze zbrojnej agresji ze strony Federacji Rosyjskiej. Nie był to sztucznie tworzony napływ migrantów, jak w przypadku Białorusi.

Migracja wyznaniem współczesnej Europy

Zagrożenie migracjami trwa nieprzerwanie. Przepływ ludności przestał być w Europie Środkowo-Wschodniej postrzegany jak aspekt pozytywny i szansa na zaangażowanie kolejnych grup do rozwijania gospodarek państw. Zjawisko niekontrolowanego przemieszczenia się dużych grup z Bliskiego Wschodu lub Afryki, zmierzających ku Staremu Kontynentowi, stało się synonimem braku bezpieczeństwa. Ponadto z powodu wykorzystywania ludności przez autorytarne rządy do realizacji swoich celów, pojawiają się takie określenia jak broń demograficzna[1] oraz atak hybrydowy, objawiające się poprzez tworzenie sztucznego napływu migrantów, ażeby wywrzeć presję na innym podmiocie.

W państwach Europy Środkowo-Wschodniej migranci z Bliskiego Wschodu i Afryki są postrzegani jako zagrożenie, czego przyczyną są przede wszystkim występujące działania o charakterze terrorystycznym. Dotychczas, działalność terrorystyczną w Europie wielokrotnie podejmowały osoby przybywający z tych samych regionów, co migranci ekonomiczni (dotyczy to też 2. i 3. pokolenia), a także były tego samego wyznania. Co więcej, po tym, jak w 2015 roku nielegalny migrant przedostał się z Syrii, przez Grecję, do Francji, gdzie następnie dokonał zamachu, społeczność tak w Europie, jak i poza kontynentem przyjęła postawę nieufną wobec zjawiska. Nie wszyscy migranci, którzy przyjeżdżają do Europy, zostają dokładnie zweryfikowani, co budzi obawy lokalnej ludności[2].

Kryzys migracyjny 2021/2022, jako forma wojny hybrydowej

Najnowszym zjawiskiem postrzeganym jako wyzwanie dla bezpieczeństwa, a także będącym nierozerwanie związanym z migracją, jest kryzys na granicy z Białorusią[3]. Był on wywołany przez A. Łukaszenkę, którego działania miały doprowadzić do zniesienia przez Unię Europejską sankcji i uznania go za pełnoprawnego prezydenta. Napór kilku tysięcy migrantów na polską i litewską granicę zmusza do ponownego określenia współczesnych wyzwań w kontekście napływu ludności do Europy. Początek kryzysu miał miejsce w czerwcu 2021 roku. Wówczas z terytorium Białorusi na Litwę zaczęli się przedostawać migranci, wśród których dominowali przybysze z Afganistanu, Iraku, Iranu, Libii, Pakistanu i Syrii. Na Łotwie zagrożenie ze strony osób próbujących nielegalnie pokonać granice wystąpiło już w sierpniu tego roku. Nieustające próby zmusiły łotewski rząd do podjęcia decyzji o budowie muru na linii granicznej z Białorusią[4]. Niebezpieczeństwo dla Polski w postaci próby przekroczenia polskiej granicy odnotowano pod koniec lipca, a tylko do połowy sierpnia cofnięto ponad 2000 osób. W efekcie granica polsko-białoruska pozostaje centrum zmagań, gdzie obrażeń doznali polscy żołnierze i funkcjonariusze, oraz w którym stale dochodzi do prowokacji[5] i agresji ze strony reżimu białoruskiego. Do wsparcia obrony polskiej granicy dołączyli na początku grudnia także sojusznicy, tj. Wielka Brytania i Estonia, poprzez skierowanie pododdziałów ze składu sił zbrojnych[6].

Dla wykorzystującej Białoruś Rosji migranci są instrumentem nacisku, powodującym bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa państw sąsiednich. To właśnie za ich pomocą, poprzez zwiększenie napływu migrantów, można ograniczyć lub zaostrzyć aktualną sytuację tym samym pośrednio zagrażając stabilizacji UE. Ma to bezpośrednio niekorzystny wymiar, gdyż powoduje napięcia polityczne oraz koszty finansowe przedłużającego się kryzysu. Miało to nie tylko wpływ na Polskę, Łotwę i Litwę, ale stanowiło i stanowi element nacisku Rosji na UE, dążąc do normalizacji stosunków, w tym zwłaszcza zniesienia unijnych sankcji czy wsparcia projektów gospodarczych jak Nord Stream 2.

Agresywna narracja Rosji ma również zniechęcić do rozszerzenia członkostwa państw wschodu w NATO. W ostatnim czasie powyższe stanowi przedmiot oficjalnych oświadczeń w związku z eskalacją sytuacji w Ukrainie, w której to Moskwa podejmuje próby uniemożliwienia zacieśnienia stosunków przez strony. Rosja wykazuje też dążenie do wpływu na inne stolice europejskie, mając w zamiarze osłabienie możliwości formułowania oraz realizacji wspólnej i skoordynowanej polityki UE. Co ważne, w ramach kryzysu Rosja próbowała odgrywać rolę negocjatora, przykładowo w ramach grupy kontaktowej ds. uregulowania konfliktu w Donbasie. Bezpośrednie rozmowy Prezydenta Putina z przywódcami europejskimi miały wskazać na rolę państwa, jako ważnego gracza w wymiarze europejskim, a nawet ponad-europejskim.

W Polsce i Unii Europejskiej reperkusje kryzysu migracyjnego mają wpływ na sytuację polityczną oraz na sposób postrzegania zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa. W trakcie spotkania z funkcjonariuszami Straży Granicznej, Policji i z żołnierzami premier Morawiecki podkreślił, że obecna sytuacja stanowi nowość, obejmuje działania wykorzystujące migrantów w „charakterze żywych tarcz, bo reżim Łukaszenki używa cywili jako broni współczesnej wojny hybrydowej. To, co widzimy dzisiaj to nowe metody”[7]. Podobnie działania Białorusi ocenił Charles Michel, przewodniczący Rady Europejskiej, wskazując, że jest to „brutalny, bezwzględny i nikczemny atak hybrydowy”, na który „jedyną odpowiedzią jest pozostanie silnym i zjednoczonym oraz promowanie naszych [Unii Europejskiej] podstawowych wartości”[8]. Problemem jest to, że kryzys dzieli także kraje europejskie poprzez ich zróżnicowane postrzeganie sytuacji, a zdjęcia umierających osób oraz eksponowanie stosowania przez policję środków przymusu bezpośredniego powodują negatywne postrzeganie sposobu reagowania na napływ migrantów przez kraje reprezentujące wartości demokratyczne. Media – jako kolejne narzędzie i rosyjski arsenał propagandowy – bardzo twórczo oddziałują na publiczność krajową i międzynarodową. W tym kontekście rodzi się też pytanie, czy Zachód ma narzędzia, by wpływać na rosyjskie społeczeństwo, wobec potęgi propagandy takich stacji jak Russia Today. Według Economist budżet stacji szacowany jest na 300 mln USD[9], stwarzając warunki do prowadzenia aktywnej wojny informacyjnej. Jest to ważny aspekt, gdyż wymaga posiadania przez UE i NATO struktur i narzędzi stwarzających warunki budowania odporności informacyjnej w UE i krajach członkowskich w oparciu o proaktywne instytucje krajowe, środki technologiczne i edukację całych społeczeństw.

Sytuacja na granicy polsko-białoruskiej wymaga wspólnego podejścia i solidarności, jaką przedstawiła Estonia i Wielka Brytania wysyłające Polsce wsparcie. Podobnie jest to wymagane przy udzielaniu pomocy Ukrainie, ze względu na trwający ruch migrantów i wojsk rosyjskich ku jej granicom z Białorusią. Jest to kolejna linia frontu, w której migranci mogą zostać wykorzystani instrumentalnie do naruszenia porządku publicznego na Ukrainie, stwarzając warunki do użycia sił zbrojnych Rosji, by stabilizować sytuację. Sytuacja wymaga dyskusji nie tylko w ramach Unii Europejskiej czy NATO, ale również takich organizacji regionalnych, jak Partnerstwo Wschodnie czy Grupa Wyszehradzka, celem dostosowania regulacji prawnych, sposobów działania i współdziałania, ponieważ z pewnością nie jest to ostatni kryzys tego typu niezależnie od kierunku napływu migrantów.

W związku z utrzymywaniem przez służby białoruskie liczby transportów z migrantami na granicę białorusko-litewską i białorusko-polską, a także ich zwiększanie przez kilka miesięcy, władze polskie, litewskie i łotewskie wprowadziły stan wyjątkowy na terenach przy granicach z Białorusią. Rządy krajów bałtyckich oraz Polski stale wyrażały wzajemne poparcie, stając w obronie granic sojuszników, oraz uznając działania Białorusi za prowokacyjne i eskalujące sytuację w regionie. Polska, Litwa, Łotwa i Estonia wezwały organizacje międzynarodowe (odwołując się bezpośrednio do członków NATO i UE) oraz podmioty pozarządowe do nawiązania współpracy z władzami w Mińsku na rzecz zorganizowania pomocy dla osób przebywających na terytorium Białorusi, próbujących nielegalnie przekroczyć granicę państwa z Unią Europejską. Ponadto kraje bałtyckie wnioskowały o nałożenie kolejnych sankcji na Białoruś w związku z prowadzonymi przez państwo działaniami destabilizującymi region Europy Środkowo-Wschodniej.

Migracja wyzwaniem dla bezpieczeństwa

Migracja zarobkowa pozostaje istotnym celem przemieszczania ludności krajów biedniejszych do bogatszych, oferujących wyższy poziom życia czy też możliwości zatrudnienia. Dla wielu jest to również możliwość pobierania łatwych pieniędzy z funduszy socjalnych. Kolejnym powodem migracji są konflikty militarne, jak ma to miejsce w Syrii i państwach Afryki, gdzie wobec niepewności i obawy o życie ludzie opuszczają państwa z własnej woli lub pod presją radykalnych organizacji. Arabska Wiosna była jednym z czynników powodującym eskalację ruchów migracyjnych, między innymi wskutek upadku autorytarnych rządów w pełni kontrolujących społeczeństwa, a także braku stabilności państw pogrążonych w niepokojach związanych z wojnami domowymi. Już w 2015 roku, jak ocenił UNHCR, spowodowało to przemieszczenie około 65 milionów osób (uchodźcy, wysiedleńcy), którzy zostali do tego zmuszeni w związku z brakiem poczucia bezpieczeństwa. W skali globalnej liczby szacowano na 243 miliony[10]. Ponadto osoby, które uzyskały schronienie w ramach obozów UNHCR spędzają w takich miejscach po kilka lat i nigdy nie otrzymują szansy na edukację lub podjęcie pracy w kraju, do którego przybyły[11].

W ostatnich latach migracja wzmacnia poczucie bezpieczeństwa personalnego i socjalnego również wewnątrz Europy, czego przykładem jest migracja obywateli Ukrainy do Polski, już nie tylko jako państwa tymczasowego, ale docelowego. Przykładem jest liczba Ukraińców w Polsce, oceniana na ponad jeden milion z tendencją wzrostową. W kwietniu 2021 liczba ubezpieczonych cudzoziemców w Polsce wyniosła 780 500 (o 110 000 więcej niż w 2020 roku). Dużą liczbę stanowią obywatele Ukrainy, zaangażowani ekonomicznie (6 268 osób) stanowiąc 28% ogółu cudzoziemskich biznesmenów (ogółem 22 300)[12]. Są to liczby wskazujące na postrzeganie Polski nie tylko jako państwa bezpiecznego do inwestowania, ale także miejsca do rozpoczęcia nowej drogi życia. Jest to pochodna sytuacji na Ukrainie, której Ministerstwo Spraw Socjalnych oceniło, że w lipcu 2021 roku w kraju było 1 473 650 uchodźców wewnętrznych (ang. Internally Displaced Persons – IDPs)[13]. Szacuje się, że 10% Europejczyków pracowało w krajach innych niż ich własny, przenosząc się m.in. do Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji czy Hiszpanii, które są zasadniczymi kierunkami oferującymi możliwości pracy i wyższy standard życia. Również do tych państw oraz Włoch napływa największa liczba migrantów z krajów spoza UE[14]. Liczby są znaczące, gdyż w 2019 roku aż 2,7 mln osób przemieściło się do Europy z państw pozaeuropejskich, w efekcie 23 mln (5,1%) – spośród ogólnej liczby 447,3 mln Europejczyków – to migranci. Ponadto w 2019 roku 706 400 osób otrzymało obywatelstwo w państwach członkowskich UE, co stanowi wzrost o 5% w stosunku do 2018 roku[15]. Dane te wskazują na rosnącą tendencję ruchów migracyjnych, która w kolejnych latach nie ulegnie zmianie.

Wnioski

Państwa, z których uprzednio ludność emigrowała – zwłaszcza po upadku Związku Radzieckiego, np. Polska, Rumunia i Węgry – są obecnie docelowym miejscem podróży dla migrantów, na co mają wpływ wzrost poziomu życia i możliwości zatrudnienia. Ma to też odniesienie do państw Europy Zachodniej, jak Włochy, Francja, Hiszpania, Portugalia i Grecja. Ważnym aspektem migracji są duże różnice kulturowa, religijna i socjalna napływających migrantów z Afryki i Bliskiego Wschodu, co powoduje tworzenie się enklaw etnicznych oraz powstawanie bardzo wielokulturowych społeczeństw. Ma to także wpływ na powstawanie zagrożeń o charakterze religijnym, kulturowym, narastanie przestępczości zorganizowanej (m.in. handel ludźmi, narkotykami, bronią, terroryzm), a także rozrost szarej strefy gospodarki.

Biorąc pod uwagę kryzys migracyjny z 2015 roku, stały napływ migrantów do Europy, a także wykorzystanie ich jako broni hybrydowej w 2021 roku, należy się spodziewać w kolejnych latach kolejnych grup ludności z Afryki i Bliskiego Wschodu, które mogą być wspierane przez Rosję lub Białoruś. Takie zagrożenia będą determinowane zarówno pogarszającą się sytuacją ze względu na konflikty, terroryzm i autorytarne rządy na innych kontynentach, jak i wykorzystywaniem migrantów do wzmacniania pozycji konkretnych rządów. Zjawisko przerzucania ogromnej liczby osób do sąsiedniego kraju w celu jego destabilizacji oraz wykorzystania posiadanych zasobów jest czymś naturalnym, co będzie powtarzać się w przyszłości.

Kryzys na granicy polsko-białoruskiej nie tylko uwidocznił, że ani Polska, ani Unia Europejska nie są gotowe na niekontrolowany napływ dużej liczby osób, ale także wyeksponował brak w pełni wypracowanych narzędzi, które pozwoliłyby na efektywną reakcję. Co prawda, po pewnym czasie zaczęto blokować loty z Bliskiego Wschodu oraz rozpoczęto budowę płotu, jednak te działania wciąż były i są niewystarczające. Należy zastanowić się nad postępowaniem w sytuacji, w której na granicy pojawiłoby się ponad milion obywateli Ukrainy wskutek wybuchu pełnowymiarowej wojny w państwie. Obecnie to państwa indywidualnie tworzą procedury, omawiane następnie na szczeblu międzynarodowym. Nie jest to polityka progresywna, pozwalająca na utrzymanie długoterminowych założeń w przypadku przyszłych kryzysów migracyjnych. W XXI wieku miały miejsce dwa załamania, pierwsze w 2015, a drugie w 2021 roku. Kolejne napływy ludności mogą całkowicie załamać funkcjonowanie strefy Schengen.

Brak kontroli osób przybywających, a często też i kryzysy humanitarne sprawiają, że dochodzi do zagrożenia m.in. dla gospodarki, służby zdrowia państwa przyjmującego, a wyzwaniem staje się zapewnienie bezpieczeństwa własnym obywatelom. W związku tym duże masy ludności – czego przykładem są napływy ludności z Afryki i Bliskiego Wschodu, a potwierdzeniem kryzys na granicy z Białorusią – będą w przyszłości wykorzystywane w wojnie hybrydowej. Stworzenie sztucznego napływu migrantów, a ponadto wywołanie działań agresywnych wśród osób przekraczających granicę, będzie nową formą działań o charakterze niemilitarnym.

Wydarzenia z końca lutego br. doprowadziły do zmiany postrzegania kwestii migracji ludności ze wschodu przez społeczność międzynarodową. W chwili obecnej dotyczy to napływu blisko 200 tysięcy Ukraińców do Polski. W wyniku agresji Federacji Rosyjskiej wiele osób zdecydowało się szukać bezpiecznego schronienia za zachodnią granicą państwa. Znamienne jest to, że polski rząd oraz Polacy mieli świadomość prawdziwości zagrożenia płynącego z agresji Rosji na Ukrainę, wskutek czego od razu uruchomione zostały procedury umożliwiające przyjęcie znacznej liczby osób. Oprócz rozplanowania dostaw podstawowych środków do życia oraz zapewnienia schronienia, podjęto działania na rzecz aktywizacji zawodowej przybywającej ludności oraz ułatwiono im pobyt w Polsce. Migracja z Białorusi i Ukrainy to dwa zupełnie inne wyzwania. W pierwszym przypadku był to sztucznie tworzony kryzys, natomiast druga sytuacja stanowi braterską pomoc w obliczu wojny.

Rekomendacje dla NATO i UE

Niezbędne jest wypracowanie wspólnych stanowisk wszystkich państw Unii Europejskiej. Nie można dopuścić, aby po kryzysach z 2015 i 2021 roku państwa, które są ofiarami napływu dużej liczby niezidentyfikowanych osób, były zmuszone do samodzielnego reagowania, nie posiadając rozwiązań oraz wsparcia innych członków wspólnoty. Napływy ludności z Afryki i Bliskiego Wschodu będą się powtarzać, a zatem już teraz – za pomocą porozumień i umów międzynarodowych – należy wypracować metody i sposoby reagowania. Wydaje się, że najlepszym rozwiązaniem byłoby kontrolowanie osób próbujących sforsować granicę, udzielenie im pomocy, a następnie odesłanie albo do państwa, które umożliwiło im przylot do Europy, albo zorganizowanie transportu do państw ich pochodzenia. Niezbędne w tym przypadku jest finansowanie działań oficerów Frontex we współpracy ze służbami krajowymi, w tym zapewnienie schronienia, żywności, środków higieny osobistej itp. Ponadto UE musi nawiązać relacje z rządami państw, w których dochodzi do kryzysów, aby wskazać, że uruchomiona zostanie polityka sankcji, o ile rządy te nie będą podejmować prób zatrzymania migracji w kierunku Europy lub nie przestaną do tego zachęcać, m.in. poprzez uruchomienie lotów międzynarodowych na linii Irak-Białoruś. Jednocześnie transparentna polityka UE jasno wskazująca, że nie będą akceptowane osoby, które nie spełniają formalnych wymagań, powinna sprawić, iż migranci mający świadomość trudności przekroczenia granic i akceptacji, nie będą decydować się na przyloty do Europy. Dodatkowo, w skrajnych sytuacjach zaognienia konfliktu między dwoma państwami, przy czym jedno z nich jest stroną NATO, obok natychmiastowego skierowania służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo, niezbędne jest wzmocnienie ich komponentem sił zbrojnych.


[1] W. Repetowicz, Broń „D” i Białoruś – scenariusze dla Polski, https://www.defence24.pl/bron-d-i-bialorus-scenariusze-dla-polski-komentarz, dostęp: 03.02.2022.

[2] A. Olech, P. Dutkiewicz, Zagrożenia terrorystyczne dla Francji i Polski, Poznań 2021, ss. 36-38.

[3] E. Ioanes, Why Belarus is using migrants as a political weapon, https://www.vox.com/2021/11/14/22781335/belarus-hybrid-attack-immigrants-border-eu-poland-crisis, dostęp: 07.02.2022.

[4] Rzeczpospolita, Łotwa zbuduje mur na granicy z Białorusią. Parlament zgodny, https://www.rp.pl/polityka/art19098041-lotwa-zbuduje-mur-na-granicy-z-bialorusia-parlament-zgodny, dostęp: 07.02.2022.

[5] Polsat News, Kryzys migracyjny. Białorusini ostrzelali maszty oświetleniowe na granicy, https://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2021-12-01/kryzys-migracyjny-bialorusini-ostrzelali-maszty-oswietleniowe-na-granicy, dostęp: 07.02.2022.

[6] PAP, Żołnierze z Estonii i Wielkiej Brytanii wesprą Wojsko Polskie na granicy. Prezydent wydał postanowienie, https://www.pap.pl/aktualnosci/news%2C1017300%2Czolnierze-z-estonii-i-wielkiej-brytanii-wespra-wojsko-polskie-na-granicy, dostęp: 07.02.2022.

[7] Wypowiedź premiera Mateusza Morawieckiego do funkcjonariuszy Straży Granicznej, Policji i żołnierzy, Serwis Rzeczypospolitej Polskiej, 9 listopad 2021, https://www.gov.pl/web/premier/wypowiedz-premiera-mateusza-morawieckiego-do-funkcjonariuszy-strazy-granicznej-policji-i-zolnierzy, dostęp: 08.02.2022.

[8] B. Leyts, Wypowiedź Charles’a Michela po spotkaniu z premierem Mateuszem Morawieckim w Warszawie, portal Rady UE i Rady Europejskiej, 10 listopad 2021, https://www.consilium.europa.eu/pl/press/press-releases/2021/11/10/intervention-du-president-charles-michel-a-l-issue-de-sa-rencontre-avec-le-premier-ministre-polonais-mateusz-morawiecki-a-varsovie/ dostęp: 08.02.2022.

[9] RT’s propaganda is far less influential than Westerners fear, The Economist 21 styczeń 2017, https://www.economist.com/europe/2017/01/19/rts-propaganda-is-far-less-influential-than-westerners-fear dostęp: 12.02.2022.

[10] Ibidem., s. 81.

[11] A. Olech, Działalność UNHCR w Afryce i na Bliskim Wschodzie, Przegląd Geopolityczny, 24, 2018, s. 134-152.

[12] Obcokrajowcy zakładają firmy w Polsce. Głównie Ukraińcy, Money.pl 29 maj 2021, https://www.money.pl/gospodarka/obcokrajowcy-zakladaja-firmy-w-polsce-glownie-ukraincy-6644895570205280a.html dostęp: 21.01.2022.

[13] DTM. Europe Displacement Tracking Matrix, International Organization for Migration, październik 2021, s. 5.

[14] Mapa migracji patrz: J. Marian, Migration patterns and population gains and losses in Europe, https://jakubmarian.com/migration-patterns-and-population-gains-and-losses-in-europe/ dostęp: 21.01.2022.

[15] Migration and migrant population statistics, Eurostat International, https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Migration_and_migrant_population_statistics dostęp: 13.02.2022.

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

Źródło zdjęcia głównego: Flickr.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail

Related Posts

See All Publications
  • Chiny, Indo-Pacyfik, Publikacje, Wywiad

Niekończąca się pandemia, wiszący konflikt o Tajwan i rywalizacja z USA. Czy Chiny mają czas na Europę? [dr Michał Bogusz]

Poniższy wywiad jest fragmentem publikacji Instytutu Nowej Europy – Rok obaw i nadziei. Co czeka Europę w 2023? [Raport] Szansa czy zagrożenie? To dylemat…
  • Michał Banasiak
  • 20 marca, 2023
  • Bezpieczeństwo, NATO, Publikacje, Ukraina

Od specjalnej operacji wojskowej do wojny totalnej z NATO. Jak stworzyć nową żelazną kurtynę i uniknąć katastrofy

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy. Włodzimierz Lenin stwierdził, że w historii ludzkości zdarzają…
  • Jakub Knopp
  • 16 marca, 2023
  • Azja, Bezpieczeństwo, Energetyka, Publikacje

Kryzys energetyczny w państwach Azji Centralnej

Artykuł w skrócie: Sektory energetyczne państw Azji Centralnej opierają się głównie na infrastrukturze z czasów Związku Radzieckiego.Kryzys energetyczny w Azji…
  • Krystian Pachucki-Włosek
  • 14 marca, 2023
See All Publications

Comments are closed.

Dr Aleksander Olech. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Doświadczenie badawcze zdobywał m.in. na Université Jean Moulin Lyon 3, Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Pradze, Instytucie Wspierania Pokoju i Zarządzania Konfliktami w Wiedniu, NATO Energy Security Centre of Excellence w Wilnie i NATO Centre of Excellence Defence Against Terrorism w Ankarze. Stypendysta OSCE & UNODA Peace and Security, NATO 2030 Global Fellowship oraz Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Główne zainteresowania badawcze to terroryzm, międzynarodowa współpraca na rzecz bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co tydzień będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Niekończąca się pandemia, wiszący konflikt o Tajwan i rywalizacja z USA. Czy Chiny mają czas na Europę? [dr Michał Bogusz]
    przez Michał Banasiak
    20 marca, 2023
  • Od specjalnej operacji wojskowej do wojny totalnej z NATO. Jak stworzyć nową żelazną kurtynę i uniknąć katastrofy
    przez Jakub Knopp
    16 marca, 2023
  • Kryzys energetyczny w państwach Azji Centralnej
    przez Krystian Pachucki-Włosek
    14 marca, 2023
  • 20 lat rządów i… koniec? Co w 2023 roku czeka Turcję Erdoğana?
    przez Michał Banasiak
    13 marca, 2023
  • Syria. Państwo w ruinie
    przez Grzegorz Kordylas
    9 marca, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Geopolityka NATO Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • Home
  • Ukraine
  • Publications
  • Reports
  • Programmes
  • People
  • Contact

Funded by the National Liberty Institute – Center for Civil Society
Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030

© 2019-2022 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas