Iskry – Koncepcja wielowymiarowego modelu wsparcia systemu edukacji w Polsce na przykładzie projektu Świetlica 2.0. [Raport]

Iskry – Koncepcja wielowymiarowego modelu wsparcia systemu edukacji w Polsce na przykładzie projektu Świetlica 2.0.Pobierz

Każdy ekspert jest ekspertem od tego, co było. Nie ma żadnego eksperta od tego, co będzie. Jeżeli chce się zostać „ekspertem” od przyszłości, trzeba zastąpić doświadczenie wizją – Dawid Ben-Gurion

Słowo wstępne autorów:

Dariusz Werschner: Celem raportu jest prezentacja głównych założeń projektu Świetlica 2.0, pierwszego etapu programu ISKRY – wielowymiarowego modelu wsparcia systemu edukacji w Polsce – stanowiącego próbę odpowiedzi na zmiany zachodzące po stronie popytu na kompetencje przyszłości.

Szczegółowej analizie poddany zostanie także sposób funkcjonowania systemu edukacji jako fundamentu sprawnie i efektywnie działającej gospodarki. Z kolei podstawowe rekomendacje będą dotyczyć proinnowacyjnego podejścia do zarządzania kapitałem ludzkim, z uwzględnieniem holistycznego sposobu projektowania polityki systemu edukacji.

Idea programu ISKRY to pomysł na podanie pomocnej dłoni wszystkim utalentowanym dzieciom, niezależnie od miejsca gdzie uczęszczają do szkoły. Program to próba wyrównania szans poprzez umożliwienie korzystania z innowacyjnego miejsca – Świetlicy 2.0, dostępnej w każdej polskiej szkole, pomagającej dzieciom rozwinąć swoje zdolności.
Projekt Świetlic 2.0 to jeden z kilku projektów w programie ISKRY. Jest dedykowany szkołom i wspiera rozwój kreatywności uczniów. Wymyślony został przeze mnie, przedyskutowany i opracowany z metodykami i pedagogami na co dzień pracującymi z młodzieżą.

Mam nadzieję, że składowa programu ISKRY – projekt Świetlic 2.0, zmieni realne szanse utalentowanej młodzieży w naszym kraju, a cały program przyczyni się do rozwoju społeczności wspierającej przyszłych przedsiębiorców –innowatorów.

Katarzyna Baran: Program ISKRY w swoich założeniach oferuje proste, możliwe do realizacji i skuteczne wsparcie dla systemu edukacji.

Należy go traktować zarówno jako punkt wyjścia do dyskusji na temat zmiany roli i znaczenia szkół w dobie aktualnie dokonujących się zmian społeczno-gospodarczych, a także jako podstawę do tworzenia innowacyjnych rozwiązań przy projektowaniu jednej z ważniejszych polityk publicznych, jaką jest edukacja.

Zawarte w opracowaniu badania i komentarze sugerują, że ta projakościowa zmiana podejścia do systemu nauczania wydaje się być nie tyle potrzebna, co nieunikniona.