Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Kontakt – Kariera
  • Polish-Czech Forum
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
maj 21
Analiza, Astropolityka, Kosmos, Polityka międzynarodowa, Publikacje

Rola państw małych w globalnej polityce kosmicznej

21 maja, 2021
Rola państw małych w globalnej polityce kosmicznejPobierz

Artykuł w skrócie:

– Państwa małe w związku ze swoją odmienną tożsamością prowadzą aktywną politykę także w zakresie globalnej polityki kosmicznej;

– Globalna polityka kosmiczna to termin odnoszący się do szeregu działań podjętych przez większość państw świata w celu podjęcia próby zarządzania kosmosem;

– Sposoby działalności poszczególnych państw w globalnej polityce kosmicznej różnią się od siebie i obejmują zarówno „technologiczne sojusze”, jak i rozwijanie narodowego sektora kosmicznego.

Wstęp:

Przestrzeń kosmiczna w XXI wieku ponownie stała się miejscem rywalizacji mocarstw (new space race)[1], podobnie jak za czasów zimnej wojny i postępującej ówcześnie rywalizacji amerykańsko-radzieckiej. Jednocześnie należy jednak zaznaczyć fakt istnienia kilku czynników wpływających na obecny obraz sytuacji w przestrzeni kosmicznej, które różnią się w pewnych aspektach od czasów zimnowojennych. 

Rywalizację amerykańsko-sowiecką zastąpiła amerykańsko-chińska, a głównym jej wymiarem  jest walka o prymat w światowym układzie sił. To starcie cywilizacji zachodniej i wschodniej (tj. chińskiej) implikuje nowy kosmiczny wyścig zbrojeń, którego bardzo dobrym przykładem jest rozwój broni antysatelitarnej[2]. Ponadto z powodu postępującej powszechności technologii zauważa się wzrost zaangażowania w sektorze kosmicznym (co automatycznie przeradza się w aktywną obecność w przestrzeni kosmicznej) większej gamy państw, w tym także grupy państw rozwijających się. 

Aczkolwiek aspekt globalnego „zarządzania” kosmosem, na który warto zwrócić szczególną uwagę, to kwestia uczestnictwa tzw. państw małych (w ujęciu geograficznym) w kreowaniu globalnej polityki kosmicznej, między innymi poprzez zawierane „sojusze technologiczne”, czy praktykowanie wręcz technologicznego bandwagoningu(strategia głównie dotycząca państw mniejszych i słabszych w globalnym układzie sił, które przyłączają się do swojego przeciwnika bądź państwa silniejszego i czerpią z tego powodu określone korzyści)[3].

Państwa małe w stosunkach międzynarodowych realizują odmienną od państw średnich i dużych politykę zagraniczną uwzględniającą ich tożsamość, wrażliwość oraz potrzeby. Grupa tych państw jest niejednorodna, aczkolwiek determinanty podejmowanych działań oraz istotne dla nich wartości pozostają zbliżone. Świadome swych ograniczeń w inny sposób próbują wpływać na różne domeny polityki światowej, zaznaczając swą obecność u boku operujących w nich mocarstw. 

Szczególnie interesujące dla współczesnych stosunków międzynarodowych są wspomniane zależności pomiędzy państwami małymi a mocarstwami (zawiązywane „sojusze technologiczne”, bądź bandwagonning technologiczny państw mniejszych wobec większych) oraz działalność na forum Biura ONZ do spraw Przestrzeni Kosmicznej (UNOOSA) czy Komitetu Narodów Zjednoczonych ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej – (COPUOS). 

Globalna polityka kosmiczna

Globalna polityka kosmiczna to termin odnoszący się do szeregu działań podjętych przez większość państw świata, organizacji międzynarodowych oraz korporacji/konsorcjów prywatnych w przestrzeni kosmicznej w celu podjęcia próby zarządzania kosmosem[4] (global space governance). Poprzez zawieranie „technologicznych sojuszy”, bandwagoning technologiczny, rywalizację mocarstw światowych i regionalnych oraz prywatnych konsorcjów technologicznych powiązanych z państwowym kapitałem, a nawet przejawy obecności ugrupowań terrorystycznych, aktualna rywalizacja o kosmos przypomina powrót do jednego z wydarzeń historii powszechnej – tak zwanego podziału chińskiego tortu mającego miejsce w latach 1896-1899[5], gdzie każdy z wymienionych podmiotów pragnie mieć na własność swój kawałek.  

Rys. 1. Francuski rysunek przedstawiający europejskich władców dzielących tort symbolizujący Chiny, 1898r. 

Autor: Henri Meyer

Rys. 2. Karykatura przedstawiająca trzy kosmiczne potęgi: Stany Zjednoczone, Chińską Republikę Ludową, Federację Rosyjską; a także Organizację Narodów Zjednoczonych, ugrupowania terrorystyczne oraz przedstawiciela prywatnej kosmicznej korporacji, 2020r.

Autor: Jakub Mularczyk

Karykatura ta przedstawia współczesny obraz rywalizacji kosmicznej; przestrzeń kosmiczna postrzegana jest jako kluczowy obszar, niezbędny do posiadania pełni władzy. Już w latach 60. XX wieku Lyndon B. Johnson stwierdził, iż ten, kto kontroluje kosmos, kontroluje cały świat[6]. Analizując obecne uwarunkowania i czynniki, nie wydaje się prawdopodobny fakt uzyskania władzy nad przestrzenią kosmiczną przez pojedyncze państwo, należy się raczej spodziewać długoletniej rywalizacji pomiędzy Stanami Zjednoczonymi (na rysunku przedstawione z lewej strony stołu jako prezydent Joe Biden) i Chińską Republiką Ludową (Xi Jinping siedzący obok prezydenta USA). 

Chiny coraz mocniej swoją pozycję w kosmosie, w myśl strategii budowy potęgi Państwa Środka oraz chęci wygrania ze Stanami Zjednoczonymi starcia o dominację na Ziemi, morzu, przestrzeni wirtualnej, czy przestrzeni kosmicznej. Chińska Republika Ludowa pozostaje świadoma swoich dokonań we wspomnianej sferze technologii kosmicznych, istotnie wyprzedzając USA. Rywalizacja chińsko-amerykańska w najbliższych latach przybierze na sile, a te dwa mocarstwa staną się kluczowymi dla dalszych losów globalnej polityki kosmicznej. 

Postać Elona Muska przy stole rozdzielającym wpływy w przestrzeni kosmicznej to symbol postępującej komercjalizacji kosmosu, ostatnimi laty określanej przez badaczy mianem hiperprywatyzacji[7]. SpaceX, na podstawie kontraktu z NASA, tworzy innowacyjne rakiety wielokrotnego użytku po to, by w przyszłości eksploracja kosmosu stała się tańsza dla producentów (dzięki możliwości wielokrotnego wykorzystania sprzętu służącego do kosmicznych podróży) oraz w przyszłości dostępna dla coraz szerszych mas, np. w postaci lotu w kosmos. Co znamienne i ryzykowne dla statusu wszechświata to charakterystyka działań ogromnych technologicznych korporacji, których celem jest zysk. Natomiast niezaprzeczalnie na przestrzeni najbliższych lat więcej technologicznych gigantów pojawi się w globalnym kosmicznym układzie sił, a zarazem wpłynie na kształt omawianej globalnej polityki kosmicznej. 

Ugrupowania terrorystyczne (Al-Kaida, bądź inne mniej znane terrorystyczne organizacje) mogą destabilizująco wpływać na aktywność innych podmiotów w kosmosie, na przykład poprzez ataki cyberterrorstyczne na oprogramowania satelitów lub używając broni laserowej w celu oślepienia wyniesionego na orbitę okołoziemską obiektu. 

Przedstawiony na karykaturze rosyjski prezydent Władimir Putin symbolizuje proces rozmyślania nad koniecznymi do podjęcia przez Rosję działaniami w celu przerwania chińsko-amerykańskiego duopolu w przestrzeni kosmicznej. Działania rosyjskie istotnie koncentrują się na rozwijaniu technologii kosmicznych i cybertechnologii (hakerzy posiadający wysokie umiejętności będą stanowić przeciwwagę dla potencjalnie bardziej zaawansowanej technologii amerykańskiej).

Jednak wydarzenia z początku marca bieżącego roku – ogłoszenie przez rosyjską państwową spółkę technologiczną Roskosmos i szefa Narodowej Agencji Kosmicznej Chin memorandum o rozwoju obiektów badawczych na Księżycu, a w szczególności powstania Międzynarodowej Naukowej Stacji Księżycowej – pokazują kierunek prowadzenia przez Rosję polityki kosmicznej, głównie w zakresie bandwagoningu w myśl słów R. Zięby „jeśli nie możesz go pokonać to się do niego przyłącz”[8]. 

Tak więc globalną politykę kosmiczną można porównać do opisanej powyżej karykatury; składają się na nią działania państw i aktorów pozapaństwowych, takich jak korporacje czy –  w przyszłości – ugrupowania terrorystyczne, które dążą, lub prawdopodobnie będą dążyć, do kreowania rzeczywistości i statusu przestrzeni kosmicznej. Tworzona w ten sposób polityka kosmiczna posiada charakter globalny, ponieważ na jej kształt i aktywność wpływa wiele podmiotów na szczeblu ponadnarodowym i ponadregionalnym. Ponadto jej „światowość” związana jest z reżimem międzynarodowego prawa kosmicznego. Na forum ONZ podjęto kroki w celu regulacji statusu przestrzeni kosmicznej, obowiązujących na jej „terytorium” norm oraz podkreślono fundamentalną cechę: niezawłaszczalność. Przestrzeń kosmiczna na mocy przyjętych pięciu traktatów sankcjonujących użytkowanie została określona jako dorobek/prowincja całej ludzkości, bądź wspólne dziedzictwo ludzkości. W związku z tym można wnioskować, że początki kształtowania globalnej polityki kosmicznej wspólnie przez wszystkie państwa rozpoczęły się w momencie ratyfikowania tzw. układu kosmicznego (obecnie 110 państw). 

Z powodu owej niezawłaszczalności przestrzeni kosmicznej, co zostało wspomniane w obowiązującym traktacie, niemożnością staje się podejmowanie decyzji o kształcie prowadzonej polityki tylko przez wyszczególnioną grupę państw lub nawet pojedyncze państwa[9]. Globalna polityka kosmiczna to także aktywność państw na forum wyspecjalizowanych instytucji stworzonych po to, by zarządzać dobrem wspólnym, jakim dla wszystkich państw jest jest przestrzeń kosmiczna, np. na poziomie uniwersalnym w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Wśród nich można wymienić Biuro ONZ do spraw Przestrzeni Kosmicznej (UN Office for Outer Space Affairs), Komitet Narodów Zjednoczonych ds. Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej (UN Committee on the Peaceful Uses of Outer Space), Komitet ds. Satelitów Obserwacji Ziemi (Committee on Earth Observation Satellites), konferencje UNOOSA UNISPACE I, II, III lub inicjatywy organizacji pozarządowych, np. Międzynarodowego Instytutu Prawa Kosmicznego (International Institute of Space Law), Międzynarodowego Stowarzyszenie na rzecz Postępu w Przestrzeni Kosmicznej (International Association for the Advancement of Space Safety), czy Komitetu Konsultacyjnego ds. Systemów Danych Kosmicznych (Consultative Committee on Space Data Systems)[10]. 

„Eksploracja i użytkowanie przestrzeni kosmicznej, włączając Księżyc i inne ciała niebieskie powinna być prowadzona i wykonywana w interesie wszystkich państw, niezależnie od ich poziomu ekonomicznego lub naukowego oraz powinna stanowić dorobek/domenę całej ludzkości”[11], co stanowi, że aktywność prowadzona przez poszczególne państwa w przestrzeni kosmicznej w świetle Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi z 1967 roku nie może prowadzić do dominacji i hegemonizacji kosmosu oraz samoczynnego czerpania jakichkolwiek zysków z tychże działań[12]. 

W związku ze wspomnianą powyżej chęcią uczestnictwa w kosmicznym układzie sił coraz większej gamy aktorów (państw – zarówno rozwiniętych, jak i rozwijających się – czy też prywatnych korporacji/konsorcjów[13]) za zadanie globalnej polityki kosmicznej można uznać wykreowanie wspólnych norm dotyczących współpracy w kosmosie, głównie w zakresie jego użytkowania[14], zważywszy na brak nowszych, bardziej precyzyjnych i uniwersalnych, powszechnych regulacji prawnych wobec współczesnej zaawansowanej technologii kosmicznej i rozwoju nowego wyścigu kosmicznego, który odnosi się do zmieniającego się światowego układu sił także na lądzie i morzu.

Charakterystyka państw małych 

Państwa małe w globalnym układzie sił i systemie bezpieczeństwa tworzą niejednolitą, aczkolwiek stosunkowo odrębną grupę państw z zupełnie odmienną tożsamością w porównaniu do państw średnich czy dużych. Z powodu małej powierzchni, kraje te przejawiają większą wrażliwość na zmiany zachodzące wokół nich w środowisku międzynarodowym, mając na względzie wydarzenia historyczne i obawę przed ich powtórzeniem się, tj. konfliktem zbrojnym[15]. Ze względu na swoją specyfikę stają one przed problem doboru adekwatnej do ich charakterystyki strategii bezpieczeństwa. 

Strategie te można podzielić na klasyczne (neutralność, sojusz, kolektywne bezpieczeństwo) oraz współczesne (bloki handlowe, związki polityczne i aktywna dyplomacja)[16]. Właśnie te tendencje mieszania obu podejść do zapewnienia bezpieczeństwa narodowego państw małych uwidaczniają się w przestrzeni kosmicznej i budowaniu z ich udziałem globalnej polityki kosmicznej. 

Najbardziej zauważalne są powiązania sojusznicze polityczno-wojskowe i ich przełożenie na płaszczyznę kosmiczną, tj. podpisane porozumienia technologiczne sojuszniczych państw USA takich jak Izrael, Japonia, czy Zjednoczone Emiraty Arabskie. Państwa te, dzięki ścisłej technologicznej współpracy ze Stanami Zjednoczonymi zwiększają swoje bezpieczeństwo. Państwa mniejsze często w celu zapewnienia bezpieczeństwa narodowego kierują swoją uwagę ku największym światowym graczom i stają się ich sojusznikami w regionie, w ten sposób próbując zabezpieczyć terytorium przed potencjalną agresją ze strony innych państw.

Ponadto sojusznicza współpraca technologiczna pomiędzy mocarstwami a państwami małymi posiada charakter obopólnej korzyści, co ukazuje następujący przykład. Ośrodki badawcze zlokalizowane w państwach małych budują odpowiednie zdolności i zasoby na podstawie przesłanej przez mocarstwo technologii. Państwo małe zyskuje dostęp do najnowszych technologii, a potencjalnie wrogo nastawione państwa mają świadomość interwencji mocarstwa w przypadku wywołanego konfliktu. Mocarstwo natomiast korzysta z wytwarzanego sprzętu na preferencyjnych warunkach.

Państwa małe i ich rola w globalnej polityce kosmicznej

Państwa małe, poprzez swoją specyfikację, zmuszone są w większym stopniu do prowadzenia aktywnej polityki zagranicznej w zakresie zarządzania kosmosem. Z powodu ograniczonych możliwości użycia siły państwa te skłaniają się ku dyplomacji na wyspecjalizowanych forach międzynarodowych dotyczących przestrzeni kosmicznej lub całkowitemu poleganiu na „sojuszu technologicznym”, co także przysparza im możliwości w zakresie eksploracji kosmosu. 

Wzmożona aktywność w instytucjach międzynarodowych i nacisk na przestrzeganie oraz tworzenie nowych norm prawa międzynarodowego to sposób małych państw na wyrównanie swojej pozycji międzynarodowej względem wielkich graczy. W momencie uchwalenia powszechnie obowiązującego prawa, zarówno Luksemburg jak i Rosja posiadają te same prawa i obowiązki[17]. Stąd także wynika spore poparcie dla działań rosyjsko-chińskich dotyczących całkowitego zakazu umieszczania broni w przestrzeni kosmicznej. Jedynym wyjątkiem wśród państw małych jest Izrael, będący strategicznym partnerem USA[18]. 

Izrael to przykład najmniejszego państwa posiadającego własny program kosmiczny oraz jednego z siedmiu, które samoistnie stworzyło zarówno wysyłane przez siebie satelity jak i niezbędną do ich umieszczenia na orbicie okołoziemskiej, bądź niskiej orbicie, wyrzutnię. Oprócz Izraela podobne „sojusze technologiczne” oparte na współpracy badawczej w zakresie technologii kosmicznych funkcjonują na linii Stany Zjednoczone-Zjednoczone Emiraty Arabskie oraz Stany Zjednoczone-Singapur i Japonia.

Zupełnie odmienny sposób wpływania na globalną politykę kosmiczną przyjął Luksemburg, traktując, podobnie jak Singapur, przestrzeń kosmiczną jako swego rodzaju nowy rynek zbytu i możliwość rozwoju gospodarczego. Poprzez postępującą komercjalizację przestrzeni kosmicznej i pojawienie się nowych sektorów gospodarki związanych z eksploracją kosmosu, dyplomacja Księstwa Luksemburga dostrzegła szansę zdywersyfikowania źródeł dochodu krajowej gospodarki[19]. W porównaniu do podejścia zimnowojennego, cechą charakterystyczną obecnego okresu jest fakt zmiany percepcji; kosmos postrzega się jako swoistą kolonię do czerpania zysków, czy miejsca do życia, a wizję tę kreuje się między innymi za pomocą kultury masowej.

Zgodnie z panującymi obecnie trendami w globalnej polityce kosmicznej to decyzje na szczeblu narodowym konkretnych państw uczestniczących w światowym zarządzaniu kosmosem wpływają na działalność innych państw, a finalnie na dyskusję na forach wyspecjalizowanych organizacji międzynarodowych. Dlatego gdy 20 lipca 2017 roku Luksemburg jako pierwsze państwo w Europie (a drugie na świecie zaraz za Stanami Zjednoczonymi) podpisał ustawę określającą ramy regulacyjne kosmicznego górnictwa (Act on the Exploration and Use of Space Resources; Space Resources Act)[20] kraj ten zwrócił na siebie międzynarodową uwagę. 

Podsumowanie

Państwa małe w globalnej polityce kosmicznej spełniają rolę powstrzymywania mocarstw do zawłaszczania przestrzeni kosmicznej. Poprzez sojusze technologiczne z mocarstwami współpracują z innymi, jednocześnie rozwijając własne narodowe zdolności, ale także będąc swego rodzaju bacznym obserwatorem technologii tworzonych przez wielkich graczy. Natomiast państwa duże współpracujące technologicznie z małymi świadome są wiązanej transakcji, tj. zapewnienia bezpieczeństwa. 

Z drugiej strony państwa małe ograniczają zdolności mocarstw w przestrzeni kosmicznej i globalnym zarządzaniu kosmosem poprzez intensywny rozwój własnego sektora kosmicznego, udowadniając, że pomimo mniejszych zasobów możliwa jest konkurencja z państwem większym, korzystając w tym samym momencie z rozwiązań światowych potęg (przykład USA i Luksemburga – Stany Zjednoczone jako pierwsze zmieniły globalną percepcję dotyczącą przestrzeni kosmicznej, z miejsca przeznaczonego początkowo do rozwoju badań i nauki po obecnie postępującą komercjalizację i prywatyzację kosmosu, natomiast Luksemburg skorzystał z  tzw. „otwartej furtki” i na wzór amerykański poszedł kilka kroków dalej od innych europejskich państw, legalizując działalność firm trudniących się górnictwem kosmicznym).

Państwa małe, dzięki naturalnym predyspozycjom do prowadzenia aktywnej dyplomacji, posiadają zdolność do hamowania rywalizacji między światowymi potęgami w globalnym układzie sił (także w kosmicznym układzie sił),poprzez rozwój prawa międzynarodowego lub podejmowanie innych aktywności na forum wyspecjalizowanych organizacji międzynarodowych.


[1] E. E. Weeks Outer Space Development, International Relations and Space Law. A Method for Elucidating Seeds, s. 4

[2] M. Poprawa Broń przyszłości-broń antysatelitarna

[3] R. Zięba Teoria bezpieczeństwa państwa w ujęciu neorealistycznym, Studia Politologiczne, vol. 49, tekst dostępny w Internecie: http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-d4b638ca-24ac-4cdc-bc9f-7cd263580b09/c/Ryszard_Zieba.pdf

[4] R. Jakhu , J. Pelton  Global Space Governance: An International Study, s. 4

[5] W. Dobrzycki Historia stosunków międzynarodowych 1815-1945, s. 271-277

[6] A. Wasser LBJ’s Space Race: what we didn’t know then (part 1), The Space Review, dostępny w Internecie: https://www.thespacereview.com/article/396/1

[7] E. E. Weeks Outer Space Development, International Relations and Space Law. A Method for Elucidating Seeds, s. 21

[8] R. Zięba Teoria bezpieczeństwa państwa w ujęciu neorealistycznym, Studia Politologiczne, vol. 49, s. 22,  tekst dostępny w Internecie: http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-d4b638ca-24ac-4cdc-bc9f-7cd263580b09/c/Ryszard_Zieba.pdf

[9] J. Stuart Exploring the Relationship Between Outer Space and World Politics: English School and Regime Theory Perspectives, s. 6, dostępny w Internecie:  http://etheses.lse.ac.uk/2979/1/U615931.pdf

[10] R. S. Jakhu, J.N. Pelton Global Space Governance: Key Proposed Actions, s. 5, dostępne w Internecie: https://www.mcgill.ca/iasl/files/iasl/global_space_governance_executive_summary_and_key_proposed_actions.pdf

[11]  Tekst Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, art. I, dostępny w Internecie: 

http://libr.sejm.gov.pl/tek01/txt/onz/1967a.html

[12] A. Froehlich, A. Siebrits Space Supporting Africa, s. 69

[13] J. A. Vedda, P. L. Hays Major Policy Issues in Evolving Global Space Operations, str. 3 dostępny w Internecie: https://aerospace.org/sites/default/files/2018-05/Space_Policy_FINAL_interactive_0.pdf

[14] Daniel L.Oltrogge, I. A.Christensen, Space governance in the new space era, Journal of Space Safety Engineering Volume 7, Issue 3, s. 432-438

[15] M. Sułek (red. D. Popławski) Małe państwa Europy, s. 454

[16] Ibidem

[17] `Autor nieznany Diplomacy of Small States, tekst dostępny w Interncie: https://www.diplomacy.edu/small-states-diplomacy

[18] Ustawa United States and Israel Space Cooperation Act https://www.congress.gov/bill/115th-congress/house-bill/1159/text

[19] J. Foust Luxembourg expands its space resources vision, dostępny w Interncie: https://spacenews.com/luxembourg-expands-its-space-resources-vision/

[20] J. Graas Luxembourg Space Resources Act: Paving the legal road to space, dostępny w Interncie: https://www.allenovery.com/en-gb/global/news-and-insights/publications/luxembourg-space-resources-act-paving-the-legal-road-to-space

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie NIW-PROO-jednolita.png

JEŻELI DOCENIASZ NASZĄ PRACĘ, DOŁĄCZ DO GRONA NASZYCH DARCZYŃCÓW!

Z otrzymanych funduszy sfinansujemy powstanie kolejnych publikacji.

Możliwość wsparcia to bezpośrednia wpłata na konto Instytutu Nowej Europy:

95 2530 0008 2090 1053 7214 0001 tytułem: „darowizna na cele statutowe”.

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Monika Poprawa Monika Poprawa. Absolwentka studiów licencjackich na kierunku stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Warszawskim oraz studiów magisterskich na tym samym kierunku na specjalności: Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Moje zainteresowania związane są z obszarem technologii kosmicznych (głównie problematyki militaryzacji i komercjalizacji, czy także rywalizacji państw w przestrzeni kosmicznej). Ponadto interesuję się również cyberterroryzmem, terroryzmem, współczesnymi konfliktami zbrojnymi i bezpieczeństwem energetycznym.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
Photo by Hugo Heimendinger
  • Analiza, Bezpieczeństwo, Publikacje, Wietnam

Kształtowanie się polityki bezpieczeństwa Wietnamu w regionie Azji Południowo-Wschodniej

Analiza w skrócie: ▪ W przeszłości, Wietnam niejednokrotnie musiał samotnie mierzyć się z silniejszymi rywalami od siebie, co skutkowało specyficznym…
  • Maciej Bojar
  • 5 grudnia, 2023
Pixabay
  • Analiza, Chiny, Publikacje, Rosja, Węgry

Dlaczego Viktor Orbán stawia na Rosję? Prorosyjską postawę Węgier komentuje Eugeniusz Romer

W dniu 17 października 2023 roku Viktor Orbán spotkał się z Władimirem Putinem w Pekinie podczas organizowanego przez Chiny Forum…
  • Eugeniusz Romer
  • 21 listopada, 2023
Karwowski Krzysztof Węgry
  • Analiza, Chiny, Polska, Publikacje, Węgry, Wybory

Czy wciąż bratanki? Polskie wybory parlamentarne w optyce Węgier z Chinami w tle

Analiza w skrócie: ▪ Proeuropejska społeczność akademicka Węgier postrzega wyniki wyborów w Polsce jako pozytywny sygnał, powrót Polski na liberalny…
  • Krzysztof Karwowski
  • 9 listopada, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Monika Poprawa Monika Poprawa. Absolwentka studiów licencjackich na kierunku stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Warszawskim oraz studiów magisterskich na tym samym kierunku na specjalności: Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Moje zainteresowania związane są z obszarem technologii kosmicznych (głównie problematyki militaryzacji i komercjalizacji, czy także rywalizacji państw w przestrzeni kosmicznej). Ponadto interesuję się również cyberterroryzmem, terroryzmem, współczesnymi konfliktami zbrojnymi i bezpieczeństwem energetycznym.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Kształtowanie się polityki bezpieczeństwa Wietnamu w regionie Azji Południowo-Wschodniej
    przez Maciej Bojar
    5 grudnia, 2023
  • Dlaczego Viktor Orbán stawia na Rosję? Prorosyjską postawę Węgier komentuje Eugeniusz Romer
    przez Eugeniusz Romer
    21 listopada, 2023
  • Czy wciąż bratanki? Polskie wybory parlamentarne w optyce Węgier z Chinami w tle
    przez Krzysztof Karwowski
    9 listopada, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas