Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
lis 30
Afryka i Bliski Wschód, Analiza, Europa, Gospodarka, Polityka zagraniczna, Publikacje, Rosja, Unia Europejska, Włochy

Polityka zagraniczna Włoch

30 listopada, 2021
Polityka zagraniczna WłochPobierz

Artykuł w skrócie:

– Polityka zagraniczna Włoch jest ściśle podporządkowana interesom ekonomicznym kraju;

– oprócz dominacji gospodarczej, ważne znaczenie ma przeciwdziałanie nieuregulowanej migracji i stabilizacja sytuacji politycznej w obszarze basenu Morza Śródziemnego;

– Włochy starają się utrzymywać partnerskie relacje ze wszystkimi najważniejszymi graczami w polityce międzynarodowej.

Priorytety

Głównym celem polityki zagranicznej Włoch jest zwiększenie potencjału własnej gospodarki. Od 2008 r. kraj zmaga się z permanentnym kryzysem ekonomicznym, którego przejawami są naprzemienne fale recesji i stagnacji, wysoki poziom długu publicznego, niestabilność sektora finansowego oraz okresowe występowanie dwucyfrowego bezrobocia. W związku z krachem na rynku nieruchomości z USA w 2008 r. amerykańskie firmy zaczęły zmniejszać skalę swoich zagranicznych inwestycji. We Włoszech było ich wiele, więc ich odpływ miał masową skalę. W latach 2009, 2012-2014 oraz 2020 r. kraj odnotował ujemne PKB, a w latach 2010-2011 oraz 2015-2019 wzrost gospodarczy wynosił mniej niż 2% PKB[1]. Możliwości stymulowania gospodarki poprzez konsumpcję na rynku wewnętrznym ogranicza wysoki dług publiczny, który wynosi aż 155,7% PKB[2]. Jednocześnie jego ograniczanie drogą redukcji wydatków budżetu państwa w latach 2011-2018 doprowadziło do obniżenia poziomu życia obywateli i w konsekwencji wzrostu liczby niespłacanych kredytów powodujących bankructwa podmiotów ich udzielających. W latach 2014-2017 upadło 7 banków ogólnokrajowych i liczne regionalne. Jednocześnie w latach 2012-2019 stopa bezrobocia wynosiła ponad 10%[3]. Rozwiązaniem ww. problemów ma być zwiększenie włoskiego eksportu, bezpośrednich inwestycji zagranicznych we Włoszech oraz wspieranie włoskich inwestycji za granicą, które mają przynieść wysoką stopę zwrotu. Kluczowe w tym zakresie są działania dyplomatyczne, przygotowujące grunt pod pozyskanie nowych rynków zbytu dla włoskich produktów i usług. Głównym dokumentem określającym strategię wspierania eksportu przez MSZ jest „Pakt dla eksportu” z czerwca 2020 r.[4] Zgodne z jego założeniami włoska dyplomacja dysponuje rocznym budżetem na działania w tym zakresie nie mniejszym niż 1,4 mld euro. W ramach tych środków realizowane są działalnia z zakresu koordynacji pracy włoskich izb handlowych zagranicą, ścisła współpraca z ministerstwem gospodarki, akcje promujące włoskie towary i usługi w wiodących branżach (m.in. design, kuchnia, kinematografia, tekstylia, przemysł lotniczy i „zielone technologie”) w ramach projektu „Made in Italy”[5] oraz szkolenia dla menadżerów firmy planujących wejście na rynki zagraniczne. Przyciąganie bezpośrednich inwestycji zagranicznych zajmuje się rządowa agencja ICE, współzarządzana przez MSZ i ministerstwo gospodarki. Z kolei w zakresie inwestycji włoskich firm za granicą kluczowe znaczenie ma wspieranie wielkich koncernów, z których najważniejszym jest firma paliwowa ENI, zajmująca się eksploatacją gazu i ropy naftowej oraz przedsięwzięciami z zakresu odnawialnych źródeł energii. Firma ta obecna jest w większości państwa świata, m.in. w Angoli, Zambii, Ghanie, Kongo, Kazachstanie, Mozambiku, Meksyku, Arabii Saudyjskiej, Katarze i Azerbejdżanie.

Polityka zagraniczna Włoch jest też skoncentrowana na wypracowaniu rozwiązań służących zmniejszeniu skali zjawiska nieuregulowanej migracji na Półwysep Apeniński. Realizacji tego celu ma służyć zawieranie przez rząd umów, w ramach których inne państwa zobowiązują się do uszczelniania swoich granic i zawracania łodzi z migrantami płynącymi w kierunku Włoch w zamian za wsparcie finansowe i szkoleniowe. Umowy te mają często charakter Memorandum of Understanding, a ich zapisy pozwalają na dużą elastyczność przy ich realizacji, co niestety często prowadzi do łamania praw migrantów przez służby państw będących ich sygnatariuszami. Choć treść umów nie jest tajna, a minister spraw wewnętrznych składa sprawozdaniem z ich podpisywania przed parlamentem, fakt ich obowiązywania nie jest powszechnie znany włoskiej opinii publicznej.

Priorytetem jest też zwalczanie zagrożeń terrorystycznych i stabilizacja sytuacji politycznej państw bliskiego sąsiedztwa, dlatego włoska armia angażuje się w misje wojskowe NATO, UE i ONZ. Włochy zabiegają też o stanowiska w instytucjach ONZ, w ramach których ich przedstawiciele mogą nadzorować realizację procesów pokojowych w krajach, które mają silnie powiązania gospodarcze, historyczne lub kulturalne z Włochami.

Ważnym zadaniem jest też budowa pozytywnego wizerunku kraju oraz promowanie jego kultury i języka włoskiego na świecie. Budowany w ten sposób aspekt tzw. miękkiej siły jest polem, na którym włoska dyplomacja odnosi najwięcej sukcesów. Jest to jedyny element rankingu obecności globalnej prowadzonego cyklicznie przez hiszpański think tank Real Instituto Elcano, w którym pozycja Włoch nie osłabła w wyniku kryzysu gospodarczego. Od 2010 r. kraj spadł z 7 na 10 pozycję rankingu, jednak ocena punktowa w zakresie „miękkiej siły” wzrosła[6]. Jest to w dużej mierze zasługa działalności Włoskich Instytutów Kultury Zagranicą, których na całym świecie funkcjonuje aż 83. 40 spośród nich znajduje się na terenie Europy, 18 w Ameryce Północnej i Południowej, 16 w Azji, 5 w Afryce i 3 w Oceanii. Prowadzą one m.in. kursy językowe, spotkania z włoskimi twórcami, degustacje kuchni, prezentacje na temat historii i potencjału turystycznego kraju[7].

Główne obszary działania

Najważniejszym obszarem działania Włoch jest Europa, zwłaszcza UE. Funkcjonowanie w jej ramach ma zapewnić utrzymanie najważniejszych rynków zbytu dla włoskich towarów i usług państwa. Włochy są trzecią gospodarką UE, ok. 56% włoskiego eksportu kierowana jest na rynki pozostałych państw członkowskich wspólnoty[8]. Są też członkiem strefy euro, w związku z czym ich polityka pieniężna jest kształtowana przez Europejski Bank Centralny, a znaczna część polityki gospodarczej przez Komisję Europejską. Włochy opowiadają się za uwspólnotowieniem długów państw członkowskich, łagodnym podejściem do kwestii deficytu budżetowego, przyspieszeniem transformacji ekologicznej oraz wprowadzaniem możliwie jak najbardziej jednolitych rozwiązań w zakresie podatków i płacy minimalnej na terenie UE, a także solidarności europejskiej w zakresie polityki i zniesienia sankcji przeciwko Rosji. Rząd włoski chce również, by kryteria podziału funduszy unijnych pomiędzy państwa członkowskie nie ograniczały się jedynie do wysokości PKB, ale również do liczby przyjętych migrantów i wysokości bezrobocia. Jednocześnie, mimo iż Włochy wpłacają więcej środków, niż pozyskują z budżetu UE, są zwolennikiem wysokich wydatków budżetowych wspólnoty. Państwo włoskie także aktywnie uczestniczy w procesie berlińskim, będąc adwokatem przystąpienia do UE państw Bałkanów Zachodnich, postrzeganych przez nie jako potencjalne rynki zbytu dla swoich towarów i usług. Stabilizacja sytuacji politycznej w tym regionie ma też służyć ograniczeniu nielegalnej migracji do Włoch.

Godna podkreślenia jest też wysoka skuteczność Włoch w zabieganiu o obsadę wysokich stanowisk w unijnych instytucjach. W Komisji Europejskiej kierowanej przez Jose Manuela Barroso (2010-2014) funkcję wiceprzewodniczącego i komisarza ds. przemysłu i przedsiębiorczości pełnił Antonio Tajani. W komisji Junckera (2014-2019) Federica Mogherini sprawowała funkcję Wysokiego Przedstawiciela UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Z kolei od 2019 r. w ramach komisji von der Leyen, bardzo ważną dla Włoch, tekę komisarza ds. gospodarki sprawuje Paolo Gentiloni. Ponadto w latach 2014-2019 przewodniczącym Parlamentu Europejskiego był Tajani, a od 2019 r. funkcję tę pełni Davide Sassoli. Ponadto w latach 2011-2018 Włosi byli nadreprezentowani w stosunku do swojego udziału w populacji UE na stanowiskach kierowniczych w centrali i na czele delegatur Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ). W badanym okresie zajmowali oni 25-44 spośród 242-269 stanowisk kierowniczych w ESDZ, w tym kierowali 10-21 spośród 117-142 unijnych delegatur. Liczba powołanych na tego rodzaju stanowiska Włochów, szczególnie wzrosła za kadencji Mogherini. Nominowała ona aż 61 swoich rodaków na główne stanowiska kierownicze w ESDZ[9].

Drugim najważniejszym dla Włoch obszarem geograficznym jest pozaeuropejska część Basenu Morza Śródziemnego, czyli Bliski Wschód i Afryka Północna. Włochom zależy na dobrych relacjach z państwami tego regionu, bez względu na to czy sprawowane są w nich rządy demokratyczne, czy autorytarne (w większości przypadków). Znacznie ważniejsze jest to, by tamtejsze reżimy zapewniały w swoich państwach pokój, zwalczały terroryzm i przestępczość zorganizowaną, kontrolowały przepływy migracyjne oraz stwarzały korzystne warunki dla włoskiego eksportu i inwestycji. Państwa regionu MENA są też dostawcami ropy naftowej i gazu do Włoch. Z powyższych względów Włochy starają się być aktywnym graczem w regionie, czemu służyć miało m.in. pełnienie w latach 2015-2018 przez Fernando Gentiliniego funkcji specjalnego przedstawiciela UE ds. procesu pokojowego na bliskim wschodzie.

W dalszej kolejności istotnymi obszarami dla włoskiej polityki zagranicznej są regiony Sahelu i Rogu Afryki. Włoskie siły zbrojne uczestniczą w misji wojskowej G-5 na terenie Mali, Czadu, Nigru i Burkiny Faso, której zadaniem jest walka z tamtejszymi organizacjami terrorystycznymi. Zduszenie ich aktywności w zarodku ma doprowadzić do ograniczenia skali nielegalnej migracji do Włoch, jak również zapobiec rozprzestrzenieniu się ich aktywności na Półwysep Apeniński. Podobne cele przyświecają włoskiej aktywności na terenie swoich byłych kolonii: Somalii i Erytrei. Środkiem do ich realizacji było m.in. pełnienie w latach 2012-2016 przez Michele Cervone D’Urso funkcji specjalnego wysłannika UE ds. Somalii.

Najważniejsi partnerzy

Włochy realizują swoją rację stanu poprzez działalność w organizacjach multilateralnych: ONZ, NATO, UE i grupie G-7. W 2017 r. Włochy były członkiem niestałym Rady Bezpieczeństwa, a w latach 2019-2021 Rady Praw Człowieka ONZ. Kluczowe znaczenie ma jednak dwustronna współpraca Włoch z poszczególnymi państwami.

Najważniejszym sojusznikiem Włoch są Stany Zjednoczone. Na terenie Włoch znajduje się 7 amerykańskich baz wojskowych. W 2020 r. włoski eksport do USA wyniósł 48,6 mld USD[10], natomiast amerykańskie inwestycje we Włoszech – 31 mld USD[11]. Teren USA zamieszkuje też liczna diaspora włoska, a Włochy są atrakcyjnych kierunkiem wyjazdów amerykańskich turystów. W relacjach z USA Włochom zależy na przekierowaniu działań tego kraju z rywalizacji z Rosją i Chinami na walkę z terroryzmem i nielegalną migracją.

Głównymi partnerami gospodarczymi Włoch są wiodące państwa członkowskie UE – Niemcy i Francja. Włoski eksport do Niemiec jest wart 64,5 mld USD, a do Francji 54,9 mld USD[12]. Państwa te współpracują ze sobą przy podejmowaniu decyzji wewnątrz UE, jednak zdarza się im też między sobą rywalizować. W przeciwieństwie Francji i Niemiec, Włochy dystansują się wobec postulatu budowy armii europejskiej, uczestnicząc co prawda w inicjatywie PESCO, ale jednocześnie wyraźnie podkreślając wagę jedności i symbiozy UE i USA. Są też przeciwne budowie gazociągu Nord Stream 2, twierdząc, że uczyni ona z Niemiec państwo dominujące w zakresie dystrybucji rosyjskiego gazu w Europie. Zarzucają państwu jednocześnie, że w wyniku sankcji UE przeciwko Rosji w 2016 r. zaniechana została budowa gazociągu South Stream, który miał wzmocnić pozycję Włoch w tym zakresie. Z kolei Francja jest głównym dostawcą energii elektrycznej do Włoch. Państwa rozbudowują połączenia transportowe między sobą i często mają wspólne stanowisko na forum UE. Firmy włoskie i francuskie rywalizują jednak ze sobą o rynki państw Afryki i Bliskiego Wschodu, czego najjaskrawszych wyrazem było popieranie przeciwnych stron wojny domowej w Libii.

Włochy widzą duży potencjał we współpracy gospodarczej i politycznej z Rosją. Postrzegają ją jako partnera do rozwiązywania konfliktów w regionie MENA, nawet gdy (jak w przypadku Libii) popierają ich przeciwne strony. Rosja jest dla Włoch ogromnym rynkiem, który pozostaje niewykorzystany z powodu sankcji wprowadzony przez UE i USA w związku z aneksją Krymu w 2014 r., dlatego państwo stara się przekonywać oba podmioty do ich zniesienia lub złagodzenia. Przed ich wprowadzeniem na terenie Rosji funkcjonowało ok. 500 włoskich firm, zajmujących się m.in. dystrybucją energii elektrycznej, budową infrastruktury drogowej i kolejowej czy też produkcją opon samochodowych. W wyniku unijnych sankcji i rosyjskich kontrsankcji w latach 2014-2019 włoski przemysł spożywczy utracił potencjalne zyski o wysokości 1 mld euro[13]. Najważniejszym elementem współpracy włosko-rosyjskiej jest jednak kwestia importu gazu. Włochy są trzecim w Europie (po Niemczech i Wielkiej Brytanii) rynkiem konsumpcji tego surowca. W związku z planowanym odejściem od węgla do 2050 r., jego znaczenie ma w przyszłości wzrosnąć. Rosja jest głównym dostawcą gazu do Włoch, odpowiadając za 28% całości importu surowca[14].

Stosunek Włoch do Chin jest dwuznaczny. Z jednej strony zabiegają one na poziomie UE o wprowadzenie mechanizmów osłabiających konkurencyjność cenową chińskich produktów, jak np. graniczny podatek węglowy, jednak z drugiej zabiegają o chińskie inwestycje i zwiększenie eksportu do Państwa Środka. Z tych względów w 2019 r. Włochy jako pierwszy kraj grupy G-7 przystąpiły do Inicjatywy Pasa i Szlaku, postępując tym samym wbrew konkluzjom szczytu Rady Europejskiej, który odbył się zaledwie dzień wcześniej. Chińscy inwestorzy pracują m.in. nad robudową portów w Wenecji, Ravennie i Trieście, a włoski eksport do Chin w 2020 r. wyniósł 14,7 mld USD.[15]

Chcąc pozyskać rynki północnej Afryki, Włochy przede wszystkim koncentrują się na procesie pokojowym w Libii. Przed wybuchem wojny domowej w 2011 r. włoskie wpływy w tym kraju były ogromne. Kraj ten był głównym dostawcą ropy naftowej do Włoch, włoskie firmy realizowały na jego terenie szereg inwestycji infrastrukturalnych, a libijska straż graniczna przeciwdziałała nielegalnej migracji do Włoch. Wojna domowa spowodowała, że Włochy utraciły te korzyści. Powrót do dawnego poziomu dostaw ropy naftowej może nastąpić dopiero po pomyślnym zakończeniu procesu pokojowego w tym kraju. O kontrakty na odbudowę Libii Włochy będą musiały walczyć z Turcją, Rosją, Francją i Państwami Zatoki Perskiej. Rządowi Włoch udało się natomiast częściowo przywrócić współpracę z Libią w zakresie polityki migracyjnej. W 2017 r. rząd Paolo Gentiloniego zawarł umowę o przeciwdziałaniu nielegalnej migracji z rządem As-Saradża, kontrolującym zachodnią część kraju, co doprowadziło do znaczącego spadku skali tego zjawiska od 2018 r. Podobne umowy Włochy podpisały też z Algierią, Egiptem i Tunezją. Starają się też wchodzić na rynki tych państw, a firma ENI zabiega o rozszerzenie skali swoich inwestycji na ich terenie.

Miękką siłę Włoch wzmacnia współpraca ze Stolicą Apostolską. Włoski jest językiem komunikacji zewnętrznej wśród duchowieństwa, co w naturalny sposób zwiększa jego globalny zasięg. Jednocześnie gęsta sieć parafii i misji kościelnych oraz produkcja filmów religijnych przez włoską telewizję publiczną RAI stwarzają możliwości oddziaływania kultury włoskiej na kraje globalnego południa, zwłaszcza w Afryce Subsaharyjskiej i Ameryce Łacińskiej.

Wnioski i perspektywy

Włochy osiągnęły maksimum możliwości swojej ekspansji ekonomicznej w ramach UE, więc ich polityka europejska w najbliższych latach będzie skoncentrowana raczej na utrzymaniu status quo i minimalizacji ponoszonych kosztów. Jednocześnie Włochy będą dążyć do zniesienia sankcji przeciwko Rosji, choć nie zdecydują się na ich samodzielne zawetowanie. Z kolei ze względu na poszukiwanie nowych perspektyw biznesowych włoska, dyplomacja będzie szczególnie skoncentrowana na zdobywaniu rynków Afryki Północnej, dążąc do zastąpienia tracącej wpływy Francji.

Wyzwaniem dla  NATO i UE jest utrzymanie spójnego stanowiska względem Rosji, pomimo włoskich dążeń do złagodzenia polityki względem tego kraju. Problematyczne będzie też pogodzenie rosnących różnic interesów między Włochami a Francją w Północnej Afryce. Ich współpraca jest jednak konieczna, zwłaszcza w Libii, by równoważyć rosnące wpływy Rosji i Turcji w tym kraju.

W interesie Polski jest przekonanie Włoch do zmiany stosunku wobec Rosji poprzez wskazywanie na rozbieżności interesów między tymi krajami występujące na obszarze Północnej Afryki i Bliskiego Wschodu. Jednocześnie dla Polskich firm warte rozważenia jest podjęcie prób wchodzenie na rynki północnoafrykańskie za pośrednictwem włoskich przedsiębiorstw w celu zminimalizowania kosztów i ryzyka z tym związanego.


[1]Gdp growth (annual %) Italy 1961-2020, Bank Światowy, https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.KD.ZG?locations=IT, dostęp: 17.11.2021.

[2]Government debt to gross domestic product (GDP) ratio in Italy from 2019 to 2022, Statista https://www.statista.com/statistics/1203805/estimated-government-debt-to-gdp-in-italy/#:~:text=In%202021%2C%20the%20government%20debt%20in%20Italy%20was,has%20been%20increasing%20over%20the%20last%20two%20decades., dostęp: 17.11.2021.

[3]Unemployment rate in Italy from 2008 to 2020, Statista, https://www.statista.com/statistics/531010/unemployment-rate-italy/ , dostęp: 17.11.2021.

[4]Pakt dla eksportu, dokument strategiczny MSZ Włoch, Sporządzony 08.06.2020.

[5]Come nasce il Progetto Made in Italy, Progetto Made in Italy, https://www.progettomadeinitaly.it/come-nato/ , dostęp: 17.11.2021.

[6]Elcano Global Presence Index Italy, Real Instituto Elcano, https://explora.globalpresence.realinstitutoelcano.org/en/country/iepg/global/IT/IT/2020, dostęp: 17.11.2020.

[7]Istituti di cultura all’estero, ecco quanti e dove sono, Truenumbers.it, https://www.truenumbers.it/istituti-di-cultura-italiana-allestero-ecco-quanti-sono-e-dove-sono/, dostęp: 17.11.2021.

[8]Imports and exports in and from Italy, Company in Corporation Italy, https://www.companyincorporationitaly.com/imports-and-exports-in-and-from-italy , dostęp: 17.11.2021.

[9]B. Znojek, B. Bieliszczuk, P. Biskup, Raport PISM: Specyfika i trendy w obsadzie personelu administracyjnego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (2011-2019), Warszawa, luty 2021.

[10]Italy Exports By Country, Trading Economics, https://tradingeconomics.com/italy/exports-by-country, dostęp: 17.11.2021.

[11]Direct investment position of the United States in Italy from 2000 to 2020, Statista, https://www.statista.com/statistics/188651/united-states-direct-investments-in-italy-since-2000/#:~:text=Published%20by%20Statista%20Research%20Department%2C%20Aug%204%2C%202021,to%206.15%20trillion%20U.S.%20dollars%20in%20that%20year., dostęp: 17.11.2021.

[12]Italy Exports By Country, Trading Economics, https://tradingeconomics.com/italy/exports-by-country, dostęp: 17.11.2021.

[13]Italian Food Exports to Russia Have Lost 1 bn Euro, Italian Food News, https://news.italianfood.net/2019/08/06/italian-food-exports-to-russia-have-lost-1-bn-euro/, dostęp: 17.11.2021.

[14]Gross imports of natural gas in Italy in 2020, by country of origin (in G(m3)), Statista, https://www.statista.com/statistics/787720/natural-gas-imports-by-country-of-origin-in-italy/, dostęp: 17.11.2021.

[15]Italy Exports By Country, Trading Economics, https://tradingeconomics.com/italy/exports-by-country , dostęp: 17.11.2021.

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie NIW-finansowanie.png

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Maciej Pawłowski Maciej Pawłowski. Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. Przedstawiciel Polskiej Agencji Inwestycji i Handlu (PAIH) w Algierii. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Maghrebu. Kończy pisać doktorat na temat wpływu Kościoła Katolickiego na życie migrantów z Sudanu Pd. mieszkających w Egipcie.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Publikacje, Wywiad

Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Jan Macháček - czeski felietonista i muzyk. Zajmuje się kwestiami politycznymi,…
  • Michał Banasiak
  • 3 października, 2023
  • Analiza, Indo-Pacyfik, Korea Południowa, Publikacje

Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych

Kontrakty na dostawy broni między Polską a Koreą Południową doprowadziły do bliskiej współpracy w sektorze obronnym między azjatyckim oraz europejskim…
  • Jakub Witczak
  • 28 września, 2023
  • Analiza, Europa, Publikacje

Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Maciej Ruczaj - absolwent Uniwersytetu Karola w Pradze, publicysta, analityk i…
  • Michał Banasiak
  • 26 września, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Maciej Pawłowski Maciej Pawłowski. Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. Przedstawiciel Polskiej Agencji Inwestycji i Handlu (PAIH) w Algierii. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Maghrebu. Kończy pisać doktorat na temat wpływu Kościoła Katolickiego na życie migrantów z Sudanu Pd. mieszkających w Egipcie.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Jan Macháček o relacjach Polsko-Czeskich. Wywiad Instytutu Nowej Europy
    przez Michał Banasiak
    3 października, 2023
  • Jak Polska i Korea Południowa korzystają na współpracy swoich przemysłów zbrojeniowych
    przez Jakub Witczak
    28 września, 2023
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Promocja Polski i Współpraca Polsko-Czeska. Wywiad z Dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze
    przez Michał Banasiak
    26 września, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas