Email · kontakt@ine.org.pl
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
Instytut Nowej Europy Instytut Nowej Europy
  • O nas
  • Publikacje
    • Analizy
    • Wideo
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
    • Raporty
    • Mapy
    • ZOBACZ WSZYSTKIE PUBLIKACJE
  • Programy
    • Europa
    • Indo-Pacyfik
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
    • Bezpieczeństwo
    • Trójmorze
    • STRONA PROJEKTU
      TRÓJMORZE (ENG)
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera
  • TRÓJMORZE
  • PolskiPolski
    • EnglishEnglish
sty 19
Analiza, Polityka międzynarodowa, Polityka zagraniczna, Publikacje, USA

Przegląd polityki zagranicznej Joe Bidena na półmetku kadencji

19 stycznia, 2023

Upływające dwa lata rządów administracji Joe Bidena stwarzają dobry moment na ocenę jej dokonań w kluczowych obszarach polityki zagranicznej. Opublikowane stosunkowo późno, najważniejsze dokumenty (Narodowa Strategia Bezpieczeństwa, Strategia Obrony Narodowej) okazały się podsumowaniem oraz doprecyzowaniem działań podejmowanych od 20 stycznia 2021 roku. W warstwie retorycznej administracja Bidena w zakresie polityki zagranicznej wpisuje się w główny (liberalny) nurt Partii Demokratycznej, natomiast w wymiarze praktycznym nie stroni ona od narzędzi typowych dla Realpolitik. W efekcie łączy ona podejście dwóch poprzednich prezydentów: Baracka Obamy oraz Donalda Trumpa. Początkowe cele oraz plany administracji musiały zostać skorygowane pod wpływem rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Istotnym elementem, na który należy zwrócić uwagę, jest przenikanie się agendy zagranicznej oraz wewnętrznej Joe Bidena.

Podłoże ideowe oraz dokumenty strategiczne

Joe Biden obejmował władzę z zamiarem przywrócenia Stanom Zjednoczonym pozycji, jego zdaniem, nadwyrężonej przez Donalda Trumpa. Wezwaniu do uczynienia Ameryki ponownie wielkiej (MAGA, „America First”) przeciwstawił hasło „Build Back Better” (rozumiane szeroko, dotyczące polityki wewnętrznej i zagranicznej, nawiązujące też do odbudowy po pandemii), podejście bilateralne chciał zastąpić wysiłkami wielostronnymi, a działania jednostronne liberalną koncepcją ładu międzynarodowego opartego na zasadach przy akcentowaniu przemożnej roli dyplomacji. Swoją koncepcję przedstawił w artykule „Why America must lead again” opublikowanym w magazynie „Foreign Affairs” jeszcze w trakcie kampanii na początku 2020 roku. Po przejęciu władzy podkreślał, że „Ameryka wróciła” („America is back”), na które to dictum miał usłyszeć podczas wirtualnego spotkania przywódców państw G7 w lutym 2021 roku „na jak długo?”. Joe Biden patrzy na obecny układ sił w świecie jako na starcie demokracji z autorytaryzmem, które to podejście jest ciekawe, choć jedynie częściowo wyjaśnia rzeczywistość międzynarodową. Największe obawy w trakcie kampanii wyborczej mogło budzić przyszłe podejście kandydata demokratów do Chińskiej Republiki Ludowej, ponieważ Biden w swoich wypowiedziach poświęcał jej niewiele uwagi. Wydawał się bagatelizować zagrożenie płynące ze strony Pekinu, gdy tymczasem jego rywal Donald Trump z powstrzymywania Chin uczynił sztandar swojej polityki zagranicznej. Bieg wydarzeń pokazał jednak, że rzeczywistość zmusiła Joe Bidena do podjęcia bardziej zdecydowanych działań nie tylko wobec ChRL, ale także wobec Rosji.

Kluczowe dla analizy polityki zagranicznej Joe Bidena dokumenty strategiczne to Strategia Bezpieczeństwa Narodowego (National Security Strategy, NSS) oraz Strategia Obrony Narodowej (National Defense Strategy, NDS) opublikowane w październiku 2022 roku, przy czym ta druga zawiera także Przegląd Obrony Przeciwrakietowej oraz Przegląd Polityki Nuklearnej (Missile Defense Review i Nuclear Posture Review). Wcześniej politykę zagraniczną administracji Bidena miały wyznaczać  „Tymczasowe Wytyczne” (Interim National Security Strategic Guidance) z marca 2021 roku oraz okazjonalne przemówienia czołowych dygnitarzy, wśród których warto wymienić np. „China Speech” Antony’ego Blinkena z maja 2022 roku.

Indo-Pacyfik

Pomimo wspomnianych wątpliwości z okresu kampanii wyborczej, administracja Joe Bidena podobnie jak Donald Trump traktuje obszar Indo-Pacyfiku jako priorytetowy i opowiada się za „wolnym i otwartym Indo-Pacyfikiem” (free and open). Nie tylko kontynuuje politykę z poprzednich czterech lat (z pewnymi modyfikacjami), ale rozwija i wzmacnia przekaz nazywając ChRL strategicznym konkurentem oraz jedynym państwem, które posiada zarówno środki, jak i ma zamiar dokonać rewizji porządku międzynarodowego na swoją korzyść, podczas gdy Trump koncentrował się na wzroście potęgi Chin stanowiącym zagrożenie dla USA i wolnego świata. Biden stara się koordynować politykę wobec ChRL z sojusznikami europejskimi oraz azjatyckimi. Już w marcu 2021 roku USA, Wielka Brytania, Kanada oraz Unia Europejska wspólnie nałożyły sankcje personalne na ChRL w odpowiedzi na politykę Pekinu wobec mniejszości ujgurskiej, na co Chiny podjęły eskalację sankcjami asymetrycznymi. Zbliżenie USA z głównymi aktorami europejskimi oraz coraz bardziej agresywna polityka Chin doprowadziły do zamrożenia 24 maja 2021 roku przez Parlament Europejski podpisanego pod koniec 2020 roku porozumienia inwestycyjnego EU-China Comprehensive Agremeent on Investment (CAI) między UE a Chinami. Nie tylko Pekin swoją „wilczą dyplomacją”, ale także Moskwa wskutek inwazji na Ukrainę, a następnie znów Pekin swoim wsparciem dla Moskwy oraz eskalacją wobec Tajwanu, znacznie ułatwiły Stanom Zjednoczonym pracę nad skonsolidowaniem Zachodu, który coraz bardziej zaczął nabierać przekonania, że ChRL i Rosja działają w porozumieniu wobec wspólnego wroga, czyli Zachodu.

Kontynuowana i pogłębiana jest współpraca w ramach formatu Quad (USA, Japonia, Indie, Australia), sojusz z Koreą Południową, a także uruchamiane są inne formaty, wśród których najważniejszym jest AUKUS – partnerstwo między Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią oraz Australią, mające na celu wyposażyć Australię w technologie do budowy okrętów podwodnych o napędzie jądrowym. Wciąż niepewne są perspektywy zaangażowania państw ASEAN w rywalizację z ChRL po stronie USA i Zachodu ze względu na inną percepcję zagrożeń oraz rozbieżność interesów. Wsród sygnatariuszy Quad potencjalnie najsłabszym ogniwem pozostają Indie, które choć konsekwentnie zacieśniają współpracę z Zachodem, to jednak nie odżegnują się np. od współpracy z Rosją w wybranych obszarach (szczególnie zakupy ropy naftowej oraz uzbrojenia z Rosji).

W ramach modyfikacji w stosunku do polityki administracji Trumpa, Joe Biden mniej uwagi poświęca handlowi (choć utrzymane zostały cła wprowadzone przez Donalda Trumpa), a sankcje, które wprowadza nie dotyczą konkretnych podmiotów, lecz są bardziej kompleksowe. W październiku 2022 roku Deprtament Handlu USA wprowadził najszerszy jak do tej pory zestaw restrykcji w stosunku do chińskiego przemysłu półprzewodników (chipów), którego konsekwencje okazały się natychmiastowe i bardzo poważne. W obszarze handlu Joe Biden nie zdecydował się na powrót do negocjowanego przez Baracka Obamę porozumienia TPP (obowiązującego obecnie w wersji skrótowo określanej CPTPP), a w ramach alternatywy zaproponował Indo-Pacific Economic Framework (IPEF) z udziałem kilkunastu państw obszaru Pacyfiku (bez Tajwanu), reprezentujących ok. 40% światowego PKB. Współpraca w ramach IPEF znajduje się jednak we wczesnej fazie rozwoju.

Kontynuowane jest wsparcie USA dla Tajwanu. Waszyngton nadal trzyma się polityki tzw. strategicznej niejednoznaczności („strategic ambiguity”), choć otwarte pozostaje pytanie, czy jej granica nie jest subtelnie przesuwana, o czym świadczyć może np. kilka wypowiedzi Joe Bidena z ostatnich dwóch lat, w których sugerował, że USA użyją sił zbrojnych w razie inwazji ChRL na Tajwan.

Za każdym razem słowa prezydenta były szybko dementowane przez urzędników, jednak ciężko uwierzyć w przypadek. W sierpniu 2022 roku Tajwan odwiedziła delegacja Kongresu z ówczesną Speaker Izby Reprezentantów Nancy Pelosi (będąca trzecią osobą w państwie). Wizyta ta miała się odbyć kilka miesięcy wcześniej, jednak została przełożona z uwagi na pozytywny wynik testu na COVID u Pelosi. Pekin zareagował gwałtownie: rozpoczął duże manewry marynarki wojennej u wybrzeży Tajwanu (dyskutowano, czy nie mamy do czynienia z nowym kryzysem tajwańskim) oraz odwołał bądź zawiesił dialog z USA w ośmiu ważnych dla Waszyngtonu obszarach m.in. w temacie zmian klimatu. Stany Zjednoczone kontynuują transfer broni na Tajwan w oparciu o Taiwan Relations Act z 1979 roku, a kolejne delegacje Kongresu odwiedzają Tajpei. Z drugiej strony, pojawiają się wiarygodne doniesienia o tym, że USA zalegają z dostawami zamówionej już przez Tajwan broni o wartości $19 mld. W grudniu 2022 roku jako część dorocznej ustawy o budżecie obronnym (NDAA) przyjęta została ustawa Taiwan Enhanced Resilience Act (TERA), która przewiduje m.in. po raz pierwszy w historii przeznaczenie kwoty do $10 mld w ciągu 5 lat na wzmocnienie zdolności obronnych wyspiarskiego państwa w ramach bezpośredniej pomocy poprzez granty i pożyczki, ale także Presidential Drawdown Authority (PDA), mechanizmu stosowanego obficie na rzecz Ukrainy.

Częściowo zmuszony przez umacnianie wpływów ChRL na obszarze wysp Pacyfiku, Joe Biden rozpoczął ofensywą dyplomatyczną w tym regionie. Otwarcie ambasady USA na Wyspach Salomona było planowane jeszcze zanim ujawnione zostało porozumienie o współpracy w obszarze bezpieczeństwa, jakie Honiara podpisała z Pekinem. We wrześniu 2022 roku w Waszyngtonie odbył się szczyt z udziałem USA oraz 12 państw wyspiarskich Pacyfiku, podczas którego Biały Dom opublikował strategię partnerstwa na obszarze Pacyfiku. Kilka miesięcy wcześniej ogłoszono format PBP (Partners in the Blue Pacific) z udziałem USA, Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii oraz Japonii. Działania USA w Oceanii obejmują wspieranie pozycji Australii oraz Nowej Zelandii i ich relacji z pozostałymi państwami regionu.

Rosja/Ukraina

Po objęciu władzy Joe Biden podszedł do Rosji dwutorowo. Z jednej strony przyjął ostrą retorykę oraz nałożył ograniczone sankcje w odpowiedzi na cyberatak SolarWinds i próbę otrucia Aleksieja Nawalnego w sierpniu 2020 roku. Z drugiej starał się budować „stabilne i przewidywalne” dwustronne relacje i w tym celu najpierw w styczniu 2021 roku zgodził się na przedłużenie o 5 lat traktatu New START, a w kwietniu 2021 roku zaproponował Władimirowi Putinowi spotkanie, które odbyło się w czerwcu 2021 roku w Genewie. Warto dodać, że początkowo Biden nie był skłonny do takiego kroku, nawet przy okazji podpisania porozumienia rozbrojeniowego, ale zdecydował się nań dopiero w obliczu faktu, że już podówczas Rosja zaczeła gromadzić siły zbrojne na granicy z Ukrainą. Podczas rozmowy Biden wręczył Putinowi listę 16 sektorów gospodarki, na których cyberatak spotka się ze stanowczą odpowiedzią USA. Obaj przywódcy zgodzili się na kontynuowanie dialogu ws. bezpieczeństwa i rozbrojenia oraz na powrót ambasadorów do piastowania swoich funkcji po ich czasowym „wezwaniu na konsultacje” w marcu i kwietniu 2021 roku. W tym samym okresie Joe Biden, w ramach gestu wobec Niemiec, wyraził ciche przyzwolenie na kontynuowanie ukończonego w 90% w trakcie urzędowania Donalda Trumpa projektu gazociągu Nord Stream 2. Kolejne miesiące nie przyniosły postępu w relacjach na linii Moskwa-Waszyngton, a Rosja kontynuowała cyberataki. Kryzys migracyjny na granicy polsko-białoruskiej wywołany celowo przez Aleksandra Łukaszenkę w lecie 2021 roku prawdopodobnie z poparciem W. Putina, a następnie przyspieszenie przez Rosję gromadzenia sił zbrojnych na granicy z Ukainą i inwazja w lutym 2022 roku spowodowały odejście przez administrację Bidena od dotychczasowego, zniuansowanego kursu. Okres od jesieni 2021 roku do dziś przyniósł imponującą mobilizację sojuszników w ramach NATO, UE, G7 i szerokiego obozu zachodniego koordynowaną przez Waszyngton,  sukces (choć niestety niepełny) amerykańskiego wywiadu oraz decydentów, którzy podjęli odważną decyzję o upublicznieniu przygotowań Rosji do inwazji, bezprecedensowe i skuteczne sanckje finansowe, gospodarcze i in. wobec Rosji, kandydaturę Finlandii i Szewcji do NATO oraz wielomiliardową pomoc zbrojną ($24.9 mld od stycznia 2021 roku, przy czym Kongres przeznaczył ok. $113 mld w samym 2022 roku) i jednoznaczne poparcie polityczne dla Ukrainy. Ciężko stwierdzić, czy nadal utrzymująca się ostrożność Bidena (niechęć do przekazania niektórych rodzajów broni np. ATACMS, późna zgoda na przekazanie innych np. systemu Patriot, niechęć do uznania Rosji za państwo sponsorujące terroryzm) jest uzasadniona, czy też mogłaby zostać porzucona bez konsekwencji w postaci wymknięcia się konfliktu spod kontroli np. w obliczu realnego ryzyka użycia przez Rosję broni jądrowej. Pomimo tej ostrożności oraz faktu, że USA i NATO nie były w stanie odstraszyć Rosji od inwazji na Ukrainę, a także nieprzekonujących początków, politykę Bidena wobec Rosji i Ukrainy z perspektywy czasu należy uznać za właściwą.

Europa

Pierwsze miesiące swojej kadencji na odcinku europejskim Joe Biden poświęcił na wygaszenie spornych tematów oraz odbudowę wiarygodności u sojuszników, zwłaszcza u Niemiec. W tym celu zdecydował o powrocie do porozumienia klimatycznego z Paryża, do Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz o wstrzymaniu zarządzonego przez Donalda Trumpa wycofania części wojsk amerykańskich z Niemiec. Jak już wspomniano, udało się zamrozić porozumienie CAI, a ponadto zawieszono na 5 lat cła w ramach trwającego od ponad 16 lat sporu między Airbusem i Boeingiem. W maju 2021 roku administracja Bidena odstąpiła (waiver) od wprowadzenia nowych sankcji wobec spółki Nord Stream 2 AG pracującej nad gazociągiem Nord Stream 2 oraz jej prezesa Matthiasa Warniga w ramach gestu wobec sojusznika niemieckiego, co spotkało się z bardzo gwałtowną reakcję ze strony stolic Europy Środkowo-Wschodniej. W zamian Niemcy zobowiązały się, że w przypadku agresji Rosji w stosunku do Ukrainy, w tym wykorzystywania energii jako broni, zostaną podjęte wspólne, konkretnie wymienione działania sojusznicze na rzecz ukarania Rosji. Na ówczesnym etapie Niemcy sukcesywnie grawitowały w kierunku USA w podejściu do ChRL, jednak ich polityka wobec Rosji pozostawiała dużo do życzenia i zmieniła się dopiero wskutek inwazji Rosji na Ukrainę. Relacje z Francją uległy zachwianiu we wrześniu 2022 roku w wyniku ogłoszenia przez Waszyngton, Londyn oraz Canberrę partnerstwa AUKUS, które oznaczało zerwanie przez Australię dotychczasowej umowy na zakup francuskich łodzi podwodnych. W ramach odwetu Francja czasowo nakazała powrót do kraju ambasadorom w Waszyngtonie i Canberze.

Dopiero wojna rosyjska spowodowała historyczną mobilizację w ramach NATO oraz Unii Europejskiej, decyzję Finlandii i Szwecji o podjęciu starań o członkostwo w Sojuszu oraz podjęcie szeregu trudnych decyzji, takich jak odejście od projektu Nord Stream 2 oraz – szerzej – rosyjskiej energii.

Ważnym krokiem w zbliżeniu transatlantyckim było powołanie do życia podczas szczytu USA-UE w Brukseli w maju 2021 roku U.S.-EU Trade and Technology Council (TTC), która odbyła do tej pory trzy spotkania na szczeblu najważniejszych ministrów. Prace mało medialnej TTC mają szansę okazać się jednym z kluczowych elementów w koordynacji polityki w obszarze handlu i krytycznych technologii na obszarze transatlantyckim w obliczu rywalizacji z ChRL.

Stosunki administracji Bidena z Polską początkowo naznaczone były różnicami ideowymi, sporem wokół tematu praworządności oraz przedłużenia koncesji dla telewizji TVN, a także jednoznacznym poparciem rządu polskiego dla kandydatury Donalda Trumpa i zwlekaniem z gratulacjami przez Andrzeja Dudę po wygranej Joe Bidena. Istniała duża szansa, że relacje uległyby stopniowej poprawie, zwłaszcza po objęciu funkcji ambasadora USA w Warszawie przez Marka Brzezinskiego. Wydarzenia na polsko-białoruskiej granicy oraz rosyjska inwazja na Ukrainę spowodowały jednak, że tematy sporne zeszły na plan dalszy, a obie strony słusznie skoncentrowały się na wspólnocie interesów. Warto dodać, że mimo obaw o „kolejną Jałtę”, administracja Bidena nie tylko odrzuciła rosyjskie propozycje dotyczące m.in. wycofania sił zbrojnych z terenu państw NATO przyjętych po maju 1997 roku, ale także zdecydowała o znacznym zwiększeniu obecności wojskowej w Polsce.

Bliski Wschód

Joe Biden podjął starania o reaktywację porozumienia nuklearnego JCPOA podpisanego z Iranem przez administrację Baracka Obamy i porzuconego przez Donalda Trumpa. Do tej pory wysiłki nie przyniosły wymiernych rezultatów, a Teheran czyni postępy w ramach swojego programu budowy broni jądrowej. Podczas wizyty na Bliskim Wschodzie w lipcu 2022 roku Joe Biden zaznaczył, że Stany Zjednoczone obstają przy dyplomacji, jednak „nie zamierzają czekać w nieskończoność”, co może sugerować użycie środków militarnych. Kontynuowana jest budowa siatki powiązań w regionie oraz normalizacja relacji arabsko-izraelskich z wykorzystaniem Abraham Accords wynegocjowanych za rządów Donalda Trumpa. Pomimo ścisłego partnerstwa oraz współpracy z Izraelem można zaobserwować rozbieżności interesów między Waszyngtonem a Jerozolimą, o czym świadczy np. ambiwalentny stosunek Izraela do wojny w Ukrainie, różnice odnośnie do kursu wobec Iranu (Izrael nalega na jego zaostrzenie) oraz niechęć do odwzajemnienia pełnego poparcia USA dla bezpieczeństwa Izraela jednoznacznym poparciem dla USA w rywalizacji z ChRL. Pogorszeniu uległy relacje z Arabią Saudyjską, choć Biden podjął daleko idące próby utrzymania jedności w podejściu do kluczowych spraw rezygnując z pierwotnego zamiaru uczynienia z Rijadu „pariasa” na arenie międzynarodowej w ramach kary za łamanie praw człowieka (zwł. zabicie dziennikarza D. Chaszodżdżiego). Książę Muhammad ibn Salman początkowo zapowiedział zwiększenie możliwości produkcyjnych ropy naftowej, po czym wraz z innymi państwami OPEC zdecydował o zmniejszeniu wydobycia, co spowodowało wzrost cen na światowych rynkach przed samymi wyborami midterms w USA, choć administracja Bidena miała zabiegać u Saudyjczyków o opóźnienie decyzji.

Największe kontrowersje przyniosło wycofanie przez administrację Joe Bidena po ponad 20 latach sił amerykańskich z Afganistanu, a zwłaszcza styl, sposób i tempo, w jakim operacja została dokonana. 46. prezydent nie podjął próby renegocjacji porozumienia z Doha wynegocjowanego przez Donalda Trumpa.

W sierpniu 2021 roku media na całym świecie transmitowały pospieszną ewakuację cywilów z lotniska w Kabulu oraz jednoczesne zajmowanie kolejnych miast przez talibów. Stany Zjednoczone pozbyły się dużego zobowiązania w mało istotnym strategicznie państwie, jednak stabilizacja Afganistanu zakończyła się porażką, Waszyngton w dalszym ciągu musi monitorować sytuację w Afganistanie pod kątem terroryzmu (vide likwidacja Ajmana az-Zawahiriego w lipcu 2022 roku) oraz starać się wspierać społeczeństwo afgańskie. Historia pokaże, czy i w jakim stopniu decyzja o wycofaniu USA z Afganistanu wpłynęła na kalkulacje Władimira Putina w stosunku do Ukrainy.

Polityka wewnętrzna i klimatyczna

Aby ukazać przenikanie się polityki zagranicznej i wewnętrznej u Bidena, warto wspomnieć o trzech legislacjach. Pierwsza to ponadpartyjna ustawa infrastrukturalna o wartości ok. $1,2 biliona z 2021 roku, której celem jest poprawa stanu starzejącej się amerykańskiej infrastruktury (nie tylko drogowej) w obliczu rywalizacji z ChRL. Druga to CHIPS and Science Act of 2022, w ramach której ponad $50 mld zostanie przeznaczonych na pobudzenie rodzimej produkcji zaawansowanych półprzewodników. Trzecia to Inflation Reduction Act of 2022, czyli pakiet inwestycji w transformację energetyczną zawierający m.in. zachęty podatkowe dla producentów samochodów elektrycznych. Ta trzecia ustawa wywołała w Unii Europejskiej obawy przed odpływem inwestycji z Europy oraz dyskryminacją producentów nieamerykańskich w USA. W efekcie Komisja Europejska rozważa zaproponowanie europejskich zachęt dla biznesu w ramach odpowiedzi na krok Waszyngtonu.

Podsumowanie

Co najważniejsze, administracja Joe Bidena prawidłowo diagnozuje zagrożenie ze strony ChRL i jej działania w celu powstrzymania rozwoju rywala idą w odpowiednim kierunku. Polityka wobec Rosji uległa właściwej korekcie, a obie autokracje są coraz częściej traktowane na Zachodzie łącznie, co również wydaje się słusznym podejściem. Zwłaszcza wyzwanie chińskie ma jednak charakter długoterminowy, a rywalizacja jest złożona, przez co nie należy stawiać bardzo odważnych prognoz na przyszłość. Kluczowi sojusznicy europejscy nadal mogą być skłonni do ulegania chińskim próbom ocieplania wizerunku i stwarzania pozorów dystansowania się od Rosji. Pewnym ograniczeniem dla możliwości wspierania przez USA sojuszników europejskich, Ukrainy oraz Tajwanu jednocześnie mogą okazać się: stan amerykańskich zasobów broni, zdolności produkcyjne amerykańskiego przemysłu zbrojeniowego oraz presja na ograniczenie wydatków na obronność ze strony środowisk skrajnych. Z tego względu należy spodziewać się nacisków na europejską część NATO o istotne zwiększenie nakładów na obronność. Podziały w Kongresie są w stanie utrudnić Joe Bidenowi podejmowanie zakrojonych na szerszą skalę działań w wybranych obszarach. Transformacja energetyczna oraz uniezależnianie się od energii rosyjskiej powodują, że USA oraz Zachód mogą być dalej podatne na politykę OPEC. Po 2 latach rządów Bidena brakuje przekonujących sukcesów na Bliskim Wschodzie, choć należy docenić starania w wymagającym środowisku. Stosunki z Polską uległy zasłużonej poprawie, choć warto pamiętać, że sprawy sporne nie zniknęły i w innych niż obecnie okolicznościach mają szansę na nowo zaciążyć na relacjach Warszawa-Waszyngton.

Foto: PAP/EPA

  • Facebook
  • Twitter
  • Tumblr
  • Pinterest
  • Google+
  • LinkedIn
  • E-Mail
Jakub Graca Jakub Graca. Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskich w Krakowie; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Działał w kilku organizacjach studenckich, odbył praktykę w ambasadzie RP w Ottawie, pracował w kilku międzynarodowych firmach. Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

PODOBNE MATERIAŁY

Zobacz wszystkie Publikacje
  • Analiza, Chiny, Indo-Pacyfik, Nowe technologie, Publikacje

Notatka z wydarzenia ‘’Measurement Problems: China’s GDP Growth Data and Potential Proxides’’: A Big Data China

Tekst przygotowany w ramach Akademii INE, cyklu publikacji tworzonych przez młodych analityków i praktykantów Instytutu Nowej Europy.  W dniu 5…
  • Patrycja Mizera
  • 21 września, 2023
  • Analiza, Europa, Publikacje, Republika Czeska

Forum Polsko-Czeskie 2023: Czeska polityka zagraniczna. Wywiad z Šárką Shoup [cz. 2]

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie transkrypcji rozmowy przeprowadzonej przez Michała Banasiaka. Šárka Shoup - dyrektor Instytutu Polityki i Społeczeństwa. Šárka zajmuje się…
  • Michał Banasiak
  • 19 września, 2023
  • Analiza, Publikacje, Trójmorze

Postanowienia ósmego szczytu Inicjatywy Trójmorza w Bukareszcie

6-7 września 2023 r. w Bukareszcie odbył się szczyt i forum biznesowe Inicjatywy Trójmorza. Wydarzenie z roku na rok przyciąga…
  • Julita Wilczek
  • 14 września, 2023
Zobacz wszystkie Publikacje

Comments are closed.

Jakub Graca Jakub Graca. Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskich w Krakowie; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Działał w kilku organizacjach studenckich, odbył praktykę w ambasadzie RP w Ottawie, pracował w kilku międzynarodowych firmach. Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.
Program Europa tworzą:

Marcin Chruściel

Dyrektor programu. Absolwent studiów doktoranckich z zakresu nauk o polityce na Uniwersytecie Wrocławskim, magister stosunków międzynarodowych i europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prezes Zarządu Instytutu Nowej Europy.

dr Artur Bartoszewicz

Przewodniczący Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk ekonomicznych Szkoły Głównej Handlowej. Ekspert w dziedzinie polityki publicznej, w tym m. in. strategii państwa i gospodarki.

Michał Banasiak

Specjalizuje się w relacjach sportu i polityki. Autor analiz, komentarzy i wywiadów z zakresu dyplomacji sportowej i polityki międzynarodowej. Były dziennikarz Polsat News i wysłannik redakcji zagranicznej Telewizji Polskiej.

Maciej Pawłowski

Ekspert ds. migracji, gospodarki i polityki państw basenu Morza Śródziemnego. W latach 2018-2020 Analityk PISM ds. Południowej Europy. Autor publikacji w polskiej i zagranicznej prasie na temat Hiszpanii, Włoch, Grecji, Egiptu i państw Magrebu. Od września 2020 r. mieszka w północnej Afryce (Egipt, Algieria).

Jędrzej Błaszczak

Absolwent studiów prawniczych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na Inicjatywie Trójmorza i polityce w Bułgarii. Doświadczenie zdobywał w European Foundation of Human Rights w Wilnie, Center for the Study of Democracy w Sofii i polskich placówkach dyplomatycznych w Teheranie i Tbilisi.

Program Bezpieczeństwo tworzą:

dr Aleksander Olech

Dyrektor programu. Wykładowca na Baltic Defence College, absolwent Europejskiej Akademii Dyplomacji oraz Akademii Sztuki Wojennej. Jego główne zainteresowania badawcze to terroryzm, bezpieczeństwo w Europie Środkowo-Wschodniej oraz rola NATO i UE w środowisku zagrożeń hybrydowych.

dr Agnieszka Rogozińska

Członek Rady Programowej Instytutu Nowej Europy. Doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce. Zainteresowania badawcze koncentruje na problematyce bezpieczeństwa euroatlantyckiego, instytucjonalnym wymiarze bezpieczeństwa i współczesnych zagrożeniach.

Aleksy Borówka

Doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Przewodniczący Krajowej Reprezentacji Doktorantów w kadencji 2020. Autor kilkunastu prac naukowych, poświęconych naukom o bezpieczeństwie, naukom o polityce i administracji oraz stosunkom międzynarodowym. Laureat I, II oraz III Międzynarodowej Olimpiady Geopolitycznej.

Karolina Siekierka

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku stosunki międzynarodowe, specjalizacji Bezpieczeństwo i Studia Strategiczne. Jej zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną i wewnętrzną Francji, prawa człowieka oraz konflikty zbrojne.

Stanisław Waszczykowski

Podoficer rezerwy, student studiów magisterskich na kierunku Bezpieczeństwo Międzynarodowe i Dyplomacja na Akademii Sztuki Wojennej, były praktykant w BBN. Jego zainteresowania badawcze obejmują m.in. operacje pokojowe ONZ oraz bezpieczeństwo Ukrainy.

Leon Pińczak

Student studiów drugiego stopnia na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku stosunki międzynarodowe. Dziennikarz polskojęzycznej redakcji Biełsatu. Zawodowo zajmuje się obszarem postsowieckim, rosyjską polityką wewnętrzną i doktrynami FR. Biegle włada językiem rosyjskim.

Program Indo-Pacyfik tworzą:

Łukasz Kobierski

Dyrektor programu. Współzałożyciel INE oraz prezes zarządu w latach 2019-2021. Stypendysta szkoleń z zakresu bezpieczeństwa na Daniel Morgan Graduate School of National Security w Waszyngtonie, ekspert od stosunków międzynarodowych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wiceprezes Zarządu INE.

dr Joanna Siekiera

Prawnik międzynarodowy, doktor nauk społecznych, adiunkt na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii. Była stypendystką rządu Nowej Zelandii na Uniwersytecie Victorii w Wellington, niemieckiego Institute of Cultural Diplomacy, a także francuskiego Institut de relations internationales et stratégiques.

Paweł Paszak

Absolwent stosunków międzynarodowych (spec. Wschodnioazjatycka) na Uniwersytecie Warszawskim oraz stypendysta University of Kent (W. Brytania) i Hainan University (ChRL). Doktorant UW i Akademii Sztuki Wojennej. Jego zainteresowania badawcze obejmują politykę zagraniczną ChRL oraz strategiczną rywalizację Chiny-USA.

Jakub Graca

Magister stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jagiellońskim; studiował także filologię orientalną (specjalność: arabistyka). Analityk Centrum Inicjatyw Międzynarodowych (Warszawa) oraz Instytutu Nowej Europy. Zainteresowania badawcze: Stany Zjednoczone (z naciskiem na politykę zagraniczną), relacje transatlantyckie.

Patryk Szczotka

Absolwent filologii dalekowschodniej ze specjalnością chińską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz student kierunku double degree China and International Relations na Aalborg University oraz University of International Relations (国际关系学院) w Pekinie. Jego zainteresowania naukowe to relacje polityczne i gospodarcze UE-ChRL oraz dyplomacja.

The programme's team:

Marcin Chruściel

Programme director. Graduate of PhD studies in Political Science at the University of Wroclaw and Master studies in International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. President of the Management Board at the Institute of New Europe.

PhD Artur Bartoszewicz

Chairman of the Institute's Programme Board. Doctor of Economic Sciences at the SGH Warsaw School of Economics. Expert in the field of public policy, including state and economic strategies. Expert at the National Centre for Research and Development and the Digital Poland Projects Centre.

Michał Banasiak

He specializes in relationship of sports and politics. Author of analysis, comments and interviews in the field of sports diplomacy and international politics. Former Polsat News and Polish Television’s foreign desk journalist.

Maciej Pawłowski

Expert on migration, economics and politics of Mediterranean countries. In the period of 2018-2020 PISM Analyst on Southern Europe. Author of various articles in Polish and foreign press about Spain, Italy, Greece, Egypt and Maghreb countries. Since September 2020 lives in North Africa (Egypt, Algeria).

Jędrzej Błaszczak

Graduate of Law at the University of Silesia. His research interests focus on the Three Seas Initiative and politics in Bulgaria. He acquired experience at the European Foundation of Human Rights in Vilnius, the Center for the Study of Democracy in Sofia, and in Polish embassies in Tehran and Tbilisi.

PhD Aleksander Olech

Programme director. Visiting lecturer at the Baltic Defence College, graduate of the European Academy of Diplomacy and War Studies University. His main research interests include terrorism, international cooperation for security in Eastern Europe and the role of NATO and the EU with regard to hybrid threats.

PhD Agnieszka Rogozińska

Member of the Institute's Programme Board. Doctor of Social Sciences in the discipline of Political Science. Editorial secretary of the academic journals "Politics & Security" and "Independence: journal devoted to Poland's recent history". Her research interests focus on security issues.

Aleksy Borówka

PhD candidate at the Faculty of Social Sciences in the University of Wroclaw, the President of the Polish National Associations of PhD Candidates in 2020. The author of dozen of scientific papers, concerning security studies, political science, administration, international relations. Laureate of the I, II and III International Geopolitical Olympiad.

Karolina Siekierka

Graduate of International Relations specializing in Security and Strategic Studies at University of Warsaw. Erasmus student at the Université Panthéon-Sorbonne (Paris 1) and the Institut d’Etudes Politique de Paris (Sciences Po Paris). Her research areas include human rights, climate change and armed conflicts.

Stanisław Waszczykowski

Reserve non-commissioned officer. Master's degree student in International Security and Diplomacy at the War Studies University in Warsaw, former trainee at the National Security Bureau. His research interests include issues related to UN peacekeeping operations and the security of Ukraine.

Leon Pińczak

A second-degree student at the University of Warsaw, majoring in international relations. A journalist of the Polish language edition of Belsat. Interested in the post-Soviet area, with a particular focus on Russian internal politics and Russian doctrines - foreign, defense and information-cybernetic.

Łukasz Kobierski

Programme director. Deputy President of the Management Board. Scholarship holder at the Daniel Morgan Graduate School of National Security in Washington and an expert in the field of international relations. Graduate of the University of Warsaw and the Nicolaus Copernicus University in Toruń

PhD Joanna Siekiera

International lawyer, Doctor of social sciences, postdoctor at the Faculty of Law, University of Bergen, Norway. She was a scholarship holder of the New Zealand government at the Victoria University of Wellington, Institute of Cultural Diplomacy in Germany, Institut de relations internationales et stratégiques in France.

Paweł Paszak

Graduate of International Relations (specialisation in East Asian Studies) from the University of Warsaw and scholarship holder at the University of Kent (UK) and Hainan University (China). PhD candidate at the University of Warsaw and the War Studies University. His research areas include the foreign policy of China and the strategic rivalry between China and the US in the Indo-Pacific.

Jakub Graca

Master of International Relations at the Jagiellonian University in Krakow. He also studied Arabic therein. An analyst at the Center for International Initiatives (Warsaw) and the Institute of New Europe. Research interests: United States (mainly foreign policy), transatlantic relations.

Patryk Szczotka

A graduate of Far Eastern Philology with a specialization in China Studies at the University of Wroclaw and a student of a double degree “China and International Relations” at Aalborg University and University of International Relations (国际关系学院) in Beijing. His research interests include EU-China political and economic relations, as well as diplomacy.

Three Seas Think Tanks Hub is a platform of cooperation among different think tanks based in 3SI member countries. Their common goal is to strengthen public debate and understanding of the Three Seas region seen from the political, economic and security perspective. The project aims at exchanging ideas, research and publications on the region’s potential and challenges.

Members

The Baltic Security Foundation (Latvia)

The BSF promotes the security and defense of the Baltic Sea region. It gathers security experts from the region and beyond, provides a platform for discussion and research, promotes solutions that lead to stronger regional security in the military and other areas.

The Institute for Politics and Society (Czech Republic)

The Institute analyses important economic, political, and social areas that affect today’s society. The mission of the Institute is to cultivate the Czech political and public sphere through professional and open discussion.

Nézöpont Institute (Hungary)

The Institute aims at improving Hungarian public life and public discourse by providing real data, facts and opinions based on those. Its primary focus points are Hungarian youth, media policy and Central European cooperation.

The Vienna Institute for International Economic Studies (Austria)

The wiiw is one of the principal centres for research on Central, East and Southeast Europe with 50 years of experience. Over the years, the Institute has broadened its expertise, increasing its regional coverage – to European integration, the countries of Wider Europe and selected issues of the global economy.

The International Institute for Peace (Austria)

The Institute strives to address the most topical issues of the day and promote dialogue, public engagement, and a common understanding to ensure a holistic approach to conflict resolution and a durable peace. The IIP functions as a platform to promote peace and non-violent conflict resolution across the world.

The Institute for Regional and International Studies (Bulgaria)

The IRIS initiates, develops and implements civic strategies for democratic politics at the national, regional and international level. The Institute promotes the values of democracy, civil society, freedom and respect for law and assists the process of deepening Bulgarian integration in NATO and the EU.

The European Institute of Romania

EIR is a public institution whose mission is to provide expertise in the field of European Affairs to the public administration, the business community, the social partners and the civil society. EIR’s activity is focused on four key domains: research, training, communication, translation of the EHRC case-law.

The Institute of New Europe (Poland)

The Institute is an advisory and analytical non-governmental organisation active in the fields of international politics, international security and economics. The Institute supports policy-makers by providing them with expert opinions, as well as creating a platform for academics, publicists, and commentators to exchange ideas.

YouTube

Zachęcamy do subskrypcji!

Co dwa tygodnie będziesz otrzymywać aktualizacje dotyczące najnowszych publikacji INE i dodatkowych materiałów.

Najnowsze publikacje

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org
  • Notatka z wydarzenia ‘’Measurement Problems: China’s GDP Growth Data and Potential Proxides’’: A Big Data China
    przez Patrycja Mizera
    21 września, 2023
  • Forum Polsko-Czeskie 2023: Czeska polityka zagraniczna. Wywiad z Šárką Shoup [cz. 2]
    przez Michał Banasiak
    19 września, 2023
  • Postanowienia ósmego szczytu Inicjatywy Trójmorza w Bukareszcie
    przez Julita Wilczek
    14 września, 2023

Kategorie

NAJPOPULARNIEJSZE TAGI:

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Bezpieczeństwo Bezpieczeństwo międzynarodowe Chiny Europa Geopolityka Polityka międzynarodowa Polska Rosja Ukraina Unia Europejska USA

  • About
  • Publications
  • Europe
  • Security
  • O nas
  • Publikacje
  • Europa
  • Bezpieczeństwo
  • Indo-Pacific
  • Three Seas Think Tanks Hub
  • People
  • Contact – Careers
  • Indo-Pacyfik
  • Trójmorze
  • Ludzie
  • Kontakt – Kariera

Financed with funds from the National Freedom Institute - Center for Civil Society Development under the Governmental Civil Society Organisations Development Programme for 2018-2030.

Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030.



© 2019-2023 Fundacja Instytut Nowej Europy · Wszystkie prawa zastrzeżone · Wesprzyj nas